๏..ลำนำ ฤา ผ่องนอกพร่องใน..๏ ( กลอนห่อ)

กิ่งโศก

....เมื่อครั้งปลายปี 2010 กิ่งโศกได้มีโอกาสเดินทางเพื่อการกุศลโดยไปทำการสร้างฝายทดน้ำ เพื่อเก็บกักน้ำให้กับชาวบ้าน (แต่ไม่ใช่เก็บกักน้ำเพื่อนโยบายใดๆ นะครับ 55) โดยไปกับสมาชิกแห่งบ้านกลอนไทยนี้ ที่จังหวัดพชรบุรี และในหนึ่งกิจกรรมอาสานี้นอกจากจะทำฝายชลอทดน้ำและสการร้างบ้านดิน ให้กับวัด อีกกิจกรรมหนึ่งก็คือปลุกต้นไม้ที่ได้นำกันไปโดยนำไปปลูกกันบริวณริมชายเขาด้านใต้ของวัดในระดับพื้นที่ที่ต่ำลงไป ติดกับป่าบริวเณวัดที่พวกเราใช้เป็นที่หลับนอนพัก ในระหว่างที่ร่วมกันขุดดินเพื่อปลูกต้นไม้อยู่นั้น ตรงสถานที่ริมหนองน้ำ มีต้นมะเดื่อต้นหนึ่งที่มีลูกดก กิ่งโศกจึงปยืนและแอค๊ท่าถ่ายรูป หุหุ ครั้นพอเงยหน้าไปที่กิ่งก้านคาคบต้นมะเดื่อ พบลายเหลืองดำโค้งม้วนพาดบนง่ามไม้ มันคืองูเหลือมนั่นเอง เพียงแต่ตัวยังไม่โตนัก แต่เล่นเอาปู่กิ่งต้องโกยแบบไม่เจียมสังขารไปตั้งหลักเอา ซะไกล เหอๆๆ

... พูดถึงมะเดื่อแล้วตัวกิ่งโศกจะชอบกลิ่นหอมเวลาลูกมันสุก สีแดงน่าทาน แต่..นะ แต่ พอบิลูกเพือ่เปิดเนื้อในออกมาข้างในนอกจากจะมีก้านเล้กๆคล้ายช่อเกสรดอกไม้เต็มไปหมด  มักมีหนอนเต็มไปหมดที่เนื้อติดเปลือก แต่หากลูกดิบๆ รสจะฝาดมาก ต้นมะเดื่อส่วนมากจะขึ้นอยู่ตามริมแม่น้ำ ริมห้วย  เหมือนจะมีตามแหล่งน้ำ เวลาลูกมะเดื่อหล่นจะลอยมาตามสายน้ำ หรือลอยตุบป่องในบึงน้ำ  สมัยเด็กมักถือหนังสติ๊ก ไปยิงนก หนู กระรอกที่มากินผลลูกมะเดื่อสุกบนต้นและที่หล่นอยู่ใต้ต้น  ลูกมะเดื่อสุกกลิ่นจะออกหอมๆและรสชาดจะออกหวานๆหน่อยๆ แต่คนจะไม่ค่อยทานกันเพราะเหตุมักมีหนอนชอนไชอยู่ในเนื้อลูก ขนาดดูว่าผลเกลี้ยงๆเต่งๆ ใสๆ ยังไม่วายถูกเจาะเนื้อจากด้านใน
......นั่นจึงมักจะมีคำพุดติดปาก หรือเป็นคำทายปริศนากันตอนสมัยเด็กๆว่า อะไรเอ่ย ข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นโพรง  คำตอบนั่นก็คือลูกหรือผลมะเดื่อนั่นเอง  นอกจากนี้ลูกมะเดื่อสุกดูสดสวยและสดใสมักจะถูกนำไปเปรียบกับลักษณะของผู้คนในสังคมเช่นกัน ว่าสวยแต่เปลือกนอก แต่ข้างในมีแต่โพรงว่างเปล่าไม่มีอะไรที่น่าสนใจ เหมือนจะสวยแต่รูปจูบไม่หอมก็ว่ากัน

