เคยเป็นมั้ย? กับความรู้สึกที่มีให้ใครคนหนึ่ง กับคนที่ซึ่งคิดว่าดีพอและเข้าใจเราและพร้อมที่จะเคียงข้างกันกับเราเสมอไป กับความคาดหวัง ที่จะมีเค้าอยู่เพียงเพื่อให้อุ่นใจ กับความหวังดี และจริงใจที่หยิบยื่นให้เค้าอยู่ทุกวัน กับความรักความผูกพันที่มันเพิ่มมากขึ้นทุกที ..... แต่สิ่งที่ได้รับกลับคืนมา มันก็คือความเฉยชาและห่างเหิน และสุดท้ายหายเงียบไป...ไร้ซึ่งเสียง เป็นเพราะเพียงเราไม่ดีพอ เป็นเพราะเพียงเราไม่ใช่คนในฝัน เป็นเพราะเพียงเราไม่ใช่คนที่เค้าอยากให้ก้าวไปด้วยกัน เป็นเพราะเพียงความฝันของเค้าไม่ต้องการมีเรา....ตั้งแต่แรก ผิดมั้ย....ที่ทำได้เพียงเท่านี้ ผิดมั้ยที่หยิบยื่นความรู้สึกดีดีให้กับเค้า
6 ตุลาคม 2551 23:25 น. - comment id 21706
ไม่เคย
8 ตุลาคม 2551 20:08 น. - comment id 21719
ไม่ผิดหรอกครับ ที่เราเป็นแบบนี้ เพราะคนเราเกิดมา เจอกัน คุยกัน คบกัน แต่ก็ใช่ว่าจะแน่ใจเสมอไปว่าเขาเกิดมาเพื่อเป็นของเรา หรือเราเกิดมาเพื่อเป็นของเขา ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน ผมมีบทความนึงอยากให้อ่านดู ลองอ่านดูละกันนะครับ ผมไม่ได้เขียนเอง แต่ไปเจอมา อาจจะยาวนิดนึง แต่ลองอ่านดูนะครับ อาจจะทำให้ความคิดของเราดีขึ้น จิ๊กซอว์ที่ไม่ได้อยู่ข้างกัน... บนโต๊ะตัวหนึ่ง มีจิ๊กซอว์กระจัดกระจายอยู่เต็มเกลื่อนกลาด ยังไม่มีชิ้นไหนถูกปะติดปะต่อกัน ที่มุมโต๊ะด้านหนึ่ง จิ๊กซอว์สองตัวนอนสงบนิ่งอยู่ใกล้ๆกัน ลวดลายของทั้งสองเป็นสีฟ้าอ่อนของท้องฟ้ายามเช้าเหมือนกัน คล้ายๆว่าจะเป็นจิกซอว์ที่อยู่ข้างกันในรูปที่สมบูรณ์ จิ๊กซอว์ทั้งสองตัวจึงค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าหากัน เริ่มหมุนตัวช้าๆ พยายามหามุมที่จะประสานกับอีกฝ่ายให้เป็นหนึ่งเดียวกัน ใช้ส่วนเว้าของเรา ไปสอดรับกับส่วนโค้งของเขา หาส่วนเว้าแหว่งของเขา มารับส่วนป้านเทอะทะของเรา..... ทั้งคู่พยายามอยู่อย่างนั้น...... เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า จิ๊กซอว์ทั้งสองพยายามอย่างมากที่จะต่อกันให้สนิท มุมแล้วมุมเล่าที่ลองปรับ เหลี่ยมแล้วเหลี่ยมเล่าที่พยายามประสาน ไม่มีครั้งไหนจะต่อกันได้อย่างสนิทไร้ช่องว่างส่วนเกินเลย สุดท้าย จิ๊กซอว์ตัวที่ใหญ่กว่าจึงยอมแพ้ เคลื่อนตัวจากไป จิ๊กซอว์ตัวเล็กกว่าร้องเรียกด้วยเสียงโศกเศร้า "เธอจะไปไหน ฉันทำผิดอะไรเหรอ เธอถึงต้องจากฉันไป ฉันไม่ดีตรงไหน ทำไม เธอต้องยอมแพ้แบบนี้ด้วย เธอไม่สงสารฉันเลยหรือ ไม่เสียดายวันเวลาที่เรา