ปฏิวัติ เพื่อจัด ปฏิรูป เป็นตามบท สรุป แห่งความหวัง เมื่อรักถึง จุดขัดแแย้ง จนใจพัง เหมือนถูกฝัง หัวใจ ไว้ทั้งเป็น จึงจำเป็น ต้องหา ทางเว้นวรรค เพื่อได้พัก เรื่องร้าย ให้ได้เว้น จัดกระบวน ปฏิรูป หลีกกฎเกณฑ์ จำต้องเว้น วรรครักไว้ แค่ไม่นาน พอสรุป ปฏิรูป จนเสร็จสรรพ ค่อยขยับ เลือกใหม่ ได้รักหวาน ใช้เวลา พิเคราะห์ หัวใจนาน ดีกว่าสาน สัมพันธ์ ไม่มั่นคง ช้าลงหน่อย ถอยหลัง ก้าวสองเก้า ดีกว่าเรา เดินหน้า พาใจหลง มีแต่ร้าย รักซ้ำ จำต้องปลง เดินต่อไป คงลง เหวรักตาย ปฏิบัติ จัดใหม่ หัวใจหวาน จัดเป็นงาน เร่งด่วน ยามจวนสาย ทางข้างหน้า เห็นว่า อันตราย หยุดเพื่อคลาย ปลดล๊อค ออกทางตัน มวลภมร ตอนเคอร์ฟิว
คำโบราณ หรือเปล่า เราไม่รู้ ลองหาดู มีคน เขาเปรียบไว้ ลองดูเขา เปรียบชาย น่าสนใจ ว่าเป็นอย่าง ผลไม้ หลายหลากพันธ์
เริ่มรุ่นหนุ่ม อายุ ได้ยี่สิบ ใครได้หยิบ ลองชม นิยมฝัน เปรียบเป็นดัง มะพร้าว สาวรำพัน แต่บ่นกัน เปลือกหนา เนื้อไม่มี
พอล่วงเลย มาถึง สามสิบเศษ สาวคงเสร็จ นิยม ผลไม้นี้ ดังทุเรียน แม้หนาม แหลมเต็มที แต่เนื้อมี รสชาติ มิอาจวาง
ผ่านมาถึง สี่สิบ วัยเริ่มหนุ่ม สาวต่างรุม แตงโม ใครอย่าขวาง แตงกลมใหญ่ กลิ้งกะล่อน ยากจับทาง แต่เนื้อช่าง แดงฉ่ำ หวานชื่นใจ
ห้าสิบแล้ว สาวสาว จำคำผม เปรียบเหมือนส้ม แมนดาริน น่ากินไหม มีรสชาติ เปรี้ยวอม หวานชื่นใจ แต่ปีหนึ่ง มีให้ ชิมครั้งเดียว
แล้วหนุ่มใหญ่ ถึงวัย หกสิบแล้ว คงไม่แคล้ว เป็นองุ่น หวานอมเปรี้ยว ถูกตากเป็น ลูกเกด เม็ดเล็กเรียว มีแต่รอ แห้งเหี่ยว หดเฉาไป
รีบหน่อยหนา สาวจ๋า อย่าช้าชัก เดี๋ยวผลจัก ร่วงหมด ไม่สดใจ อยากให้ลอง แตงโม หวานเกินใคร อย่าปล่อยไว้ เป็นลูกเกด อย่างท่ากีร์ (อ่ะ ล้อเล่ง ล้อเล่ง อย่าเหนี่ยวน้าาาา)
มวลภมร
