หน้าส่วนตัว
ในปัจจุบัน.. สีน้ำฟ้าใช้ความรัก เป็นแรงจูงใจในการเขียนกลอนค่ะ
น้อยครั้งที่จะ มีเหตุ มีผล และหาข้อมูลอย่างแท้จริง
แต่ก็กำลังหัดแล้วค่ะ อ่านแหลก ค้นแหลก .. ตอนนี้ก็ไปปล้ำ ๆ เรื่องเสียงกลอนอยู่ ก็ไปคุ้ยกระทู้เก่า ๆ ที่คุณอัลมิตราเคยโพสไว้บ้าง .. ไปอ่านงานของผู้ที่สำเร็จแล้วบ้าง
พี่ ๆ น้อง ตอนนี้ล่ะคะ เป็นไงกันบ้าง เล่าให้ฟังบ้างสิคะ ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนและเรียนรู้ไปด้วยกัน เผื่อบางทีใครมีหนังสือดี ๆ แนะนำ หรือไม่ก็เวบดี ๆ แนะนำกันบ้าง จะได้พัฒนาฝีมือให้ก้าวหน้ากันอีกระดับหนึ่ง
คิดถึงนะคะ.. คิดถึง
..สีน้ำฟ้า.. 16 พ.ค. 2549 08:59 น. - ID 4368 
3244
7
0
16 พฤษภาคม 2549 15:31 น. - comment id 14266
ดีงับ พี่แจม ... พูดถึงแรงจูงใจในการเขียนกลอน คงต้องเท้าความยาว แต่เอาย่อๆแล้วกันงับ เชื่อไม๊ของับว่ากาป๋มไม่ได้จับปากกาแต่งกลอนมาตั้งแต่ ม.ปลาย เพิ่งมาเริ่มอยากเขียนเมื่อตอนปลายปีที่แล้ว ใครนะเหรองับที่ทำให้อยากเขียน อิอิ...คงเป็นบางใครคนนึงมั้งงับ เริ่มได้เขียนจริงๆก้อตอนหลังปีใหม่ 14 วัน จำได้แม่น เข้ามาแล้วเหมือนรุสึกคุ้นเคยไปหมด อ่านงานคนนั้นทีคนนึ้ที อยากตอบบ้างไม่อยากตอบบ้าง อิอิ บางที่ก้อไม่มีอารมณ์นะ ก้อต้องขอขอบคุณบ้านกลอนไทยและเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ทุกท่านที่มีส่วนให้กาป๋มกลับมาอยู่ในความเพ้อฝันได้อีกครั้งของับ ที่สำคัญ ก้อ \" ใครคนนึง ซื่งหัวใจ ใฝ่ฝันหา \" ขอบคุณคุณมั่กๆงับที่ทำให้กาป๋ม หวนกลับมามีความสุข ที่เกือบจะจางหายไปในกาลเวลา ด้วยความจริงใจของับ คนดีของกาป๋ม .... คิดถึงจัง ....ไปล่ะงับ พี่แจม อย่าเพิ่งงอนล่ะ กาลังจาบอกว่า คิดถึงพี่แจมเหมือนกัลล์
16 พฤษภาคม 2549 16:09 น. - comment id 14267
