รักเกิดที่กลางใจ(ตอนที่ 1 นำเนื้อเรื่องมาลงแล้วจ้า)

Black MooN

-1-




   	 มันแค่ความรู้สึกที่เราเคยรักใครสักคนหนึ่ง นั้นเป็นสิ่งที่ฉันคิดเอาไว้ในวันที่เหงา และมีใคร คอยอยู่เคียงข้างเจ็บกับความรักที่จืดจาง เจ็บเหลือเกินเมื่อคนชิดใกล้กลับร้างลา

   	 "เมย์ ทำไมมานั่งตากน้ำค้างอยู่แบบนี้ละ หรือว่าเมื่อคืนแกไม่ได้ขึ้นไปนอนที่ห้อง ฉันเป็นห่วงแกนะเมย์ มีอะไรแกก็คุยกับฉันได้นะ แกรู้ไหมเมย์ ฉันเห็นแกแบบนี้แล้ว ฉันใจคอไม่ดีเลย ฉันไม่อยากให้แกเป็นแบบนี้เลย มันเหมือนไม่ใช่แกยังก็ไม่รู้

   	 "ฉันไม่เป็นอะไรหรอกดา" เมธาวีกล่าวออกมา

  	  ฉันว่าเราไปเที่ยวพักผ่อนกันไหม เผื่ออะไรมันจะดีขึ้น ฉันรู้ว่าแกมีปัญหานะเมย์ แต่ไม่รู้ว่าแกมีปัญหาอะไรกันแน่

  	  "ขอเวลาฉันหน่อยได้ไหมดา แล้วฉันจะเล่าให้แกฟังทั้งหมดเลย แต่ตอนนี้ฉันขออยู่คนเดียวก่อนได้ไหม" เมธาวีเอ่ยตอบเพื่อนรักออกมา

   	 " เอาเป็นว่าฉันจะคอยคำตอบจากแกนะ งั้นฉันกลับเข้าบ้านก่อนละค่ะ แต่แกอย่านั่งอยู่นานรู้ไหมเดี่ยวจะไม่สบายเอาลมแรงด้วยวันนี้"

   	 "ได้ เดี๋ยวเราตามไปนะ" เมธาวีกล่าวออกมา

    	ถ้านับจากเมื่อสองเดือนก่อนจนถึงตอนนี้ฉันยังทำใจกับเรื่องที่เกิดไม่ได้เลย ทำไมนะพี่ภู ถึงทำกับเราแบบนี้ ไหนบอกว่าจะรักเราคนเดียว แล้วนั่นมันคืออะไร อยู่ๆก็มาบอกเลิก แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกแล้ว ทำไมนะคนอย่างเมธาวี ถึงได้ผิดหวังบ่อยเหลือเกิน ร้องออกมาให้พอนะ เมธาวี ร้องไห้ออกมาให้หมด แล้วก็เริ่มต้นชีวิตใหม่ อย่าไปสนใจอดีตอีกเลย 

    	"เมย์ ๆ พี่ภูโทรมาหา" กานดาตะโกนมาจากบ้าน

   	 "ฉันไม่พร้อมจะคุยกับเขาหรอก" เมธาวีตะโกนบอกเพื่อนรักออกไป

   	 แกบอกเขาไปละกัน นี่แกอยากบอกนะว่าแกทะเลาะกับพี่ภูนะ

   	 " ฉันไม่เชื่อนะ " กานดาเอ่ยออกมา

   	 แกบอกเขาละกันว่าฉันไม่พร้อมที่จะคุยกับเขาหรอก ปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวตามลำพังเถอะนะ ฉันขอร้องละดา แกช่วยบอกเขาด้วยว่าไม่ต้องโทรมาหาฉันอีก ฉันอยากอยู่คนเดียวสักพัก ถ้าฉันพร้อมแล้วจะโทรหาเขาเอง 

  	  "ฮัลโหล!!!" 

