กลอนเสียใจ

ยังดี..ที่มีน้ำตา

แพรวา


ฉันกับเธอมีชีวิตคนละที่
แต่ละวันของฉันคนนี้ มันอ่อนไหว
เธออยู่ได้ เพราะใครคนนั้น..เข้าใจ
ฉันก็ต้องอยู่ต่อไป ถึงจะขาดใครคอยดูแล
อย่างดี ก็ยังมี”น้ำตา”
คอยเป็นเพื่อน ในคราวอ่อนล้า และท้อแท้
อย่างน้อย ...มันก็แบ่งเบาฉันยามอ่อนแอ
ดีกว่าบางคนที่เคยแคร์... แล้วทำได้แค่ ซ้ำเติม

จุดหมายใหญ่..หัวใจเธอ

แพรวา


คืบก็ทะเลศอกก็ทะเล
หัวใจร่อนเร่ ไปในเวิ้งฟ้า
พเนจร ไป ตามกาลเวลา
มีความเหงากับน้ำตา เป็นเพื่อนกัน
ไร้ความรักใดให้กอดห่ม
หยัดอยู่ บนลมแห่งความฝัน
ไม่มีเหลือใครให้ผูกพัน
รอวันถึงฝั่ง ..อันแสนไกล
หากประกายหวังในดวงตา
ริบหรี่อ่อนล้า จะคว้าไขว่
ต้องฝ่า กี่ฝน จะทนไป
ให้ถึงฝั่งจุดหมายใหญ่ ...หัวใจเธอ

คำหนึ่งคำคือ..

ยังแคร์


เธอจะรับรู้ไหม
หากฉันฝากคำใดๆผ่านกลอนบทนี้
คำที่ฝังอยู่ในใจมานานเต็มที
คำที่ไม่มีโอกาสได้บอกไป
เธอจะโกรธรึเปล่า
หากระหว่างเราเริ่มหวั่นไหว
ในนาทีที่พยายามบังคับใจ
รู้ไหมฉันอยากร้องไห้ให้คำนี้เพียงคำ
เธอจะรับรู้ไหม
หากฉันจะเอ่ยมันไปซ้ำๆ
อยากให้เป็นความรู้สึกที่เธอจดจำ
โปรดรู้ว่าคำหนึ่งคำคือ...รักเธอ

ไปตามสายลม

duck


เพียงแต่คืนนี้มีเพียงดาวเป็นเพื่อน
คอยส่องแสงเรือง ๆ ให้หายเหงา
ในยามนี้คิดถึงเรื่องระหว่างสองเรา
ทำให้ยิ่งเหงาและแสนเศร้าในอุรา
ทำไม่ถึงมีเพียงฉันที่นั่งอยู่
คอยเฝ้าดูดาวงดาวที่สดใส
ทำไมถึงไม่มีเธอเคียงข้างกาย
หัวใจฉันแตกสลายลอยไปตามสายลม

จันทร์เจ้าเอย

นิติ


จันทร์เจ้าเอยจันทร์เจ้าช่างใจดำ
คงชอกช้ำจันทร์เจ้าไม่มีแสง
ไม่มาเป็นเพื่อนยามอ่อนแรง
หรือจันทร์แกล้งตอกย้ำซ้ำเติม
จันทร์เจ้าลี้จันทร์เจ้าหนีห่างดวงดาว
จันทร์เจ้าหนาวไม่มีเขาไว้ช่วยสงเสริม
หรือจันทร์เจ้าเป็นใจใฝ่ริเริ่ม
มาเพิ่มความเศร้าหมองในใจเรา

รัก?? ( อีกครั้ง )

zonkung


ความรักคืออะไร??
คือสิ่งที่ซ่อนในใจใครคนนั้น
หรือเพียงคำพูดหลายล้านคำ
หรือเป็นสิ่งที่ทำให้ช้ำใจ
ทำให้ยิ้มระรื่นทั้งน้ำตา
ทำให้หัวเราะร่าและร้องไห้
เป็นไออุ่นกรุ่นหอมในหัวใจ
เป็นดั่งไฟพิษร้ายอันร้อนแรง
คืออะไรใครเล่าจะล่วงรู้
อาจเป็นครูคอยสอนให้รู้แจ้ง
หรือปีศาจลวงมายาให้ลงแดง
ยามรักรุนแรงสอนให้ร้อนใจ
........................