โมทีฟ.. ผมอาศัยแรงรักครับ ตอนเด็กอยากที่จะเป็นนักเขียนอยากเป็นนักพูด ตอนผมอยู่ ป.3 มีอาจารย์ท่านหนึ่งชื่อ อ ประเทือง หรือ ครูประเทือง แกสอนห้อง ป.3 ก ผมเรียน ป.3 ข ห้อง ครู ประสบสุข เวลา อ.ประสบสุข ไม่อยู่ก็จะฝากให้ อ.ประเทืองดูแลแทน อ.ประเทืองก็จะรวมห้อง ก.กับห้อง ข เข้าไปเรียน ห้องที่แกสอน และทุกครั้งแกจะให้มีการโต้วาทีระหว่างห้อง ก.กับห้อง ข. ผมจะเป็นหนึ่งในสามของคนที่ออกไปโต้เสมอ เป็นหัวหน้าทีม ตอนเด็กๆ ผมเรียนได้ที่หนึ่งนะครับ จึงไม่แปลกอะไรที่จะออกไปหน้าห้อง อ.ประเทืองแกชอบสิ่งที่ผมพูดมากนะครับ แกยังเคยยกประโยคที่ผมพูดมาล้อผมเวลาเจอหน้า หมายถึงช่วงที่เลื่อนชั้นจาก ป.3 ป.4 ..แกก็คงหยิบมาทักผมอยู่ แต่ทุกครั้งที่โต้กันมักจะเสมอกัน ทั้งที่เพื่อนเห็นว่าห้อง ข. น่าจะชนะ.. ผมเป็นคนพูดไม่ค่อยจะได้เรื่องเท่าไรหรอกนะครับ แต่คำพูดบางคำพูดมันออกมาแล้วทำให้คนอื่นหัวเราะ ขำในเรื่องที่ไม่น่าจะขำ ผมสนใจอ่านหนังสือจากนั้นมาเรื่อยๆ หมายถึงหนังสือนิยายและทั่วๆไป.. แต่ไม่เคยเขียนชักที จนเข้า ป.ตรี ปีหนึ่งก็เขียนมาจนปีสี่นี่ล่ะครับ ตอนอยู่ ป.3 ผมมีวีรกรรมนะครับ ผมเล่นเป่ายางกับเพื่อนบนห้อง ป.3 เป้นอาคารไม้ เล่นกันสามคน ผมเกิดปวดเยี่ยว แต่ถ้าจะลงไปเยี่ยวก็ขาดตอนในการเล่น ผมก็เลยเก็บถุงจากถังขยะมา แล้วหลบมุมห้องเยี่ยวใส่ถุงมันยางแล้วฟาดลง เพื่อนผมอีกคนก้ทำตามผมเยี่ยวใส่ถุงมัดยางแล้วฟาดลงหน้าต่างห้องหลังโรงเรียน.. แต่เพื่อนอีกคนหนึ่งจัญไรมากกว่า มันเยี่ยวใส่ถังขยะเลย ถังขยะ ถังนั้นตั้งตรงโต๊ะครูชั้นล่างพอดี มันก็เลยรั่วไปลงโต๊ะอาจารย์ ผมจำชื่ออาจารย์ได้ว่า แกชื่อ อ.พิศมัย.. อจารย์แกขึ้นมาถามว่าน้ำอะไร สอบไปสอบมา พวกผมก็เลยโดน ไม่ใช่โดนตีนะครับ แต่ อ.ประสบสุข พาไปกราบขอโทษอาจารย์.. แต่ อ. ประเทือง เอามาแต่งให้ห้อง ก.ร้องล้อพวกผม ดดยเฉพาะผม เดินผ่านห้อง ก. ไม่ค่อยได้ อ.ประเทืองจะให้ลูกศิษย์แกร้องทัก เพลง อ. ประเทืองผมจำไม่ค่อยได้เท่าไร เพราะผมไม่สนใจที่จะฟัง จะร้อง แต่จำได้ลางว่า.. มีเด็กอุบาด ฉลาดเกินครู เมื่อครูไม่อยู่ หนูก็เยี่ยวใส่ห้อง ถูกหัวครูกำลังสอนอ่านคล่อง.. จำได้แค่นี้หละครับ
16 พฤษภาคม 2549 17:46 น. - comment id 14269