   	 พี่ภูค่ะ เมย์เขาบอกว่า เขายังไม่พร้อมจะคุยกับพี่ภู นะค่ะ ไว้พี่ภูค่อยโทรมาใหม่นะค่ะ

   	 "เอ่อ..." 

  	  ตอนนี้ดากับเมย์อยู่ที่ไหนครับ เพราะพี่ไปที่บ้านเมย์มา ที่บ้านเขาบอกว่าเมย์ไม่อยู่ และไม่รู้ด้วยว่าเมย์ หายไปไหน ภูชิดเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

 	   "พี่เป็นห่วงเขามาก พี่มีเรื่องทะเลาะกับเมย์นิดหน่อยนะ เราพอบอกพี่ไหมว่าตอนนี้เราสองคนอยู่ที่ไหน พี่อยากไปปรับความเข้าใจกับเมย์ "

   	 ไม่ได้หรอกค่ะพี่ภู เมย์เขาบอกเอาไว้นะ ว่าไม่ให้ดาบอกว่าเขาอยู่ไหน พี่ภูก็รอให้เขาอารมณ์ เย็นก่อนดีไหมค่ะ แล้วค่อยมาคุยกัน เพราะตอนนี้เมย์เขาเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นนะค่ะ คือ.... ดาไม่รู้หรอกว่าพี่ภูกับเมย์มีเรื่องอะไรกัน กานดาตอบออกไปด้วยความกังวล

   	 "อีกอย่างดายังไม่กล้าถามเมย์หรอกค่ะ...พี่ภูพอจะบอกดาได้ไหมค่ะว่าเรื่องอะไรกัน... ยัยเมย์ถึงมาหาดาแล้วก็ร้องไห้อยู่บ่อยๆ"

    	"เออ คือพี่...." 

   	 ว่าไงค่ะ บอกดาได้ไหม หรือว่ามันเป็นเรื่องร้ายแรงถึงขนาดพี่เล่าให้ดาฟังไม่ได้ 

   	 ' เออ คือพี่ "พลางคิดในใจเขาจะกล้าบอกได้อย่างไรในเมื่อเขาเป็นคนบอกเลิกเพื่อนรักของหล่อนก่อน 

   	 ช่างเถอะค่ะ ถ้าพี่ภูไม่บอกก็ไม่เป็นไร แต่ดาพอจะเดาได้แล้วละค่ะว่ามันคือเรื่องอะไร พี่ภูค่ะ แค่นี้ก่อนนะดาจะลงไปหาเมย์แล้ว เป็นห่วงเมย์นะค่ะถ้ามันเป็นอย่างที่ดาคิด สงสัยพี่ภูคงต้องเหนื่อยแล้วละค่ะ ลองถ้าเมย์เป็นแบบนี้ นั่นหมายความว่าพี่ไม่มีทางง้อเมย์สำเร็จหรอกค่ะ....หญิงสาวกล่าวออกไป

   	 เอาเป็นว่าถ้ามีอะไรคืบหน้าแล้ว ดาจะโทรหาพี่ภูละกันนะค่ะ แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไรนะค่ะ ดาตั้งถามเมย์เขาก่อน

   	 "ขอบคุณครับน้องดา"

    	"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ภู แค่นี้นะค่ะ สวัสดีค่ะ" เพื่อนของหล่อนมีปัญหาอะไรกับภูชิดน่าอยากรู้จัง... แต่ก็ได้แค่คิดเท่านั้นเพราะหล่อนไม่กล้าถามเพื่อนรักหรอก

   	 "เมย์" 

   	 ฉันว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันแล้วละ แกมีปัญหากับพี่ภูใช่ไหม แกอย่ามาโกหกฉัน ฉันเป็นห่วงแกนะ แกเป็นแบบนี้ฉันก็ไม่สบายใจ สุดท้ายหญิงสาวก็ตัดสินใจถามเพื่อนออกไป

