ชั่ว ดี อยู่ที่ กรรม...แต่สุดท้าย..ต้องเจอกับ คนๆ นี้..

กิ่งโศก

..ด้วยเสาร์ อาทิตย์ บวก วันจันทร์ อีกวันที่ผ่านมา..กิ่งโศก ได้ไปร่วมงานศพ ญาติ ที่ต่างจังหวัด ..ที่จริงว่าจะลองเขียนลงในเรื่องสั้น เพราะไปเจอ ข้อมูลที่กิ่งโศกได้รับจากงานศพ น่าจนใจชิ้นหนึ่ง ..แต่ระหว่างจะลงมือเขียนลำดับเหตุการณ์ในเรื่องสั้น..สดุดกับเพลง ที่เขาเปิด ช่วงตั้งสวดศพ..ก่อนเผา..นอกจากเพลงธรณีกรรแสง  ..หากนั่งนิ่งฟังแล้วโศกกินใจนักละครับ..แล้วมีเอกเพลง..
 เพลงนี้ ครับ..สัปเหร่อ ...ต้นฉบับ...
  คำว่าต้นฉบับ คือ ต้นเสียงคนแรกที่ร้องเพลงนี้..
ผมว่าเสียงคนร้องแหบๆ ไม่เพราะสักเท่าใด อิอิ...แต่ฟังที่บทเพลง กับให้แง่คิด..ดีมาก
อ้อ ผู้ร้องเพลง ชื่อประจวบ จำปาทอง...วัยสะรุ่นสมัยนี้อาจไม่รู้จัก..แต่หากบอก ว่าเป็นเจ้าของ ครีม..กวนเอง..เอ๊ย..กวนอิม..อันโด่งดังสมัยรุ่นคุณแม่กิ่งโศกยังสาว..คงพอจะติดหูบ้างนะ ขอรับ 55
....หมดลมหายใจ แล้วไปนอนเรียงกัน
..ที่ป่าช้านั่น ไม่พ้นมือฉันพวกสัปเหร่อ...
..มาดูที่บทเพลงกันนะครับ..ไม่ทราบว่าเสียงเพลงจะดังหรือเปล่านะครับ..

          ..สัปเหร่อ
คำร้อง/ทำนอง :  ไพบูลย์ บุตรขัน
ขับร้อง :  ประจวบ จำปาทอง
คนเรามีกรรม เหมือนคำพุทธภาษิต 
ว่าเกิดมาใช้หนี้ชีวิต ลิขิตไปตามบาปกรรมสร้างมา 
เกิดมาเป็นคน บ้างมีบ้างจนเป็นธรรมดา 
เหมือนเป็นสัญญา โลกเรานี้หนาเปรียบโรงละคร 
เกิดมาทุกคน ไม่พ้นที่เชิงตะกอน 
เหลือตัวล่อนจ้อน ที่หลับที่นอนเหมือนกันคือโลง
คนเรามีกรรม ต้องทำกุศลไว้บ้าง 
เพื่อแบ่งเบาหนี้บาปตามล้าง คิดสร้างแต่บุญเป็นทุนเชื่อมโยง 
อย่าหยิบอย่าฉวย หาทางร่ำรวยด้วยการกินโกง 
แม้นตายเข้าโรง บาปกรรมเพราะโกงติดตามเรื่อยไป 
ถึงเป็นเศรษฐี มั่งมีเงินทองเพียงใด 
หมดลมแล้วไม่อาจนำ เงินไปได้เลยสักคน 
เวรกรรมตามทัน เห็นกันด้วยตาก็บ่อย 
เข้าอยู่ในคุกไม่ใช่น้อย ไม่ค่อยจดจำในความทุกข์ทน 
สวรรค์ในอก และมีนรกในดวงกมล 
ขอเตือนทุกคน ว่ามีหรือจนไม่เห็นสำคัญ 
หมดลมหายใจ แล้วไปนอนเรียงเคียงกัน 
ที่ป่าช้านั่น ไม่พ้นมือฉันพวกสัปเหร่อ

...สุดท้ายก็ตายเป็นผี ..ที่คงเหลือ คงแค่คุณความดี และไม่ดี ให้คนรุ่นหลังได้จดจำเท่านั้น..

๐ ลมหล่อชีพอยู่ยั้ง.......ดำรง
ใยเล่าโลภยอบหลง.....กิเลสเคล้า
อำนาจใช่อยู่ยง.......ค้ำยก
ท้ายสุดคืนสู่เหย้า....กลบด้วยดินถม ฯ
                 กิ่งโศก