	...... ดังนั้นใครก็ตามที่ถูกเปรียบเทียบเปรียบเปรยว่ามีเพียงแค่ความสวยในรูปโฉมโนมพรรณภายนอกที่ปรุงแต่งเสียจนเลอเลิศและเนี๊ยบนั้น  แต่หากไร้กึ๋นแล้วมันก็คล้ายกับผลมะเดื่อที่มักดูดีแต่ภายนอกแต่ภายในผลซึ่งหมายถึงสติปัญญาทางความคิดกลับไม่สมกับรูปกายภายนอก หรือยิ่งกว่าขี้เลื่อย หุหุ เหมือนมีไว้แค่ประดับประดาหรือมีเพียงเอาไว้ให้แลดูดีและมีแค่ยิ้มสวยใบหน้างาม และมีความงามจากการแต่งองค์ทรงเครื่องเท่านั้นก็พอ ส่วนสติปํญญาไม่มียิ่งดีเพราะจะได้ล่อลวง ชักนำ หรือแม้แต่จะถูกชักใยได้ง่าย ...กลัวครับกลัวประเทศไทยมีคนแบบนี้ (มิได้ว่าใครในสถานแห่งนี้นะขอรับ หุหุ)
	
...... เมื่อตอนเด็กเคยเข้าไปเสนอหน้าอันมอมแมม ไปดูเขาฝึกกิจกรรมลูกเสือชาวบ้าน  กิจกรรมที่มักเห็นโดยทั่วไปที่พบประจำนั่นคือ การร้องเพลง คงเพื่อเป็นการสร้างให้เกิดความพร้อมเพรียง หรือเพื่อเป็นกิจกรรมละลายพฤติกรรมของผู้เข้าร่วมอบรม ครูฝึกมักจะนำเอาบทเพลงแนวรำวง มาร้องร่วมกันประสานเสียงกัน พวกเด้กๆ พลอยสนุกสนานและร้องตามไปด้วยแม้นว่าจะผิดๆถูกๆ ก็ตาม
	 มะตูมอ่อนในแข็งนอก มะกอก อ่อนนอกแข็งใน มะเดื่อนะมันไม่ดีเพราะมีแมงหวี่เข้าไปอยู่ข้างใน......
	..... เสียงร้องเสียงกลองประสานเสียงไปกับเสียงปรบมือให้จังหวะ ดูสีหน้าแต่ละคนมีแต่รอยยิ้มแย้ม สนุกสนานเฮฮากัน โดยเนื้อแท้ของการมีกิจจกรรมเหล่านี้ ส่วนหนึ่งนั่นคือการสร้างหลักความสมัครสมานสามัคคีของคนในชาติ โดยเริ่มสร้างจากกลุ่มคนเล็กๆ ในระดับหมู่บ้านสู่เป็นตำบล จนถึงในระดับอำเภอ เหล่านี้ คงรวมและร่วมอยู่ในการสร้างชาติสร้างกลมเกลียวไม่ใช่ทำเพื่อการเฉพาะกลุ่มเฉพาะพวกเช่นที่พบเห็นในปัจจุบัน  
	
บทเพลงเกี่ยวข้องมะเดื่อที่พอจะได้ยินมาบ้างก็มาจากบทเพลงรำวงในกิจกรรมสัมพันธ์เท่านั้น แต่ครั้งนี้กิ่งโศกขอใช้บทเพลงอีกแนวหนึ่งในเชิงคำหวานของหนุ่มบ้านนา ที่มีต่ออีสาวบ้านทุ่งผู้ที่ไม่โสภาสถาพร ดั่งดาราหน้ากล้องลองฟังกันดูนะครับ