    	"ดา เราเลิกกับพี่ภูแล้วละ" แล้วน้ำตาก็ไหลอาบแก้มของเมธาวี

   	  พี่ภูเขาบอกเลิกกับเราเมื่อสองเดือนก่อนนะ เขาบอกเราว่าเรากับเขาคงไปด้วยกันไม่ได้ เขายังรักชีวิตโสดอยู่ และที่สำคัญเขาบอกเราว่าเขายังไม่พร้อมที่จะคบกับเราต่อไปอีก

   	 "แต่แกรู้ไหมดาเหตุผลจริงๆที่พี่ภูบอกเลิกเราเพราะเขาเจอผู้หญิงคนใหม่ ที่เราเสียใจเพราะเขาไม่บอกความจริงเราต่างหาก คบกันมาตั้งหลายปีแล้วมาบอกเลิกเราด้วยเหตุผลแค่นี้ มันสมควรไหมดา" หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

   	 " แกอย่าคิดมากนะเมย์ ยังไงแกก็ยังมีฉันนะ" 

   	 "จ้า ขอบใจนะดา" เมธาวีขอบคุณเพื่อนรัก

   	 ฉันว่าเรากลับเข้าบ้านดีกว่านะเมย์ อากาศเริ่มเย็นแล้วเดี่ยวแก่จะไม่สบายเอา พรุ่งนี้ฉันจะลางาน แล้วไปพักผ่อนกันไปบ้านฉันดีกว่าเมย์ เพราะพ่อกับแม่ฉันท่านบ่นแล้วว่าลูกสาวไม่กลับบ้านเลย ฉันว่าแกกลับบ้านฉันดีกว่าที่นั่นอากาศก็ดี ไม่วุ่นวายด้วย

    	"ขอบคุณนะดา แกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลย รู้ไหม"

    	"ไม่เป็นไรหรอก แกก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเหมือนกัน"

   	 "แต่ตอนนี้ฉันว่าแกเช็ดน้ำตาก่อนดีไหม" กานดาสงสารเพื่อนรักมากแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันเพราะหล่อนเองก็จะเอาตัวเองไม่รอดเลย ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด

   	 "อืม"

   	 "เข้าบ้านเถอะ เดี๋ยวจะได้ไปจัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋า แล้วฉันจะโทรไปลางานกับพี่ยุ้ย แล้วกัน อืม! ฉันลืมบอกแกไปนะ พี่ชายฉันกลับมาจากต่างประเทศแล้วนะ ฉันหวังว่าแกกับพี่หนึ่งคงจะไม่ทะเลาะกันอีกนะ " กานดาเอ่ยออกมาอย่างลำบากใจ

   	 "งั้นเหรอดาฉันไม่อยากไปแล้วละ ฉันไม่อยากเจอพี่ชายแกว่ะ " 

   	 "เดี๋ยวก็ได้มีเรื่องทะเลาะกันอีกหรอก...." หวนคิดถึงเมื่อสองปีที่แล้ว ที่พี่ชายมีเรื่องกับเพื่อนรักคิดแล้วก็น่าหัวเราะๆ 

พี่หนึ่งคิดว่าแกนะเป็นทอม แล้วก็เป็นแฟนกับฉัน 

    	"พี่ชายแกนะ มันโรคจิต เกลียดกระเทย เกลียดเกย์ แล้วยังคิดทุเรศหาว่าฉันกะแกนะเป็นเลสเบียนอีก ผู้ชายอะไรไม่มีหัวคิดเอาเสียเลย ดาไม่ฉันอยากไปแล้วละ" 

   	 "เฮ้ย!.ไม่ได้นะโว้ย ไปเลย! ขึ้นไปเก็บกระเป๋าเลยไม่ต้องมาโอ้เอ้อยู่ เข้าใจไหม แกเป็นคนชวนฉันเองนะ ยัยเมย์.... แล้วตอนนี้ฉันก็ตัดสินใจแล้วล่ะ เราจะไปบ้านฉันที่เชียงใหม่กัน"

   	 "ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าเลยนะอย่ามัวชักช้า..."

