กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง

รัก...เท่านั้นเอง

ต้น


ยังไม่เข็ดหรอกนะกับความรัก
ก็แค่คนอกหัก..แต่ไม่นานก็หาย
เก็บไว้เป็นบทเรียน..จะได้จำไว้จนตาย
ว่าที่เคยเจ็บแบบที่เรียกว่าใจสลาย..สุดท้ายก็อยู่ได้ด้วยตัวเอง
ก็ยังคงมองหาใหม่กับความรัก
ยังอยากรู้จักมากขึ้นอีกกว่านี้
ยังหวังที่จะมีคนรักที่ดีดี
สุดท้ายนี้....ขออวยพรทุกคนที่มีรักดีในใจ

ฝากไปบอก...

ร้อยดารา


คืนนี้ยังคงตามถามถึงเธอ
เผื่อเจอะเจอเธอในเวปเก็บไปฝัน
ฝากดวงจิตติดตรึงถึงดวงจันทร์
มอบชีวันฉันนี้พลีบูชา
เพื่อนคงหาว่าฉันนั้นบ้าบอด
เที่ยวพร่ำพรอดเพ้อในสิ่งไร้ค่า
ตำหนิเถิดอย่าถนอมออมวาจา
อาจดีกว่าชาเฉยละเลยไป
ช่วยปลุกฉันจากฝันร้ายกลายสภาพ
พ้นตราบาปตราบชั่วอายุขัย
เหลือไว้แต่แค่เพียงรอยอาลัย
ขอเก็บไว้ในก้นบึ้งที่ซึ้งทรวง
รอดาวมาเวลาค่ำที่ช้ำชอก
ฝากไปบอกยังถิ่นดินแดนสรวง
ใจดวงน้อยคอยถามตามมาทวง
ใจคนลวงดวงดาวเอาคืนมา

น้ำตาอาบแก้ม

ร้อยดารา


แทบจะทนบนโลกนี้ไม่ได้
แทบจะตายสลายร่างอย่างอดสู
แทบไม่เหลือเยื่อไยให้อุ้มชู
แทบเสียผู้เสียคนบนความช้ำ
เพราะมั่นในรักแท้ตั้งแต่แรก
จึงไม่แทรกแยกไว้เผื่อเมื่อถลำ
เพราะจิตใจไหวอ่อนกับน้ำคำ
จึงระกำซ้ำซ้ำทุกค่ำคืน
อีกคืนแล้วที่น้ำตามาอาบแก้ม
ดาวข้างแรมช่วยอำพรางเป็นอย่างอื่น
เกรงเพื่อนเห็นเป็นแกล้งแสร้งครึกครื้น
ทั้งที่ขืนขื่นขมตรมกมล
ถามถึงเธอเช่นเคยเอ่ยกับดาว
ยอมรับเอาเราผิดคิดทุกหน
ดาวยิ่งใหญ่ในหล้าและสากล
บันดาลดลผลลัพธ์เธอกลับมา

แค่ขอ...

จัน


ไม่อยากจะขออะไรจากเธอมาก
ขอแค่อนุญาติที่จะคิดถึง
ขอแค่คำพูดที่หวานซึ้ง
กับสายตาที่อบอุ่นคู่เดิม
ขอแค่นี้จะให้กันได้ไหม
คงไม่หนักหนาอะไรที่จะหันมามองกันบ้าง
หรือกลัวคนข้าง ๆ จะหาว่าทำใจจืดจาง
ถ้าเป็นเช่นนั้นคนที่ทำใจออกห่างคงเป็น..JUN..เอง

ตอบใจ

จัน


ตอนนี้ยังตอบใจตัวเองไม่ได้
ว่ารักหรือไม่ใจยังไม่รู้
ใจยังตอบตัวเองว่าต้องคอยเฝ้าดู
ว่าเราควรคู่กันบ้างไหมใจ
ตอนนี้คงต้องถามใจเราเองก่อน
ว่าตื่นนอนใจยังมีเธอบ้างไหม
และเวลาหลับยังคิดถึงคนไกล
ถ้าคิดอย่างนี้เมื่อไรคงตอบใจตัวเองได้ซักที

รู้ไหมทำไมจึงชอบเธอ

ดรีม


รู้ไหมทำไมฉันจึงชอบเธอ  ก็เพราะเธอเป็นเธอไงล่ะ
เธอเป็นคนที่ฉันรัก  เธอเป็นเธอไม่เหมือนใคร
เธอมีความรักให้กับฉัน  มีความห่วงใยและห่วงหา
เธอให้ฉันได้แม้ชีวา  ฉันจึงรักและจะรักเธอตลอดไป

