แขวน ความรักเอาไว้ที่ปลายฟ้า รอเวลาเมฆลอยเคลื่อนคล้อยหนี นภาใส ดาวพร่างสว่างดี รัก คงมีคนหมายชายตามอง ณ วันนี้เมฆพลั้ง ลอยบังปิด ทำมวลมิตรหม่นไหม้พาใจหมอง จะหาใครที่ไหน สนใจมอง รักคงล่องไร้หลักมาปักรวม ยังหวังไว้ยามใดเมฆไกลห่าง จะเปิดทางเชื่อได้อยู่หลายส่วน รักที่แขวนเอาไว้ไร้เมฆกวน มีมิตรชวนชี้ชมให้สมใจ ความอัดอั้นตันใจในวันนี้ ฝากไว้ที่เวลาคราฟ้าใส แม้วันคืนไม่ย้อนกลับอย่างฉับไว แต่ว่าใจ รักเธอมั่น นิรันกาล
กิ่งไม้กับจันทร์. . เจ้าจันทร์นวลดวงใหญ่ใกล้กิ่งไม้ ช่างคลับคล้ายใกล้ชิดสนิทสนม ทอแสงนวลอาบไล้กิ่งไม้ชม ผสานสม..ดูงดงามยามราตรี... แต่ความจริงกิ่งกับจันทร์นั้นไม่ใกล้ ห่างกันไกลสุดฟ้างามตามวิถี หากกิ่งไม้...หวังพบจันทร์ขวัญฤดี เพื่อชมศรีแสงงาม..ความเป็นจันทร์... กิ่งไม้หวัง..เคียงจันทร์เป็นขวัญฟ้า อนิจจา..ทำได้เพียงเสียงความฝัน ได้แต่ชมโฉมพักต์แอบรักจันทร์ เฝ้ารำพันยามจันทร์คล้อยลอยจากไป... ยามเดือนแรมล้มไล้กิ่งไม้เหงา จอมจันทร์เจ้าขวัญขู้อยู่ทางไหน เคยลอยเด่น..ทอแสง..เป็นแรงใจ คืนนี้ใย..เรรวน..มิหวลคืน.. ทิพย์โนราห์ พันดาว
อยากแต่งกลอนแนวปรัชญาสักคราครั้ง เผื่อโด่งดังให้คนลือยึดถือบ้าง เพียรประพันธ์จนอ่อนล้าตาฝ้าฟาง ไม่ได้วางพอสองบทเริ่มหมดใจ หากว่าเป็นกลอนรักอกหักเศร้า ผสมเข้ากับอารมณ์ที่อ่อนไหว บรรยากาศสะเทิ้นเพลิดเพลินใจ คงสาธยายดุจน้ำไหลก็ไม่ปาน อยากแต่งกลอนแนวตลกพกความสุข ก็ขาดมุขมาเล่นเป็นแก่นสาร กลัวไม่ขำแต่งไปให้แต่ทรมาน อาจจะพาลเป็นกลอนเศร้าเข้ามาแทน ที่แต่งได้คงเป็นกลอนแนวธรรมชาติ น้ำสะอาดใสเย็นเห็นสุขแสน ทอดอารมณ์สุนทรีย์ที่ขาดแคลน เป็นบทกลอนอ้อนแฟนก็สุขดี ไม่ได้เหมาะกับกลอนแนวการเมือง เพราะบางเรื่องไม่ถนัดถนี่ จะบ่งชัดลงไปกลัวอีกฝ่ายมองไม่ดี จึงได้แต่แต่งกลอนที่...ไม่ข้างใคร ....อิอิ..แบบว่า
แอบมองหน้า คนดี ที่คิดถึง ทำตาซึ้ง จ้องตา พาหวั่นไหว อยากมองน้อง จ้องกัน ทุกวันไป ทั้งหัวใจ มอบไว้ ให้เพียงเธอ .. แค่น้องยิ้ม เต็มหน้า พาพี่เคลิ้ม รอยยิ้มเดิม หน้าเดิม ทำพี่เพ้อ ยิ้มกานดา พาพี่ นี้ละเมอ แค่เพียงเธอ ยิ้มให้ ใจละลาย .. วันใดเหงา หมองหม่น จนเศร้าทุกข์ วันไร้สุข ท้อแท้ ใจหล่นหาย แค่เพียงเห็น ยิ้มเธอ ยังซื่นใจ เหมือนสร้างใหม่ ชีวิตได้ ฟื้นกำลัง .. อยากมีเธอ อย่างนี้ ให้นานนัก อยากเป็นคน ที่รัก ด้วยใจหวัง หากมีเธอ ข้างกาย สุขใจจัง อยากลงนั่ง อิงกาย ใกล้กายกัน .. อยากมีวัน สองเรานั้น ได้อิงแอบ กายชิดแนบ ใจชิด คิดร่วมฝัน รวมสองใจ เป็นหนึ่งใจ ไว้ด้วยกัน สองใจมั่น ผูกกัน สร้างฝันเรา. 31/08/55 21:00