     	ถ้าอย่างนั้นเดี่ยวฉันโทรไปลางานก่อนละกัน แกขึ้นไปเก็บผ้าเถอะนะ เพราะเสื้อผ้าของฉันไม่ต้องเอาไป ที่เชียงใหม่มีเยอะ ฮาๆๆๆๆ

   	 "ฮัลโหล!!" 

    	"สวัสดีค่ะ พี่ยุ้ย นี่ดานะค่ะ"

   	 "มีอะไรหรือค่ะน้องดาเห็นโทรมาหาพี่นะ คือ ดาจะขอลางานหน่อยนะค่ะ พี่ยุ้ยขา พอดี ดามีธุระด่วนนะค่ะ ดาต้องขึ้นไปเชียงใหม่นะค่ะ คือดากะว่าจะขอลางานพี่ยุ้ยสัก สาม-สี่ วันนะค่ะ ได้ไหมค่ะพี่ยุ้ย " 

   	 "ได้สิ แต่ถ้ามีงานด่วนอะไรพี่จะติดต่อหาน้องดาละกัน ตกลงไหม"

   	 "ได้ค่ะพี่ดา ขอบคุณมากนะค่ะ"

.......................
 
   	 "ถึงบ้านแกแล้วละดา ตื่นได้แล้วแกนี่นอนขี้เซาจังเลย รถก็ไม่ขับนอนอย่างเดียว แทนที่จะมาช่วยกันขับไม่มีเลยแกนี่ กินแรงกันชัดเลย"

   	 "แกจะบ่นทำไมวะเมย์ แกก็รู้ว่าฉันขับรถไม่ได้ในช่วงกลางคืนนะ แล้วนี่ถึงบ้านแล้วเหรอ"

   	 "ใช่!ถึงบ้านแกแล้ว" 

    	ทำไมบ้านแกเงียบจังเลยว่ะดา

 ฉันจะไปรู้เหรอก็มาด้วยกันนี่น่า 

ฉันว่าพ่อกะแม่แกไม่อยู่หรือเปล่า หรือว่าทานไปงานเลี้ยง ฉันจะไปรู้เหรอ

    	"แกเนี้ยถามมากจริงๆ"

   	 "ฉันว่าแกกับฉันเข้าบ้านก่อนดีกว่า เหนื่อยจะตาย เหนื่อยแล้วก็เหนียวตัวด้วย อยากอาบน้ำจะแย่อยู่แล้ว"

   	 "คุณพ่อขาคุณแม่ขา....ไปไหนกันหมดเนี้ย มีใครอยู่ไหม"กานดาตะโกนออกไป

   	 "ไม่มีใครอยู่หรอกค่ะ คุณดา คุณเมย์ คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงท่านไปงานเลี้ยงนะค่ะ ส่วนคุณหนึ่งออกไปข้างนอกยังไม่กลับมาเลยค่ะ ทำไมคุณดาจะมาไม่โทรมาบอกคุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงก่อนค่ะ ท่านบ่นคิดถึงคุณดากับคุณเมย์บ่อยๆ นะค่ะ ว่าไม่เยี่ยมบ้านเลย"

   	 "พอดีดาต้องทำงานนะค่ะ...พี่ลี...งานยุ่งมากเลยค่ะ พอดีดากับเมย์หยุดพร้อมกันนะค่ะเลยกลับบ้านนะค่ะ " กานดาบอกพี่เลี้ยงออกไป

   	 "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...งั้น... ดากับเมย์ขึ้นห้องก่อนละกัน เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะค่ะพี่ลี"

    	"ค่ะ... คุณดา"

   	 "เอ่อพี่ลีค่ะ! ห้องของเมย์มีใครพักอยู่หรือเปล่าค่ะ คือเมย์เขาอยากนอนห้องเดิมนะค่ะ ไม่อยากนอนกับยัยดานะค่ะ นอนกรนเสียงดังจะตาย" เมธาวีหันมาแซวเพื่อนรัก