ขอแค่นี้ในชีวิต

ยังแคร์


ก่อนหลับตา
คงไม่ว่าถ้าจะขอคิดถึงเธอสักครั้ง
กับคนๆนี้ที่จริงจัง
อยากให้เธอรู้ว่ายังห่วงใย
เมื่อหลับตา
คงไม่ว่าถ้าฉันฝันว่าเธออยู่ใกล้ๆ
มอบรอยยิ้มความอุ่นใจ
ให้ความหม่นไหม้คลายจาง
เมื่อลืมตา
คงไม่ว่าถ้าจะขอพบหน้าเธอบ้าง
แค่แอบมองเท่านั้นในฐานะคนผ่านทาง
แม้เธอไม่เคียงข้างแต่ก็สุขใจถ้าทุกนาทีอ้างว้างได้มีเธอ

..ดีใจที่ได้รู้จัก..

ต้น


...ตั้งแต่ได้รู้จักเธอ
ฉันก็เผลอแอบชอบเธอไม่รู้ตอนไหน
รู้แต่ว่ารู้สึกดีดีข้างในใจ
เวลาที่เธอมาอยู่ใกล้ใกล้กัน
...ดีใจที่ได้รุ้จัก
ถึงแม้จะแอบหลงรักเท่านั้น
ก็ไม่หวังให้เกินกว่าคนรู้จักกัน
เพราะกลัวว่าความผูกพันจะจากไป

..สงสารเธอ..

ต้น


...เพราะว่าเค้าคนนั้นเดินเข้ามา
ในวันที่เธออ่อนล้าใช่ไหม
เธอถึงได้ทุ่มเทจนเกือบหมดใจ
และไม่คิดจะเผื่อไว้สำหรับความผิดหวังที่อาจมี...
...แล้ววันนี้เธอกลับมาพร้อมน้ำตา
แล้วบอกกับฉันว่าพอแล้วกับคนคนนี้
อยากบอกให้เธอรู้ว่าเข้มแข็งไว้เถอะนะคนดี
ปล่อยให้เค้าเดินจากไปในวันนี้..
..คงดีกว่าเดินจากไปในวันที่เธอให้เค้าหมดทั้งใจ

กำลังใจ

kwan


แด่เพื่อนรักคนดีที่ผิดหวัง
ขอให้เธอมีพลังต่อสู้ไหว
เก็บผ้าเช็ดหน้าที่ใช้แล้วโยนทิ้งไป
แม้คราบน้ำตาอย่าเหลือไว้ให้เห็นเลย
ฉันรู้ดีว่ามันคงทำยากอยู่
และไม่รู้ว่าเธอจะทำมันได้ไหม
แต่ที่รู้ว่าถ้าทำได้เธอจะต้องดีใจ
เมื่อเวลาผ่านพ้นไปจะรู้สึกดี
อยากให้เธอลองพิสูจน์ดูสักตั้ง
รวบรวมพลังทั้งกายใจให้คงที่
ให้เธอได้ตั้งสติ ไตร่ตรองให้ดี
นับหนึ่งไปถึงสิบ หลับตาปี๋ แล้วผ่อนคลาย
เมื่อลืมตามาอีกครั้งคงดีขึ้น
ขอให้ตื่นจากห้วงภวังค์หมดทั้งหลาย
ขอให้เธอได้มีความสุขทั้งใจกาย
และสุดท้ายกลับเป็นตัวของตัวเอง

ลึกๆ ยังรอเธออยู่

ต้น


...แล้ววันหนึ่งเธอก็ทิ้งกันไป
ปล่อยให้อยู่เดียวดายอย่างทุกวันนี้
ไม่เคยสงสารกันบ้างเลยคนที่เคยดี
จนป่านนี้ยังไม่เคยคิดห่วงใย..
...ไม่มีแม้คำร่ำลา
นับแต่วันที่เธอเดินห่างหาย
ไม่มีแม้ความเอื้ออาทรในหัวใจ
ทั้งๆที่เคยบอกกันว่าห่วงใยแล้วทำไมไม่เคยคิดจะกลับมา
..(คืนดีกัน)..

