..แค่ฝันวันวาน ที่ไม่เคยต้องการ..จะเก็บอะไรไว้ แต่แปลกนะ..ฉันกลับไม่เข้าใจ ที่เห็นเศษฝันยังหลงเหลือมากมาย..ในความเป็นจริง . เคยเป็นเรื่องราวของ ใครคนนึงกับฉัน.. แต่ปัจจุบัน ฝัน นั้นได้จบลง - หยุดนิ่ง ฉันคิดจะลืมให้หมด..กับอนาคตที่ไม่สามารถเป็นจริง หยุดความคิด หยุดทุกสิ่ง..เผื่อความฝันจะไม่ไหวติง อีกต่อไป . แต่มันเนิ่นนานมากแล้วนะ.. ทั้งที่อยากจะลืมลบภาพ ..กลับยังจำได้ หรือนี่คือ บาดแผลความรู้สึก ...เรื้อรังข้างใน ที่กำลังลุกลามสู่หัวใจ..และยากจะทัดทานไว้ด้วยคำว่า ลืม -------------------------------------------------------------- ..เห็นหลาย ๆ คนที่นี่กำลังเศร้า ผมเองก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากทุกคนหรอนะครับ เพียงแค่.. พอทำใจได้บ้างแล้วล่ะ เรื่องเดิม ๆ.. ที่เก็บมาคิด มันเลยทำให้ผมเขียนบทกลอนนี้ขึ้นมา และต้องขอโทษด้วยนะครับ.. ถ้ามันจะยิ่งเป็นการสะกิดใจ ใครบางคนคนที่นี่ ... ..เป็นกำลังใจให้ทุกคนข้ามผ่านเวลานั้นไปด้วยดีนะครับ __
อาจเป็นเพราะ... ไม่เคยคิด สิ่งที่ทำจะเลวร้าย ไม่เคยคิด คนทำลายคือตัวฉัน ไม่เคยคิด ที่ห่วงใย ใส่ใจกัน จะทำให้ฉันคนนี้ วุ่นวายเกินไป ไม่เคยคิด จะผูกมัดเธอเอาไว้ เพราะรู้ดี เธอมีใครมาก่อนฉัน ไม่ขอฝัน เป็นถึงคนสำคัญ ขอแค่เธอ อย่าไปจากฉัน...แค่นั้นพอ อยากจะขอโทษเธอ...จะได้ไหม เพราะไม่เคยรักใคร...ขนาดนี้ เลยทำอะไรลงไป...เกินพอดี ฉันก็รู้ตัวดี...ว่ารัก...มากเกินไป.. จะรักเธอ...ให้น้อยลง ถ้าทำได้ จะไม่ทำให้หนักใจ ตามที่ขอ แต่อย่าบอกให้ฉัน หยุดเฝ้ารอ และอย่าขอให้ฉัน หยุดรักเธอ โปรดอย่าไปจากฉันเลย ฉันขอร้อง จะขอมองเธอห่างๆ อยู่อย่างนี้ อยากจะเก็บความรู้สึกของเรา ที่ดีดี เก็บไว้อยู่อย่างนี้ ในใจฉัน ชั่วนิรันดร... 28 ธันวาคม 2544
บางครั้งอยากพูดให้ตรงกับใจสักที ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ดีว่าทำอย่างนี้มันไม่ดีทั้งสองฝ่าย ฉันเองก็เจ็บ เธอเองก็น้อยใจ แต่ก็ยังทำอะไรที่ฝืนความรู้สึกของใจตัวเอง ถ้อยคำที่เธอให้ฉันซึบซับไว้ในใจเสมอ เหตุผลที่ฉันให้เก็บคำนั้นไว้ เพราะอยากจะเปิดโอกาสให้ใจของเธอ ได้ใช้เวลาค้นหาเพื่อให้เจอกับความต้องการที่แท้จริง ไม่เคยคิดว่าสิ่งที่ฉันทำ จะทำร้ายให้เธอน้อยใจถึงเพียงนี้ ฉันเองก็เสียใจไม่แพ้เธอเลยคนดี ใจฉันดวงนี้อยากจะกล่าวคำ ขอโทษ เธอ ไม่อยากให้เธอเข้าใจในตัวฉันผิด แม้เศษเวลาน้อยนิดก็ไม่อยากให้ปิดกั้นความในใจ บอกเธอไปแล้วว่าเธอมีค่าต่อความรู้สึกมากแค่ไหน ไม่ว่าเธอจะเป็นยังไงเธอก็ยังมีความหมายต่อใจฉันอยู่ดี ระหว่างเราอาจสับสนเกินไปมาก ฉันทำใจลำบากถ้าวันใดเธอเงียบหาย วันหนึ่งอยากรู้จักก็เข้ามาทักทาย วันหนึ่งที่ฉันทำให้เธอไม่พอใจก็เหินห่างออกไปทุกที อาจเพราะเราไม่เคยรู้ แท้จริงที่ใจต้องการคืออะไร ใจของเธอ ใจของฉัน ถามใจใคร ถึงจะได้คำตอบอย่างที่ใจเราต้องการ รู้ไหมว่าฉันรอ และคิดถึงเธอมากแค่ไหน แคร์เหลือเกินว่าตอนนี้จะเป็นยังไง จะรู้สึกเหมือนฉันไหม เวลาที่เราไม่เข้าใจกัน ขอเธอคนเดิมกลับมาได้ไหม จะให้ทำอะไรก็จะทำให้เสมอ เพื่อแลกกับรอยยิ้มและความสดใสในตัวเธอ เพียงเท่านี้จริง ๆ ที่ใจฉันต้องการ