   	 "บ้าเหรอแก ฉันไม่ได้นอนกรนนะยะ แกสินอนร้ายจะตาย เมื่อคืนก่อนนะพี่ลี ยัยดานะมันถีบเมย์ตกเตียงเลยค่ะ "กานดาหันมาต่อว่าเพื่อนรักอย่างงอนๆ

   	 "พี่ลีว่าเมย์หรือดาล่ะที่เป็นคนผิดนะ" ลีหันไปตอบทั้งสองสาว

    	"คือจริงๆ ทั้งห้องคุณดาและคุณแมย์นะค่ะยังว่างทั้งสองห้องเลย ไม่มีใครได้เข้าไปนอนหรอกค่ะ เพราะคุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงห้ามนะค่ะ เก็บไว้ให้คุณสองคนนะค่ะ"

   	 "คุณแม่นี่น่ารักจังเลย" กานดายิ้มกว้าง 

   	 "เอ่อ..คุณดาค่ะ จะทานอะไรไหมค่ะเดี่ยวพี่ลีจัดการให้ มาเหนื่อยทานอะไรร้อนดีไหมค่ะ..." 

   	 "ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ลี เราสองคนทานกันมาเรียบร้อยแล้ว" เมธาวี กล่าวออกไปพร้อมรอยยิ้มกว้าง ถ้าอย่างนั้น ....

ดากับยายเมย์ขึ้นห้องก่อนนะค่ะ.

   	 "ค่ะ.... คุณดา"

   	 "เอาไว้พรุ่งนี้แล้วเราค่อยเจอกันนะเมย์ คืนนี้ฝันดีนะแก"

   	 "แกก็ด้วยนะดาหลับฝันดีเช่นกัน เจอกันพรุ่งนี้..."เมธาวีตอบเพื่อนรักออกไป

.

   	 "ฮัลโหลพี่พัสค่ะ...นี่เมย์เองนะค่ะ "

   	 'จ้า....ว่าไงค่ะหนูเมย์ โทรมาป่านนี้มีอะไรหรือเปล่า' 

   	 "คือเมย์จะโทรมาลางานกับพี่พัสนะค่ะ พอดีเมย์มีธุระนิดหน่อยนะค่ะ พี่จะช่วยบอกบอสให้เมย์ด้วยนะค่ะ"

  	  "เมย์ ! วันนี้มีผู้ชายมาหาเมย์ที่บริษัทด้วยนะ เขาบอกว่าเขาเป็นแฟนเมย์นะ พี่จำซื่อเขาไม่ได้ แต่เขาบอกพี่ว่าเขากับเมย์นะมีปัญหากันนิดหน่อยอยากเจอเมย์มากเลย"

   	 'พี่พัสค่ะ ! พี่พัสไม่ต้องบอกใครนะค่ะว่าเมย์อยู่ที่ไหน เอาเป็นว่าเมย์ฝากพี่พัสลางานให้เมย์ด้วยละกัน ไว้เมย์ทำธุระเสร็จเมื่อไรแล้วเมย์จะรีบกลับนะค่ะพี่พัส' หญิงสาวตอบเจ้านายออกไป

          "โอเค! ดูแลตัวเองด้วยนะเมย์ พี่เป็นห่วงเห็นแฟนเราบอกพี่ว่าเมย์มีปัญหากับเขานะ เพราะเมื่อวานเขาบอกพี่ว่าเมย์กับเขามีปัญหากัน มีอะไรบอกพี่ได้นะเมย์ พี่เป็นห่วงนะ" 

    	"ขอบคุณค่ะพี่พัสเมย์ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไว้เมย์จะโทรหาพี่ใหม่นะค่ะ" 

   	 "สวัสดีค่ะ! พี่พัส"

   	 "จ้า ไม่เป็นไรสบายมากเรื่องแค่นี้ ดูแลตัวเองดีๆนะพี่เป็นห่วง"

