.. จะตัด น้ำ..เจ้าตัดได้หรือ..

กิ่งโศก

น้ำในเขื่อนปริมาณ ลดลงมากมาย ยังไม่ต้องไปนึกถึง ในลำคลอง ลำห้วย หนอง บึง จนถึงบ่อน้ำ
น้ำที่หล่อเลี้ยงชาวโลก บางฤดู (แล้ง) กลับสำแดงศักยภาพสูงสุด ผสมอากาศที่ร้อนจัด
น้ำใจของผู้คน ก็ยิ่งวิ่งตามสายน้ำที่แห้งผาก  คือ เหือดหาย  แล้งน้ำใจกันนัก เลยหนอ

สายน้ำที่เคยบอกเล่า ว่า ไหลหลั่งมิรู้จบ จากระดับบน สู่ระดับล่าง หล่อเลี้ยง สรรพสิ่งที่มีชีวิต และโลมกระจายไอแห่งความชุ่มชื้น 
บัดนี้ สายน้ำเริ่มแห้งกรัง  สายใจเริ่มแห้งเหือด
 คำกล่าว ที่ว่า ..ตัดน้ำไม่ขาด ตัดบัวเหลือใย   จะยังใช้ได้อยู่หรือเปล่าหนอ
อาจจะ ไม่ได้ก็ได้  ..เพราะน้ำ หากเปลี่ยนสถานะจาก ของเหลวเป็นของแข็ง  ( น้ำแข็ง ) เขายังตัดเป็นก้อนๆ ขายเลย  555 ส่วนตัดบัว  เห็นนำมาแกงส้มสายบัว หรือแกงกระทิ อร่อยไป  

วันนี้ เลย อยากนำเสนอ บทเพลงเกี่ยวกับการตัดน้ำ แต่ไม่ตัดไฟ ที่เห็นกำลังขู่กันอยู่ นะ  อิอิอิ  เพลงนี้น่าจะอายุอานาม ก็มากโขอยู่ 
ชื่อเพลง ..รักคนชื่อน้อย..( มีใครชื่อน้อยบ้างละนี่ หุหุ) นักร้อง ยังมีชีวิตอยู่ ในปัจจุบัน นอกจากเพลง  ตชด.ขอร้อง แล้ว ก็ มีเพลงนี้แหละ ที่ สร้างชื่อให้กับ เพชร โพธาราม ..
ตัดน้ำ ยังตัดไม่ขาด
ตัดสวาท น้อยจะตัดขาดอย่างไร
ตัดบัว ยังมีเยื่อใย น้อยตัดน้ำใจ
ควรมีเมตตา 
ท่อนบทเพลง นี้ สื่อให้เห็นแบบง่ายๆ ซื่อ ๆ ว่า ความพันผูก ที่มีต่อกันนั้น มันยากที่จะ ตัดขาด 

เพลงรักคนชื่อน้อย
ขับร้องเพชร โพธาราม
..ผมหลงรักคนผู้หญิงชื่อน้อย
เฝ้ารักเฝ้าคอย แต่น้อยไม่ยอมเห็นใจ
เมินหน้าหนีไม่มีเยื่อใย
ไม่แลเหลียว ไม่ยอมเคียงใกล้
โอ้ใจน้อยดำเหลือทน
ผมหลงรักคนผู้หญิงชื่อน้อย
เฝ้ารักเฝ้าคอย แต่น้อยไม่ยอมให้ยล
คงเกลียดผม เพราะความยากจน
จึงหลบหนี ผมหมองหม่น
เฝ้าทน ด้วยความน้อยใจ
ตัดน้ำ ยังตัดไม่ขาด
ตัดสวาท น้อยจะตัดขาดอย่างไร
ตัดบัว ยังมีเยื่อใย น้อยตัดน้ำใจ
ควรมีเมตตา
ผมขอร้องคนผู้หญิงชื่อน้อย
อย่าทิ้งให้คอย ให้คอยจนสิ้นชีวา
วอนให้น้อยนั้นจงคืนมา
น้อยไม่รักผมก็ไม่ว่า ขอเพียงเห็นหน้าก็พอ
ดนตรี .
.ตัดน้ำ ยังตัดไม่ขาด
ตัดสวาท น้อยจะตัดขาดอย่างไร
ตัดบัว ยังมีเยื่อใย น้อยตัดน้ำใจ
ควรมีเมตตา
ผมขอร้องคนผู้หญิงชื่อน้อย
อย่าทิ้งให้คอย ให้คอยจนสิ้นชีวา
วอนให้น้อยนั้นจงคืนมา
น้อยไม่รักผมก็ไม่ว่า
ขอเพียงเห็นหน้า ก็พอ

  จะชื่อน้อย ชื่อมาก ชื่อปราณี เพียงไม่ไร้ซึ่ง ความเมตตาแล้ว ชื่อไหนๆ ก็ย่อมควรชื่นชมทั้งนั้น

             ฟังพี่หน่อย  นะ..
   ๏  อย่าเพ่อพากษ์ตัดเส้น............ ผูกสาย
วิ่นขาดแหว่งขั้ววาย.........หว่างข้อ
ไร้สิ้นบิ่นมลาย............ร่องแร่ง
ฟังเถิดถ้อยคำพ้อ.........พี่ท้าวความหลัง ๚ะ
   ๏  สองแรงสองร่วมสร้าง.....รวมเสริม
ปะติดปะต่อเติม.......... แต่งแต้ม
จวบล่วงจึ่งแรกเจิม......จำมั่น
ฉ่ำรสเฉลาแฉล้ม......ชื่นแล้วชมสมร ๚ะ
  ๏  วอนเจ้าอย่าด่วนจ้ำ.........จรหนี
ใยเยื่อยากย่ำยี.........ยักย้าย
หมายสมัครมั่นมี........สมมาด
ขอแม่พึงผูกด้าย......ถักด้วยอย่าดาย ๚ะ
   ๏  ใดใดใช่จะร้าง.......ขาดรอน
พึงย่อมพินิจตอน.....ตรึกไว้
หาญหักยิ่งสังหรณ์.......ว่าห่าง
จีดรสจางจุ่งไร้........ปร่าลิ้นถวิลหวาน ๚ะ
   ๏  จะราญหาญแล่จ้อง.......รอนใจ
แลพิศเนื้อความนัย........พี่น้าว
สนิทสิเน่ห์ไหน..........เทียมนั่น
เฉกพี่นี้แดนด้าว........ยากด้นค้นหา ๚ะ