๏ในสมัยที่ชีวิตบนพื้นพิภพนี้สุขสมบูรณ์เต็มเปี่ยม ไม่มีใครสนใจในคนที่มีคุณค่าและไม่แสวงหาคนที่มีความสามรถฯ ถือกันว่าผู้ปกครองเป็นประดุจยอดไม้ ในขณะที่ราษฎรเป็นประดุจฝูงกวางที่อยู่ในป่าละเมาะ ฯ ทุกคนซื่อสัตย์และยุติธรรม โดยไม่รู้ว่าต่างก็กำลังทำหน้าที่ของตน ฯ ต่างรักกันและกันโดยไม่รู้ว่านี้แล คือการรักเพื่อนมนุษย์ฯ ต่างไม่หลอกลวงกันโดยไม่รู้ว่าต่างคนควรทำตนให้เป็นที่เชื่อถือได้ ฯ ต่างก็ไว้ใจกันและกัน โดยไม่รู้ว่าควรทำตนให้ผู้อื่นไว้ใจตนฯ ต่างอยู่ด้วยกันอย่างเสรี ยินดีให้และรับจากกันและกัน โดยไม่รู้ว่าตนเป็นคนใจดี ฯ ด้วยเหตุฉะนี้ เขาเหล่านี้จึงมิได้จารึกการกระทำของพวกเขาลงไว้ จึงไม่มีปรากฏอยู่ในหน้าหนังสือพงศาวดาร ๚ะ๛ -------------------------------------------------------------------------------- มนุษย์ที่แท้: มรรควิถีของจางจื๊อ, ส. ศิวรักษ์ แปลและเรียบเรียง ฉบับพิมพ์ครั้งที่ ๖, หน้า ๑๐๗
19 กรกฎาคม 2549 02:05 น. - comment id 14908
..แวะมาอ่าน ก้เลยลงชื่อสักหน่อยว่าแวะผ่านมาทางนี้ อิอิ
12 สิงหาคม 2549 18:43 น. - comment id 15188
อย่าอ่านนะขอร้อง ความลับมาบอก เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น เคยมีเด็กถูกฆ่าตายที่ห้องนำของภารโรง แต่ไม่สามารถหาต้นเหตุของคดีได้ จึงได้ปล่อยร่างไร้วิญญานของเด็กน้อยทิ้งไว้ ณ ที่เดิม ไม่มีการทำพิธีอะไรทั้งสิ้น วิญยาณของเด็กจึงล่องลอยวนเวียนอยู่ในรร. เป็นเวลาหลาย10ปี จนวันหนึ่งได้มีกลุ่มน.ร. หญิงเข้าไปในห้องนำนั้นเพื่อหวังจะแกล้งภารโรง จึงได้พบวิญยาณของเด็กน้อยกำลังไต่ไปตามเพดาน พร้อมแสยะยิ้มให้ พวกเทอกลัวมากรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ แต่เพื่อนคนหนึ่งพลันไปเหยียบแอ่งน้ำที่พื้นเข้า จึงได้ล้มและไปสะดุดขาของเพื่อนอีกคนหนึ่งเข้า เพื่อนคนนั้นได้จับแขนของอีกคนไว้จึงล้มกันมาเป็นทอดๆและหัวฟาดพื้นตายหมด วิญยาณของพวกเขาจึงวนเวียน ณ ที่แห่งนั้นตลอดไป จงส่งต่อไปอีก20 กระทู้ ภายใน 7ชม. ต่อแรกเราก็ไม่เชื่อหรอกแต่เพื่อนเราประสบอุบัติเหตุไปแล้ว 5คนตั้งแต่เรา