นิทานแรงๆ ที่คนต่างชาติบางคน มอบให้คนไทย

ปาร์คนัมวอน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เมื่อครั้งที่พระเจ้าสร้างโลก 
พระองค์มีถุงหนังใบใหญ่เอาไว้ใส่ ของวิเศษต่างๆ 
พระองค์เริ่มต้นด้วยการสร้างมหาสมุทร ทั้ง7 โดยการวางของวิเศษของพระเจ้า 
พระองค์จะต้องวางทั้งของดีและของไม่ดี คู่กันไป 
เพื่อไม่ให้ประเทศหนึ่งประเทศใด 
สมบูรณ์ไปกว่าประเทศอื่นๆ 
ทรง เอาเทือกเขาร็อกกี้ น้ำตกไนแองการ่า วางไว้ให้อเมริกา 
แล้วก็เอาทะเลทรายอริโซน่า กับพายุทอนาโดวางไว้ด้วย 
เอาป่าอเมซอนวางไว้ให้บราซิล 
ทรงเอาไข้ป่า วางไว้ให้ด้วย 
เอาขั้วแม่เหล็กโลกวางไว้ให้แคนาดา แต่ก็ทรงเอาความหนาวเย็นวางไว้ให้ 
เอาเทือกเขาหิมาลัยให้ธิเบตกับเนปาล เพื่อเป็นปราการกั้นข้าศึก 
แต่ก็เอาความเบาบางของอากาศ และความแห้งแล้งไว้ให้ 
ทุกประเทศจะได้ของคู่กันแบบนี้ ทั้งหมด 
จึงไม่มีประเทศใดน้อยหน้ากว่ากัน 
คราวนี้ พระองค์ทรงลืมประเทศรูปขวานเล็กๆ ทางแหลมอินโดจีน 
ทรงสะพายถุงวิเศษแล้วก้าวข้ามเขาหิมาลัยไป 
แต่ด้วยความที่เขาสูงมากเกี่ยวถุงของพระเจ้าขาด 
ข้าวของที่ดีๆที่เตรียมเอาไว้ให้ประเทศอื่นๆ 
เช่น ชายหาดสวยๆ ผืนดินอุดมสมบูรณ์ 
ศิลปะวัฒนธรรมดีๆ อาหารอร่อยที่สุดในโลก 
ดอกไม้ ผลไม้ ชายทะเล ก็เทไปกองรวมกันที่ประเทศไทยหมด 
ว้า แย่แล้ว พระเจ้า ทรงคิด ประเทศนี้ 
ท่าทางต้องเจริญกว่าประเทศอื่นๆทั้งหมดแน่นอน พระเจ้า 
ทรงมองหาภัยธรรมชาติที่จะมาถ่วงดุล แต่สายเสียแล้ว 
พระองค์ทรงเอาภูเขาไฟ กับแผ่นดินไหว ให้ญี่ปุ่นไปแล้ว 
ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ประเทศอื่นๆ 
จะมาฟ้องร้องพระองค์ได้ว่าพระองค์ไม่ยุติธรรม 
จะมีภัยธรรมชาติอันใดหนอที่ จะทำให้ประเทศไทยไม่เจริญกว่าประเทศอื่นๆได้ 
เมื่อทรงคิดได้ 
เพื่อเป็นการป้องกันประเทศอันสมบูรณ์ที่สุดในโลกนี้ 
ไม่ให้ล้ำไปกว่าที่อื่นๆ พระองค์ก็เลยสร้าง คนไทยขึ้นมา 
ถ้ามีคนไทยอยู่ล่ะก็ต่อให้สมบูรณ์แค่ไหนไทยก็ไม่มีวันเจริญ