ขอโทษนะ...ที่ทำให้มีวันนี้.. วันที่..เธอเริ่มเบื่อ... วันที่..ไม่มีรัก...หลงเหลือ.. วันที่..ไม่รู้จะอยู่เพื่อใคร..ไปวันวัน.. ฉันขอโทษ.. ที่ไม่ดีพอ..และถูกทอดทิ้ง.. ขอโทษที่ไม่ยอมรับความเป็นจริง.. ยื้อเวลา..ให้เป็นเช่นนี้..ร่ำไป.. ขอโทษ... ที่ทำให้เธอ..ต้องหลบหน้า.. ขอโทษ..ที่ตัวเองหมดค่า..หมดความหมาย.. ขอโทษ...ที่ยังคงอยาก..มีชีวิตอยู่ต่อไป.. ขอโทษ...ที่ยังไม่มีใครใหม่.. ...นอกจากเธอ...
ขอโทษ..ที่ทำให้เธอ..รู้สึกผิด ขอโทษ..ที่คิดกับเธอ..อย่างนั้น ขอโทษ..ที่มีใจ..ห่วงใยกัน ขอโทษ..ที่ฉัน..ไม่เข้าใจ ขอโทษ..ที่ฉัน..ไม่เคยรู้ ขอโทษ..ที่เป็นอยู่..ไม่เอาไหน ขอโทษ..ที่ทุ่มเท..หมดหัวใจ ขอโทษ..ที่มอบให้..จนเกินพอ ขอโทษ..ถ้าหากทำ..เธออึดอัด ขอโทษ..ที่มาขัด..เธอกับเขา ขอโทษ..ที่ไม่เคย..มองดูเงา ขอโทษ..ที่โง่เขลา..ไม่รู้เลย ขอโทษ..เธอจะอยาก..ได้ยินไหม ขอโทษ..จากหัวใจ..ที่อ่อนล้า ขอโทษ..ในสิ่ง..ที่ผ่านมา ขอโทษ..ที่บอกว่า..ฉันรักเธอ
ฉันขอโทษ ที่ไม่อาจเป็นดั่งคนที่เธอฝัน ไม่มีสิ่งใดมาต่อรองให้เธออยากผูกพัน อาจไม่มีอะไรทั้งนั้นที่ทำให้เธอถูกใจ เธออาจจะมองว่าฉันไม่มีหัวใจ ภายในช่างเย็นชาและนิ่งเฉย แต่ใช่ว่าฉันจะไม่รับรู้อะไรเลย ว่าเธอดีกับฉันมากมายเพียงไร คำพูดที่เธอบอก ฟังแล้วก็ซึ้งใจ แต่ฉันกลับเงียบไป แทนคำตอบที่เธออยากได้ยิน อาจเป็นเพราะใจมันว่างเปล่า กับเรื่องราวเก่า ๆ ที่คอยทำร้าย ชีวิตมันชาชินกับความเดียวดาย ก็เลยปิดใจไม่ให้ใครได้เข้ามา เพราะรู้ดีว่าสักวัน เธออาจจะเจอใครที่ซึ้งใจกว่า แล้วคำพูดที่เธอให้กันมา ก็จะคอยทำร้ายให้มีน้ำตาอีกตามเคย ทั้งหมดก็คือเหตุผลที่มีให้ เธอคงเข้าใจในความรู้สึกฉันบ้าง ในบางเวลาอยากให้เธอลองทบทวนอีกสักครา สิ่งที่พูดออกมาถามใจเธอดีหรือยัง
ขอบคุณนะ..ที่แม้จะเป็นเพียงเสียง หรือแสำเนียงลึก-ลึกจากใจเธอนั้น แค่ได้รู้..รู้ว่ายังมีเธอคอยคิดฝัน เกี่ยวกับตัวฉัน..ก็อุ่นใจ ไม่จำเป็นต้องมากมายกว่านี้ เพราะที่มีให้กัน..ก็ไม่รู้จะตอบแทนยังไงได้ เอาเป็นว่าฉันรับรู้แล้วนะ..ในตัวเธอและหัวใจ ขอต่อจากนี้ไม่ต้องทำอะไร..ฉันจะเป็นคนดูแลหัวใจเธอเอง **... ช่วงนี้ ผมติดภาระกิจบางอย่าง จึงอาจไม่มีเวลาพอที่จะเขียนตอบ ในกระทู้กลอนของเพือน ๆ ที่นี่ ... ขอโทษจริง ๆ นะครับ สัญญาว่า..เสร็จงานแล้ว จะกลับมาคุยกับทุกคนที่นี่ เหมือนเดิม..
