ยังโกรธฉันอยู่หรือปล่าว หรืองอนกันอยู่บ้างไหม ดีกันเถิดนะหวานใจ ยกโทษฉันเถิดคนดี หน้างอแล้วไม่ดีนะ มันจะไม่สวยรู้ไหม ไม่รู้เหมือนกันว่าใคร สงสัยอยากเป็นปลาทู ไม่ต้องมาทำแอบขำ มาทำให้ฉันแอบเขิน มีคนน่าสงสารเหลือเกิน อยากเดินเคียงใกล้ดังเคย ยังไม่หายงอนอีกหรอ ก็ขอโทษไปแล้วนี่ ให้ฉันรออยู่ตรงนี้ แล้วก็ไม่ต้องตามมา รอแล้วรอเล่ารออยู่ อยากรู้เธอหายไปไหน นั่งรอจนหิวตาลาย จนหลับอยู่ใต้ชายคา สะดุ้งมีมือมาแหย่ ร้องแฮ่กำลังฝันหวาน เธอถามฝันถึงใครกัน กัดฟันบอกฝันถึงเธอ เธอซื้อไอติมมาฝาก ไม่อยากจะกินบ้างหรอ ได้ทีเลยเอ่ยบอกเธอ หายโกรธก่อนถึงจะกิน เธอยิ้มบอกว่าไม่หาย พลางบอกป้อนให้ได้ไหม เร็วหน่อยเดี๋ยวมันละลาย แกล้งป้ายเลอะแก้มชมพู เธอปาไอติมใส่ฉัน วันหลังไม่เดินด้วยแล้ว ฉันนั่งนิ่งยิ้มตาแป๋ว ขี้เกียจง้อแล้วจังเลย...
นั่งกับเธอบนโต๊ะร้านอาหาร ข้าวสองจานน้ำสองแก้วขนมหวาน สบตากันจนข้าวเย็นแสนเนิ่นนาน โดนแม่บ้านเอ่ยไล่ให้รีบกิน ผลัดกันตักคำหนึ่งให้คนหนึ่ง แววตาซึ้งเอ่ยแทนแฝงความหมาย ตาลืมมองน้ำแกงหกกระจาย ร้องโวยวายแอบยิ้มให้แก่กัน แม่บ้านมองอิ่มเสร็จรีบเดินหนี แถวนั้นมีร้านหนังสือไปดูไหม อย่ารอช้าบอกเธอให้เร็วไว เดี๋ยวก็ได้อดดูหนังสือฟรี ตรงนั้นมีอะไรน่าซื้อหา นาฬิกาข้อมือเธอชอบไหม หยิบมาดูเห็นราคาแล้วตกใจ เธอยิ้มใสบอกว่าอยากได้จัง พูดไม่ออกบอกเธออยากกลับบ้าน เธอแกล้งถามขอคิดก่อนได้ไหม หยิกแก้มเธอบีบจมูกแล้วชอบใจ วิ่งหนีไปทิ้งให้เธอค้อนมองตาม สนุกมากวันนี้ใช่หรือปล่าว ขึ้นรถฟรีได้นั่งก่อนคนไหน ช้อปกระจายจ่ายแบ้งค์เขียวตั้งหลายใบ เธอยิ้มให้มองถุงบะหมี่ซอง สบตาเธอแล้วเอ่ยอย่างปวดร้าว กลั้นใจถามอยู่กับฉันลำบากไหม เธอยิ้มหวานเอ่ยบอกไม่เป็นไร พลางขอบใจของขวัญที่ซื้อมา อยากให้รู้แววตาเศร้าคนคนนี้ ถึงไม่มีเงินมีทองอย่างคนไหน ไม่เลิศหรูเลิศเลอเช่นใครใคร เพียงหัวใจว่างเปล่าคงไม่พอ ขอโทษเธอที่ต้องทนลำบาก ยอมเหนื่อยยากด้วยกันพร้อมกับฉัน ด้วยมือนี้ฉันจะทำให้สักวัน ฝันของเราจะต้องกลายเป็นจริง
คิดถึงเธอที่รักสุดหักห้าม สุดฟ้าครามคะนึงหาขวัญตาเจ้า อยู่แสนไกลห่วงนักรักของเรา ห่วงแต่สาวจะลืมพี่ที่รอคอย ก่อนจะนอนเปิดดูภาพประทับจิต โอ้มิ่งมิตรสุดสวยจงช่วยหน่อย ช่วยคิดถึงพี่นะอย่าสำออย ใจดวงน้อยพี่นี้เต้นถี่แรง ดูผิวขาวตาตี่หวีผมสั้น เธอยิ้มหวานมองหากล้องจ้องหาแสง ทั้งหูตาหน้าผากปากสีแดง สวยจากแหล่งธรรมชาติสะอาดตา หากเหมือนใครในที่นี้ขอโทษด้วย เพราะภาพสวยใสแท้แน่หนักหนา เครื่องสำอางนิดหน่อยค่อยค่อยทา ทั้งใบหน้าหวานนักรักน้องจัง
