ณ ซอกตึกแห่งนี้มีที่ว่าง สำหรับวางหัวใจอันไร้ค่า คนมอซอรอเศษความเมตตา นั่งก้มหน้าคอตกอกขอทาน ความเจ็บปวดรวดร้าวคราวแรกรัก สะท้อนทรวงฮักฮักคอยหักหาญ ดวงฤทัยรักแรกเหลวแหลกลาญ จนพิการเช่นนี้ฤดีตรม จึงกลายเป็นยาจกที่อกหัก ขอเศษรักคนอื่นอย่างขื่นขม พิการใจไร้หญิงอิงแอบชม นั่งซานซมหน้าด้านขอทานรัก ไม่เกินวันพรุ่งนี้หรอกชีวิต คงปลดปลิดลงด้วยใจป่วยหนัก ดุจไร้ญาติขาดหญิงไว้พิงพัก โถ...ใครจักต่อชีพจงรีบไว โปรดให้ทานรักล้นแด่คนยาก ผู้ฝันฝากใฝ่รักเจียนตักษัย มิเคยเกี่ยงเลี่ยงเว้นว่าเป็นใคร ขอเพียงใจมีรักจักสมปอง มัวชักช้าร่ำไรอาจใจร้าว หากได้ข่าวยาจกอกกลัดหนอง สิ้นชีวาตม์ขาดคนมาสนมอง เมื่อนั้นน้องอาจช้ำนอนคร่ำครวญ (ธันวาคม ๒๕๒๘)
เหมันต์หวนครวญหาคนน่ารัก ได้รู้จักแล้วจากเพียงฝากฝัน ลมหนาวโหมโถมมายิ่งจาบัลย์ ความโศกศัลย์ระคนปนหนาวใจ เก็บเอาความอาภัพไว้คับอก ถึงเข็นครกขึ้นเขาเรายังไหว สุดยากเย็นเข็นรักหนักทรวงใน เข็นเท่าไหร่ไม่พ้นวังวนลวง เสียดายความรู้สึกที่นึกรัก เสียดายที่สมัครปักใจหวง สงสารความจริงแท้ในแดดวง ที่เซ่นสรวงให้แด่ความแปรปรวน พบกับความผิดหวังครั้งที่ร้อย คิดแล้วน้อยใจช้ำสุดกำสรวล เหมันตกาลผ่านผันยิ่งรัญจวน ได้แต่ครวญเพลงเศร้าเคล้าสายลม นี่ก็อีกราตรีที่หนาวเหน็บ ทนปวดเจ็บอีกคราให้สาสม เป็นทาสรักปักจิตคิดระทม ร้าวระบมไร้คู่อดสูใจ เหมันต์หวนครวญหาสุดว้าวุ่น ได้พบคุณเพียงฝันยิ่งหวั่นไหว หนาวลมโชยโหยหาห่วงอาลัย ป่านนี้ใครเค้าหนอเคลียคลอคุณ (เหมันตฤดู ๒๕๓๕)
ผู้หลงรัก : The Lover สายตาฉันใคร่เชยชิดจุมพิตพักตร์ สุดห้ามหักหนักอุราดวงตาฉัน มันอยากจูบดวงหน้าโฉมลาวัณย์ รุกโรมรันกระสันส่ายด้วยสายตา สั่นสะท้านผ่านไหล่อุ่นไอร้อน ค่อยแทรกซ้อนทรวดทรงคุณตรงหน้า ฉันโลมไล้ไปยังปากฝากวาจา วนไปมาทุกหนแห่งแหล่งของเธอ ฉันมิอาจห้ามสายตามันพาสื่อ นั่งสองมือซุกตักรักพร่ำเพ้อ มิอาจทักแตะต้องเพียงมองเธอ แต่ตาเผลอไล้ลูบจูบวงพักตร์ มิมีใครหยุดยั้งรั้งฉันอยู่ ดั่งลมลู่ลุกไป ไม่ประจักษ์ สุดห้ามจิตที่คิดวิ่งไหลยิ่งนัก รื่นรมย์รักมิจบสิ้นสุดยินดี ดวงตาเธอฉงนส่อสนเท่ห์ ออกรวนเรมิรับรู้ดูแปลกที่ ฉันซบลงกับมือฉันในทันที ดวงตานี้กลิ้งกลอกเกลือกใต้เปลือกตา The Lover My eyes want to kiss your face. I have no power over my eyes. They just want to kiss your face. I flow towards you out of my eyes, a fine heat trembles round your shoulders, it slowly dissolves your contours and I am there with you, your mouth and everywhere around you – I have no power over my eyes. I sit with my hands in my lap, I shan’t touch you and I’ll never speak. But my eyes kiss your face, I rise out of myself and no-one can stop me, I flow out and I’m invisible, I can not stop this unfathomable flowing,
