ข้อความไม่ครบ ติดลบสองพัน

แก้วประภัสสร

   
เมื่อจากบ้านนา
 มาอยู่เมืองกรุง
เรื่องอื่นไม่ยุ่ง
เรามุ่งมาเรียน
...........................
สมัยก่อนโน้นนน ตอนยังเป็นสาวรุ่นคราวเอ๊าะๆ คริ..
เวลาเงินหมด มารดาของข้าพเจ้า จะไม่จ่ายเงิน หากใช้การโทรศัพท์ไปหา
ท่านชอบอ่านจดหมาย จึงออกกฏว่า 
ลูกคนใด จำเป็นต้องใช้เงิน ( ก็อยากได้เงินนั่นแหละค๊า..)
จะต้องเขียนจดมหมายไปขอเอา และบรรยาย สาเหตุและเหตุผล-
ในการของแต่ละครั้ง
............................ 
        แรกเริ่มเดิมที ไฟแรง เขียนจดหมาย บรรยายได้เป็นหน้ากระดาษ
พอเริ่มปีสาม ปีสี่ แก่ลมห่มแดดมากไปหน่อยค่ะ แหะๆ
จากหนึ่งหน้า เหลือแค่ครึ่งหน้า สาเหตุไม่ต้อง เน้นเหตุผลล้วนๆ
สั้นๆไว้ ยังไงเสียก็ได้อยู่แล้ว 
.......................................
         ยิ่งนานวัน ความขี้เกียจในการเขียน ยิ่งมากขึ้น
เริ่มมีการต่อรอง และใช้ไหวพริบบอกท่านว่า
การเขียนจดหมาย เป็นการเสียเวลาอ่านหนังสืออย่างแรง 
และไม่เร็วเหมือนโทรเลข
.................................
         ท่านฟังเหตุผล อืม....จริงของลูกมัน ( ลูกใครแม่..)
หลังจากนั้น การขอเงิน จึงเปลี่ยนจากจดหมาย ไปเป็นโทรเลข
ซึ่งเห็นว่า ยังเป็นการรักษาน้ำใจ เพระท่านชอบอ่าน
...............................
         อีกแล้วครับ ขี้เกียจครับผม
เริ่มแรกๆ โทรเลขจะแจ้งเหตุผล ค่าเทอม ค่าหอ ค่าหนังสือ
ต่อมาๆ ค่าโทรเลขแพงครับ จากนั้น พยายามตัดคำ 
เพื่อลดค่าใช้จ่าย
ลองมาอ่านสำนวน การส่งโทรเลขบางฉบับ
 และอีกฉบับที่นำมาเพิ่มเติมกันให้อ่านเล่นๆค่ะ
...........................
            " ข้อความเหมือนเดิม ขอเพิ่มสามพัน จากลูก"
แม่โทรเลขตอบกลับมาว่า
            " ข้อความไม่ครบ   ติดลบสองพัน" 5555
แสบมั้ยคะ (แม่ใครก็ไม่รู้..)
.............................
    อีกฉบับค่ะ  อันนี้ของคนอื่น แต่นำให้อ่านกันเล่นๆนะคะ
          
ลูกโทรเลขถึงแม่
    " ขอเงินซื้อชุดใหม่ ชุดที่มีใส่เที่ยวกับแฟนครบแล้ว"
แม่โทรเลขถึงลูก
      "หาแฟนใหม่  ใส่ชุดเดิม" 
.........................................
ตะแล่มๆๆ ตะแล่ม  แต้ม แต่ม แต่มแต้ม..
ขำๆน่า.อย่าคิดมากค่ะ คริ