ไม่ได้มาตั้งนานไม่รู้ว่ามีใครหายหน้าหายตากันไปบ้างหรือเปล่า แต่ที่แน่ ๆ ก็รู้ว่ากาลเวลาทำให้เราไม่อาจลืมที่นี่ไปได้เลย ไม่ว่าจะนานแค่ไหนที่เราห่างไปก็ทำให้เราหันมาและคิดถึง แต่ไม่สามารถแต่งกลอนได้อีกแล้ว เพราะว่างานทำให้เราไม่มีสมองสำหรับคิด และความเครียดก็ทำให้เราไม่รู้ว่าเราจะพูดหรือคุยกับใครได้ บางทีการที่เราเข้าไปอ่านบทกลอนของคนอื่น ๆ ก็ทำให้เรามีความสุขมาก มากพอที่เราจะลืมทุกข์และหันไปสู้กับการงานที่สับสน และวุ่นวาย รวมทั้งผู้คนที่แก่งแย่งชิงดี ทั้งที่ต่อหน้าและลับหลัง ใครก็ได้ช่วยหน่อย แต่งกลอนให้เพราะ ๆ สักบทจะเป็นพระคุณมาก ๆ และหวังว่ากลอนนั้นจะทำให้เรามีความรู้สึกที่จะอยู่ต่อไปในโลกอันโหดร้ายได้อย่างมีกำลังใจ.......
29 สิงหาคม 2548 17:05 น. - comment id 11748
ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจที่ส่งให้ค่ะ
24 สิงหาคม 2548 16:38 น. - comment id 11759
มองสายน้ำแสนสงบยามพลบค่ำ ฟังเรไรร่ำเสียงนกไพรด้วยใจหวาน ดูดอกไม้ไหวเดินเดียวดายใกล้สายธาร หอมตระการดงดอกข้าวมิหนาวใจ นั่นภุมรินทร์บินว่อนร่อนรอเกสรหวาน โน่นดงตาลนั่นวัวควายพักหว่านไถ นี่ดอกโสนเหลืองละออรอคนไกล ธรรมชาติไพรธรรมดาชีวิตที่ติดดิน นอนริมนาดูฟ้าหลัวสิที่รัก แล้วยิ้มทักเวิ้งฟ้ามิรู้สิ้น เปิดใจรับหวามไหวในชีวิน ตราบฟ้าดินยังคู่โลกสิ้นโศกนะ.. พี่พุดมาปลอบประโลมใจค่ะ และ อยากให้ไปอ่านในนามปากกา *สาวบ้านนา*ที่พีพุดรจาเกี่ยวกับชีวิต เรียบง่ายและได้ใช้ชีวิตอย่างสงบงามค่ะ ด้วยรักและห่วงใยค่ะ
24 สิงหาคม 2548 17:51 น. - comment id 11760
บนเส้นทางสายนี้ที่เธอเห็น มิได้เป็นดังจิตเธอคิดฝัน อาจราบรื่นอยู่บ้างในบางวัน ทว่า.. อันตรายร้ายรอบตัว เมื่อเธอกล้าย่างก้าวเข้ามาอยู่ ต้องเรียนรู้ทบทวนให้ถ้วนถี่ ใช้ความกล้าพิฆาตความหวาดกลัว มิใช่มัวอ่อนแอแพ้ร่ำไป สารพัดเสือสิงห์กระทิงแรด พร้อมจะแผดจะโผนกระโจนใส่ แทบทุก.. วินาทีล้วนมีภัย ต้องระวังระไวตัวให้ดี หากเธอยังอ่อนแอและอ่อนไหว เธอจะหลีกหลบภัยได้หรือนี่ ก็ในเมื่อโลกกว้างออกอย่างนี้ เราต้องมีสติคอยติติง อย่าให้ภาพมายามากำหนด ชีวิตอาจรันทดหมดทุกสิ่ง ขอเธอจงเรียนรู้สู้ความจริง และเธออย่าทอดทิ้งความจริงจัง อยากให้เธอเข้มแข็งแกร่งและเก่ง เพื่อตัวเองมิใช่เพราะใครสั่ง เมื่อเธอรู้จักเติมเพิ่มพลัง วันที่หวังรู้ไหมไม่ไกลเลย รามสูร %36
25 สิงหาคม 2548 12:10 น. - comment id 11799
ความสับสนที่เกิดจากสิ่งรอบข้างมารุมเร้า ไม่ว่าจะเป็นที่ใด ย่อมมี บนโลกของตัวอักษร อาจบรรเทาได้เพียงระยะเวลาหนึ่ง แต่สุดท้าย คุณจะยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง มีความมั่นใจ และ มุ่งมั่น มาก ๆ นะคะ