ขี้เหร่ก็รัก
ขี้เหร่ก็รัก
ศรคิรี  ศรีประจวบ
..ขี้เหร่เพียงไร ขี้เหร่เพียงไรฉันก็จะรัก
ฉันรักฉันใคร่ เธอด้วยหัวใจของฉัน
คนขาวคนดำคนต่ำสูงนั้น สำคัญก็ที่จิตใจ
ผิวฉันมันดำก็เพราะตรากตรำอยู่กับนาไร่
ไม่รู้รังเกียจฉันไปทำไม
หรือว่าชาวไร่อย่างฉันมันจน
ฉันรักฉันใคร่ เธอที่หัวใจเหมือนกัน
เธอคิดระแวงคอยแบ่งแยกชั้น
เหมือนฉันไม่ใช่เป็นคน
ฉันหลงละเมอ หลงรักแต่เธอผู้เดียวเหลือล้น
เหนื่อยยากเพียงใดฉันก็ยอมทน
ตากแดด ตากฝน เพื่อเธอ
เช้า ขึ้นมาฉันไปทำไร่
ส่วนเธอก็ไป ทำงานที่ศาลอำเภอ
กลับบ้านตอนเย็น มาเห็นใบหน้าของเธอ
เคยยิ้มให้อยู่เสมอ 
เดี๋ยวนี้เธอบึ้งตึงเปลี่ยนไป
ฉันรักฉันใคร่ เธอด้วยหัวใจสัมพันธ์
ไม่คิดรังเกียจรูปร่างเธอนั้น
ผิวพรรณฉันไม่สนใจ
ถึงแม้เธอเป็นผู้หญิงจากเหนืออีสานและใต้
ถ้าฉันสมัครรักเป็นจอมใจ 
ขี้เหร่แค่ไหน ก็รัก
ช่วงนี้เวปฝากเพลง ล่มเลยฝากไม่ได้ งั้นใครอยากฟังขอเชิญไปที่นี่.. 
www.youtube.com/watch?v=t5X-aBtKX3g

กิ่งโศก คนยากฝากถ้อยท้าย......

๏ ดุจมะเดื่อเมื่อได้ ............แยงผล
เปลือกปลั่งดั่งเทพดล...........ประดิษฐ์ถ้วน
ย้อมกลิ่นยั่วเกินยล.............. แกมหยั่ง ล่อแล
กลวงยิ่งลุเนื้อล้วน .............. เน่าเร้นซ้อนใน  ๚ะ๛


๏ ดุจมะเดื่อผลสวยสีย้วยสุก
เรื่อกลิ่นอวลชวนขลุกร่ำรุกขาน-
จตุบาททวิบทกำหหนดฆาน-
โลมรสฉ่ำรู้ซ่านกระสันต์ทรวง
๏ เปลือกผิวเคลือบคราบเล่ห์เสน่ห์ล่อ
ภมรหมู่ภู่ห้อบินล้อห้วง
สรรพสัตว์ชูคอยกยอควง
ยื้อแย่งต่างย่างตวงใต้ยวงย้ำ
๏ มิผันแลแผ่ลึกผลึกเร้น
เนื้อในด่างนอกเด่นดั่งเห็นด่ำ
หนอนชอนไชแทะแงะจนแบะง้ำ
เน่าบูดหนองกองคล้ำกลืนกล้ำคาย
๏ หรือภาพดีหนึ่งเดียวประเดี๋ยวดวจ
หยั่งจำอวดหน้าม่านละลานหมาย
ให้คนหัวชั่วแล่นแล้วมลาย
ลบเลือนวับลับหายมอดปลายฮือ
๏ ใต้สติบิเผลอจนเบลอภาพ
ปรุงกายหยาบวับเลิศจนเพริดหรือ
สายตาเยิ้มแย้มเปรยรำเพยปรือ
นั่นแหละคือความเดียวที่เชี่ยวดึง
๏ อย่าได้เป็นเช่นมะเดื่อในเครือดก
จงเป็นเฉกหัวครกย้ายยกขึง-
เมล็ดดอกใบต้นทั้งผลตรึง
ติดประโยชน์จรดถึงเกินหนึ่งทาง ๚ะ๛
     + กิ่งโศก+
เครดิตภาพ : อินเทอเนต ขอรับ
ขออนุญาตใช้ภาพคุณอภัสรา หงสกุลครับ