ลักษณะของคนดีมีเจ็ดข้อ
ดูให้พอพิจารณาหาให้เห็น
อาจน้อยบ้างมากบ้างบางประเด็น
ถ้าใครเป็นได้ทุกข้อก็ยิ่งดี
หนึ่งคนรู้คิดเห็นเป็นระบบ
ยิ่งเราคบแล้วอ่านใจให้ถ่วนถี่
จะเห็นเขาเชื่อมคุณค่าหาวิธี เขาจะชี้ยกเหตุผลคนเข้าใจ สองเพราะเป็นคนขี้อายหลายความผิด เขายั้งคิดความเลวเรื่องเหลวไหล บางทีอยากโกรธเกลียดเบียดเบียนใคร แต่ก็ไม่ยอมทำฝืนจำทน เมื่อคิดได้จึงโยงต่อมาข้อสาม เว้นสิ่งทรามไร้ศักดิ์ศรีเรื่องปี้ป่น ไม่ฆ่าสัตว์ไม่ลักทรัพย์แม้อับจน กระทำตนในครรลองของคุณธรรม สี่เป็นผู้ฟังมากจากทุกที่ ฝึกวิธีการอ่านการเรียนร่ำ ฝึกท่องเที่ยวมากกว่างานการท่องจำ ให้ลึกล้ำการอ่านคนเกิดผลงาน ห้ามีความเพียรรู้สู้ชีวิต ที่ไม่มีก็ผลิตเพียรคิดอ่าน สร้างจากศูนย์หมั่นฝึกฝนจนเชี่ยวชาญ สู้ทนทานไม่ยอมแพ้แก่โชคชะตา หกเป็นคนที่ดูฝึกรู้สติ สมาธิแน่วแน่จนแก่กล้า จึงรอบคอบเป็นนิสัยแต่ไหนมา รู้ราคาความประมาทเคยพลาดพลั้ง ได้หกข้อย่อมโยงเน้นเป็นข้อเจ็ด พันธุ์เมล็ดแห่งปัญญาพาให้หวัง ปัญญาดีจะโดดเด่นเป็นพลัง สุข-ทุกข์ ตั้ง ให้เป็นครูรู้วิธี ลักษณะเด่นเจ็ดข้อพอให้เห็น ทุกเช้าเย็นลองใคร่ครวญจนถ้วนถี่ คนดีย่อมไม่อวดดื้อและถือดี ไม่เที่ยวชี้หน้าใครใครว่าไอ้เลว
จะมีใครจะมีค่ากว่าคนนี้
คือคนที่อยู่ตรงหน้าพูดจาด้วย
อาจเป็นคนทุกคนจนหรือรวย
ขี้เหร่สวยหล่อไม่หล่อก็สำคัญ
ชีวิตหนึ่งจะพบใครไม่ใช่ง่าย
น่าเสียดายกับชีวิตหากคิดสั้น
ไปสร้างความเจ็บปวดรวดร้าวกัน
ไม่สร้างสรรค์กับชีวิตให้คิดดู
เวลาไหนจะมีค่ากว่าตอนนี้ คือตอนมีลมหายใจให้หายอยู่ ตรองอดีตผิดพลั้งเป็นดังครู เตรียมไว้สู้อนาคตเป็นบทเรียน ทำวันนี้ดีได้ก็ไม่ยาก เป็นฐานรากรอรับการปรับเปลี่ยน เวลาทองคือปัจจุบันต้องหมั่นเพียร ถวายเศียรสู้สุดซึ้งให้ถึงใจ งานที่มากอานิสงส์อยู๋ตรงหน้า ย่อมมากด้วยคุณค่ากว่างานไหน งานคนอื่นเป็นร้อยล้านจะงานใคร ก็คงไม่มีค่ากว่างานเรา ทำตรงหน้าให้ดีที่สุดได้ อย่าหวั่นไหวฟุ้งซ่านกับงานเขา เสร็จเป็นเรื่องทีละน้อยค่อยขัดเกลา ทุ่มเทเอาความตั้งใจใส่ในงาน ปัจจุบัน ณ ตอนนี้มากมีค่า อยู่ตรงหน้าให้ตามติดความคิดอ่าน สิ่งสำคัญฝึกไว้ให้เชี่ยวชาญ คือการบ้านบอกตัวฉันในวันนี้
คุณกำหนดคนที่จะเข้ามาในชีวิตคุณไม่ได้
แต่คุณเลือกตัดเขาออกไปจากชีวิตของคุณได้
คำพูดที่ถนอมน้ำใจกันเกินไป อาจทำให้อีกฝ่ายไม่รู้สึกตัว
คำพูดที่รุนแรงเกินไป ก็อาจกระทบความสัมพันธ์ดีๆที่เคยมีให้กัน...
