มัวพะวง หลงอยุ่ ในความหลัง

คงสิ้นหวัง แรงใจ ทั้งกายท้อ

อยู่นานนาน ไร้ฝัน นับวันรอ

แล้วชีวิต จะต่อ ไปอย่างไร

ลองย้อนหลัง กลับไป ที่ใจเริ่ม

ใจดวงเดิม ที่ยัง ไม่อ่อนไหว

ก่อนมีเขา เราอยู่ มาอย่างไร

ยามไร้ใคร ใยต้องมา หมองมน

เดิมไม่มี แต่พอมี ไปยึดติด

กระบวนการ ความคิด เลยสับสน

ตั้งสติ คิดใหม่ ด้วยใจตน

ไม่มัวบ่น ย่อท้อ ต่อชะตา

เมื่อเรื่องเก่า ผ่านมา คืออตีต

อย่าปล่อยให้ ชีวิต มีปัญหา

เรื่องที่ผ่าน ปล่อยข้าม ตามเวลา

คุณและค่า ของเรา ไม่เก่าลง

เพียงลำพัง ความหวัง ยังหวังต่อ

ลืมความท้อ ต่อใจ อย่าได้หลง

สักวันหนึ่ง ที่ใจ ไม่พะวง

ชีวิตคง ต้องมีฝัน วันสวยงาม

o มวลภมร o

คำโบราณ กล่าวไว้ ให้แง่คิด

ถึงชีวิต คู่ครอง สองใจฝัน

ยามแรกรัก หวานนัก ช่างจำนรร

ทั้งสองต่าง ผูกพันธ์ มั่นคงใจ

เดินเคียงมา หมาเห่า โดดเตะหมา

อย่าเข้ามา แฟนข้า เขาหวั่นไหว

จะชี้นก บอกไม้ ก็ตามใจ

ว่าอย่างไร ยังชัด ไม่ขัดคอ

พออยู่นาน ผ่านมา ปีที่สาม

เมื่อความงาม เริ่มหด ลดแล้วหนอ

ยามหมาเห่า ตวาดเมีย เคยเคลียคลอ

เดินรีรอ ล่อหมา น่ารำคาญ

ผลที่เกิด อย่างนั้น มัมมีเหตุ

ต้องสังเกต ถ้วนถี่ มีแก่นสาร

เริ่มเมื่อตอน แต่งเข้า เจ้านงคราญ

หมาที่บ้าน เห่าพี่ยา หน้าบันได

โอ้อนงค์ น่ารัก เป็นหนักนา

ยังหาน้ำ หาท่า มาส่งให้

เหนื่อยหรือเปล่า ถามทัก รักห่วงใย

สามปีกว่า ผ่านไป ไม่ยินดี

กลับมาถึง ชายคา หมาแสนรู้

ต่างวิ่งกรู คาบรองเท้า ไปเก็บที่

มีเสียงหนึ่ง เข้าหู ฟังดูซี

ก็แม่คุณ คนดี ยืนเห่าแทน

ถึงอย่างไร ยังรักกัน ไม่ผันเปลียน

ถึงมีเกรียน ไปบ้าง ยังเหนียวแน่น

ตวาดหมา เห่าเมีย ไม่เพลียแทน

ยังรักแฟน ทุกวัน ไม่ปันใจ

....มวลภมร...