สิบสี่กุมภาสองห้าสี่แปด เหมือนโดนแดดแผดเผาใจเศร้าหมอง ไร้เงาคนเคยเคียงใกล้ไซร้ประคอง คืนนี้ต้องเดียวดายใต้แสงจันทร์ ค่ำคืนนี้จันทร์เสี้ยวโดดเดี่ยวนัก ไร้คนรักเคยชิดใกล้ใจร่วมฝัน คนเคยรักเคียงกายหายจากพลัน เหลือเพียงฉันคนเดียวเปลี่ยวหัวใจ หยิบเอาเจ้าเหล้าเถื่อนรสเฝื่อนปาก แต่ก็มากด้วยภักดีมีมาให้ ดื่มแก้วหนึ่งก็รู้ซึ้งถึงความใน ไม่กี่แก้วก็เมาได้หายเมามัว เมาคืนนี้ไร้คนดีคอยอยู่ใกล้ ยามคลื่นใส้อาเจียนวิงเวียนหัว ไร้คนคอยลูบหลังเช็ดเนื้อตัว นอนเกลือกกลั้วน้ำเมาเคล้าน้ำตา ฯ
สวัสดี ... เจ้าความรัก ... ฉันยังไม่แน่ใจนัก ... ความรัก ... เป็นอย่างไร ... เจ้า ... ดี ... เลว ... สวยงาม ... สักแค่ไหน ... แต่เจ้าก็พราก ... หัวใจ ....ฉันไปครอง ยินดี ... ที่ได้ ... เคยพบ ...แม้เจ้า ... จะจบ ... แบบเจ็บช้ำ ... ซ้ำสอง ... แต่ฉันเข้าใจ ... ว่าความรัก ... เจ้าเดินไปตาม ... ครรลอง แม้มิอาจครอบครองเป็นเจ้าของ ... เรื่องธรรมดา ... ขอบคุณนะ ... เจ้าความรัก ... ที่แวะเวียน ... มาทักทาย ... และห่วงหา ... เจ้าเนรมิต ... ความสุข ... ในหนึ่งช่วงเวลา ... มากมาย ... ล้นฟ้า ... มากมาย ... ล้นใจ ... แต่ขอเถิด ... เจ้าความรัก ...เจ้าอย่าซุกซนมากนัก ... จะได้ไหม? ... ได้โปรด ... อย่าซ้อนกล ... ซ่อนเกมส์ ... แห่งหัวใจ ... เนื่องใน ... วันวาเลนไทน์ ... ฉันขอที ...... ฉัน รัก คุณ ... ขอให้ ... ความอบอุ่น ... แสนหวาน ... จงบังเกิด แด่ คุณ ... นิรันดร์กาล ... ขอให้ ... ความรัก ... ยืนนาน ... ตลอดไป ...... ฉัน รัก คุณ ................ ขอ ความ รัก จง มี แด่ ทุก คน ที่ มี หัว ใจ ............ .......................... ดู แล รัก ษา ไว้ ให้ ดี ........................... ................................ฉัน รัก คุณ .................................
ว่ากันว่ารักแท้แพ้...ใกล้ชิด ตัวไม่ติดแตกต่างสถานที่ ทำอะไรไม่รู้หรอกคนดี ฉันอยู่นี่แสนไกล...ไกลจากเธอ แล้วที่ว่ารักแท้แพ้...ระยะทาง ตัวมันห่างใจไม่ห่างได้...จริงเหรอ ? คนอยู่ไกลใจระแวงจน...ละเมอ กลัวคนใกล้ใจเผลอไป...แสนไกล ปากต่างคนต่างบอก...ยังซื่อสัตย์ จะชี้วัดอะไรได้...ที่ไหน โทรคุยกัน โอ้ย! คิดถึง ซึ้ง ห่วงใย จะรู้ไหม ? คำใครพูดที่...สัตย์จริง