0 เพียงพี่เห็น เป็นน้อง ต้องใจนัก เพราะพี่รัก ภักดิ์ดี มีเพียงน้อง ยังรักเธอ เพ้อถึง พึงใจปอง เพียงเพราะน้อง ต้องจิต คิดถึงเธอ 0 รอเวลา ว่ารัก จักสมจิต เพียงใจคิด ชิดแนบ แอบอิงเพ้อ พิศรูปลักษณ์ พักตร์พริ้ง ยิ่งรักเธอ แค่เพียงเจอ เผลอใจ ให้รำพึง 0 โปรดเถิดหนา อย่าหนี พี่ไปใหน อยากให้ใจ ใกล้ใจ ได้ฝันถึง หลงรักเธอ เพ้อหา พาคำนึง เฝ้ารำพึง ถึงเจ้า เช้าจนนอน 0 อยากร่วมหอ ขอให้ ได้เคียงคู่ สองเราอยู่ คู่เคียง เรียงร่วมหมอน พี่อิงแอบ แนบกาย ก่ายบังอร พี่ร่วมนอน วอนเว้า เคล้าคนดี 0 น้องกระซิบ อิ๊บอุ๊ย คุยแผ่วแผ่ว ยินเสียงแว่ว แก้วตา มาบอกพี่ บอกว่าเรา เคล้าสุข ทุกนาที เหมือนโลกนี้ มีแต่ แค่เพียงเรา .......24:07:55 .. 22:31
สดายุเสนอ ๐ เกิดแต่เมื่อใจหนึ่งถูกตรึงล่าม ผ่านคาบยามด้วยฤทธิ์แรงคิดถึง มีอ่อนโยนอบร่ำห้วงคำนึง อีกซาบซึ้งแอบอำอยู่ค่ำเช้า ๐ ราวแรงรื่นรมยาคันธารส นั้นโหมบทบาทเยือน..ไม่เหมือนเก่า โอนอ่อนหวานซ่านแล้วแม้นแผ่วเบา หากอ่อนโยนรุมเร้า...อยู่เช้าเย็น ๐ จะรับรู้บ้างไหม..ว่าใจหวั่น จากบีบคั้นรอคอยละห้อยเห็น จะรู้ไหมเหงาเงียบเกินเปรียบเป็น จากลอบเร้นอาวรณ์..แอบซ่อนนัย ๐ หวั่นแต่สองแววตา..เกินกว่าซ่อน จะเผลอเผยนัยซ้อนยามอ่อนไหว หวั่นทรวงร่ำรัวร้องเสียงก้องไกล จนหนึ่งใครผู้ถวิล..อาจยินความ ๐ หวั่นเกรงใจร่ำรอ..เผยต่อหน้า บอกห่วงหาเกินกักเกินหักห้าม เกรงตาเผยความนัยจนไหววาม ใจจักหวามตามตาละล้าละลัง ๐ รู้หรือไม่อาวรณ์ที่ซ่อนอยู่ เริ่มช้อยชูงดงามขึ้นตามหวัง รู้หรือไม่ปรารมภ์เคยข่มบัง จักเริ่มเรื้องกำลังเข้าสั่งการ ๐ เผยออกฤๅ..ความนัยเพื่อใครรู้ จะเก็บอยู่ไยเล่าให้เผาผลาญ เผยเถิดแม้นขัดเขินมาเนิ่นนาน ใจฤๅจักร้าวรานกับการณ์นี้ ๐ เดียรดาษพรรณผกาในป่าหอม เพื่อด่ำดอมภุมรินย่อมบินปรี่ ที่อบอวลน้ำใจและไมตรี ย่อมสุดที่คำพจน์จะลดรา ๐ ย่อมดื่มด่ำบริบทเกินปลดปล่อย จนเฝ้าคอยทาบทวงด้วยห่วงหา ภุมรินแหนหอม..ใจน้อมมา เป็นใจแหนคุณค่า..เกินกว่าล้าง ๐ รู้กันแล้วใช่ไหม..อกใจนี้ อกใจที่แหนหอมไม่ยอมห่าง เผยออกสิ้นพจน์คำเคยอำพราง เพื่อมอบวางสู่ขวัญ..ในวันนี้ เฌอมาลย์สนอง เกิดแต่เมื่อใจหนึ่งรู้ซึ้งค่า ผ่านเวลารับรู้ว่าผู
