7 ตุลาคม 2546 23:31 น.

แค่ เพลง บทหนึ่ง

แค่ เพลง บทหนึ่ง


บทเพลงบทหนึ่ง...
มาจากท้องฟ้า...หรือ...นรก...ไม่ปรากฏชัด
รวดเร็วดังพายุ...ยามเริ่มต้น...
เรียงร้อยถ้อยความ...ท่วงทำนอง...สอดประสาน
จนกลายเป็น...เพลงบทหนึ่ง...
ไม่ต่างกับเพลง...ในท้องตลาด...ทั่วไป
ร้องได้...ฟังได้...
รื่นรมย์...เศร้า...เหงา..กับมันได้
ตามครรลองแห่งทำนอง...ที่บรรเลง...
ในแต่ละ...วัน...เวลา...อารมณ์...
จะพาไป...ในวังวนแห่งความเปลี่ยนแปลง...
ไม่เคย...คงเส้น...คงวา...ล่องลอย...ไร้ทิศทาง
...ก็เป็นแค่เพลงบทหนึ่ง...ที่เป็นแค่เพลงบทหนึ่ง...
เหมือนกับเพลง...หลายล้านๆๆๆๆเพลง...บทโลก
บรรเลงมานาน...นาน...พอควร...
นี่ก็...ใกล้เที่ยงคืนเต็มทนแล้ว...
ดึก...มากมายแล้ว...
พักเถอะนะ...หยุดเถอะนะ...พอเถิดนะ...
ฉันจะให้...เวลา...ถึง...
เที่ยงคืน...เที่ยงคืนสุดท้าย...
เพราะหลังจากนั้น...ฉันจะ...รอ...ฟัง...
...เพลงรัก...ของฉัน
...เพียงเท่านั้น...