29 พฤษภาคม 2550 00:25 น.
black eyes
หลายครั้งที่ฉันยังคงคิดถึงเธอ แปลกดีนะ อยากเจอเธอมาก เมื่อไหร่เราจะได้พบเจอกันอีก เมื่อไหร่
แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ ทำไมในใจฉันยังคงคิดถึงเธอตลอดและจนถึงทุกวันนี้ก็ยังคงคิดถึงอยู่
ใจคนเรานี่ก็แปลกดีเหมือนกัน ทำไม ทำไม ถึงแม้จะมีคนเข้ามา คอยเป็นเพื่อนแก้เหงา คอยเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ก็ไม่เคยรู้สึกกับใครเป็นพิเศษมากกว่าเธอเลยสักคน
ชีวิตคนเรานี่ก็แปลกดี มีให้เลือกทั้งสุขและทุกข์ แต่ทำไม ใจเจ้ากรรม เลือกจมปรักอยู่กับความทุกข์ เลือกจมปรักอยู่กับคนที่เรารักเขาข้างเดียว จมปรักอยู่กับคนที่เราเจอกันแค่แวบเดียว แปลกดีนะ
ฉันไม่รู้ว่า ตอนนี้ความรู้สึกดีๆ ที่เธอเคยให้กับฉันมาโดยตลอด ยังจะเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า ฉันไม่กล้าถาม เพราะถ้ามันตรงข้ามกับใจของฉัน มันก็จะยิ่งเจ็บปวด ฉันขอเลือกคิดฝันไปเอง คิดเองว่าเธอก็คงคิดเหมือนกับฉัน แค่โปสการ์ด แค่กระดาษเขียนจดหมาย แค่รูปภาพ และแค่อีเมล์ที่เดี๋ยวนี้ นานๆจะตอบที ก็ไม่เป็นไร สำหรับฉันแล้ว เธอคือคนพิเศษ ที่ฉันยังคงรู้สึกแบบเดิม จนถึงทุกวันนี้ ก็ยังคงเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง
ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่า มันจะเรียกว่า ความรัก หรือ ความหลง ฉันไม่สนใจตรงจุดนั้น ฉันให้ความสำคัญกับความผูกพันที่เราเคยมีให้แก่กันและกัน เพราะที่ผ่านมาเธอก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ชีวิตของฉัน มีกำลังใจ ต่อสู้ต่ออุปสรรคต่างๆ เธอสอนให้ฉันตั้งใจทำสิ่งต่างๆอย่างไม่ย่อท้อ สอนให้ฉันเห็นคุณค่าของชีวิต สอนให้ฉันวางแผนกับชีวิตของตัวเอง ทำอะไรต้องมีระบบ สอนให้ฉันเป็นผู้ใหญ่ เธอคือคนที่สำคัญของฉัน
แม้ว่าวัน เวลา จะผ่านไป จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี แต่ความรู้สึกดีๆที่เธอให้มา ยังคงเหมือนเดิมมันยังคงอยู่ในใจฉันเสมอ ใครที่เข้ามา ที่อยากจะพยายามลบอดีตให้กับฉัน ไม่เคยมีใครชนะ ไม่มีใครเทียบเธอได้เลย แปลกดี ทำไมยังคงเป็นเธอที่พิเศษกว่าใครๆ และยังคงเป็นคนสำคัญที่อยู่ในใจของฉัน นานที่สุดและตลอดไป
21 พฤษภาคม 2550 23:06 น.