ทำได้แค่แอบมอง ทำได้แค่แอบจ้องในใจ ทำไค้แค่แอบยิ้มให้เธออยู่ไกลๆ ทำได้แค่แอบชอบเธออยู่ในใจข้างเดียว ทำได้แค่แอบฝันว่าสักวันเธอคงหันมามองกัน ทำได้แค่แอบคิดถึงเธอไปวันๆเธอคงไม่รู้ ทำได้แค่ละเมอแอบพร่ำเพ้อวาเรารักกัน ทำได้แค่นั้นจริงๆคนอย่างฉัน ขอแค่มีสักวินาทีที่เธอแอบเผลอหันมามองกัน ใจฉันคงแอบขึ้นสวรรค์โดยไม่รู้ตัว
มานบอบช้ำ จำทน ฝึกฝนฝืน ให้หยัดยืน ยังอยู่ สู้ไม่ถอย หน้าเปื้อนยิ้ม แต่ว่า นั่งตาลอย มีบ่อยบ่อย ก้มหน้า น้ำตาริน ใครมิเคย มิรู้ อยู่กับเจ็บ เลิกหนาวเหน็บ เมื่อไร ใจถวิล มิกล้ารัก มิกล้าหวัง ตามดั่งจินต์ อยากหมดสิ้น ความหลัง ที่ฝังใจ บอกกับเขา เราหรือกล้า น่าอดสู ถ้าเธอรู้ ชอบหรือชัง ยังสงสัย ผู้จะกลบ รอยหม่น จนสิ้นไป คนคาดไว้ คือเธอ แอบเผลอเดา ยังดูใจ ไม่กล้า แต่ว่าหวัง ถึงบางครั้ง แอบปลื้ม ลืมความเหงา ก็หลายครา หน้าใส หายซบเซา หวังสองเรา เธอฉัน มั่นไมตรี แต่น้ำใจ แสนดี ที่ได้รับ มอบให้กับ ใจคน หมองหม่นนี่ แสนซาบซึ้ง ตรึงใจ ในฤดี ทุกข์หลายปี ลืมได้ อีกไม่นาน ความหวังเพียง ลมล่อง สมปองหรือ พัดกระพือ พาร้าว หนาวใจซ่าน แล้วก็ทิ้ง หนาวไว้ ติดในมาน หวังเศษทาน หยูกยา รักษาใจ
ขอฝากดาว ทอแสง แรงแห่งรัก สายลมถัก รักถ้อย ด้อยเสนอ เมื่อวันวาน ขานตอบ ฉันชอบเธอ แต่ว่ารัก ไม่ยักเจอ ที่เผลอใจ ขอเป็นแค่ คนรู้จัก ประจักษ์จิต ยังไม่คิด ว่าใจนี้ จะมีให้ จึงต้องเฝ้า เจียมตัว และหัวใจ จึงต้องฝัน แลใฝ่ ไปพลางพลาง จึงฝากดาว แซมฟ้า เวลาดึก ขอให้นึก ถึงจันทร์ วันฝันค้าง ฝากส่งรัก อย่าให้เหมือน ที่เลือนราง ส่องกระจ่าง ไปถึง อีกหนึ่งใจ ขอบคุณดาว พราวฟ้า เวลาดึก ซ่อนรู้สึก ลึกลึก นึกอ่อนไหว ขอบคุณเธอ ที่ฉันเจอ จนเผลอใจ เผลอขานไข ถ้อยความใน จากใจจริง
...คิดน้อง "หนู" เมื่อปอ ๑ แม้ไม่ได้ซาบซึ้งถึงปอสอง ไปหลงรัก น้องแอน คนแสนงอน แต่พี่สาวเธอไม่อ่อน จึงถอนตัว พอปอ ๒ แอบชอบมอบใจ "นุช" ต้องแย่งยุทธ กับเพื่อนไปถ้วนทั่ว ทุกทีเห็นหัวใจไหวสั่นรัว แต่นุชมัว มีทั่วท่านจึงผ่านเลย ขึ้นปอ ๓ ถามใจว่าเข็ดไหม ใจก็ตอบหัวใจว่าเฉยเฉย จึงมอบรักให้ "แอน" คำแสนเชย ริอ่านกล้าเปิดเผยความรักไป แต่พี่สาวน้องแอนมาหมิ่นศักดิ์ กีดกันนักความรักเราหักได้ จึงเบนเบี่ยงเสี่ยงมาลัยสาว "สอง" ไป คนที่ย้ายมาใหม่จากในเมือง ปั่นรถถีบไปหาเธอที่หน้าบ้าน พ่อเธอปล่อยหมาระรานพานเกิดเรื่อง จะฝืนยื้อยุตไปก็เปล่าเปลือง เกรงผู้ใหญ่ขุ่นเคืองมีเรื่องราว แต่ปอ ๔ ยังมีใจให้น้องสอง จึงลอบมอง "สอง" สวย มิหมวยขาว ผิวเธอสีน้ำผึ้งสะอึ้งผ่าว คนสวยขาว