เพียงแรกพบ พบนาง ช่างยวนเย้า อยากคลอเคล้า เคล้านาง ไม่ห่างหาย จะประคอง ครองกอด ตลอดกาย ได้ดังหมาย หมายจิต ติดตรึงทรวง ยามน้องอ้อน อ้อนพี่ นี้สุดรัก มิยอมพัก ภักดิ์ใจ ให้สุดหวง ยามน้องยิ้ม ยิ้มรับ ประทับทรวง มิคลายห่วง ห่วงหวง ดวงฤทัย ยามน้องเอื้อน เอื้อนเอ่ย เผยคำรัก ช่างหวานนัก นักรัก ชักหวั่นไหว ยามเป็นทาส ทาสน้อง ครองหัวใจ แสนห่วงใย ไยพี่ นี้รัญจวน มิเคยคลาย คลายจาง ห่างจากรัก ยังแน่นหนัก หนักหนา อย่าคิดหวน หมดใจแล้ว แล้วใจ ไม่ทบทวน ไม่หวั่นครวญ ควรอยู่ คู่เคียงกัน เป็นคำพร่ำ พร่ำมา พาใจเพ้อ เพียงได้เจอ เจอนาง อย่างพี่ฝัน ทำพี่ไหว ไหวตาม ความจำนรรจ์ พี่เพ้อฝัน “ฝันดี ที่มีเธอ” - 0.0 - มวลภมร - 0.0 -
ยังคงจำ ความหลัง เมื่อครั้งเก่า เมื่อครั้งก่อน ที่เรา เคยเคียงใกล้ เคยเคียงกอด ประคอง ครองหัวใจ ครองหัวจิต ชิดใกล้ ด้วยใจจริง
ด้วยใจจำ คำรัก อยากบอกไว้ อยากบอกว่า หัวใจ ให้ทุกสิ่ง ให้ทุกสรรพ หมดใจ ด้วยใจจริง ด้วยใจจำ ย้ำสิ่ง ในหัวใจ
ในหัวจิต ยังคิด มุ่งรักมั่น มุ่งรักหมาย เพียงกัน ไม่หวั่นไหว ไม่หวั่นหวาม ครั่นคร้าม ยังตามใจ ยังตามจำ ฝากให้ แค่คนเดิม
แค่คนดู คงยาก จักมองเห็น จักมองหา ยากเย็น ความคิดเสริม ความคิดสรร อยู่ใน ใจดวงเดิม ใจดวงเดียว ที่เติม จนเต็มใจ
จนเต็มจาร วานใว้ หากได้รู้ หากได้รับ ช่วยดู แลใจให้ แลใจหา ใครมา ดูแลใจ ดูแลจน ชิดใกล้ ด้วยใจเธอ
ด้วยใจเธอ หนึ่งใจ เพียงเท่านั้น เพียงเท่านี้ ใจฉัน สุขเสมอ สุขเสมือน ดวงจิต ได้พบเจอ ได้พบใจ ของเธอ “รักหมดใจ”
......มวลภมร....
เพียงมองฟ้า พามอง ต้องใจเหงา ครั้งหนึ่งเรา เคล้านาง มิห่างหาย บรรจงจีบ บีบใจ ไม่ห่างคลาย โอบเรือนกาย อายรัก ปักกมล ยังคงจำ ย้ำคน ที่เคยชิด แนบสนิท นิจสุข ทุกแห่งหน เคยเคียงคลอ คลอคู่ อยู่ข้างตน มิหน่ายจน หม่นหนัก ยังรักเธอ มาวันนี้ มีวัน พลันลาห่าง ใจมิจาง จางหม่น ทนเสมอ ยังรอความ ยามรัก จากใจเธอ เพียงแค่เจอ เพ้อคร่ำ พร่ำคำครวญ อยากบอกความ ยามบ่าย ใจคิดถึง เพียงคำซึ้ง พึงคิด จิตพี่หวล เพียงหนึ่งคำ พร่ำนัก รักเนื้อนวล ให้คร่ำครวญ หวลคิด มิผิดเธอ แม้ห่างกาย ไม่ห่าง ใจยังชิด ใจย้ำคิด จิตยัง ไม่พลั้งเผลอ แม้เพียงใจ ไม่พลาด คลาดจากเธอ ใจละเมอ เจอลักษณ์ ช่างยากลืม ....มวลภมร....