เธอบอกฉันจากนี้จำเอาไว้ เข้าใจไหม! ฉันไม่ชอบคนขี้หลี ถ้าเจ้าชู้มีคนอื่นได้เห็นดี ลองดูซีถ้าไม่เชื่อได้รู้กัน แหม! เธอก็รู้ก็รู้อยู่นี่หว่า แล้วจะมาหาเรื่องกะเกณฑ์ฉัน รักก็รักบอกไปแล้วยังยืนยัน อย่าคิดเลยว่าจะปันใจให้ใคร ก็มีเธอคนเดียวอยู่เดี๋ยวนี้ เธอก็เห็นหนิคนดีว่าจริงไหม ตระหนักดีรู้อยู่เธอห่วงใย ก็เข้าใจว่าเธอขี้ระแวง ตกลงว่าฉันเข้าใจเธอแล้วนะ เอาหละจ๊ะเลิกแล้วนะเปล่าเครือบแฝง ถ้าไม่เชื่อเจตนาที่แสดง ฉันชี้แจงทุกอย่างได้นะคนดี
อยากลองเป็นสาวหวาน เลยอ้างเอาเทศกาลมาเป็นวันให้ของขวัญ หัวใจให้เพื่อน ดอกไม้ให้แม่แทนใจแล้วกัน ช็อกโกแล็ตผูกโบว์กล่องนั้น..ก็เก็บไว้ให้..คนของใจ ยืนยิ้มกรุ่มกริ่ม..ฝันกลางวัน เมื่อถึงวันนั้นเธอจะมีอะไรเซอไพร์กันบ้างไหม มัวแต่ฝันหวาน..เพลิน...ลืมนึกไป เธอเคยซื้อให้ซะเมื่อไร..ขนาดวันเกิดยังลืมกัน... ติดไปคิดมา..หน้าตาบูดบึ้ง กะว่าจะทำซึ้ง..แต่ตาทึ่ม...กลับไม่สนใจ..ซะงั้น ก็คนมันอยากให้นี่นา..เรื่องไรมา...ว่ากัน จะรับไม่รับ...ถ้างั้นก็ช่างมัน...ฉันกินเอง จบดื้อๆ...ซะงั้น แหะๆ แบบว่าเดาเหตุการณ์ล่วงหน้าได้ ยังกะเปงแม่หมอแน่ะค่ะ อิๆ ไม่เปงไรหรอก..จิงๆแล้วนัสก้อไม่ได้อะไรนักหนา แต่แค่หาเรื่องอยากให้การ์ดที่ตัวเองทำเองแค่นั้นแระค่ะ ...อีตาบ๊องส์....อ้อ ช็อกแล็ตผูกโบว์ด้วย เห็นแล้วน้ำลาย ไหล อิๆ
ฉันขอโทษฉันรู้มันตลก ถ้าจะวกกลับมาคบกันใหม่ เลิกกันแล้วก็แล้วให้แล้วไป มันไม่ควรใช่ไหมเข้าใจดี แต่เธอฟังคำฉันฟังฉันก่อน ฉันเดือดร้อนมากมายเวลานี้ ฉันต้องทนเหงาใจแทบทุกที เมื่อรู้ตัวว่าไม่มีเธอข้างกาย สายไปไหมถ้าคิดจะหวนกลับ ฉันขอรับผิดชอบความเสียหาย เพิ่งรู้ตัวว่าที่แท้ฉันหนะ ควาย เชื่อแทบตายแค่เพื่อนบอกเธอเป็น ทอม
เดือนแห่งความรักใครต่อใครว่า สดใส แต่ทำไมหนอใจเราเศร้า..อย่างนี้ ไม่อยากคิดเลยว่าวันคืน..ที่เคยมี จะจบลงอย่างนี้เพราะเรา..ไม่เข้าใจ ไม่อยากให้จบแบบนี้เลย...ที่เคยฝัน พยายามหยุดรั้งวันที่ดี..มันเอาไว้ อยากแค่ให้เธอเชื่อกัน....แค่มั่นใจ ว่าความรักจะกลับมาสดใส...เหมือนวันวาน วาเลนไทน์ปีนี้แค่อยาก...มีเพียงเธอ คอยอวยพรบอกว่ารัก...ด้วยคำหวาน แค่อยู่ใกล้ให้เวลากัน...เหมือนวันวาน แค่เพียงอยากเติมความหวานให้ความรัก..ไม่ลบเลือน
ไม่รู้มารักกันได้ยังไง ดู ๆ ไปมันห่างไกล คำนั้น คนนึงงี่เง่า กวนประสาททั้งวัน คนนึงดื้อด้าน ไม่เคยฟังใคร ทะเลาะกันทุกวันเป็นว่าเล่น เช้า สาย บ่าย เย็น ว่างเป็นไม่ได้ หาเรื่อง งอนกัน ทุกวันไป ไม่เคยเลยมีวันไหน จะคุยกันดี ๆ โรแมนติก ไม่เคยมีในพจนานุกรม มีแต่ความขม จนอยากจะเป็นลมอย่างนี้ วันเกิด วาเลนไทน์ ปีใหม่ ไม่เห็นจะมี ของขวัญอะไร ดี ๆมาให้กัน เฮ้อ! ไม่รู้ว่ามารักกันได้ยังไง มันเป็นเรื่อง ของหัวใจ เธอบอกว่างั้น เอ้า! เรื่องของใคร หรืออะไร ก็ว่าตามกัน เอาเป็นว่า เรายังรักกัน แค่นั้นพอ