ริมหน้าต่าง ริมหน้าต่างที่ติดชิดเตียงตั้ง คนป่วยนั่งมองผ่านหน้าต่างนั้น เขาเล่าเรื่องเบื้องนอกบอกแบ่งปัน ให้เพื่อนกันที่ป่วยหนักพักอีกเตียง จากห้องคนป่วยหนักที่พักอยู่ สองเตียงคู่คนละฝั่งนอนฟังเสียง จากคนหนึ่งสู่คนหนึ่งซึ่งนอนเคียง ด้วยสำเนียงเหงาเศร้าคละเคล้ากัน ข้างนอกนั้นแลริ้วมีทิวหญ้า มีท้องฟ้าสวยงามดุจความฝัน มีสายธารไหลผ่านดุจม่านควัน มีตะวันอบอุ่นละมุนละไม มีถนนทอดยาวเข้าตัวตึก มีซอยลึกผู้คนล้นขวักไขว่ มีสนามเด็กเล่นเห็นแต่ไกล ชิงช้าไกวม้าหมุนละมุนตา มีไม้ดอกสวยงามยามฟ้าใส มีต้นไม้ใบบังพรั่งพฤกษา มีฝูงนกผกผินบินไปมา มีดารายิ้มเยือนเป็นเพื่อนจันทร์ จนวันหนึ่งถึงคราเขาลาจาก ความตายพรากคนป่วยที่ช่วยฝัน คนที่วาดภาพแสงแห่งตะวัน เตียงใบนั้นพลันว่างร้างสำเนียง คนที่เหลือขอเปลี่ยนเวียนเตียงตั้ง ขอมานั่งมองภาพทราบจากเสียง เขาชะเง้อมองดูอยู่บนเตียง เขาเห็นเพียงกำแพงอิฐปิดบังตา -----------------
ปิยะมหาราช กษัตรา..สง่าศักดิ์
น้อมตระหนักสักการะ พระองค์ท่าน
ผู้ทรงคุณ บุญสยามนามตระการ
รำลึกผ่าน พานพุ่มงามอัมรินทร์
พระมหากรุณา ดุจฟ้ากว้างใหญ่ กอบกู้ไทยให้คงอยู่มิรู้สิ้น สวรรคต สลดทั่ว ทั้งแผ่นดิน องค์ภูมินทร์ สิ้นไป ..คล้ายวันนี้ พระราชกรณียกิจประสิทธิ์ประสาท ชาญฉลาดลึกล้ำนำวิถี เจริญรุ่งจรุงเมืองเฟื่องธานี ทบทวี มีเทียมทัด ชาติพัฒนา ทรงให้ทาส เป็นไทในครั้งนั้น เพื่อสร้างสรรค์ การปกครองมองการณ์หน้า ประพาสต้น เพื่อยลเหล่าชาวประชา สมพระสมัญญา ปิยมหาราช พระบรมรูปทรงม้า..สง่าล้ำ คู่สยามความยิ่งใหญ่ไผทชาติ ขอสถิตใน มไหศวรรย์นิรันดร์สวัสดิ์ น้อมอภิวาทถวายบังคม..บรมกษัตรา !