นึกว่าเลิกกันเขาจะโกรธ นึกว่าเขาจะโทษคนนั้นคนนี้ เปล่าเลยเปล่าเขานั้นช่างแสนดี ทั้งทั้งที่เราทำมันเกินทน เขาบอกว่าไปเถอะไม่เป็นไร ยังไงยังไงรักที่ให้ก็เอ่อล้น แม้ว่าฉันจะร้ายสักกี่หน เขาจะเป็นคนรักจริงตลอดไป เขาบอกว่ารักฉันเท่านั้นจริงจริง ไม่มีหญิงคนไหนแทนฉันได้ เพราะว่าฉันเป็นที่สุดของหัวใจ นานเท่าไรลำบากแค่ไหนเขาจะรอ แม้ว่ามีอุปสรรคหนักเพียงใด เหนื่อยแค่ไหนยังไงก็ไม่ท้อ เพียงแค่นั้นน้ำตาฉันก็คลอ ทำไมไม่รู้จักพอ...สักทีนะเรา
เธอพอมีเวลาว่างบ้างรึเปล่า คืนนี้..มานั่งนับดาวด้วยกันไหม ถึงจะอยู่กันคนละโค้งฟ้า..ไม่เป็นไร แค่รู้..มีเธอนับดาวเป็นเพื่อนก็อุ่นใจ เกินพอ ความจริง..ก็อยากไปอยู่ใกล้-ใกล้ ดาวบนฟ้าคงยิ่งสวยใส กว่าที่ใจร้องขอ.. ลมหนาวพัดผ่าน..จะได้เป็นอุ่นไอให้เคล้าคลอ ถึงอ้อมแขนจะไม่ใหญ่ แต่ไหล่ยังกว้างพอ..ให้เธออิงไอ รู้นะว่าฉันฝันเพ้อ... แต่เอาเถอะ..อย่างน้อยก็ขอให้นับดาวเป็นเพื่อนได้ไหม อีกฟากของโค้งฟ้า...แม้จะดูว่าไกล แต่ฉันว่า ..ไม่เกินความสามารถของใจ.... .........ที่จะสื่อความคิดถึงไป ..ให้ถึงเธอ ..... อยากหวานกับเค้ามั่งน่ะครับ จะดูซิว่า ผมจะทำได้รึเปล่า...
