24 พฤษภาคม 2547 17:59 น.
BMW_B
เหนื่อยใจอีก...จนได้
ทั้งที่คิดว่าจะไม่สนใจเหมือนก่อน
ลองโทรไปแล้วทำไมน้ำตาคลอ
ไม่มีแรงที่จะรอรับสายเลย
ขอโทษที...ก็มันเหงา
อยากให้เธอเข้าใจหน่อย
พยายามอยู่ วันที่รอคอย
อยากเหมือนกัน.. อยากนึกถึงเธอให้น้อยลง
สัญญา...กับตัวเอง
ว่าจะทำตัวเก่งให้ได้อีกหน
แต่ก่อนไม่มีเธอ ก็เป็นผู้เป็นคน
แค่เธอมาทำให้สับสนในใจ
อีกไม่นานหรอกนะ
ปฎิญาณกับตัวเองไว้...
ต่อไปนี้ถึงจะร้องไห้ เสียใจ
...ก็จะกลั้นมันเอาไว้
รับรู้ในใจลำพัง
ป.ล.ม่ายอยากทำตัวรบกวนคนรอบข้างแล้วอ่า^_^สงสารอ่ะจ่ะ
22 พฤษภาคม 2547 21:04 น.
BMW_B
ฝนตกอยู่ได้...
ตกทำไม...ไม่มีเหตุผล
ไม่เห็นอกเห็นใจ ใครบางคน
ที่กะลังทุกข์ทนอยู่ลำพัง
หรือว่าจะแกล้งกัน...
ล้อเลียนฉันในวันที่หวั่นไหว
ตกกระหน่ำลงมาถึงกลางใจ
ให้สั่นไหวรวดร้าวไปทั้งร่างกาย
อยากให้ฝนหยุด...
เผื่อบางทีความเศร้าคงจางหาย
เผื่อบางทีจะลืมใคร??ไปจากใจ
เผื่อบางทีน้ำใสๆ...จะหมดจากตา
21 พฤษภาคม 2547 20:32 น.
BMW_B
ไม่รู้ว่าจะเริ่มด้วยอะไร
ก็ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่สาย
กว่าจะเริ่มลีลาวาดลวดลาย
ก็ปาไป สองทุ่มกว่าบ้าสิ้นดี
ทำท่าจะเขียนมาก้อหลายวัน
ได้เวลาต้องรีบเขียนเดี๋ยวฤกษ์หนี
ขี้เกียจก่อนได้นอนอีกพอดี
จะเวรกำไม่ได้มีอารมณ์ไง...
ความอดทนคนเรามันจำกัด
ไม่มีใครสามารถทัดทานไหว
คนรักกัน จะคบกัน ต้องสบาย
อย่าให้ใคร อึดอัดใจ เพราะอีกคน
หากอีกคนมีความสุขทุกค่ำเช้า
แต่คนข้างเหมือนลำพังบนถนน
ไม่เปิดใจรับปัญหาของอีกคน
จะรักกัน สุขทุกข์ควร ระคนกัน
เหมือนเรื่องเธอกับฉัน
แต่ก่อนนั้นเห็นแต่แง่ดีเสมอ
เธอไม่ว่าง ไม่เป็นไร เข้าใจเธอ
แต่ขอโทษที่มีเผลอ น้อยใจไป
เค้าผิดเอง...
ที่รู้ว่าเธอแบ่งเวลาไม่ไหว
ก้อยังทำใจไม่ได้ทุกทีไป
แต่ทำไมยังรั้งเอาไว้...พอจะลา
แยกๆกันไป
เพราะคิดว่าต่อไปคงดีกว่า
แอบน้อยใจเพราะเธอไม่มีเวลา
เค้าก้อเสียน้ำตา..เธอก้อไม่มารู้เลย
ป.ล.ไม่หวายอ่ะ แต่งต่อไม่ได้ เอาไว้จามาแต่งต่อคราวหลังนะ^_^
24 กุมภาพันธ์ 2547 10:45 น.
BMW_B
ไม่ยืนยันหรอกนะว่าฉันดี
เพราะคงมีคนที่เขาดีกว่า
ไม่ยืนยันหรอกนะ ว่าฉันมีค่า
เพราะคงมีคนที่มีมากกว่า อยู่ร่ำไป
สิ่งที่จะยืนยัน
คือความเป็นฉันที่มั่นคงกว่าสิ่งไหน
ดีที่สุด กับมีค่าฉันไม่แน่ใจ
แต่ถ้ารักเธอมากกว่าใคร ยืนยันได้ว่าฉันเอง
24 กุมภาพันธ์ 2547 10:33 น.
BMW_B
เธอข้ามฟ้ามาจากไหนฉันไม่รู้
โลกที่เธอเคยเป็นอยู่ อาจดีหรือร้าย
ไม่สำคัญเท่าวันนี้ที่เป็นไป
เธอปลุกฉันให้ตื่นจากความเสียใจ ด้วยอาทร
เธอข้ามฟ้ามาเพื่อใครฉันไม่รู้
แต่โลกของฉันที่เป็นอยู่ สวยงามกว่าก่อน
ขอบคุณ สำหรับหัวใจรักที่แสนอาทร
เธอเรียกคืนความหวานอ่อนให้หัวใจ
ฟ้าจะกว้างแสนกว้างก็ช่างฟ้า
กี่ร้อยคนจะข้ามมาไม่หวั่นไหว
ฟ้าส่งเธอมาแล้วที่นี่ ที่หัวใจ
เธอเป็นคนเดียวที่จะพันธนาการไว้ด้วยความรัก
หน้าส่วนตัว
767