black eyes
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นในใจ สับสนและก็ยังไม่รู้ใจตัวเอง อีกใจหนึ่งยังคงบอกให้รอคอยกับบางสิ่งบางอย่าง ที่ตอนนี้ฉันเองก็เริ่มท้อแท้และหมดความอดทนที่จะรอต่อไป และอีกใจหนึ่งก็เริ่มอ่อนไหวกับใครบางคนที่เข้ามา ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะเลือกได้ ว่าควรทำอย่างไรต่อไปกับใครที่ดีที่สุด แต่บางครั้งอดีตมันก็ตามมาหาและวนเวียนอยู่ในใจเสมอมา อาจจะเป็นเพราะที่ผ่านมา ความผูกพันระหว่างใจสองใจ ดำเนินไปพร้อมๆกับ ชีวิตของแต่ละฝ่าย เป็นทั้งกำลังใจ เป็นทั้งที่พึ่งพิงเมื่ออ่อนแรง และเป็นเหมือนทั้งทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้ชีวิต สดใสมีสีสันขึ้นกว่าเดิม ทำให้ชีวิตเต็มไปด้วยความสุข บางครั้งระยะทางที่ห่างๆกัน มันก็ทำให้เห็นคุณค่าของความรัก เห็นคุณค่าของอีกฝ่ายที่คอยเป็นห่วงเป็นใย บางทีฉันก็เคยโทษโชคชาตะ ว่าทำไมต้องแกล้งกัน ทำไมต้องให้คนที่เร ารักมากและคิดถึงทุกวัน อยู่คนละที่ อยู่คนละฟ้า...ทำไม
แต่ตอนนี้ความคิดฉันเปลี่ยนไปมากมาย ฉันกลับต้องขอบคุณฟ้า ขอบคุณพรหมลิขิต ที่ทำให้เราได้รู้จักกัน ทำให้เราได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน และทำให้ความทรงจำของฉัน มีเธอเข้ามาเติมแต่งให้สมบูรณ์และแข็งแกร่ง จนถึงทุกวันนี้
ขอบคุณนะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เธอให้มา ขอบคุณ..
12 พฤษภาคม 2550 23:52 น.
black eyes
วันนี้ ตื่นขึ้นมาก็รู้สึกเหนื่อยล้า กับหลายๆเรื่องราว ที่ยังต้องทำอีกหลายอย่าง ชีวิตคนเรานี่ก็น่าเบื่อดีเนาะ เคยมานั่งคิดเล่นๆ เหมือนกัน ว่าทำไมชีวิตคนเราถึงไม่เหมือนกัน บางคนน่าสงสารมาก บางคนน่าอิจฉามาก ช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย
บางสิ่ง บางอย่างคนเราก็ไม่ควรที่จะยึดมั่นมากเกินไป ควรที่จะปล่อยวาง หรือพูดแบบตรงๆเลยก็คือ ปลงๆ บ้าง เพื่อที่จะให้ เจ้าตัวความสุขสามารถที่จะเข้ามาเติมเต็มในใจของเรา ให้แข็งแรง ให้มีภูมิคุ้มกันโรค
เพื่อต่อสู้กับอุปสรรค ขวากหนามต่างๆที่เราก็ยังไม่รู้ว่า มันจะยืนรอคอยทักทายเราในวันข้างหน้า กันมากหรือน้อย ก็ยังไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ สิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้ก็คือ ทุกคนต้องได้ทักทายกับพวกมันอย่างแน่นอน
ฉันเคยเจออุปสรรคหลายๆอย่างมานักต่อนักแล้ว และบางทีก็เลยรู้สึกว่า เจอบ่อยจัง...น่าเบื่อจัง... อีกแล้วเหรอ... ทำไมต้องเจอะ ต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้อยู่เรื่อยๆ นะ.... นั่นก็คือเหตุผลที่ทำให้ฉันรู้สึกเบื่อหน่ายกับบางวันของชีวิต
บางเรื่องที่เราถือว่าทำผิดพลาดไป ขอให้ใช้สิ่งนี้เป็นครูที่ถือตะเกียง ส่งทางให้เราเดินทางไปในทางที่ดี อย่าคิดว่าชีวิตมันเลวร้ายเกินไป ที่จะดำรงอยู่ได้ เพราะถ้าคิดแบบนี้ กำลังดูถูกตัวเองอยู่ แสดงว่า กำลังอ่อนแออย่างมาก เพราะฉะนั้น ควรที่จะหาความสุข หาสิ่งที่ดีๆที่อยู่รอบๆตัวเราซึ่งหาได้ไม่ยาก หามาเติมเข้าไปในชีวิตเพื่อให้ชีวิตมีกำลังใจ แรงใจเพื่อเดินทางอย่างแข็งแรง ก้าวอย่างมั่นใจ เดินไปให้ถึงฝัน อย่างไม่ย่อท้อ
ชีวิตคนเรามันสั้นนัก อีกทั้งวันเวลาก็ไม่เคยรอใคร อยากทำอะไรรีบทำ แข่งกับเวลาให้ได้ อย่าให้เวลาเป็นนายเรา เราต้องเป็นนายของเวลา ใช้เวลาให้คุ้มค่ากับทุกๆชั่วโมง ทุกๆนาทีและทุกๆวินาที ในแต่ละวัน กับบางวันของชีวิต.ที่ยังคงต้องทนกับความน่าเบื่อต่อไป..สู้ๆสู้ตายค่ะ
8 พฤษภาคม 2550 23:14 น.