พยายามต่อประสานให้เป็นหนึ่งเดียวกันหรือ" จิ๊กซอว์ตัวใหญ่หันกลับมาด้วยสีหน้าปวดร้าว เอ่ยเสียงเรียบ "ทำไมเธอถึงคิดว่าเธอทำผิด การที่เราต่อกันเป็นชิ้นเดียวไม่ได้ มันไม่ใช่ความผิด ของเธอ ไม่ใช่ความผิดของฉัน เพียงเพราะว่าเราไม่ได้เป็นจิกซอว์ที่ถูกออกแบบ มาให้อยู่ข้างกัน ก็เท่านั้น และฉันก็กำลังยอมรับมันด้วยความเจ็บปวด.... ฉันเสียใจที่ทำเธอบอบช้ำจากการที่เราพยายามดัดตัวเองให้ประสานกับอีกฝ่าย แต่ก็รู้ใช่ไหม ว่าฉันก็บอบช้ำไม่ต่างกับเธอเลย เวลาและความพยายามของเรามัน ไม่สูญเปล่าไปหรอก เพราะอย่างน้อย มันก็ทำให้เรารู้ว่าส่วนโค้งของเรามันโค้ง แค่ไหน ส่วนเว้าของเรามันลึกเท่าไหร่ และเราควรจะหาจิ๊กซอว์รูปร่างแบบไหน มาเติมเต็มช่องว่างที่เราขาดไป ร้องไห้อยู่ตรงนั้นเถิด และทิ้งความโศกเศร้าทั้ง หมดไว้ตรงนั้น เมื่อเธอแข็งแรงดีแล้ว เธอจงตามหาจิ๊กซอว์ตัวที่ถูกสร้างมาอยู่ ข้างๆเธออย่างแท้จริง ถึงวันนั้นเธอคงเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดในวันนี้" จิ๊กซอว์ตัวใหญ่จากไปแล้ว แต่เรื่องราวยังดำเนินต่อไป ร่องรอยบอบช้ำและเสียงร้องไห้ของตัวจิกซอว์มากมาย ยังคงแว่วมาจากทั่วทุกจุดบนโต๊ะ........ สุดท้ายแล้ว จิ๊กซอว์ของภาพชื่อความรักนี้จะถูกประกอบเป็นรูปที่สมบูรณ์สวยงามได้หรือไม่....ไม่มีใครรู้ และถึงตอนนี้ จิ๊กซอว์ตัวเล็กผู้น่าสงสารตัวนั้น จะเข้าใจสิ่งที่จิ๊กซอว์ตัวใหญ่พูดหรือยัง.....ไม่มีใครรู้ ยิ่งไปกว่านั้น คำพูดของจิ๊กซอว์ตัวใหญ่ทั้งหมดคือความจริงหรือเป็นเพียงข้อแก้ตัว....ยิ่งไม่มีใครรู้ ......เมื่อไหร่จะมีใครรู้...... สุดท้ายนี้ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆต่อไป มีอารายก็ปรึกษากันได้ครับ
9 ตุลาคม 2551 17:05 น. - comment id 21726
ขอบคุณนะคะ คุณ viviinlove ขอบคุณสำหรับบทความเรื่อง จิ๊กซอว์ ก็จริงอยู่นะ แต่กว่าจะผ่านช่วงเวลาแบบนี้ไป มันก็ทรมานมากเหมือนกันค่ะ จิ๊กซอว์ตัวเล็กยังดีนะ ที่ได้รับรู้ถึงความคิดของจิ๊กซอว์ตัวใหญ่ อย่างน้อยก็ทำให้ว่าเค้าคิดยังไง แต่การที่ไม่ได้รับรู้อะไรเลย มันทรมานมากกว่าซะอีกค่ะ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ อยากระบายออกมาบ้าง แรกๆ ไม่มีวันไหนที่ไม่ต้องร้องไห้เลย ไม่ว่าจะเป็นก่อนนอนตอนกลางคืน หรือว่า ตื่นนอนตอนเช้า ตอนนี้ก็มีบ้าง แต่ก็พยายามหาอะไรทำเพื่อให้สมองไม่ว่าง ไม่คิดฟุ้งซ่าน ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและกำลังใจนะคะ
10 ตุลาคม 2551 23:04 น. - comment id 21738
ยินดีครับ ^^ ยังไงก็สู้ๆต่อไปอย่าเพิ่งหมดหวังนะครับ