สวัสดีค่ะ สองหนุ่ม .. สองมุม ** MomMamSan ก่อนนะ เก่งนะ เขียนกลอนเมื่อปีที่แล้วนี่เอง งานออกมาก็น่าอ่านดี อย่างนี้ต้องยกความดีให้ \"ใครคนนั้น ที่เฝ้าฝันหา\" วันหน้า แนะนำให้พี่รู้จักบ้างซี ** ดอกข้าว คล้าย ๆ กันค่ะ ใช้แรงรัก ขอบคุณที่มาแบ่งปันประสบการณ์ เรื่องเล่า..มองเห็นภาพเลยล่ะ เธอเอ๋ย .. ของพี่เขียนตั้งแต่ประถมค่ะ แบบว่าได้รางวัลชมเชยมาด้วยนะ ระดับอำเภอ รู้สึกว่าชนะเรียงความ (ถ้าจำไม่ผิด) แบบว่ามีแววตั้งแต่การบ้านที่ครูให้เขียนเรียงความเรื่อง ครอบครัวของฉัน .. พี่เขียนได้ครบ 1 หน้าเป๊ะ ตามที่ครูกำหนด ในขณะที่เพื่อนเขียนกันได้คนละไม่กี่บรรทัดจริง ๆ แล้วก็น่าจะรุ่งอยู่หรอก ถ้าตั้งใจกว่านี้
เฮ้อ เรื่องมันเศร้า
16 พฤษภาคม 2549 18:54 น. - comment id 14271
เหวอ!!!!พี่แจม มิได้เก่งกล้าอารายขนาดนั้นงับ ที่ว่าเพิ่งเขียนกลอนเมื่อปีที่แล้ว หมายถึงว่า \" เพิ่งกลับมาเขียนอีก หลังจากไม่ได้เขียนไม่ได้แต่งมาเกือบยี่สิบปี \" ของับทุกท่าน ขอบคุณของับที่ชมกันซึ่งๆหน้าแบบงี้ง่ะ เขิลลลล แย่เยยงับ
16 พฤษภาคม 2549 21:24 น. - comment id 14274
ผมอ่าน ใบไม้ที่หายไป ของจีระนันท์ พิตรปรีชา ทำให้ผมชอบแต่งกลอนครับ + กับพรสวรรค์ที่มีอยู่นิดนึงด้วย
17 พฤษภาคม 2549 08:12 น. - comment id 14278
เพราะมีคนๆเดียวในดวงใจ ที่เข้าใจจิตวิญญาณภายในพี่พุด อย่างถ่องแท้ ยังอ่านงานพี่พุดค่ะ คนดี
17 พฤษภาคม 2549 20:07 น. - comment id 14282
น้ำฟ้า................... เพิ่งเปิดดูกระทู้เก่าๆ ๆ เห็นบอกว่าอัสสุแข่งกับปราณรดี ไม่ได้แข่งเลยนะ ยอมรับว่าแต่งกลอนไม่เพราะเท่าพี่ปราณ และยังอีกไกล ส่วนกลอนของอัสสุ วิจารณ์ได้ทุกอัน ไม่ว่า อัสสุก็เริ่มแต่งกลอนมาก็ปี 2544 แต่ไม่ได้ จริงจังนักหรอก แต่งมาเลื่อยๆ ๆ เพราะเป็นฝ่ายประชา สัมพันธ์ของโรงเรียนเวลาก่อนจะพูดเลย เอ่ยกลอนขึ้นก่อน แล้วค่อยพูดเรื่องที่จะ พูด จะเป็นกลอนสั้นๆ ๆ ส่วนมากจะเป็น แนวตลก ขำๆ ๆ มีบางครั้งแต่งเป็นเรื่อง สามแผ่นเรียงแบบหนังสือ แต่ไม่ได้เอาลง ไม่ชอบสิ่งเก่าๆ ๆ เลยแต่งอันใหม่ แล้วเอาลง ที่เอาลงในเว็บนี้ ก็แต่งทุกวัน คิดเนื้อเรื่อง ว่าจะแต่งไปยังไง บางทีคิดคำดีๆ ๆ ได้ก็แต่ง เป็นกลอน บางทีก็คุยกับเพื่อน บางทีสิ่งรอบ ตัว แต่รู้ว่ายังไม่เก่งหรอก ยังต้อง แต่งเติม อีกมา เรียนรู้อีกมาก (มีคนที่คอยแนะนำอยู่เป็นอาจารย์ของอัสสุเอง)