เสียงพิณแผ่วแว่วผ่านกังวานล้ำ คลอหมอลำพร่ำมาอุราหวิว ว่าโอ้หนอคืนนี้ฤดีปลิว ใจลอยลิ่วล่องหนถึงคนดี ดอกอะไรไหนเรียมเทียมดอกรัก ขอสมัครร่วมตายอย่าหน่ายหนี อ้ายบ้านไกลใฝ่หายอดนารี ฝ่าราตรีถึงบ้านจงขานคำ พิณก็เร่งเปล่งคำลำต่อว่า แม่น้องหล่าเอวกลมเจ้าคมขำ อ้ายขี้เหล่เป๋ขาซ้ำหน้าดำ บ่เว้านำเลยหนออ้ายขอลา เสียงพิณผ่านหวานแว่วแผ่วๆลับ น้ำหมอกซับพรมดินถวิลหา พิณสายสองหมองหม่นปนน้ำตา คลอช้าๆครวญคร่ำลำโศกตรม โอ้ หนอกรรมค่ำคืนสะอื้นไห้ ถึงรักใคร่คงเพียงชู้มิคู่สม ช่างอาภัพอับชาติจึงชวดชม ลำฝากลมอ่อนๆค่อนราตรี ถึงเถียงนากลางทุ่งมุงหญ้าแพรก ดอกตะแบกร่วงคลุมมุมม่วงสี นั่งเหม่อมองข้างซุ้มกลุ้มฤดี ดีดอีกทีพิณพาทย์...ให้ขาดใจ (พฤศจิกายน ๒๕๒๘) Pin Tone; A sweet sound of Pin was slightly heard; Mor Lum was also excitedly humming. “Oh…tonight is so romantic, and my mind is now flown to meet her. What kind of flower on earth is equal to Dok Rak, the love flower; So I would like to be yours until my death, don’t be afraid. Though my home is far away, but my mind is trying to find and reach you tonight. Please reply. Rousing Pin tone and singing of Mor Lum were performed with scorning; You are so a beautiful girl with a slender contour. But, my face is ugly dark, and my legs are disabling. You have no a
อยู่มั่นคง เนิ่นนาน ไม่เลือนหาย หายเลือนไม่ นานเนิ่น คงมั่นอยู่ราวเรื่องพัน สั่นไหว ใจได้รู้ รู้ได้ใจ ไหวสั่น พันเรื่องราว หนาวเน็บแห้ง ซ่อนซ้อน หลอนหลอกพร่านพร่านหลอกหลอน ซ้อนซ่อน แห้งเน็บหนาวเจ็บลืมเลือน หลงลาง จางเรื่องราว ราวเรื่องจาง ลางหลง เลือนลืมเจ็บ เน็บหนาวสิ้น ใจขอ รักไร้สิ้น สิ้นไร้รัก ขอใจ สิ้นหนาวเน็บสลายสิ้นรัก สิ้นยอม รัก ปวด เจ็บเจ็บ ปวด รัก ยอมสิ้น รักสิ้นสลาย