หมองหมดไม่จรดมอง พอปอ ๕ น้อง "ตา" ช่างน่าสน ผ่านตาจนหลงสิเน่บุพเพต้อง กลับไปฝันถึงน้อง "ตา" นิตยาน้อง และหมายปองครองใจใส่กรงทอง ปอ ๖ แล้วไม่แคล้วต้องลาจาก น้องตามีทีท่ายากชักขุดข้อง ยิ่งโตก็ยิ่งขี้เหร่มิชวนมอง จึงแอบรับน้อง "ปอง" มาคล้องใจ พอเรียนจบครบแล้วซึ่งปอ ๖ ได้ไปพบสาวสด อดไม่ไหว วาเลนไล มอ ๑ จึงบึ้งไป บอกการ์ดนี้พี่ให้ นิด มิผิดตัว เป็นครั้งแรกที่ใจมันเต้นตื่น แต่ฝืนกลืนกลัดกินให้สิ้นทั่ว อายุเราสิบสามแล้วก็พอเนาว์นัว และหน้าตาก็ว่าชัวร์ ไม่น่าชัง ถึงจะมีความรักแรกแปลกไปมาก แต่ไม่อยากเรียนป่าดงเหมือนกรงขัง จำใจลาแล้วแก้วตาถ้าจะฟั
มีที่ว่างข้างใจบ้างไหมเล่า.. ขอคนเหงาเขาพักพิงอิงอาศัย ไม่หวังเป็นเจ้าข้าวเจ้าของใจ ขออยู่ไปแค่ข้างๆอย่างรางเลือน อยู่อย่างหยดน้ำค้างที่กลางแดด เพื่อรอแผดแดดไหม้ละลายเลื่อน ไร้รักก็รอรักกลับ แม้ลับเลือน เวลาเคลื่อนใจไม่คลาย ไม่คลาดคลา ขอนั่ง ข้างๆใจไปอีกหน่อย คนใจน้อยคอยใจนั้นหันมาหา ถ้าวันใดใจเธอพลันจะหันมา จะได้ไม่เสียเวลาตามหากัน ขอนะ.. ที่ข้างใจไว้นั่งคอย จะเหงาหน่อย ก็คอยแน่ไม่แปรผัน ให้ความหวังประทังใจไปวันๆ ให้ความฝันประทังไว้ก่อนใจวาย
ชีวิตฉํนเวียนวนบนโลกกว้าง แผ้วถางทางทั้งสุข-ทุกข์กับฝัน เพราะได้แก้ปัญหาในทุกวัน แม้ข้างฉันว่างเปล่า..เงาของใคร แต่ไม่รู้อาการหวั่นวิตก เหมือนในอกร้อนรนจนหวั่นไหว มันเกิดขี้นเมื่อพบเธอคราใด ความเขินใยประหม่ามาทันที อยากถูกเรียกว่าแฟนแสนหนักจิต เธอจะคิดเหมือนกันหรือปล่าวนี้ อยากสานต่อขอรักปักไมตรี กลัวเธอหนีไกลตา..พาร้าวราน จึงจมจ่อมตรอมหนักเพราะรักเธอ ไม่กล้านำเสนอกลอนบทหวาน กลัวเธออ่านแล้วพาน่ารำคาญ มันช่างแสนทรมาน..นานยิ่งนัก นี่อาการรักเธอใช่ไหมหนอ อยากจะขอเรียกเธอว่าที่รัก ดูสิหน้าตาฉํนเหมือนอกหัก อาการหนัก..แบบนี้ไม่ดีเลบ
แอบรัก แอบชอบ อยู่ในใจ เผยออกไป ก็กลัว เธอจากฉัน คำว่า"รัก" เก็บไว้ ทุกคืนวัน แค่มีกัน ตรงนี้ ก็สุขใจ หากว่าเผย ออกไป ให้เธอรู้ อยากมองดู หน้าฉัน อีกบ้างไหม กลัวบอกแล้ว เธอนั้น จะจากไป หนีจากไป ไม่หวน กลับคืนมา...
แอบมอง...แอบเห็น... เธอเป็นดั่งชายในฝัน ทั้งเงียบ...ทั้งนิ่ง...น่ารักจัง แอบมองเธอกี่ครั้งก็ยังประทับใจ ได้ข่าวว่า...หัวใจเธอว่างอยู่... อยากบอกให้รู้ว่า ...หวั่นไหว หากที่ตรงนั้น...เป็นฉันอยู่ข้างใน คงสุขใจ...กว่าครั้งไหนที่ผ่านมา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
