6 เมษายน 2546 12:55 น.
Blue Eyes
เสื้อนักเรียนแขวนไว้ไม่ได้ซัก
เมื่อวานรับศึกหนักตั้งแต่เช้า
ทั้งสีเขียว แดง ดำ น้ำเงิน เทา
มีแต่ชื่อเพื่อนเราพร้อมคำลา
ทั้งลายเซ็น ลายสือ ลายมือเก๋
คำอวยพร เท่ห์ๆช่างสรรหา
เช้าเปื้อนหมึก พอตกดึกเปื้อนน้ำตา
เป็นของขวัญล้ำค่าวันลาไกล
แล้วโรงเรียนก็กลายเป็นความหลัง
คิดถึงครั้งเฮฮาน้ำตาไหล
ความผูกพันก่อสานเป็นสายใย
เหนียวแน่นยิ่งใหญ่ในใจกัน
6 เมษายน 2546 12:18 น.
Blue Eyes
และเราก็เหินห่างอย่างที่เห็น
ไม่จำเป็นต้องหลบเมื่อพบหน้า
แม้พบกันก็ไม่มองด้วยสองตา
ความศรัทธาเคยให้ก็ไม่มี
ฉันก็คล้ายคนไกลไม่รู้จัก
จะทานทักเธอไปก็ใช่ที่
ในเมื่อคนอยู่ใกล้ไม่ใยดี
พอกันทีท่เราจะเข้าใจ
ตกเย็นเข้า - เช้าออก ผ่านตรอกบ้าน
เพียงแค่ผ่านเฉยๆไม่เคยหัน
เหมือนมีป้ายปักบอก ตรอกนี้ตัน
จึงผ่านมันไม่เลี้ยวมาเหลียวแล
5 เมษายน 2546 21:16 น.
Blue Eyes
สวัสดีเพื่อนๆพี่ๆที่ น่ารัก
พอจะขอพักในใจบ้างได้ไหม
ขอที่ว่างซักนิด ตรงมุมซ้ายติดห้องหัวใจ
พอที่จะเก็บตัวอักษรที่มันดิ้นได้ ของใครคนนี้
5 เมษายน 2546 17:23 น.
Blue Eyes
อยากจะรู้การที่ฉันนั้นเฝ้าคิด
อยากจะรู้ฉันผิดถ้ารักไหม
อยากจะรู้การที่ฉันนั้นรักใคร
จะผิดไหมถ้ารักใครไปข้างเดียว
อยากจะบอกกับปากไป..ใจไม่กล้า
อยากพูดจาจริงจังยังขัดเขิน
อยากจะบอกว่ารักมันคงเกิน
เพราะว่าฉันอาจคิดเพลินไปข้างเดียว
5 เมษายน 2546 17:01 น.
Blue Eyes
ฉันไม่โกรธหรอกที่เธอจะไป...
...แต่คงไม่เชื่อใจความรักของใครไปอีกนาน