สิบแปดหลักน้อมนำจำให้ได้
ตรองด้วยใจแล้วลองทำทุกคำสอน
เตือนสติด้วยรักทุกวรรคตอน
เปรียบดังพรจากสวรรค์ท่านบอกมา
หนึ่งเลยหากอยากมีรักที่ยิ่งใหญ่
จงหมั่นสร้างแรงใจให้ยิ่งกว่า
พร้อมจะเสี่ยงกับสุข-ทุกข์ทุกเวลา พิสูจน์ค่าให้เนื้อคู่อยู่เคียงกัน และถ้าอยากทำอะไรให้สำเร็จ อย่าได้เข็ดกับที่พลาด-อย่าหวาดหวั่น ใจต้องกล้าเสี่ยงสู้อยู่ทุกวัน แล้วเปลี่ยนความกดดันสร้างสรรค์เป็น เมื่อเสียใจเพราะชีวิตเธอผิดพลั้ง คล้ายหมดหวังสิ้นหนทางอย่างที่เห็น เสียขวัญแล้วเสียไป-ลองใจเย็น อย่าให้เสียทุกประเด็นเป็นบทเรียน เคารพตนเองได้ย่อมให้ผล เคารพคนอื่นได้ไม่แปรเปลี่ยน ฝึกแบกความลำบากอย่างพากเพียร ที่ผิดเพี้ยนพลาดท่าต้องกล้ารับ เมื่อไม่ได้สิ่งใดที่อยากได้ อาจไม่ใช่โชคชะตาพาตกอับ แต่เพราะบุญรอจังหวะเข้าประทับ พอกลายกลับเป็นโชคลาภ-แทบกราบเท้า ห้าให้เรียนรู้กฏหมดทุกข้อ เพื่อจะขอแหกกฏบทเก่าเก่า ให้เหมาะกาลเทศะภาวะเรา ไม่ใช่เอาแต่กฎมากดคน อย่ายกเรื่องเคืองโกรธแค่เล็กน้อย มาเที่ยวคอยบั่นทอนใจให้ปี้ป่น มิตรภาพมันยิ่งใหญ่-ทนได้ทน พูดแล้วผลไม่เข้าท่าก็อย่าทำ เมื่อรู้ตัวว่าผิดคิดแล้วพลาด อย่าขี้ขลาดหลงตามความตกต่ำ ค้นเหตุผลแล้วบอกใจให้หลาบจำ แล้วคอยย้ำให้ลองใหม่ตั้งใจดู ลองโดดเดียวให้เป็นให้เห็นจิต แล้วฝึกคิดตามครรลองไม่ต้องหรู ไตร่ตรองความกราดเกรี้ยวอันเกรียวกรู ฝึกรับรู้ลมหายใจไว้ทุกวัน ความเปลี่ยนแปลงเกิดให้เห็นเป็นของแน่ ขอเ
พนมมือไหว้ครูผู้สนับสนุน ด้วยเงินทุนการศึกษามารับสนอง ค่าใช้จ่ายกระดานชนวนสวยชวนมอง ใหม่เอี่ยมอ่องซื้อมาได้ไว้ใช้งาน ถึงผมอยู่ต่างจังหวัดไม่ขัดสน และเป็นคนขยันเรียนหัดเขียนอ่าน ขยันไหว้ครูตามหามาช้านาน อยู่อีสานแต่มีครูอยู่ทั่วเมือง ขอแค่มีอินเตอร์เน็ตก็เด็ดขาด แท็บเล็ตเสริมให้ฉลาดยิ่งปราดเปรื่อง ผสมใจใฝ่รู้อยู่เนืองเนือง ผสานเรื่องท้องถิ่นจินตนา เทคโนโลยีแค่ปลายนิ้วลิ่วละล่อง ให้ผมท่องโลกใบใหม่ได้ถ้วนหน้า ภาพเคลื่อนไหวตัวหนังสือสื่อนำพา ข้อถกเถียงทุกวิชามาช้านาน ข้าขอประณตน้อมสักการ กราบพระอาจารย์ แท็บแล็ตไอแพดแช็ตดี นิ้วจิ้มเพียงเสี้ยววินาที เปิดม่านแห่งวิถี ท่องโลกได้ด้วยโดยพลัน วิกิพีเดีย-กูเกิ้ลเสิร์ชกัน ยูทูบยืนยัน ความรู้อยู่เพียงหน้าจอ เว็บไซต์วิชาการมากพอ มีทั้งเจสตอร์ ดาวน์โหลดสุดเหลือคณนา อ่านข่าวเฟสบุ๊กทุกครา สำนึกศึกษา ที่สุดทุกข์โศกโลกสมัย ข่าวสารรวดเร่งเร็วไว ตรึกตรองด้วยใจ ด้วยสติเปิดทางสร้างสรรค์ ผมหมั่นเปิดสดับสู้....................ศึกษา ถึงขาดโอกาสมา......................ไม่ท้อ ยูทู้บมักเปิดหา.........................มูลเหตุ ฟังทุกเล็กเชอร์จ้อ....................แจ่มแจ้งแถลงไข ห้องเรียนใหญ่อยู่อ้าง.................ออกสอน มหาวิทยาลัยจอห์น...................ฮ็อปกิ้นส์ เยล-ฮาวาร์ดก็นอน....................ฟังอยู่ ฟังคิดประหนึ่งสิ้น...............