ขอเป็นหนึ่งเพื่อนใจ ปีใหม่นี้ ความรู้สึกส่วนลึกผลึกใจข้า เหมือนคอยท่าบางอย่างและบางหน้า พบคนที่รักเราบ้างบางเวลา แอบค้นหาเงียบเงียบเลียบภวังค์ ปีหนึ่งผ่านบ้านว่างเบาบางจิต ฉันหมายถึงบ้านชีวิตที่จิตหวัง เพียงหนึ่งเพื่อนหนึ่งน้ำหนึ่งกำลัง ใช้ใจเติมข้างหลังหวังจะมี เขียนบทกวีที่ใจอยากให้เขียน เหมือนผีเฝ้าวนเวียนสมบัติผี และสอนชีวิตงามสอนความดี ยังภูมิใจวิถีอย่างที่เป็น รอวันเพื่อนเดือนดีและปีหอม ได้มาย้อมให้ใจหอมรู้และเห็น บทกวีกล่อมเกลาให้หัวใจเย็น นกกระเต็นเฝ้าบึงได้เพราะใจยอม ไม่ใฝ่ชีวิตแบบสิงห์ผยอง ที่ครอบครองมากมายละลายหลอม ไม่ใฝ่สวมหน้ากากซากแปลกปลอม ยอมให้ย้อมแค่ความรักจากหนึ่งใจ บทกวีมากมายหลายร้อยบท จะแทนที่หนึ่งรสซึ่งสดใส รอยยิ้มเธอมาย้อมหอมภายใน เหมือนเราใกล้คำเพราะดีว่าที่รัก ฉันมีบทกวีเพราะปลูกเพาะนาน ดุจบุบผาสวยหวานกาลสลัก ริมธารใสให้คนล้าแวะมาวัก ทั้งทายทักผ่อนพักรักสายธาร บทกวีคือหัวใจของฉัน จากเมล็ดพันธุ์เหมือนบุบผาเหมือนยาสมาน เติบโตจากรากไม้ดงแดนกันดาร ฝากดอกบานสวยหวานในหัวใจเธอ ขณะเป็นหวัดได้บทกวีบทนี้มา เป็นเสียสามวันเชียว ก่อนปีใหม่เป็นหวัดเสียครั้งหนึ่ง ปีละครั้ง สร้างภูมิต้านทาน เฮ้อบ่นเพ้อเป็นความรักเชียวเรา สวัสดีวันเวลา สมมติกันว่าปีใหม่ จงนำพาข้าไป หาอะไรที่คล้ายความรัก
...เหนื่อยล้ามาทั้งวัน โอ้จอมขวัญพลันพักผ่อน หลับตาอย่าอาวรณ์ โอ้ขวัญอ่อน....นอนฝันดี.. (29 ธ.ค 42) ..น้องสาวเจ้าอ่อนล้า เหนื่อยกายามาทั้งวัน หลับเถิดน้องจอมขวัญ จงหลับฝันถึงสิ่งดี.. (30 ธ.ค. 42) ..ขอฝากใจใส่เดือนเป็นเพื่อนหาว ก่องสกาวกล่อมหล้าคราหลับไหล ดาษดาวร้อยพร้อยเกลื่อนเป็นเพื่อนใจ เร้าเรไรหริ่งพร้อม...กล่อมน้องนอน.. (11 ม.ค. 43) ...ขอคุณพระดลใจให้น้องพี่ หลับฝันดีมีสุขอย่าทุกข์เข็ญ ตื่นเช้ามาอุราชื่นฉ่ำเย็น เจ้ายังเป็นน้องคนดีของพี่เอย... (12 ม.ค. 24543) ...ดาวในใจไม่ไร้แสง ยังคงแรงและแกร่งกล้า ดาวเดือนเกลื่อนนภา ยังด้อยค่ากว่าดวงดาว...ในใจเธอ.. ### ..ดึกดื่นเที่ยงคืนแล้ว โอ้น้องแก้วยังไม่นอน จงหลับแล้วพักผ่อน อย่าอาวรณ์เลยน้องนาง... (19 ธ.ค. 2542) ...หลับเถิดน้องจอมขวัญ จงหลับฝันถึงสิ่งดี หลับเถิดขวัญฤดี พี่คนนี้ จะกล่อมนอน... (20 ธ.ค. 2542) ...ส่งกลอนอันอ่อนหวาน ข้ามลำธารผ่านหุบเขา กล่อมน้องนอนนานเนา ส่งน้องสาวให้เข้านอน... (21 ธ.ค. 2542) ...หลับเถิดนะคนดีพี่จะกล่อม จะเก็บดาวมาล้อมรอบจอมขวัญ ให้เจ้าหลับฝันดีทุกคืนวัน หลับตาฝันเถิดเจ้าหลับฝันดี... 23 ธ.ค. 2542
ขอโทษที่ให้เธออยู่ลำพัง ขอโทษที่ทำตามพูดไม่ได้ ขอโทษที่ให้เธอลำบากทั้งกาย-ใจ ขอโทษที่จากไป โดยไม่บอกลา พี่อยากจากไปโดยที่เธอไม่รู้ เธอจะได้ไม่ต้องเสียใจมาก มายใช่ไหม หรือที่พี่ จากไปแบบนี้เธอเสียใจมากกว่าที่พี่เงียบไป
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