ขอโทษ...ที่ทำให้เธอเสียใจ ขอโทษ...ที่ทำลงไปในทุกๆอย่าง ขอโทษ...และอยากจะทำในทุกหนทาง ขอโทษ...ที่เป็นไม่ได้อย่างที่เธอต้องการ ขอโทษ...กับสิ่งเลวร้ายมากมายเหลือเกิน ขอโทษ...ที่ทำให้เธอต้องห่างเหินจากฉัน ขอโทษ...กับทุกสิ่งที่ทำไปในวันนั้น ขอโทษ...ที่ยังคงคิดถึงกันทุกวันเวลา ++อยากบอกว่า "ขอโทษ" กับทุกสิ่งที่เธอคิดว่าฉันผิดและอยากถามว่า "ให้อภัย" และ "ให้โอกาส" กันสักครั้งได้หรือเปล่า++
แอบรักแอบเพ้อแอบหลง แอบส่งหัวใจไปหา รอแล้วรอเล่าไม่มา หัวใจที่ส่งหาเธอ รอยยิ้มของฉันส่งไป หวานใจตั้งแต่แรกเห็น เมื่อไรถึงจะได้เป็น ยิ้มหวานเธอส่งกลับมา ก็รู้มีคนแอบชอบ แอบมอบหัวใจหนักหนา ใครๆมากหน้าหลายตา ก็พากันมอบหัวใจ ฉันคงเป็นหนึ่งในนั้น ที่ฝันถึงเธอเสมอ จุดหมายหนึ่งในใจเธอ คงห่างออกไปแสนไกล ไม่ว่าวันนี้วันไหน หัวใจยังคงเพ้อหา รอรักเธอตอบกลับมา นานช้าแค่ไหนจะรอ ไม่รู้ใครที่เหมือนฝัน คนนั้นที่เธอวาดไว้ คงได้แต่หวังในใจ คือฉันที่ใจคงเดิม
คนๆนึงแอบชอบคนๆนึง แววตาซึ้งน้ำคำหวานส่งไปให้คลายเหงา แค่เธอบอกว่ารักสักคำเบาๆ ใจของเราคงลอยไปถึงดวงดาว แอบคิดถึงเธออยู่ไม่รู้เป็นอะไร ไม่แน่ใจเรียกว่ารักได้หรือปล่าว แต่ที่รู้เพียงแค่ใจของเรา อยากเพียงเฝ้าใกล้ชิดเธอตลอดไป ฝันอันหวานคงคล้ายดังฟ้าใส หากหัวใจที่คอยเพรียกเรียกเพ้อหา ใจหวานๆอีกดวงหนึ่งมอบกลับมา ดาวบนฟ้าทุกดวงก็คงอิจฉาเรา
เคยหัวเราะ ยิ้มให้ เมื่อวันวาน แต่มันผ่านเลยไปแล้วใช่ไหม เพียงแค่คนคนหนึ่งทำผิดใจ ถึงผลักไสไล่ส่งไม่ดูดี เพียงแค่หวัง อยากให้ เธอคุยกัน ผิดขนาดนั้น เลยหรือ ถึงถอยหนี ไม่ทักทายเดินผ่านไม่รอรี ฉันคนนี้ผิดหวังและเสียใจ ยามเจอหน้าไม่กล้าทักเพราะกลัวผิด เกรงเธอคิดไปอีกทางน้ำตาไหล อยากขอโทษให้หายโกรธจากหัวใจ เริ่มต้นใหม่คุยดังเดิมลืมที่ผ่านมา
ใครกัน รักเธอ หมดหัวใจ ใครกัน ไม่จากไป ยามเศร้าหมอง ใครกัน เยียวยา แลหันมอง ใครกัน คอยประคอง ยามล้มลง แล้วใคร คอยกอด เมื่อร้องไห้ แล้วใคร เช็ดน้ำตาให้ ยามท้อถอย แล้วใคร ยิ้มให้กำลังใจ ยามรอคอย แล้วใคร ที่คอย ปลอบโยนเธอ เห็นไหม ใครคนนั้น อยู่เคียงข้าง เห็นไหม ไม่เคยห่าง หนีหน้า เห็นไหม สักคน ยามเสียน้ำตา เห็นไหม ว่ามีค่า อยากถามเธอ ที่เห็นเข้มแข็ง ใช่ว่าเจ็บไม่เป็น 4 มิถุนายน 2552
