ฉันรู้สึก บางอย่างข้างในใจ อยากเอ่ย หากแต่เอ่ยไม่ไหว หัวใจมันโรยๆ ฉันรู้สึก มันอาจจะถึงเวลาของดอกไม้ หล่น ปลิดขั้วระแหนง ตามเวลาชีวิต ฉันจะเอ่ยบอกเธอ หากฤดูร้อน บีบคั้นให้ซ่อนตัวเอง รอหน่อยนะ แล้วฉันจะบอกเธอถึงความรู้สึกนั้น รอเรื่องร้อนๆ จะได้ชุ่มเย็นในฤดูฝน ฉันอยากจะให้เธอรอ.
26 มีนาคม 2548 19:28 น. - comment id 10253
ไพเราะดีค่ะ ไมไม่เขียนที่เรื่องสั้น หรือ บทกลอน ล่ะคะ ทิกิ
29 มีนาคม 2548 13:26 น. - comment id 10266
เคยรู้สึกอย่างนี้บ้าง.....เหมือนกัน ..เป็นกำลังใจให้.. คุณ..และเธอ..อดทนรอ.. นะคะ ^_______________^ อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เรา ได้เห็นถึงความแตกต่าง เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ หากเปรียบกับชีวิตของคน เมื่อยามสุขล้นจนใจมันยั้งไม่อยู่ ก็คงเปรียบได้กับฤดู คงเป็นฤดูที่แสนสดใส (และ)แต่ถ้าวันหนึ่งวันไหน ที่ใจเจ็บจนทุกข์ ดั่งพายุที่โหมเข้าใส่ บอกกับตัวเองเอาไว้ ความเจ็บต้องมีวันหาย ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู ** อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เรา ได้เห็นถึงความแตกต่าง เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ เมื่อวันที่ต้องเจ็บช้ำใจ จากความผิดหวังจนใจมันรับไม่ทัน เป็นธรรมดาที่เราต้องไหวหวั่น กับวันที่อะไรมันเปลี่ยนไป อย่าไปกลัวเวลาที่ฟ้าไม่เป็นไร อย่าไปคิดว่ามันเป็นวันสุดท้าย น้ำตาที่ไหลย่อมมีวันจางหาย หากไม่รู้จักเจ็บปวด ก็คงไม่ซึ้งถึงความสุขใจ
29 มีนาคม 2548 13:27 น. - comment id 10267
http://fm.jorjae.com/song/flash/149.swf