   	 'ค่ะพี่พัส 'เมธาวีกล่าวกับพัสสุดา แล้วก็ปิดมือถือ

    	"เมย์ ๆแกนอนหรือยัง กานดา ตะโกนถามจากข้างนอก แกเปิดประตูให้ฉันหน่อยได้ไหม รีบเลยนะแกทำอะไรอยู่เมย์ ฉันอยู่หน้าประตูแล้วแกไม่มาเปิด เป็นอะไรหรือเปล่า อย่าคิดมากนะโว้ย ฉันเป็นห่วงแก่นะ เปิดประตูเดี๋ยวนี้เลย'

   	 "จ้า! แปบหนึ่งนะ " แล้วเมธาวีก็เดินไปเปิดประตูให้กับเพื่อนเจ้าปัญหา 

   	 "มีอะไรเหรอดา" เมธาวีถามเพื่อนรักออกไปทันทีที่เห็นหน้า

   	 "ฉันขอแกนอนด้วยคนได้ไหมคืนนี้ ฉันไม่อยากนอนคนเดียวนะ เป็นห่วงแกด้วย เดี๋ยวเกิดแก่คิดฉันขึ้นมาฉันก็แย่สิ"

    	"จะบ้านเหรอแก คนอย่างฉัน เมธาวี ไม่ฆ่าตัวตายกะอีแค่อกหักหรอกค่ะไม่ต้องเป็นห่วง" หญิงสาวต่อว่าเพื่อนรักออกไป

   	 "เมธาวีบอกออกมา" พร้อมกับรอยยิ้มที่อยู่ฝืดๆ

   	 "อืม! งั้นฉันค่อยสบายใจหน่อย ว่าแกคงไม่คิดสั้นฆ่าตัวตายแล้วละ งั้นฉันไปนอนดีกว่า เพราะพรุ่งนี้ จะต้องตื่นคุณพ่อกับคุณแม่ ให้ได้เลย..." พูดจบพลางหัวเราะออกมา

   	 "ฉันกะเซอร์ไพรส์ ท่านนะ ฉันไปนอนแล้วไม่อยากคุยกับแกแล้วละเมย์ ฉันว่าแกก็รีบนอนเถอะเพราะพรุ่งนี้ แกต้องเจอปัญหาแน่นอนเลย" แล้วหญิงสาวก็เดินกลับเข้าห้องไป

   	 "ปัญหาอะไรของแกนะยัยดา"...เมธาวีถามออกไป

   	 "ก็ต้องเจอพี่หนึ่งไงละ ฮาๆๆๆๆ ฉันว่าพรุ่งนี้ต้องสนุกแน่เลย เพราะพี่หนึ่งเคยบอกฉันว่าถ้าเจอแกอีกครั้ง พี่หนึ่งจะหาเรื่องที่แกเคยทำร้ายเขาเมื่อสองปีก่อนนะ "

   	 "แกจำได้หรือเปล่า.... เมย์ " กานดาถามเพื่อนรักออกไป

   	' จะบ้าเหรอดา เรื่องมันก็ตั้งสองปีแล้ว ฉันจำไม่ได้หรอก ว่าเคยทำอะไรกับพี่ชายแกไปบ้าง ชั่งเถอะ แกไปนอนได้แล้วละ เดี๋ยวฉันก็จะอาบน้ำเหมือนก็นอนแล้วเหมือนกัน "

    	'โอเค! งั้นฉันไปนอนก่อนนะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้เช้า ฝันดีนะเมย์คืนนี้นะ"

'แกก็ด้วยนะดา ฝันดีเช่นกัน' เมธาวีกล่าวบอกกานดา พร้อมกับปิดประตู.....

==========================================================

        อืม อาจจะยังแต่งได้ไม่ค่อยจะดีเท่าไร เพราะเป็นเรื่องแรก ยังไงก็เพื่อนๆสามารถบอกกล่าวหรือมีข้อเสนอแนะอะไร ก็บอกมาได้นะค่ะจะได้นำไปปรับปรุงในตอนต่อๆไป ==========================================================