แหงนดูฟ้า..แล้วก้มหน้า..มองตัวฉัน เห็นเพียงความ..เงียบงัน..ที่สุดเหงา เรื่องของเรา..จบกันแบบ..ไม่ต้องเดา เป็นใครเขา..ก็ต้องรู้..จบเพราะใคร ................................................... อย่าพูดเลย..ว่าขอโทษ..ที่ต้องจาก รักเธอมาก..จึงไม่ยาก..ที่หวั่นไหว อยากให้รู้..ว่าขาดเธอ..เหมือนขาดใจ ดีเท่าไหร่..เธอก็ไป..ฉันรู้ดี .................................................... มองฟ้าคืน..นี้ดวงจันทร์..เด่นสง่า ดาวบนฟ้า..แลจำรัส..รัศมี ลมเรื่อยเรื่อย..เฉื่อยฉิว..กำลังดี ราตรีนี้..สุดจะเหงา..ยากเข้าใจ ................................................ ใกล้ถึงแล้ว..วันครบรอบ..เธอบอกจาก การไหลหลาก..ของน้ำตา..เริ่มรินไหล ร้องอีกแล้ว..ร้องทุกที..ที่ปวดใจ แล้วเมื่อไหร่..จะลืมได้..หนอใจเรา ................................................... นาฬิกา..ตีบอกว่า..เที่ยงคืนแล้ว คงไม่แคล้ว..ถึงเวลา..นั่งกอดเข่า เฝ้าร้องไห้..ฟังเสียงลม..พัดเบาเบา หริ่งหรีดเร้า..ให้เฝ้าหา..คนอาทรณ์ .................................................
"""" ปุยเมฆขาวพราวหม่นบนม่านเมฆ ก่อเกิดเฉกสลับก่อเป็นช่อชั้น ต้นฤดูฝนใหม่ในบางวัน ขอบฟ้าฝันทาบทอจางอย่างที่มี เมฆจับตัวเป็นปุยใยเหมือนในฝัน เกิดภาพอันวิจิตรนิมิตสี น้ำเบื้องล่างทางเคี้ยวคดฝายทดมี ขุ่นวารีสีปูนข้นล้นฝั่งนอง ที่ขอบฟ้าตอนนี้เป็นสีส้ม ส่วนผสมสีเหลืองแดงแต่งแต้มหมอง เมื่อวันนี้ไม่มีฟ้าสีทอง หม่นสีหมองจึงต้องจำเอ่ยคำลา แม้ไม่อยากย้ำว่าต้องลาจาก ความคิดถึงจึงมากเกินตากหน้า ยิ้มเย็นเย็นเร้นน้ำใสปริ่มนัยตา คำสัญญาเคยให้เรา...เขาคงลืม . .....................
ความรัก...ความสมหวัง...ความเสียใจ ทุกอย่างเป็นสิ่งคู่กัน รัก...สมหวัง ก็ทำให้มีความสุข รัก...ผิดหวัง ก็ทำให้เสียใจและมีความทุกข์ สำหรับฉัน... ถ้าต้องผิดหวังกับความรัก แม้มันจะเจ็บปวด แต่..ฉันก็จะพยายามคิดว่า เพราะเราไม่ดีเอง ที่ไม่สามารถดูแล เอาใจใส่ เค้าให้ดีกว่านี้ ผลสุดท้าย.ความรักก็เลยจบลง แต่ มันก็คงยากที่จะลืมนะ... เพราะเป็นรักแรกของฉัน ที่ฉันทุ่มเทมาก แม้ว่าอาจไม่ได้แสดงออกก็ตาม ตอนนี้..สิ่งที่ทำได้คือ.. ดูแลและรักตัวเองให้มากขึ้น.. ให้กำลังใจตัวเองและทำใจให้เข้มแข็งขึ้น..เท่านั้น สำหรับเค้า... ไม่ว่าเหตุผลของการจากลาจะมาจากสาเหตุใดก็ตาม ฉันก็ขอให้เค้าโชคดี มีความสุขกับรักครั้งใหม่ ..ขอให้คนนั้นรักเค้าเท่าที่ฉันรัก ..ขอให้คนนั้นเอาใจ ใส่ใจ และดูแลเธอให้มากกว่าฉัน ..ฉัน ขอไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบบ้างบางครั้ง ..ฉัน ขอคิดถึงเธอด้วยความห่วงใย แค่นี้ก็คงไม่มากเกินไปนะ สำหรับคนที่ชื่อว่า "แฟนเก่า" ความรักของฉัน คือการให้อภัย และ ต้องการให้คนที่เรารักมีความสุข แค่นี้..ก็พอใจแล้ว