วันเหงาๆ

zonkung


คุณคงไม่เคยรู้
ตั้งแต่คุณไม่อยู่ใจมันเหงา
อยากจะร้องทำได้แค่สะอื้นเบาๆ
คิดถึงวันที่มีเรามันปวดใจ
..................
อยากให้คุณกลับมารับรู้
มาเยี่ยมมองดูสักครั้งได้ไหม
ตั้งแต่วันที่คุณจากไป
เจ็บในใจร้าวในใจทรมาน
...................
อยากให้รู้ยังคิดถึงคุณ
คนที่ครั้งหนึ่งคือไออุ่น..ความอ่อนหวาน
คุณทำให้รักของผมเปลี่ยนเป็นความร้าวราน
เจ็บชั่วกัลป์ชั่วการณ์เท่าที่มีลมหายใจ

น้ำตาฟ้า

นิติ


นั่งมอง....ตรงขอบฟ้า
เห็นน้ำตา.......ฟ้าหลั่งริน
เห็นสายลม..น่าชื่นชม...ช่วยปลอบประวิน
แต่ฟ้าซิ......ไม่ค่อยเข้าใจ....ในความเป็นจริง
ไม่ยอมนิ่ง.....ไม่ช่างใจ .....ในโชคชะตา
ทันใดนั้น.....ฟ้าหยุดร้อง.......แล้วมองไปรอบๆเห็นทุกสิ่ง
พระอาทิตย์......มาบอกฟ้า......มาพักพิง
ขวัญเจ้าจงนิ่ง...พี่มาอิง.....จะชี้ทาง
เจ้าจะโศก....เศร้าสร้อยไป.....ใยเล่า
ไม่มีเขา....เจ้ามีพี่....ชี่ทางกว้าง
ถ้าเจ้าโกรธ....โลดโผนโจน....ทะยานไปต่างๆ
คนรอบข้าง....ต่างโศกเศร้า....เช่นเจ้าเอ๋ย

เรื่องของวันนี้

ยังแคร์


ปล่อยเธอไปกับเขา
เพราะรู้ว่าเราไม่มีค่า
แค่เจ็บปวดมีน้ำตา
เท่านั้นแหล่ะที่จะกล้าให้มันเป็น
เปิดโอกาสให้เธอกับเขา
ปล่อยตัวเองให้เป็นเงาที่ซ่อนเร้น
มองเธออย่างเงียบๆอย่างที่เป็น
เก็บแววตาไม่ให้เห็นว่าห่วงใย
เก็บความลับนี้ไว้ในส่วนลึก
แล้วเล่นสนุกกับความรู้สึกที่หวั่นไหว
ทำร้ายตัวเองซักครั้งคงไม่เป็นไร
มันจะได้รู้ตัวว่าควรเป็นใครในสายตาเธอ

อยากให้....ได้อ่านแต่คงไม่มีทาง

ยังแคร์


วันนี้ไม่พบเธอ
แต่ใจก็ล้นเอ่อด้วยความปวดร้าว
ภาพเธอยังชัดเจนในเรื่องราว
ฉันจึงยังไม่อาจก้าวออกไป
วันนี้ฉันพบเขา
คนที่เธออยากเป็นเงาเอาใจใส่
คนที่ได้ความรักจากเธอไป
คนที่ฉันไม่มีสิทธิ์ใดจะได้เป็น
วันนี้ฉันพบตัวเอง
ในฐานะคนอวดเก่งที่ยังซ่อนเร้น
เก็บน้ำตาไว้ภายในความแกร่งกร้าที่ชาเย็น
แต่ในความจริงก็แค่คนตายทั้งเป็นที่ไร้ความสำคัญ

ส่วนลึกของใจ

yayee


…สำหรับเธอ…คนดี…ที่แสนรัก
ใจตระหนัก…ดีว่า…ไม่อาจฝัน
เราไกลกัน…เกินกว่า…จะผูกพัน
แล้วเราคง…จากกัน…อย่างเข้าใจ
… สำหรับเธอ…คนดี…ที่คิดถึง
ฉันจะเก็บ…ความคำนึง…นี้เอาไว้
ในส่วนลึก…ที่สุด…ของหัวใจ…
มีเธอไว้…แนบใน…นิจนิรันดร์…