เมื่อถึงกาล ใบไม้ก็ร่วงหล่น เวียนวนสัจธรรม...นับหนึ่งใหม่ ร่วงเพื่อเติม ผลัดเผื่อผลิ แตกกิ่งใบ รอเวลาผ่านไปอีกฤดู เมื่อถึงกาล ใบไม้ก็ร่วงหล่น เวียนวน เป็นจริง ไร้ทางสู้ วิถีใบไม้ใหม่เก่าคล้ายดั่งครู ระลึกรู้ "วิถีคน"เช่นใบไม้ ร่วงหล่น จมหาย เพื่องามนัก
๏ ข้าฝัน ถึงสังคมที่ดีงาม รุ่งอร่าม รามเรือง เมืองสงบ มวลชน คนทั่วไป ไม่ใฝ่รบ จึงบรรจบ คบกัน มั่นสันติ ๏ ทุกชาติ ชนชั้นเชื้อ เสมอภาค ปลาย-ราก ถึงหมากผล “จน” ทิฐิ มิกีดกัน กั้นแบ่ง แข่งอริ ดำรง คงศานติ ต่างสานต่อ ๏ ข้าตื่น ตาแตก แหวกจากฝัน หวาดหวั่น เสียงเหล่านั้น ณ หน้าหอ ฝูงชน ล้นเป็นพัน พรูพรั่งรอ เพื่อฟัง คำด่าทอ จากผู้นำ ๏ “ รัฐร้าย จงออกไป ไสให้พ้น คอร์รัป ชั่นเมืองคน จนชอกช้ำ โกงบ้าน กำแหงเมือง เรื่องระยำ ขอทวง ความเป็นธรรม เถอะทุกท่าน ” ๏ “ พี่น้อง ผองประชา ขอมาร่วม มาหลอมรวม โห่ร้อง ความกล้าหาญ เข่นขับไล่ เป่าปัด รัฐบาล เปิดบ้าน ขานรับ ทัพคนสี.....” เฮ้ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!...T_T ๏ ข้าเดิน กลับเข้ามา สู่ความจริง ทุกสิ่ง ล้วนวิ่งวน คงวิถี รัฐบาล ใดใด ก็ตามที ไม่สามารถ หลุดหนี จาก “บ่วงกิน” ๏ ข้าฝัน ถึงสังคม ที่ดีงาม รุ่งอร่าม รามเรือง เนืองแผ่นหิน ผู้อธรรม ย่ำเมือง โบกโบยบิน ผู้มีศีล กรีดร้อง ก้องโหยหวน 16 ตุลาคม 2556
ผู้หญิงหาแฟนยาก
คือทำงานเก่งกล้า...............กว่าชาย
แกล้งโง่ไม่เป็นควาย..............หลบหน้า
อดทนต่ำฉิบหาย..................นะแม่
รู้ตลอดคำตอบถ้า...............อยากได้ต้องมี
Working far better……….than men, She will never pretend…….to be stupid. Easily, her temper, then,………is out, Expecting answers, every bit……to her question. ผู้ชายหาแฟนยาก
พี่ทำงานห่วยล้ำ..............กว่าใคร แกล้งฉลาดไม่เป็นไง............ง่ายแท้ ไม่รู้ว่าจะอะไร................ที่อยาก ทำเนอ อนาคตคลุมเครือแม้...........ถูกเค้นคอถาม Having lousy work..........as always, And he never gives or says...........smart comments. He will like to play...........around. His future has no content............of a success man.