โลกใช่ร้าง ว่างเปล่า อย่าเศร้านัก เพียงแค่รัก เลือนหาย กลายเป็นอื่น ถึงกับจม น้ำตาร่ำ ทุกค่ำคืน ไม่ยอมตื่น จากฝันร้าย ใฝ่ความจริง เพียงหนึ่งคน จากไป ใช่ทั้งหมด ขาดเพียงหยด หนึ่งน้ำใจ ใช่หมดสิ้น เขาไม่รัก ใช่ทั้งใจ จะพังภิณฑ์ ยังมีเพื่อน นับไม่สิ้น แผ่นดินนี้ กอบเก็บใจ เติมต่อ ก่อใจใหม่ กอบเก็บฝัน เติมไฟ ให้ล้นปรี่ กอบเก็บเกี่ยว ประสบการณ์ วันแสนดี เพื่อก้าวสู่ พรุ่งนี้ ที่ขอบฟ้า โลกใช่ร้าง ว่างเปล่า อย่าเศร้านัก ก็เพียงแค่ เขาไม่รัก ใช่หนักหนา หยัดยืนแกร่ง ไม่ย่อท้อ ต่อชะตา ยอมให้ล้า แต่อย่าล้ม ระทมนาน ยอมให้ล้า แต่อย่าล้ม จมวันวาร
ขับรถตาม ทางนั้น เห็นคันหน้า เขียนไว้ว่า รถคันนี้ คือสีเขียว เราก็งง ยังสงสัย มิใช่เชียว ไม่เห็นเกี่ยว ข้องกัน มันสีเทา พอสอบถาม ได้ความรู้ จึงดูออก ฟังเล่าบอก ใช่หลอกหยาม ความเชื่อเขา เป็นสีสัน ตามวันเกิด กำเนิดเอา โฉลกเท่า ใช่กล่าวเท็จ แก้เคล็ดทัน ทุกสิ่งอย่าง ต่างสรรหา มีสาเหตุ หลายประเภท ข้อเท็จจริง ยิ่งสร้างสรรค์ จนอาจมี ดีอาจร้าย กลับกลายกัน สิ่งที่ฝัน นั้นอาจเห็น ว่าเป็นจริง ดาวตลก โปกฮา พาหัวเราะ อาจร้องไห้ หัวใจเดาะ เพราะผู้หญิง พระเอกหนัง ทั้งในจอ หล่อกันจริง อาจกลอกกลิ้ง เหมือนจิ้งจอก อยู่นอกจอ ก็หวนให้ คิดคำนึง ถึงวันเก่า ใจร้อนเร่า มันร้าวลึก จนสึกหรอ ถึงวันแห่ง ความรัก คอยถักทอ คนอ้อร้อ ก็หักอก....ต๊กกะใจ เหลือแต่เพียง ร่างโทรมโทรม ไว้โลมลูบ ผิวขาวซูบซีดช้ำหนองต้องหวั่นไหว ถึงสิบสี่ กุมภา วาเลนไทน์ อยากบอกให้ ว่าใจนี้...ก็สีแดง
มาวันนี้พี่ต้องเจอข้อหาหนัก ขอหารักโดยไม่รับอนุญาต ช่างโชคร้ายจริงหนาชะตาขาด โอ้อนาถใจแท้แม้รักเธอ พี่รักเธอเธอไม่รู้เลยสักนิด มานั่งคิดครวญคร่ำนอนพร่ำเพ้อ ยิ่งตกดึกยิ่งนึกนอนละเมอ คิดถึงเธอเช้าค่ำจำต้องทน เห็นเธอชื่นรื่นเริงรวมในกลุ่ม มีทั้งหนุ่มทั้งสาวพี่สับสน ไม่คิดถึงพี่บ้างเลยหน้ามน พี่ก็คนรักน้องจ้องมานาน จนมาถึงเทศกาลแห่งความรัก ยังคิดหนักใยรักไม่สงสาร ปัญหารักแก้ยากไม่ได้การ พลอยเสียงานฉลองวันวาเลนไทน์