แบบว่า..คิดถึงมาก(..รู้หรือป่าว)

ต้น


...แบบว่า...คิดถึงเธอมาก
ก็ตั้งแต่วันที่เดินจาก..ในใจยังเหงา
เพราะนับแต่นี้คงไม่มีแม้เงา
ของเธอคนเก่าที่คอยตามเหมือนเคย
...ก็แบบว่าในใจยังเศร้า...
พอคิดถึงเรื่องราวในวันเก่าน้ำตาก็พาลจะไหลเสมอ
คงทำได้เพียงบอกตัวเองว่าต่อไปนี้จะไม่มีเธอ
และคงไม่มีโอกาสได้เจอะเจอเหมือนวันวาน

ขอบคุณตัวสำรอง..ที่แสนดี

จัน


รู้ไว้ด้วยโชคกลับไม่เข้าข้างคนอย่างเธอ
เมื่อฉันได้มาเจอใครบางคนตอนที่ใจอ่อนไหว
ตอนที่ไม่มีเธอหรือใคร ๆ
เค้าคนนั้นกลับเข้ามาอยู่ใกล้ ๆ คอยปลอบโยน
สอนให้ฉันได้เรียนรู้โลกใบใหม่
ที่สดใสไม่แพ้ตอนเธออยู่
เค้ายังบอกว่าผมจะเป็นกำลังใจให้ไม่เชื่อคุณคอยดู
คุณจะรู้ว่าผมก็ไม่แพ้คนก่อนเลย
เค้าบอกว่าจะขอเป็นตัวสำรองไปก่อน
ให้ฉันพร้อมแล้วค่อยต้อนรับใครคนใหม่
เค้ารับรองกับฉันว่าใครคนนี้จะไม่ทำให้เสียใจ
จะคอยดูแลและห่วงใยดังแก้วตา
และเค้าคนนี้ก้อทำได้อย่างที่พูด
เพราะฉันนั้นได้พิสูจน์เค้ามานานนักหนา
ฉันเริ่มGUARANTEEให้เค้าเป็นคนเดียวในสายตา
พร้อมลบคำว่าสำรองแล้วเปลี่ยนใหม่ให้เป็นที่หนึ่งเลย...

..ทำไม..

ต้น


..อยากเดินกลับไปที่เดิม
ที่ที่เรายังมีความผูกพัน
ที่ที่ครั้งก่อนเราเคยมีกันและกัน
ที่ที่ในใจเธอยังคงมีฉันอยู่ข้างใน
..แต่คงเป็นไปไม่ได้ใช่ไหม
สาเหตุเพราะอะไรเธอก็คงรู้
ก็แค่อยากให้เธอคิดดู
ว่าทุกอย่างที่ทำอยู่..ทำเพื่ออะไร
..กับการให้ความหวังกับใครคนหนึ่ง
จนลึกซึ้งพันผูกอยู่ข้างใน
แล้วจู่จู่ก็มาเดินจากหาย
สู้ไม่ต้องเริ่มต้นอะไรเลยน่าจะดีกว่ากัน

..งงๆ..

ต้น


....นั่งอยู่คนเดียวเฉยๆ
ก้มๆ เงยๆ แบบเหงาๆ
คิดๆ นึกๆ ถึงเรื่องเก่าๆ ของสองเรา
เบื่อๆ เศร้าๆ ที่ผ่านมา
....ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ทำไมยังเฝ้าคิดตลอดเวลา
ทั้งๆที่เรื่องราวก็ไม่ใช่จะเพิ่งผ่านมา
แต่แบบว่า...ไม่เข้าใจ

..ฉันเสียใจ..

ต้น


เสียใจไปก็เปล่าประโยชน์
กับคำขอโทษที่มีให้ฉัน
ที่เธอทำฉันเจ็บ มันเกินคำเสียใจที่บอกกัน
เพราะถ้าเธอรักฉันคงไม่ทำเหมือนที่ผ่านมา
เก็บคำขอโทษของเธอไว้
รอให้คนใหม่ของเธอดีกว่า
จะรอดูวันที่คนใหม่ของเธอเดินจากมา
ด้วยเหตุผลเดียวกันว่า.."ฉันเสียใจ"

แล้วก็กลับมาเหมือนเดิม

ยังแคร์


แล้วน้ำตาก็ร่วงริน
เสียงสะอื้นที่เคยได้ยินยังแว่วผ่าน
มองเห็นเพียงตัวเองเหมือนไร้วิญญาญ
ทรมาน ไม่เหลือใคร
ข่มตาหลับไหลปล่อยใจฝัน
เห็นคนเคยผูกพันกลับมาอยู่ใกล้
เห็นรอยยิ้มเดิมที่อุ่นไอ
เห็นความห่วงใยในแววตา
แล้วความเงียบงันก็ปลุกฉันสะดุ้งตื่น
รอบกายยามค่ำคืนไม่มีแม้เงาคนเคยห่วงหา
มองเห็นตัวเองไร้วิญญากำลังเจ็บชา
เสียงสะอื้นเดิมๆกลับมา แล้วที่สุดหยดน้ำตาก็ร่วงริน
หน้า / 50  
ทั้งหมด 839 กลอน