17 พฤษภาคม 2549 20:52 น. - comment id 14289
แรงจูงใจในการเขียนกลอน ... สมัยเด็กๆ ไปรื้อหนังสือวรรณคดีของอามานั่งอ่านๆ อืม ... เขาแต่งกลอนกันยังไงเน้อ ก็เลยเอาคำมาเรียงๆ กันแบบเขาบ้าง ... ป.4 คุณครูสอนผังฉันทลักษณ์ ก็เลยเอามาเขียนๆ ป.6 แต่งกลอนได้รางวัล ครูไม่เชื่อว่า แต่งเอง เลยเรียกไปแต่งให้อ่าน ก็นั่งแต่งๆ ครูงง ทำไมเขียนกลอนได้เร็วดี เลยยอมให้รางวัลชนะเลิศนั้น จากนั้นเข้ามัธยม ก็เป็นโรคบ้านั่งเขียนกลอน เขียนไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก แต่เขียนไปงั้นๆ แหละ รู้แค่สัมผัสใน สัมผัสนอก พอถึง มัธยมปลาย ได้รางวัลประกวดหลายครั้ง แล้วที่พลาดๆ ก็เยอะ ได้เงินกินขนมบ้าง ก็ดีใจตามประสาเด็กๆ เข้ามหาวิทยาลัย เริ่มส่งงานไปนิตยสารพอประปราย จากนั้นเจอภาวะความเครียดทางจิตใจ ก็เลยเขียนกลอนไม่ได้ เขียนกลอนไม่ได้นานมาก ... และไม่ได้เขียนมาเป็นสิบปี เพิ่งมาจับปากกาเมื่อปีที่แล้ว ตอนเดือนสิงหาคม เข้าสนามประชันกลอนสด มือฝืดมากๆ ตื่นเวทีด้วย เลยได้แค่เข้ารอบแรก ไปไม่ถึงปลายทาง จนทุกวันนี้ ... ยังเขียนหนังสือไม่ลงตัวนัก เพราะร้างลามานานแล้ว บางที ... อาจจะหายๆ ไปบ้าง ไม่ได้ลงกลอนทุกวัน (อย่างที่ใครเข้าใจว่า ปราณขยันเขียนกลอน ไม่จริงเลย) สิ่งเหล่านี้เป็นเสรีภาพที่ไม่ทำร้ายเบียดเบียนใคร เมื่อในบางโอกาส มีความคิดที่จะถ่ายทอดออกมา ก็หลั่งไหลออกมาเป็นกลอน หรือบางครั้งอาจจะไม่มีอะไรเลยในหัวใจ ก็จะหายไป .... อย่าคาดหวังอะไรกับใคร แม้กระทั่งกับตัวเองว่า จะต้องดี จะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างเสมอๆ เขียนกลอน มิได้ตั้งใจแข่งขันกับใคร เพียงแค่ถ่ายทอดจินตนาการ ความคิดฝัน และโลกส่วนตัวบางอย่างที่อยู่ภายใน สื่อสารออกมาเพื่อให้ใครได้รับรู้ จนกระทั่งถึงว่า ได้รับประโยชน์จากการสื่อสารของเรา .... เท่านั้นเอง ปราณ จะตั้งใจสร้างสรรค์งาน