จำ ..ความทรงจำเปียกฝน เจ็บหมองจองหม่นจนถึงฝัน ผ่านได้พบ จบตรงที่ไม่มีกัน เหลือก็เพียงฝันแค่นั้น ..ฝันว่าเจอ กาลก่อนเก่าโน้นเนานาน ในกาลเก่า ความทรงจำคงย้ำเศร้า ทรวงเสมอ ละมุนแม้หลงละไม ในละเมอ เพียงพากย์เพ้อ จึงพบแพ้แก่ดวงใจ หนาวมาแล้วแก้วใจจ๋า หนาวมาแล้ว วังเวงแว่ว วิบว่อนวอนหวิวไหว ครั้งคู่เคียงคราวค่อย คอยคู่ใคร รั้งร่ำไรร่ำร้องเร่า รักเราราญ ... หมดแล้ว.. แรงแห่งใจไว้ต่อสู้ หมดแล้วผู้เคยพร่ำเขียนคำหวาน ต่อนี้ใจจะนิ่งเนานานเท่านาน กลัวอาการเหมือนก่อนกี้ จึงหนีไกล ก่อนทุกสิ่งจะยิ่งหนาวราวน้ำแข็ง คงไม่แข่งแข็งขืนสู้ รู้ ..ไม่ไหว ใจแพ้แล้ว ก็ยอมพับอับจนใจ จองจำใว้ ให้จำศีลกินน้ำตา
ค่ำคืนนี้ฉันฝันถึงที่รัก แต่อกหักเพราะที่รักที่รักฉันถ้าเธอมีคนอื่นอยู่ใกล้กัน ถึงตัวฉันจะไม่สวยก็รักเธอ
สุริยนหล่นลาน้ำตาร่วง สะท้านทรวงความเหงาเข้าเสียดสี อารมณ์หม่นเปล่าเปลี่ยวเกี่ยวฤดี หทัยนี้พินิจคิดถึงนาง... มวลปักษิณบินว่อนร่อนถลา คืนสู่ป่ารังนอนที่จรห่าง แต่ดวงใจของชายคล้ายอับปาง ไม่ถึงทางรักเพ้อเจอคลื่นลม เปรียบหิ่งห้อยน้อยแสงอาจแข่งจันทร์ ระริ้วฝันยามตื่นต้องขื่นขม แม้นเพียงเงาเฝ้าคอยร้อยระทม ยินดีชมถึงช้ำยอมทำใจ ไผ่ลู่ลมม
ทำไมหนอผู้ชายใจร้ายนัก ยามหมดรักเรรวนก็ด่วนหนี เหลือเพียงความช้ำใจให้นารี ล้านวจีด่ำดื่มกลับลืมคำ ดั่งนิทานโบราณมีนารีเอ๋ย พระอภัยเอยหลอกนางยักษ์ปักถลำ เพียงไม่งามรูปชั่วตัวด่างดำ ไม่นึกนำเคยอยู่ร่วมคู่เคียง เคยครองคู่ร่วมใจที่ในถ้ำ คืนเดือนร่ำดาวระยิบกระซิบเสียง เคยโอบกอดประคององค์ลงนอนเคียง ชื่นสำเนียงเรไรร่ำฉ่ำฤดี ใยพิฆาตยักษีด้วยปี่แก้ว ซึ้งทรวงแล้วพระอภัยฤทัยพี่ หรือนางยักษ์ไม่งามเด่นเช่นนารี คุณความดีมีให้...ไฉนลืม
.• ฉันเป็นนกน้อย .. ที่คอยแหงนมองท้องฟ้า หวังว่าวันหนึ่งจะใกล้ชิด เพียงตัวตนสักนิดในดารา ตีปีกบินสูงสู่ฟ้า ขอแค่ดารา .. หันมอง . ฉันเป็นนกน้อย .. ปลายทางที่รอคอยคือท้องฟ้า แต่ฉันเป็นเพียงนกประดับ .. ไม่ใช่ตัวจริง ฉันไม่อาจบิน .. จากหลังคา ความฝันที่หวังจะใกล้ชิด ฟังดูสิ้นคิดเกินเยียวยา เช่นนั้นฉันขอท้องฟ้า ช่วยลอยลงมาหาฉันที .. . . . แต่ฉันก็รู้ตัวดี .. ว่าเรื่องแบบนี้ ไม่มีทาง •
พรหมลิขิตขีดเขียนเพียรเสกสรร พานพบกันแล้วจากจำพรากหาย ดั่งลมไล้พัดผ่านพานมลาย เพียงมุ่งหมายหยอกเย้ากระเซ้าทรวง กว่าจะซึ้งน้ำใจยามใกล้ชิด จวนสนิทแนบใจให้ห่วงหวง จากแปลกหน้ามาคุ้นอุ่นในทรวง มาลาล่วงลับหายดั่งสายลม ฟ้าเปลี่ยนสีเมื่อวันเธอนั้นจาก มาไกลพรากห่างตาพาขื่นขม จะดีร้ายอย่างไรให้ตรอมตรม เคยนิยมกลายเหงาเศร้าฤดี เธอนำพาแรงใจไปห่างเหิน ยามเราเดินเส้นทางต่างวิถี นั่งคอยนับเวลาทุกนาที พบคนดีอีกครั้งดั่งเลื่อนลอย อะไรหรือที่เธอละเมอฝัน ? เพียรหมายมั่นใฝ่หาเอื้อมคว้าสอย จึงเหินห่างร้างไกลไร้ร่องรอย ทิ้งคนคอยที่เก่าเฝ้าอาลัย...