มีเมืองเล็กๆที่สวยและสงบสุขเมืองหนึ่ง มีคู่รักคู่หนึ่งที่รักกันมากกกก... ทุกวันพวกเขาจะพากันไปชมพระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหาด และไปส่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าที่ชายหาดตอนโพล้เพล้ ทุกคนที่เคยพบเจอพวกเขา จะมองด้วยสายตาอิจฉา ในความรักของคนคู่นี้เสมอ... แต่แล้ววันหนึ่งเกิดอุบัติเหตุรถชนขึ้น หญิงสาวผู้โชคร้าย ได้รับบาดเจ็บสาหัส เธอนอนเงียบๆอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า เธอก็ยังคงไม่ฟื้นคืนมา ตอนกลางวัน ชายหนุ่มจะมาเฝ้าอยู่ที่หน้าเตียง ร้องเรียกคนรักของเขาเสมอ ทั้งๆที่เธอไม่ตอบสนองใดๆเลย ตกกลางคืน ชายหนุ่มจะไปสวดภาวนาอ้อนวอน ต่อพระผู้เป็นเจ้าที่โบสถ์นอกเมือง เขาร้องไห้จนน้ำตาเหือดแห้ง ไม่มีจะไหลออกมาอีกแล้ว... ผ่านไป 1 เดือน... หญิงสาวยังคงหลับใหลไม่ฟื้นเหมือนเดิม ส่วนชายหนุ่มก็ดูจะซูบเซียวลงทุกวันแต่ก็ยังคงสวดอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าอยู่เสมอ ไม่เคยหยุด... แต่แล้ววันหนึ่ง... พระผู้เป็นเจ้าก้เกิดเห็นใจในรักของชายหนุ่ม และตกลงที่จะประทานพรให้แก่เขา พระผู้เป็นเจ้าได้ถามชายหนุ่มว่า เจ้ายอมที่จะแลกพรนี้ ด้วยชีวิตของเจ้าไหม ชายหนุ่มตอบโดยไม่ลังเลว่า ผมยอมครับ พระผู้เป็นเจ้าพูดว่า งั้นดี ฉันจะให้คนรักของเจ้าฟื้นขึ้นมา แต่ต้องแลกกับการที่เจ้ากลายเป็นแมลงปอเป็นเวลา 3 ปี เจ้าจะตกลงยอมไหม ชายหนุ่มได้ยินดังนั้น ก็ยังคงยืนยันคำตอบเดิม ผมยอมครับ ฟ้าสางแล้ว... ชายหนุ่มได้กลา
วาเลนไทน์คือวันแห่งความรัก ซึ้งประจักษ์ในหัวใจใครกันหนอ คนที่รักคนที่ชอบคนที่รอ อยากจะขอให้เอ่ยบอกความใน เพราะความรักทำให้คนแสนสุข ไร้ความทุกข์มีสุขกว่าสิ่งไหน เมื่อบอกกล่าวทุกสิ่งอยู่ในใจ ต่อต่อไปขอให้รักกันยิ่งยืนนาน
ฉันเป็นคนรักที่ดี บ้างหรือป่าว ฉันก้าวร้าวมากมายจริงๆหรือ ฉันกะหล่อน ฉันสำส่อน นั่นข่าวลือ น่าเชื่อถือหรือไม่ก็คิดกัน ฉันเป็นคนเจ้าเล่ห์มากใช่ไหม เธอจึงไม่เคยไว้ใจในตัวฉัน ไม่ดื่มเหล้า ไม่เข้าวงพนัน ขนาดนั้นยังไม่พอเหรอคนดี ฉันไม่เคยโกหกและโป้ปด ไม่คิดคด ทรยศเธอคนนี้ คิดนอกใจหนะเหรอ...โอ้ย...ไม่มี เรื่องขี้หลีฉันไม่มีแค่...นิดเดียว เชื่อฉันเถอะฉันยึดถือศีล ห้า ลองจ้องตาฉันดูสักประเดี๋ยว ยังยืนยันรักแต่เธอแน่แท้เชียว แต่เรื่องอื่นฉันไม่เกี่ยว...ไม่มั่นใจ