จะเขียนงานเชิงสร้างสรรค์ งานที่มิได้ทำร้ายใคร หากเป็นประโยชน์ให้ใครได้บ้าง ก็จะยินดีเป็นอย่างยิ่ง งานเขียน ... ปราณ คิดว่า คือส่วนหนึ่งของชีวิต การสร้างสรรค์งานสักชิ้นหนึ่งทำให้ปราณได้ขัดเกลาความคิดของตัวเอง กล่อมเกลาจิตใจ และทำให้ปราณเกิดความสงบสุข มิใช่การระบายความฟุ้งแต่อย่างใด แรงจูงใจ หรือ? คงเป็นแรงขับเคลื่อนภายใน ด้วยความเป็นคนต้องการการสื่อสารของปราณเองละมังคะ ถ่ายทอดในสิ่งที่คิด สื่อสารความรู้สึก ตกผลึกกระบวนทัศน์ ทำให้เกิดการพัฒนาตัวเองได้อย่างดีที่สุด มากกว่าการที่จะเขียนงานเพื่อแสดงให้คนเห็นว่า เราเก่ง เราดี หรือแสวงหาลาภสักการะ ชื่อเสียงใดๆ แต่เป็นเพียงความฉาบฉวยที่มิอาจถ่ายทอดจิตวิญญาณและความรับผิดชอบต่อข้อเขียนใดๆ ได้เลย เขียนสะท้อนในสิ่งที่เราเชื่อ ... ไม่ใช่เขียนด้วยต้องการหลอกลวง \"ศรัทธา\" ... คือแรงจูงใจที่สำคัญที่สุดของปราณ ค่ะ
18 พฤษภาคม 2549 04:26 น. - comment id 14305
อยากตอบยาว ๆ เรื่องเล่าในใจยังมี อย่างเช่น เห็นอัสสุเล่าถึงการเป็นประชาสัมพันธ์ ตอนเด็ก สีน้ำฟ้าก็เคย เป็นผู้จัดรายการเสียงตามสาย ตอนเช้า ๆ ก่อนโรงเรียนจะเข้าด้วยแหละ สนุกดี เอ่อ.. ตาจะปิดแล้วหลาว ง่วงจริง ๆ ค่ะ วันนี้ตื่นตั้งแต่แปดโมงกว่า พรุ่งนี้ นะคะ พรุ่งนี้จะมาคุยด้วยแน่นอน รับรอง ๆ
18 พฤษภาคม 2549 04:29 น. - comment id 14306
อ้อ.. อัสสุ ล้อเล่นนะคะ ที่ว่าแข่งกับคุณปราณ ไม่มีอะไรหรอก ชอบใจค่ะ ที่คุณชอบอ่าน เอ๊.. ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าสีน้ำฟ้าก็ชอบอ่าน เพราะสังเกตเห็นที่คุณสองคนตอบกระทู้ อิอิ ไม่ได้เอาเปรียบนะคะ ที่ว่าไปอ่านทุก ๆ กระทู้แล้วไม่ตอบ บางที ก็อับจนด้วยถ้อยคำน่ะค่ะ ครั้นจะทิ้ง สัญลักษณ์ไว้ ก็เกรงใจเจ้าของกระทู้เค้าอีก เอาน่า ๆ อย่าเครียด ๆ ไปนอนล่ะค่ะ
18 พฤษภาคม 2549 11:57 น. - comment id 14316
สวัสดีค่ะ
นะ.. จะกล่าวอรุณสวัสดิ์..ก็กะไรดีอยู่ สายเต็มทน จริง ๆ วันนี้ก็ยังรักษาความเป็นคนดีไว้ได้ โดยการตื่นสิบโมงโดยประมาณ ก็เคลียร์งานได้พักใหญ่ จนหาช่องที่จะแว๊บได้แล้ว 