black eyes
คืนนี้ก็เหมือนกับทุกคืนที่ฉันนอนไม่หลับ และเรื่องราวเดิมๆก็ยังคงวนเวียนอยู่ในใจเสมอ
ไม่รู้สินะ ว่าทำไม แต่เธอคนนี้ก็ยังคงอยู่ในใจเสมอมา
ความบังเอิญทำให้เราได้รู้จักกัน และได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน ถึงแม้ว่า ช่วงเวลาที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ เรายังคงคิดถึงกันและห่วงใยกัน แต่ในความผูกพันตลอดมา เขาจะคิดกับฉันแค่เพื่อนคนหนึ่งก็ตาม
ในโลกใบนี้ ยังมีอะไรให้ค้นหา ยังมีอะไรให้ตามหา ถึงแม้ว่าจะนานแค่ไหน และอย่าไปตั้งความหวังกับสิ่งที่คาดหวังจนมากเกินไป ในไม่ช้าคุณก็จะรู้จักถึงความรักที่แท้จริง
ฉันเคยอ่านบทความเกี่ยวกับความรักของคู่รักหลายคู่ แต่ละคู่ ก็มีเรื่องราวที่แตกต่างกันไป
บางคู่เศร้ามาก บางคู่จบแบบสมหวังแฮปปี้มาก และบางคู่ก็เริ่มจากเศร้า และตอนสุดท้ายก็กลายเป็น สุขสมหวัง ซึ่งก็แตกต่างกันออกไป
ความรักของแต่ละคน แต่ละคู่ไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับว่า คุณรู้จักความรักมากน้อยแค่ไหน
ถ้าคุณรู้จักมันดีพอ ก็สามารถออกแบบทางเดินแห่งรักได้ตามที่ใจต้องการ และพร้อมที่จะยอมรับในสิ่งที่จะเกิดขึ้น และไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคที่อาจจะเกิดขึ้นมา ที่ไม่รู้ว่าจะเกิดตอนไหน
ไม่มีใคร ที่มีความรักโดยปราศจากอุปสรรคขวากนามและ เป็นไปไม่ได้ที่จะราบรื่นเสมอไป
ขอจงต่อสู้และรักให้เป็น รักด้วยใจบริสุทธิ์ รักด้วยความศรัทธาและเชื่อมั่น
ทางเดินแห่งรักของแต่ละคน ไม่ได้ขึ้นอยู่กับโชคชะตาอย่างเดียว แต่ยังขึ้นอยู่กับเราด้วยว่า ต้องการให้เป็นแบบไหน อยากให้ยาวนานตลอดไป หรืออยากให้เป็นแบบรักๆเลิกๆ มันขึ้นอยู่กับเราด้วย
สิ่งที่สำคัญที่สุด เมื่อมีรัก อันดับแรกก็คือ จงรักตัวเองก่อน และอย่าตามหาให้มากเกินไป จนขาดความเป็นตัวของตัวเอง ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ
รู้จักตนเอง และ รู้จักการปรับเข้าหากัน ในหลายๆเรื่อง รู้จักการให้อภัย เสียสละ และให้เกียรติซึ่งกันและกัน เชื่อใจกัน
สิ่งสำคัญที่สุด ที่ขาดไม่ได้ก็คือ ความเข้าใจกัน
และสักวัน คุณก็จะได้พบกับทางเดินแห่งรักที่คุณจะเป็นผู้กำหนดเอง ไม่เกี่ยวกับโชคชะตาอย่างเดียว ขึ้นอยู่กับคุณว่า พร้อมที่จะมีทางเดินแห่งรักเป็นของตนเองหรือยัง
7 พฤษภาคม 2550 08:58 น.
