20 กุมภาพันธ์ 2553 09:26 น.
มวลภมร
มดตัวน้อย นั้นคอย ขึ้นคีย์บอร์ด
คิดจะถอด คีย์บอร์ด นั้นทิ้งเสีย
มันเหลืออด มดน้อย มาคอยเคลีย
มาโลมเลีย คีย์บอร์ด ของเราจัง
สงสัยพิมพ์ กลอนหวาน นั้นมากมาก
มดถึงอยาก ลองลิ้ม ชิมรสบ้าง
มดหนอมด ไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวเครื่องพัง
ต้องหาทาง กำจัดมด ให้หมดไป
นึกขึ้นได้ คว้าไม้ ขนาดย่อม
หากมดตอม จะฟาด ให้ตักษัย
คว้าได้ไม้ หน้าสาม ตรงตามใจ
จะทุบให้ บรรลัย คาเครื่องคอม
หากไม่ตาย เลิกใช้ไม้ ไล่ตีมด
เอาปืนยิง ให้หมด อย่างที่ซ้อม
ปีนไม่ตาย มดนั้น มันไม่ยอม
เลิกรอมซอม คว้าระเบิด กำจัดมัน
ขว้างระเบิด เพียงหมาย จะฆ่ามด
ฆ่าให้หมด อย่าได้ ระคายฉัน
ทั้งปืนผา มีดไม้ ระเบิดมัน
ถล่มกัน ให้สิ้น ทุกอินทรีย์
ที่เพียรทำ ทุกทาง อย่างที่ว่า
เพียงพิมพ์มา กลอนหวานให้ ใครคนนี้
เป็นสัญญาณ ดูแล แม่คนดี
หาดมดมี รุมตอม พร้อมจัดการ (อย่างไร..ไปคิดดู อิอิ)
20 ก.พ. 2553 09:25
19 กุมภาพันธ์ 2553 10:04 น.
มวลภมร
O ส่งสัญญาณ สัญญา ว่าพี่นี้
ใจทีมี ส่งไป ให้หมดสิ้น
ส่งสัญญาณ กลับมา ให้พี่ยิน
ดวงชีวิน สุขขี มิมีคลาย
O ส่งสัญญาณ ผ่านไป ให้เธอนั้น
ชื่นใจกัน ด้วยเสียง ที่สดใส
ก่อนจะนอน โทรหา เธอคราใด
ยามหลับไหล ฝันสุข ทุกราตรี
O ส่งสัญญาณ ผ่านมา ให้ฉันรับ
ยังซึมซับ ความสุช ทุกวันวี่
ตื่นลืมตา ยินเสียง เพียงคนดี
คงจะมี แต่สุข ทุกทิวา
O แม้ไม่มี กุหลาบ มาวางให้
แต่หัวใจ ส่งไป ด้วยห่วงหา
แม้ไม่มี โอกาสใกล้ กายกายา
ใจพี่ยา ยังอยู่ คู่ใจเธอ
O แม้มีเพียง สัญญาณ ผ่านมือถือ
แต่ในใจ เธอคือ หนึ่งเสมอ
แม้มีใคร คนไหน หมายเทียมเธอ
จะมิเผลอ เปลี่ยนผัน ฉันสัญญา
19 กุมภาพันธ์ 2553 10:02
18 กุมภาพันธ์ 2553 09:15 น.
มวลภมร
ภาวนา ของพิม คงเป็นผล
เพราะมีคน อยู่ไกล เขาห่วงหา
แม้ก่อนหลับ ยังเห็นภาพ เธอทุกครา
ก่อนลืมตา เธอยังมา ในฝันดี
ภาวนา เช่นกัน ให้ผ่านพ้น
ความห่างไกล ที่ทน อยู่อย่างนี้
อยากพ้นห่าง อยากอยู่ใกล้ ทุกราตรี
ขอแค่มี เธอฉันสุข ทุกเวลา
เมื่อไรหนา จิ๊กซอร์ ของความสุข
ถึงจะถูก ต่อไว้ ถูกทิศา
รักลงตัว มิห่าง อย่างผ่านมา
รอเวลา รักเรา เข้าที่ทาง
อุปสรรค ที่ขวาง เป็นข้อแม้
ต้องดูแล รักให้ ได้ทุกอย่าง
เมื่อฝนฟ้า ลาหาย ไร้เลือนลาง
ฟ้าสว่าง สุขสดใส ใจสองเรา
ตอบคนภา- วนา ว่าพี่ภักดิ์
ยังจงรัก มากมาย ให้คลายเศร้า
ถึงแม้ห่าง เพียงกาย ใจสองเรา
ยังคงอยู่ คลอเคล้า เคียงสองคน
17 กุมภาพันธ์ 2553 11:19 น.
มวลภมร
เสียงเพลงแผ่ว แว่วมา ให้พาฝัน
เจื้อจำนรร ดนตรี ที่พริ้วไหว
หวานละมุน ละลอยลิ้ว พริ้วในใจ
สดับให้ เคลิ้มคล้อย ใจลอยตาม
ยิ่งฟังยิ่ง สุขล้ำ ตามคุณค่า
ราวเหมือนว่า สุขเหลือ เหนือเขตขาม
โอ้โลกนี้ อำไพ มิคลายงาม
เป็นสุขยาม ราตรี ที่ยังยาว
ภาพสาวเจ้า ลอยมา ต่อหน้าพี่
โอ้น้องนาง คนดี พี่คลายหนาว
เพียงพิศพักษ์ รักน้อง ต้องใจเรา
อยากคลอเคล้า เฝ้าปอง น้องคนดี
เสียงบรรเลง ดนตรี นี้ยังแผ่ว
ยังแว่วแว่ว หัวใจ ให้สวนศรี
มีเสียงเพลง บรรเลง มีนารี
โอ้ชีวี สุขปลื้ม ลืมเวลา
อนิจา เสียงเพลง ที่เคยแว่ว
เคยเพียงแผ่ว แล้วไฉน ดังหนักหนา
ให้ตกใจ ทิ้งสาว คลอเคล้ามา
รีบปิดเสียง นาฬิกา แล้วตื่นนอน
16 กุมภาพันธ์ 2553 16:43 น.
มวลภมร
นี่ คือคน หนึ่งคน ที่มีฝัน
คือ ตัวฉัน คนนี้ ที่ใฝ่หา
ตัว คือตน คนฝัน ผ่านเวลา
ฉัน คือคน ใฝ่หา คว้าฝันเอย
มวลภมร วอนเว้า อ้อนสาวสวย
ภุมริน บินด้วย ช่วยเฉลย
มวลภมร ผ่านมา มิลาเลย
ขอชมเชย สาวเจ้า เฝ้าบ้านกลอน
อย่าเพิ่งด่วน ตีตรา ว่าน้องใหม่
วอนพี่จง เห็นใจ ได้บ่มสอน
ขอได้เฝ้า เล้าโลม ชมบทกลอน
เพื่อยามนอน หลับนั้น ได้ฝันดี
อักษรา เรียงร้อย ค่อยค่อยเขียน
วาดวนเวียน เรียงอักษร เป็นกลอนศรี
มีผิดบ้าง พลาดพลั้ง ในบางที
ขอเพียงมี กำลังใจ ให้ชื่นนาน
Calendar
Lovers
38 คน เลิฟมวลภมร
หน้าส่วนตัว
1791
