18 พฤษภาคม 2548 17:44 น.
bMX
คนแก่ตายใครทำนาข้าอยากรู้
ลูกหลานปู่ไม่ทำนาศึกษาสูง
มุ่งแต่ทำปริญญาคราเข้ากรุง
ปล่อยท้องทุ่งแห้งเหี่ยวไปไม่เหลียวมอง
คนที่อยู่ทำไม่ไหวทั้งยายย่า
ปู่และตาแก่เฒ่าน่าเศร้าหมอง
ลูกหลานเขจากถิ่นแผ่นดินทอง
เข้าไปกองในกรุงเทพทาเล็บแดง
บางคนเข้าไปเรียนเพียรศึกษา
ทิ้งบ้านนาศึกษาต่อหวังตำแหน่ง
ปล่อยไร่นาให้มันเก่าเข้าหม้อแกง
ไปขอแบ่งหางานทำตามชอบใจ
มีโรงงานใหญ่โตโก้ไม่หยอก
คนบ้านนอกเข้าไปทำออกเหลือหลาย
รายได้งามจำต้องเสี่ยงไม่เลี้ยงควาย
สุขสบายหน้าก็ขาวเป็นชาวกรุง
หนีแสงแดดแผดเผาคราวหน้าไถ
หนีวัวควายตรงดิ่งไม่สิงสุง
ทิ้งบ้านนาให้เป็นเบื่อเหลือแต่ลุง
หาบกระบุงหิ้วกระบายไปตามดวง
23 เมษายน 2548 20:46 น.
bMX
อันความรักหาใช่สิ่งวิเศษ
อันความรักหาใช่เสพแล้วจะหาย
อันความรักหาใช่ขาดแล้วจะตาย
อันความรักหาใช่กายที่ยอมไป
แต่ความรักเป็นสิ่งที่ประเสริฐ
แต่ความรักเป็นสิ่งเลิศที่มีได้
แต่ความรักเป็นสิ่งแทนความไว้ใจ
แต่ความรักเป็นสิ่งให้ความสุขคน
บางครั้งรักทำให้เกิดความทุกข์
บางครั้งรักทำให้สุขนั้นสับสน
บางครั้งรักทำให้ใจนั้นร้อนรน
บางครั้งรักทำให้คนเสียน้ำตา
ให้รักใครด้วยการใช้สติ
ให้รักใครด้วยการคิดพินิจหา
ให้รักใครด้วยใจใช่กายา
รักได้มาจะดีเลิศประเสริฐเอย...
23 เมษายน 2548 20:41 น.
bMX
ใจเจ้ากรรมคร่ำครวญรัญจวนจิต
ใจหลงผิดคิดครุ่นวุนสับสน
ใจหลงเพ้อพร่ำคนึงฟังอึงอล
ใจเวียนวนวาดหวังจนฝังใจ
โอ้ใจเราเขลาไปหรือใจเจ้า
โอ้ใจเหงาหรือไรวานขานไข
โอ้ใจหนอใจดื้อตื๊ออยู่ใย
โอ้ใจหนอเหตุไรจึงใฝ่ปอง
ใจคงช้ำคร่ำครวญจนป่วนจิต
ใจหลงผิดเพ้อไปใจคงหมอง
ใจหลงเพ้อพร่ำไปใครจะมอง
ใจจะร้องเรียกใครเห็นใจฤา
โอ้ใจหนอสงสารใจคงไห้ร่ำ
โอ้ใจช้ำกล้ำกลืนทุกข์สุขได้หรือ
โอ้ใจเอยถอนใจไม่ได้ฤา
โอ้ใจดื้อถือรักอยู่เคียงคู่ใจ
ใจเพ้อพร่ำเพราะรักสุดหักห้าม
โอ้ใจพล่ามเพ้อรักหักไฉน
ใจจะชอกจะช้ำจำปล่อยไป
โอ้ใจไม่เจียมใจปล่อยให้ตรม
23 เมษายน 2548 20:37 น.
bMX
อยาก จะหนี..หนีไปให้แสนไกล
อยาก จะไปตามจิตใจ คิดไขว่คว้า
อยาก ลืมเลือนทุกคืนวันที่ผ่านมา
อยาก จะไปสุดขอบฟ้าที่ท้าทาย....
อยาก จะหนี..หนีไปสุดชีวิต
อยาก ลิขิตชีวิตได้ดั่งใจหมาย
อยาก จะก้าวบนทางอันห่างไกล
อยาก เอาใจพิสูจน์ไปในวันเวลา....
23 เมษายน 2548 20:32 น.
bMX
...เรียนดีเกรดเดิน
เรียนเพลินเกรดวิ่ง
เรียนซิ่งเกรดชะงัก
เรียนรักเกรดถอย
เรียนน้อยเกรดหนี
เรียนไม่ดีไม่มีเกรด...
หน้าส่วนตัว
1834
