20 สิงหาคม 2550 07:43 น.
Black MooN
ขอบคุณรอยยิ้มละไม
แววตาสดใสในตาคู่นั้น
ขอบคุณในความผูกพัน
ที่เธอเห็นเป็นสิ่งสำคัญตลอดมา
ก็ขอบคุณสำหรับไมตรี
ความรู้สึกดีดีที่มีค่า
จะขอบคุณวันเวลา
ที่ทำให้เรามาพบกัน
19 สิงหาคม 2550 21:16 น.
Black MooN
ถามใจเธอดูก่อน
จะแน่นอนกับฉันไหม
ตอบสิค่ะหัวใจ......
บอกมาฉันอยากฟัง
ถามว่าจะรักอีกนานไหม
ก็ตราบฟ้าชั่วดินสลาย
ถามว่ารักซักแค่ไหน
เท่าที่รู้เต็มหนึ่งใจดวงนี้
19 สิงหาคม 2550 01:47 น.
Black MooN
ก็อยากมีใครสักคนที่รู้ใจ
รัก..ห่วงใย..คอยดูแลอยู่เคียงข้าง
ก้าวเดินไปด้วยกันบนเส้นทาง
มืเหินห่าง..แรมร้าง..แปรผัน
แต่ก็กลัวเสียจริง....จริง
ว่าสุดท้ายจะถูกทอดทิ้งไม่แยแส
ที่เคยแคร์กันก็อาจไม่แคร์
หัวใจคงอ่อนแอยิ่งกว่าเดิม
18 สิงหาคม 2550 00:43 น.
Black MooN
ฉันเป็นเพียงแค่ผู้หญิง
ส่วนลึกลึกก็อ่อนไหว
ใช่แกร่งกล้าไปกว่าใคร
รักได้เกลียดได้เช่นกัน
มีหัวใจที่จะฝัน....
ปวดร้าวได้เท่าเท่ากัน
หากคงมั่นกว่าใคร
หวั่นไหว...ในรักจริง
ที่คนดีมอบมาให้
อ่อนโยนและอาจเข้าใจ
จะแปลกอะไรกัน
ถ้าหัวใจจะผูกพัน
16 สิงหาคม 2550 22:31 น.
Black MooN
เกินทนที่จะรับ
เกือบปรับใจเทือบไม่ทัน
เพียงคำพูดเพียงสั้นสั้น
ที่นึกหวั่นมาตั้งนาน
เธอบอกว่าไม่คิดอะไร
ทั้งหัวใจแทบร้าวฉาน
เจ็บปวดเหลือจะทาน
เพิ่งได้อ่านใจคนลวง
หน้าส่วนตัว
940
