ตื่นขึ้นมา ยามเช้า เหงานิดนิด

บรรยากาศ สะกิด หัวใจเหงา

แล้วอาบน้ำ ถูกาย คลายใจเรา

แล้วฮัมเพลง เบาเบา พอผ่อนคลาย

จิบกาแฟ สักแก้ว แล้วค่อยว่า

แต่งกายา  เตรียมตัว ไม่กลัวสาย

แล้วคว้าหมวก แว่นตา  อย่างผ่อนคลาย

พาหนะ คู่กาย จักรยาน

มาร่วมแรง ร่วมใจ แล้วไปปั่น

เพื่อช่วยกัน ประหยัด มหาสาร

ปตท. ขายน้ำมัน แพงเอาการ

ปฏิรูป พลังงาน น่าจะดี (เอ..ว่าจะไม่มีการเมือง)

ออกกำลัง ปั่นมา ด้วยขาสอง

แต่ต้องมอง ซ้ายขวา ให้ถ้วนถี่

เดี๋ยวรถเมย์ เฉี่ยวเอา ไม่เข้าที

เลาะซ้ายที ขวาที ปั่นปั่นไป

ปั่นพอเหงื่อ ซึมซึม ก็ถึงที่

หอบสองที สามที แต่ยังไหว

นั่งพักหน่อย ก็หาย สบายใจ

แล้วก็ไป นั่งทำงาน ในห้องแอร์ (กิกิ)

ยุคแผ่นดิน สิ้นแสง แห่งทางฝัน   

เหล่าเสนา นั่งบั่น แผ่นดินขาย

แทะแผ่นหิน ก๊าซน้ำมัน กันบรรลัย  

เสพสบาย บนทุกข์ ของประชา

แม้กระดูก สันหลัง คนทั้งชาติ   

ต้องอนาถ หัวใจ เป็นหนักหนา

ผู้ปกครอง นารี ปรี่มารยา    

ทำประชา โศกสันต์ มันสบาย

ลุถึงกาล สมัย ชาวไทยพร้อม  

เหล่าประชา  รุมล้อม เสนาหมาย

พวกโกงกิน แทะชาติ จักวอดวาย   

ต้องฉิบหาย  ไร้ถิ่น แผ่นดินนอน

ต้องระเห็จ เตร็ดเตร่ เร่ร่อนพัก   

ไร้เพิงหลัก  พักกาย ไปสำส่อน

เป็นเพราะกรรม ทำไว้ ให้อาทร    

ยามจะนอน ยังไม่อาจ จะหลับตา

เพราะเห็นเพียง ผลประโยชน์ โทษใครได้    

โกงเท่าไร ไม่อิ่มหนำ ระยำหนา

ถึงเวลา คืนเขา เคล้าน้ำตา    

มวลมหา ประชา จึงลงทัณฑ์