ยังคงคิดถึง

yayee


เธอรู้มั๊ย ไม่ใช่ ว่าไม่รัก
ยังตระหนัก รักมั่น ไม่หวั่นไหว
แม้เวลา ผ่านพ้น นานเพียงใด
เสียงกระซิบ จากหัวใจ ยังย้ำเตือน
สารภาพ ตามตรง ยังคิดถึง
เธอคือหนึ่ง ในใจ หาใครเหมือน
แม้เธอคือ ความฝัน อันลางเลือน
เปรียบเสมือน โลกแห่งฝัน กับความจริง
จึงต้องหยุด ความฝัน ไว้เท่านี้
ทั้งทั้งที่ สองเรา รักกันยิ่ง
ความหวังดี ที่ให้ จากใจจริง
ฉันจึงทิ้ง ทุกสิ่ง  ก้าวออกมา…

คนไร้ค่า

กระถิน


เมื่อไม่เคยมีใจให้
ทำไมต้องทำเหมือนห่วงใยฉันอย่างนี้
ทำให้คิดทำไมว่าเธอเองก็มี
ความรู้สึกดีๆให้กันตลอดมา
วันนี้บอกว่าไม่คิดอะไร
เป็นฉันทั้งนั้นที่คิดไปเองมากกว่า
เท่านี้หน่ะหรือที่ใจเเธอต้องการตลอดมา
เท่านี้ใช่ไหมจะได้รู้ว่า
ที่ผ่านมาฉันไม่มีค่าอะไร

น้ำตาอาบแก้ม

ร้อยดารา


แทบจะทนบนโลกนี้ไม่ได้
แทบจะตายสลายร่างอย่างอดสู
แทบไม่เหลือเยื่อไยให้อุ้มชู
แทบเสียผู้เสียคนบนความช้ำ
เพราะมั่นในรักแท้ตั้งแต่แรก
จึงไม่แทรกแยกไว้เผื่อเมื่อถลำ
เพราะจิตใจไหวอ่อนกับน้ำคำ
จึงระกำซ้ำซ้ำทุกค่ำคืน
อีกคืนแล้วที่น้ำตามาอาบแก้ม
ดาวข้างแรมช่วยอำพรางเป็นอย่างอื่น
เกรงเพื่อนเห็นเป็นแกล้งแสร้งครึกครื้น
ทั้งที่ขืนขื่นขมตรมกมล
ถามถึงเธอเช่นเคยเอ่ยกับดาว
ยอมรับเอาเราผิดคิดทุกหน
ดาวยิ่งใหญ่ในหล้าและสากล
บันดาลดลผลลัพธ์เธอกลับมา

แบบว่า..คิดถึงมาก(..รู้หรือป่าว)

ต้น


...แบบว่า...คิดถึงเธอมาก
ก็ตั้งแต่วันที่เดินจาก..ในใจยังเหงา
เพราะนับแต่นี้คงไม่มีแม้เงา
ของเธอคนเก่าที่คอยตามเหมือนเคย
...ก็แบบว่าในใจยังเศร้า...
พอคิดถึงเรื่องราวในวันเก่าน้ำตาก็พาลจะไหลเสมอ
คงทำได้เพียงบอกตัวเองว่าต่อไปนี้จะไม่มีเธอ
และคงไม่มีโอกาสได้เจอะเจอเหมือนวันวาน

..ทำไม..

ต้น


..อยากเดินกลับไปที่เดิม
ที่ที่เรายังมีความผูกพัน
ที่ที่ครั้งก่อนเราเคยมีกันและกัน
ที่ที่ในใจเธอยังคงมีฉันอยู่ข้างใน
..แต่คงเป็นไปไม่ได้ใช่ไหม
สาเหตุเพราะอะไรเธอก็คงรู้
ก็แค่อยากให้เธอคิดดู
ว่าทุกอย่างที่ทำอยู่..ทำเพื่ออะไร
..กับการให้ความหวังกับใครคนหนึ่ง
จนลึกซึ้งพันผูกอยู่ข้างใน
แล้วจู่จู่ก็มาเดินจากหาย
สู้ไม่ต้องเริ่มต้นอะไรเลยน่าจะดีกว่ากัน

..ฉันเสียใจ..

ต้น


เสียใจไปก็เปล่าประโยชน์
กับคำขอโทษที่มีให้ฉัน
ที่เธอทำฉันเจ็บ มันเกินคำเสียใจที่บอกกัน
เพราะถ้าเธอรักฉันคงไม่ทำเหมือนที่ผ่านมา
เก็บคำขอโทษของเธอไว้
รอให้คนใหม่ของเธอดีกว่า
จะรอดูวันที่คนใหม่ของเธอเดินจากมา
ด้วยเหตุผลเดียวกันว่า.."ฉันเสียใจ"
หน้า / 17  
ทั้งหมด 281 กลอน