รถบรรทุก.....รัก

ไม่สวยแต่ใจดี

รถบรรทุกคันนี้ ขับมานานมาก เวลาผ่านไป ความคิดถึง
ก็มากขึ้นตามลำดับ........มากขึ้น....มากขึ้น และมากขึ้น
จนเต็มคันรถ..........เลยหลังคาหน้ารถออกมา.........
   ถึงแม้หนทางจะยาวไกล ฝนจะตก ฟ้าจะร้องหนัก
ถึงจะหนัก....... แต่เจ้าของไม่เคยเลย.......
...ที่จะปล่อยให้ความคิดถึง
ร่วงหล่นเลยสักความคิดถึง...จนรถบรรทุกคันนี้
ได้มาเจออุโมงค์ ใหญ่ แต่เพดานต่ำ ......แค่ผ่านอุโมงค์
เจ้าของรถ ก็จะได้ไปส่งเอาความคิดถึง อันมหาศาลให้กับ
เธอคนนั้น....
แต่อุโมงค์มันต่ำ....ต่ำกว่ากองแห่งความคิดถึง เพียง 1 นิ้ว
แค่หยิบเอาเศษเสี้ยว ความคิดถึงนั้น.......ออกไป สัก 1 นิ้ว
เจ้าของรถก็จะได้เจอเธอคนนั้นดังใจหมาย.......แต่เขาไม่ยอม
ไม่ยอมแม้แต่ จะเอาความคิดถึงออกไปสักนิดเดียว
เพราะเขารู้ดีว่า มันมีค่ามากแค่ไหน............
หนทางอีกแค่ ระยะทางอุโมงค์......300 เมตร.....
แต่เขากลับไปไม่ได้...เขาจะทำยังไง...... จะขน 2 รอบหรือ
แล้วมันหล่นไประหว่างทางหรือไม่ เพื่อน ๆ
ข่วยคิดหน่อยดิ........
ช่วยเขาเอาความคิดถึงไปให้แด่เธอ
อันเป็นที่รัก...........โดยไม่เอากองแห่งความคิดถึงออกไป
........
เฉลย อยู่ข้างล่างน้า....คิดเองก่อนค่อยแอบดูเฉลยนะ
                          
เขาคนนั้นได้ตัดสินใจที่จะปล่อยยางของรถลงล้อละ 1 นิ้ว
ถึงแม้ว่าจะวิ่งช้าลง......
ทำให้ถึงที่หมายช้าขึ้น.......
แต่ความมั่นคง...........ที่มีจุดหมายปลายทาง......ถึงแม้ว่า
จะใช้เวลานาน....เขาก็พร้อมที่จะเผชิญ......ที่จะรอ
จนกว่า เจอเธอ.......ดีกว่าที่จะทิ้งความคิดถึงที่มีต่อ
เธอคนนั้นออกไป..ออกไป
แม้แต่.........เสี้ยวหนึ่งก็ตาม...
ซึ้งจังเลยเนอะ (*_*)