สวัสดีดวงตะวัน คิดถึงจันทรบ้างไหม จันทรเหงาท่ามกลางฟ้าไกล เมื่อไรจะได้เจอกัน สวัสดีดวงจันทรที่น่ารัก ตะวันเฝ้ามองเจ้าอยู่ในฝัน แม้เราไม่ได้เจอกัน แต่ตะวันคิดถึงจันทรทุกเวลา สวัสดีท้องฟ้า วานฝากรักบอกจันทราให้ข้านี้ ยังคิดถึงจันทราที่แสนดี และห่วงใยทุกนาทีตลอดมา สวัสดีสายลมจ๋าเจ้าผ่านมาจะไปไหน ช่วยนำรักฝากไปบอกตะวันของข้า แม้มีดาวและเดือนเป็นเพื่อนตลอดมา แต่ตัวข้าอยากมีเพียงตะวัน ง่วงนอนแล้วนะคืนนี้ สวัสดีดวงตะวันจ๋า ขอให้รักจันทรทุกเวลา เท่านี้จันทราก็สุขใจ
ฉันอยากรักเธอให้น้อยลงทุกวัน ฉันไม่อยากเพิ่มเติมความผูกพัน...ให้มากกว่านี้ ฉันไม่อยากห่วงอยากดูแลเธอเลยคนดี ฉันไม่อยากได้อยากมีเธอมาเคียงกาย เพราะถ้ามากกว่านี้เธอคงรู้ ถึงความลับที่ซ่อนอยู่เก็บเอาไว้ ฉากบังหน้าที่ใช้คำว่าเพื่อนมาปิดใจ ม่านบังใจที่ทำให้เธอไม่รู้ตัว ว่าเพื่อนเธอคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ที่กลัวหลบสายตาเธอเสมอ ที่ปั้นปึ่งเย็นชาเมื่อพบเจอ แท้จริงรู้มั๊ยเธอ..หลอมละลายแล้วทั้งใจ...
เธอจงใจทำให้ฉันเห็น เธออยากเน้น....เผื่อทำให้ฉันหวั่นไหว แต่ฉันกลับกลัว...กลัวใจเธอที่เขาใกล้ แม้เธอบอกไม่ใด้คิด....ให้เกินไกล ฉันเข้าใจ....แต่อะไรก็.....ไม่แน่ เมื่อเธอแคร์ความรู้สึก...เขาเป็นใหญ่ และยิ่งเขาทำตามน้ำ....เฝ้าตามใจ ฉันก็ไร้......ความสำคัญลงทันตา ฉันว่าเลิกเล่นเลิกแสดงเถอะ เพื่อนเราเยอะเขาเห็น....ไม่เข้าท่า หันมาพูดกันดีๆ....มีความจริงใจตลอดเวลา เป็นที่ปรึกษา..รักษา..รัก..ให้ยืนยง
เปล่านะไม่ใช่ความผูกพัน เธอกับฉันแค่คนเคยรู้จัก ไม่เคยมีสิ่งที่เรียกว่ารัก แค่ทายทักเพราะรู้จักกันเท่านั้นเอง ไม่นะฉันไม่บังอาจหรอก ที่คิดจะบอกเธออย่างนั้น เพราะรู้ดีถึงความสัมพันธ์ บอกรักกันฉันไม่เคยคิด ก็เธอบอกฉันแค่เพียงเพื่อน เป็นเหมือนคนรู้จัก เปล่าจริง ๆ ฉันไม่เคยคิดรัก ไม่เคยคิดสักนิดจริง ๆ เปล่านะไม่ใช่ฉันปากแข็ง ทำเป็นแกล้งเฉยชา ไม่เลยสักครา ที่คิดว่าจะรักเธอ ขอโทษหากเธอไม่พอใจ ฉันทำได้เพียงเท่านี้ ปฏิเสธทั้ง ๆ ที่รู้ดี ใจดวงนี้คิดอย่างไร ฯ
คุณคงไม่เคยรู้ ตั้งแต่คุณไม่อยู่ใจมันเหงา อยากจะร้องทำได้แค่สะอื้นเบาๆ คิดถึงวันที่มีเรามันปวดใจ .................. อยากให้คุณกลับมารับรู้ มาเยี่ยมมองดูสักครั้งได้ไหม ตั้งแต่วันที่คุณจากไป เจ็บในใจร้าวในใจทรมาน ................... อยากให้รู้ยังคิดถึงคุณ คนที่ครั้งหนึ่งคือไออุ่น..ความอ่อนหวาน คุณทำให้รักของผมเปลี่ยนเป็นความร้าวราน เจ็บชั่วกัลป์ชั่วการณ์เท่าที่มีลมหายใจ
ปล่อยเธอไปกับเขา เพราะรู้ว่าเราไม่มีค่า แค่เจ็บปวดมีน้ำตา เท่านั้นแหล่ะที่จะกล้าให้มันเป็น เปิดโอกาสให้เธอกับเขา ปล่อยตัวเองให้เป็นเงาที่ซ่อนเร้น มองเธออย่างเงียบๆอย่างที่เป็น เก็บแววตาไม่ให้เห็นว่าห่วงใย เก็บความลับนี้ไว้ในส่วนลึก แล้วเล่นสนุกกับความรู้สึกที่หวั่นไหว ทำร้ายตัวเองซักครั้งคงไม่เป็นไร มันจะได้รู้ตัวว่าควรเป็นใครในสายตาเธอ
แค่เพียงเสียงของเธอ ทำให้ใจฉันหวั่นไหวเสมอรู้ไหม เพียงเธอโทรมาทายทักห่วงใย อบอุ่นหัวใจทุกที.... คนดีจะรู้บ้างมั๊ย ว่ารัก-รักมากมายแบบนี้ ว่าการถามไถ่ถึงความเป็นไปของฉัน...ในไม่กี่นาที ทำให้ฉันรักเธอขึ้นเป็นทบทวีของใจ และเป็นเพียงเธอเท่านั้น ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ได้ ที่ทำให้ฉันหลับฝันสบาย แม้เธอจะวางสายไปแล้วในค่ำคืน...