โรงเรียนของหนูอยู่ไหน เคยไปทุกวันไม่หาย วันนี้ไม่เห็นแม้ป้าย ใจร้ายหนอใครบอกที เขาว่าโรงเรียนหนูเล็ก เด็กเด็กแค่สามสิบสี่ บอกเหตุสิ้นเปลื้องภาษี จึงยุบทุบตีโรงเรียน แล้วหนูจะเรียนที่ไหน “โรง”ใหม่ทางไกลวนเวียน ไปช้าไม่ทันอ่านเขียน “เขา”เปลี่ยนโรงเรียนหนูใหม่
วัวลืมตีนคนโบราณท่านกล่าวไว้ ถ้าเมื่อใด ได้มา จงหย่าหลง อย่าลืมถิ่นกำเนิดเกิดเป็นคน คิดว่าตนยิ่งใหญ่เหนื่อใครๆ หากลืมสิ้นแม้ถิ่นกำเนิดแล้ว ไม่คาดแคล้วจะวิบัติเป็นไหนๆ จะเป็นเพียงเถ่าถ่านในกองไฟ ไม่มีค่าอะไรให้จดจำ คนบางคนลืมว่าตนเคยลำบาก จ้องสร้างฉากบังหน้าอันเลิศล้ำ ทำให้ดูมีค่าดั่งทองคำ กำเอ๋ยกรรม ลืมค่าความเป็นคน ลืมหมดสิ้นสัญญาที่ว่าไว้ ความไว้ใจที่ให้ไปไม่มีผล ช่วยทุกอย่าง ให้ทุกอย่าง อย่างอดทน ช่วยให้คน คนหนึ่ง จนได้ดี ช่างเขาเถอะคิดเสียว่าเป็นเวณกรรม ใครกระทำอย่างไรจะเกิดผล เวณกรรมนั้นติดจรวด ตามตัวตน ให้ทุกคนชดใช้กรรมที่ทำมา เรามีบุญร่วมกันเพียงเท่านี้ ได้แค่นี้ก็ดีเป็นหนักหนา เมื่อหมดบุญหมดเวรกรรมที่ทำมา ต้องจากลา เสมือนว่า ทางใครทางมัน....
สามสาวรุมเหยียบน้อง.........ลูกหมา
อึ้งตกใจคาตา......................แตกอึ้ง
หรือเป็นคลิปโฆษณา.............เขาจัด ฉากฤา
ใครจะใจร้ายทึ้ง...............ถีบน้องหมาลง
ปลงด้วยเป็นยุคสร้าง............แสวงหา
อัตลักษณ์ใหม่เด็กพา............เพื่อนพ้อง
อยากเด่นอยากดังคา.............คับคั่ง
อยากเกิดถึงกับต้อง..............ฆ่าน้องหมาโชว์
คุยโวทุนมนุษย์แกล้ง............อวดกัน โพสเฟสบุคประชัน.............ชาติได้ สวย-หล่อ-เก่ง-ฮา ฉัน..............อวดยาก กระนั้นฤา เลยอยากอวด-โหด-ไว้.............ว่าน้องแน่เสมอ
เธอรักฉันหรือไม่ใคร่ขอถาม รักนิยาม “ปัจจุบัน” ชื่อฉันไหม ตอบว่ารัก-หากเธอเฉยปล่อยเลยไป นั่นจะสร้างประโยชน์ใดให้แก่เธอ ฉันเป็นทั้งความงามเป็นความรัก เป็นทุกข์หนักหน่วงใจได้เสมอ ด้วยภักดีมอบกมลหมายปรนเปรอ บัดนี้เก้อ-คอยหายหลายขวบปี ฉันไม่สวยไม่สะหรือไฉน เธอจึงมิสนใจและหน่ายหนี มองข้ามฉันไม่คำนึงถึงสิ่งดี ที่ฉันพลีเป็นของขวัญกำนัลมา เธอรักฉันหรือไม่ใคร่ขอถาม รักนิยามยิ่งใหญ่ฉันไหมหนา วันพรุ่งนี้เธอมีแต่แก่ชรา ฉันคงค่าสวยใสไม่เว้นวาย ถ้าพรุ่งนี้เธอเสียใจนะที่รัก ฉันคงจักเศร้าโศกราวโลกสลาย และได้แต่มองละเหี่ยอย่างเสียดาย เพราะมิอาจเปลี่ยนดี-ร้ายเธอได้เลย โอ้ที่รัก...วันนี้ยังไม่สาย ถ้าเธอรักฉันมากมายอย่างเปิดเผย ชื่อฉันคือ “ปัจจุบัน” อันคุ้นเคย วานอย่าเฉย-รักและใช้-ทำให้ดี
น้ำมาปลากินมด
น้ำลดมดกินปลา
น้ำฝนล้นไหลบ่า
น้ำตานองหน้าใคร
น้ำมาทำเขื่อนกั้น
น้ำตาบั่นใครกั้นไหว
ความทุกข์คนทั่วไป เขื่อนแบบใดกันกั้นอยู่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