ไม่เคยมีความหมายในวันนี้ และไม่มีความสำคัญในวันไหน เป็นเพียงแค่ ' ดอกหญ้า ' ค่าต่ำไป มิเทียมได้กับค่าคำว่า ' รัก ' อาจมีคนหลงใหลในบางครั้ง แต่ก็ยังไม่มีที่แน่นหนัก เคลิ้มคล้อยปล่อยใจเคียงเพียงชั่วพัก เมื่อตระหนักความจริงก็ทิ้งไป เป็นเจ้าของกุหลาบงามที่ล้ำค่า มีศักดิ์กว่าดอกหญ้าดินเป็นไหนไหน แค่ ' ดอกหญ้า ' ไร้กลิ่นถิ่นพงไพร เหยียบย่ำช้ำเพียงไหนใครอาทร.. หมดสิ้นความสำคัญ' วันแห่งรัก' ได้ประจักษ์ถึงค่าดอกหญ้าอ่อน ถูกละเลยทิ้งร้างบนทางจร ให้ร้าวรอนสะท้อนทกกับอกดิน ๑๓ กุมภา.. ๒๕๔๙
วาเลนไทน์ใกล้เข้ามาอีกครั้ง นึกถึงครั้งวันเก่าที่ผ่านเลย เธอกับฉันเคยป็นคู่ชิดเชย วันล่วงเลยผ่านมาให้จดจำ วาเลนไทน์ปีนั้นเราพันผูก และได้ปลูกสัญญาว่ารักมั่น อยู่แห่งไหนก็จะนึกถึงกัน ความสัมพันธ์จะคงอยู่ชั่วนิรันดร์ วาเลนไทน์ปีนี้ไม่มีเธอ ฉันคงเหม่อมองฟ้าพาใจเหงา คงไม่มีอีกแล้วคำว่า"เรา" จบเรื่องเก่าที่ยังค้างและคาใจ
Click Here For Hi5 Graphics (กิ่งโศก) ใย คะนึง บ่วายเว้น ฤาเพราะเป็น..โรคเหงา เศร้าตรมหนอ แต่เพียงพบ สบตา นวลละออ กลับหายท้อ..ปลาบปลื้ม..แสนยินดี (แก้วประภัสสร) นับนานเนิ่น เหลือเกิน รอพบหน้า อยากให้ถึง วันที่ฟ้า ลิขิตนี้ ดลบรรดาล คล้องใจ ในฤดี ใจริบหรี่ ก็ลุกโชน สว่างตา (กิ่งโศก) รู้บ้างไหม ได้พบ เห็นเพียงภาพ ใจซ่านซาบ อาบอิ่ม..ถวิลหา หลงรอยยิ้ม พิมพ์ใจ จรดตา เห็นเกศา สยายยาว..โอ..เยาวมาลย์ (แก้วประภัสสร) เสียงเรียกขาน เร่ารัว คล้ายดั่งกลอง เป็นเสียงของ หัวใจ ใยประสาน เปล่งทำนอง กึกก้อง เยาวมาลย์ คงถึงกาล บอกกล่าว คราวในใจ (กิ่งโศก) ส่งไปแล้ว เจ้ารับ จับได้เปล่า ลอยดังว่าว สาวลอย ไปแห่งไหน ลอยไปหา..ที่พัก ของหัวใจ ช่วยรับไว้..ใส่กรง ขังไว้ที (แก้วประภัสสร) หากจับได้ ไม่ปล่อย อย่าน้อยจิต สิ่งศักดิ์ศิทธิ์ เป็นพยานและสักขี จะขังตัว และหัวใจ เลยคนดี อย่ารีบหนี ไปลับ คว้ากลับมา (กิ่งโศก) ยอมให้ล่าม ดามไว้ ที่เสาหลัก เสาแห่งรัก โซ่ใจ อย่าหมายฆ่า จงถนอม น้อมเช็ด คราบน้ำตา ที่ติดมา แต่อดีด ..ให้หายตรม (แก้วประภัสสร) ยิ่งเข้าใกล้ ยิ่งเห็น เป็นพันลึก หมายผนึก สองใจ ไม่ขื่นขม แท้เทพสร้าง หรือเสก ให้เราชม หรือโลกกลม พบกัน ในชาตินี้ (กิ่งโศก) บุญแลกรรม ทำแต่ง หาแกล้งไม่ ส่งสองใจ ให้พบ ดังดิถี แม้อยู่ไกล ห่างเกิน..ยังปราณี ลอยวารี..มาสู่...ตรงอู่ใจ (แก้วประภัสสร) โอ้ฉะนี้ นี่หรือ คือความรัก ร่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