วันนี้ไม่พบเธอ แต่ใจก็ล้นเอ่อด้วยความปวดร้าว ภาพเธอยังชัดเจนในเรื่องราว ฉันจึงยังไม่อาจก้าวออกไป วันนี้ฉันพบเขา คนที่เธออยากเป็นเงาเอาใจใส่ คนที่ได้ความรักจากเธอไป คนที่ฉันไม่มีสิทธิ์ใดจะได้เป็น วันนี้ฉันพบตัวเอง ในฐานะคนอวดเก่งที่ยังซ่อนเร้น เก็บน้ำตาไว้ภายในความแกร่งกร้าที่ชาเย็น แต่ในความจริงก็แค่คนตายทั้งเป็นที่ไร้ความสำคัญ
ตอบไม่ได้ว่าทำไมใจรักเธอ คงเพราะเผลอไปมั้งยั้งไม่ไหว บอกความจริงเธอคงขัดอึดอัดใจ ทำอย่างไรเธอไม่โทษโกรธฉันเลย ก็เห็นหน้ากันทุกวันฉันจึงเผลอ หลงรักเธอจนได้ใจเฉลย แอบเก็บไว้ทำเหมือนเพื่อนคุ้นเคย ไม่ยอมเผย รักอาจล้นจนใจพัง กลัวเหลือเกินว่าสักวันฉันบอกเธอ อาจต้องเก้อเศร้าหมองต้องผิดหวัง ขอเพียงเธอยอมรับได้ให้รับฟัง ฉันเผลอไปรักเพื่อนไม่เหมือนเดิม คิดอยู่ตั้งหลายวันฉันต้องบอก ทำเป็นหลอกตัวเองเก่งหึกเหิม ปลุกหัวใจให้หาญกล้ายิ่งกว่าเดิม สวดคาถาช่วยเสริมเพิ่มอวยชัย โอมเพี้ยง! ว่าคาถาครบจบที่พัน เตรียมประจัญบอกรักชักหวั่นไหว เท้าสะดุดหยุดกึกระทึกใจ เอ๊ะ ! นั่นใคร ? ใกล้สนิทแนบชิดเธอ ฯ
อยู่อย่างนั้นเหมือนดังครั้งเก่าก่อน จะทุกข์ร้อนอย่างไรไม่แปรผัน บางทรงจำอาจเลือนลับกับคืนวัน แต่ตัวฉันยังเป็นเช่นทุกวัน ไม่คิดโกรธโทษเธอที่เผลอไผล มาเปลี่ยนไปห่างหายคลายจากฉัน รู้ตัวดีไม่ตามติดคิดผูกพัน ให้เลิกแล้วต่อกันสัมพันธ์ใจ อยู่อย่างนั้นเหมือนครั้งยังมีเธอ ฉันยังคงละเมอเพ้อหวั่นไหว หากเป็นคนชาด้านกร้านหัวใจ ก็คงไร้ฉันคนนี้ที่ระทม อยู่อย่างนั้นได้อย่างไรหากใครถาม อยู่กับความเงียบเหงาเศร้าขื่นขม อดีตกาลวานวันอันโศกตรม ปล่อยตัวจมลงปรักซากรักพัง ตอบออกไปใจฉันมั่นคงรัก แม้ประจักษ์ดวงจิตต้องผิดหวัง อยู่อย่างนั้นกับรักที่หักพัง ชีวิตสิ้นดินกลบฝังยังรักเธอ ฯ