เปิดหัวใจใสซื่อถือความสัตย์ ในบทกลอนสารพัดจะวอนเว้า ทั้งมั่นรักห่วงหวงไม่บรรเทา ยังถือเอาความรักสลักแกน เหมือนเป่าลมขึ้นไปบนอากาศ อ่านแล้วคงขยาดว่าเป็นแผน บอกว่าได้ไอเดียมาโต้แทน เค้นคิดคำแสบแสนมาหมิ่นใจ เฝ้าพากเพียรเขียนกลอนอ้อนรักเขา ได้แต่ความสูญเปล่าถูกผลักไส ไม่เคยเห็นความรักสลักใน ไม่มีหญิงคนใดนอกจากเธอ นั่งเหม่อมองสายน้ำเจ้าพระยา บนคอนโดเหว่ว้ายามไผลเผลอ ชีวิตนี้มีกรรมซ้ำมาเจอ เรามันเซ่อโง่งมสมน้ำหน้า..เอง
ฉันจะรักเสมอไปแม้ไกลแสน
จะหวงแหนเสมอไปแม้ในฝัน
จะติดตามชมชื่นทุกคืนวัน
จะคงมั่นไม่ปันใจให้ใครเลย
ขอเธอจงเคียงอยู่เป็นคู่ฉัน
แค่ในฝันเท่านั้นพลันเฉลย
ขอเธออย่าเอ่ยเอื้อนไปอันใดเลย
ฉันอยากเผยบอกกล่าวความเศร้าตรม
จะขอหยุดความรักเราเท่านี้เถิด
รักควรเปิดหัวใจให้ความหวัง
รักของเธอที่แสนดีมีพลัง
คอยส่งหวังกำลังใจให้ใครกัน
ตลอดมาที่เราเฝ้าถนอม
ความรักปลอมจากเธอละเมอหา
ในใจเธอมีแต่เขาตลอดมา
จนปัญญาจะช่วงชิงวิ่งไล่ตาม
"เรารักแฟนเรา" คำนี้จำแน่นหนัก"เรายังรัก" "เรายังรัก" ช้ำเหลือแสน "เรารักเธอ แต่ความหมายไม่ใช่แฟน" ยังเหนียวแน่น เพราะ"แฟนเราเป็นคนดี" ทุกท่วงถ้อย ร้อยวจี ไม่แปรเปลี่ยน ทั้งฟังพูด อ่านเขียน ไม่เปื้อนสี ยังชัดเจน ย้ำอีกครั้ง ฟังอีกที ณ ตอนนี้ ในพื้นที่ไม่มีเรา ใจเจ็บปวดรวดร้าว ราวหินทับ บี้ขยับย่ำย้ำ"เธอเป็นของเขา" แม้ช้ำชอก หากเธอบอก "ต้องรอ"ก็เอา แต่ตอนนี้ที่ต้องเศร้า เพราะว่าเขายังเป็นแฟนกับเธอ....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