** มาดูหนุ่มมอมแมมเขิน หลายรอบแล้วนะคะ แต่ไม่ได้วางคอมเม้นท์ไว้ทักทาย แบบว่าพวกยุ่งแล้วยังจะแว่บ อ่ะนะ .. 
น่าอย่างไรก็สู้ต่อไปนะ ทาเคชิ เขียนเพื่อจรรโลงโลก ไม่เดือดร้อนใคร ก็ทำไปเหอะ อ่านอีกเยอะ ๆ แล้วก็ดูเรื่องการใช้คำ ใช้ความ (พี่แจมได้รับการย้ำเรื่องนี้มาบ่อย เพราะเป็นคนเลินเล่ออยู่เหมือนกัน บางทีกลอนพาไป ทั้งที่คำนั้นไม่ได้เข้ากับความหมายเลยน่ะ จึงถูกตำหนิบ่อย
** แดนไกล.. พี่เองมักจะวางหนังสือเล่มที่ว่าไว้ไกลมือ \"ใบไม้ ที่หายไปของ จิระนันท์ พิตรปรีชา เคยจมน้ำไปกับสึนามิ โชคดีไปได้มาใหม่ ปกเดิม ตอนนี้ก็วางตามสะดวกอ่านเลย หัวเตียงบ้าง, โต๊ะทำงานบ้าง แล้วแต่.. ที่อยากบอกคือ พี่ก็ชอบเล่มนี้ค่ะ รักเลยดีกว่า พี่ชอบ..ตะแคงฟังนิยายเพลินจากเนินหญ้า
** พี่พุดพัดชา .. แจมเองก็ยังอ่านอยู่ค่ะ ยังอ่านงานของพี่อยู่ประจำ บางทีไม่ค่อยคอมเม้นท์ พักนี้ต้องขออภัยจริง ๆ งานเริ่มเยอะขึ้นน่ะค่ะ
** ของอัสสุ ตอบไปเมื่อคืน.. เอ๊ะ เมื่อเช้าสิส่วนหนึ่งแล้วเนอะ
** น้องปราณ เดี๋ยวเจอกันค่ะ
18 พฤษภาคม 2549 12:06 น. - comment id 14317
เอ๊.. คำว่า \"แข่งกันตอบกระทู้\" ของพี่ เอาเรื่องเหมือนกันแฮะ ทั้งน้องปราณ และอัสสุ ต่างก็งึมงำกันเข้ามา จริง ๆ ก็แค่แซวเล่น และด้วยความชื่นชม พี่ว่าคุณปราณกับอัสสุขยัน และอีกหลาย ๆ คนที่ไม่ได้กล่าวถึง อย่างเช่น พี่ราชิกา, คุณก่อพงษ์, ยิ่งคุณอัลมิตรานะ สุดยอดแล้ว ของคุณอิมนี่ไปอ่านทั้งงานเก่า งานใหม่ บ่อยมาก ยังแอบเสียดาย ที่คุณอิมทิ้งบล็อกที่พันทิป สงสัยงานจะเยอะ ก็ได้แต่เสียดาย และวนกลับมาอ่านที่นี่ เชื่อมั่นกับเวบบ้นกลอนไทย เพราะอย่างที่บอก ที่นี่มีน้ำใจ และเป็นที่เริ่มต้นของ \"สีน้ำฟ้า\" อ้อ.. ว่าจะเล่าถึงการเป็น นักเรียน สมัยก่อนโรงเรียนมีรายการเสียงตามสาย ประจำหมู่บ้าน มันจูงใจให้คนชอบตื่นสายไปเช้านะคะ บางทีไม่ใช่เวรตัวเองหรอก ไปช่วยเพื่อน หลายหนที่คิดอยากเป็นดีเจ แต่ทั้งพรแสวงและพรสวรรค์ มีไม่ถึง ชอบงานเขียนมากกว่าก็เลยทิ้งฝันตรงนั้นแล้วฝันใหม่ตรงนี้ ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาคุยกัน ให้วันทำงานมีสีสันกันอย่างนี้
18 พฤษภาคม 2549 14:45 น. - comment id 14322
ตามสถานการณ์บ้านเมืองบ้าง.. ตามใจ & ตามอารมณ์ของตัวเองบ้างค่ะ บ้างก็ต่อยอดเอาจากกลอนของเพื่อนๆ แถวนี้... :)
24 พฤษภาคม 2549 01:21 น. - comment id 14399
ความคิดถึง ความรัก และอื่นๆ
9 ธันวาคม 2549 19:03 น. - comment id 16101
gvk
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