ระวังสัมผัสระหว่างบทด้วยนะจ๊ะ ไม่มีอีกแล้วสำหรับคำว่าคนรัก ไม่มีกระทั่งคำว่าคนรู้จักที่จะให้ ทุกอย่างที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไป ไม่มีเหลือซึ่งเยื่อใยที่เคยให้ต่อกัน
7 มิถุนายน 2545 23:25 น. - comment id 3853
ไม่มีอีกแล้ววันอบอุ่น ความอาทรที่เคยครุกรุ่นของเธอและฉัน หลงเหลือไว้เพียงร่องรอยความผูกพัน ที่มีเพียงฉันซึ่งเฝ้าฝันอยู่ลำพัง แจมจ้า
8 มิถุนายน 2545 01:05 น. - comment id 3855
จะไม่เห็นอีกแล้ว..รอยอุ่นไอในดวงตา เหลือเพียงรอยปวดปร่า..ที่สิ้นหวัง ฝันสลาย....ขณะที่หัวใจพินพัง ไม่กล้าแม้จะมองเธออีกครั้ง...เพราะฉันยังร้าวรอน
8 มิถุนายน 2545 07:54 น. - comment id 3856
ไม่มีแล้วความคิดถึงและห่วงใย ไม่มีแล้วซึ่งความหมายใจถอดถอน ไม่มีฉันไม่มีเธอดังเก่าก่อน เหลือเพียงความร้าวรอนไว้สอนใจ (อนุญาติให้เพิ่มเติมแก้ไขได้ค่ะพี่คะน้า)
8 มิถุนายน 2545 10:45 น. - comment id 3861
มีเพียงความทรงจำอันเลือนลาง มีความเศร้าที่ไม่จางห่างใจฉัน ทุกสิ่งสลายมลายพลัน มีเพียงวันอันไร้ค่าต่อหน้านี้ ขอเขียนด้วยคนค่ะ
8 มิถุนายน 2545 18:01 น. - comment id 3862
จึ๋ย.. ต่อใครดีอ่ะ ต่อนาฬิกาทรายละกัน... จากวันนี้โลกของฉันคงว่างเปล่า ไม่มีเรา ที่เคยฝันพลันสลาย ฝืนใจกลั้นความเจ็บปวดเกินบรรยาย หวังว่าคงมีซักวันจะลืมได้ -- ลืมว่าเธอเป็นส่วนที่ขาดหายภายในใจ
8 มิถุนายน 2545 19:09 น. - comment id 3864
คะน้าจบบทกลอนเลยนะคะ เพราะต้องแต่งเติมอีกสองบท jinny กับ monki ขาดสัมผัสระหว่างบทไปค่ะ ไว้รออ่านในภาคสมบูรณ์หน้าแรกนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาเล่นกันค่ะ