black eyes
เช้านี้อากาศสดชื่นแจ่มใสกว่าแต่เคย เพราะว่าหลายวันที่ผ่านมา มีแต่ฝนตกและฟ้าก็มืดๆดูน่ากลัว
ถึงแม้สภาพอากาศโดยรอบจะดีอย่างไร แต่มันก็ไม่ทำให้ จิตใจของฉันดีขึ้นมาเลย กลับยิ่งทำให้คิดหนักมากกว่าเดิมเสียอีก
แก.ต้องรีบออกมาจากชีวิตเขาแล้วล่ะ ก่อนที่แกจะใจอ่อนมากไปกว่านี้ เลิกยุ่งกับเขาซะ หรือไม่ก็บอกเขาไปตรงๆ เลยว่า แกมีคนที่รออยู่แล้ว แบบว่ามีคนที่รักอยู่แล้ว อะไรประมาณนี้ เพื่อนสาวศิราณี ของฉันคอยแนะนำ ส่งเสริม อย่างสุดฤทธิ์สุดเดช
ขอบใจนะ ไม่รู้ว่าทำไมก่อนที่จะวางหูโทรศัพท์ ฉันพูดได้แค่นี้เอง..
ฉันรู้ว่าบางครั้ง คนเราก็ต้องมีเผลอใจกันบ้าง ในระหว่างที่อยู่ไกลจากคนที่เรารัก แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่า เราจะรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ หรือรู้ตัวว่าผิดตอนไหนของละครความรักที่เข้ามา และบวกกับการมีหัวใจที่เข้มแข็งพอหรือเปล่าก็เท่านั้นเอง แต่มันพูดน่ะพูดง่าย ถ้าจะทำ ก็คงยากหน่อย แต่ฉัน..จะพยายาม
หลังจากนี้ ฉันคงต้องทำอะไรที่ตรงข้ามกับที่ผ่านมาต่อเขา บางทีอาจจะไม่บอก ไม่พูด ไปตรงๆ ตามที่เพื่อนแนะนำมา เพราะบางทีการกระทำ ก็สามารถถ่ายทอดให้อีกฝ่ายได้รับรู้ได้ดีกว่าคำพูดเพียงไม่กี่คำ และบางที ยังอาจจะไม่ทำให้เสียความรู้สึกทั้งสองฝ่าย ฉันเองก็คงรู้สึกไม่ดี เขาก็คงไม่ต่างกัน กับฉันสักเท่าไหร่
ขอบคุณนะ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ผ่านมาฉันมีความสุขมาก และขอให้เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไป เก็บความทรงจำของกันและกันไว้ ในหัวใจของแต่ละคน เก็บสิ่งที่ดี ๆไว้คิดถึง ในวันที่เราอยู่ไกลกันก็พอ จะดีกว่าไหม.
จากนี้ไป ฉันหวังว่า เขาคงจะคิดได้เอง และเข้มแข็งมากขึ้น กับรักครั้งต่อไปของเขา
ฉันต้องขอโทษนะ สำหรับรักครั้งนี้ ที่ฉันเป็นคนผิด และทำให้รักของเธอครั้งนี้ไม่สวยงาม ไม่สมหวังดั่งใจที่ต้องการ ขอโทษนะ ฉันผิดเอง..
ขอโทษนะ.ฉันต้องถอยออกมา เพราะว่าฉันไม่ได้รักเธอ..
ขอโทษจริงๆ.
หน้าส่วนตัว
781
