ใกล้เพลาวาเลนไทน์ให้ประจักษ์ ว่าความรักที่จริงใจมีไหมหนอ รักของแม่และพ่อผู้เฝ้ารอ น้ำตาคลอรอลูกกลับหลับไม่ลง ลูกบอกไปเที่ยวฉลองวาเลนไทน์ จะรีบกลับไม่ไถลไม่ไหลหลง แต่สุดท้ายวาเลนไทน์ก็จบตรง แม่ต้องปลงทำใจในชีวี ลูกกลับมาตอนเช้าเมาเต็มที่ แม่รีบรี่เข้าประคองอย่างหมองศรี ไม่รักใครรักตัวเองกันมั่งซี พ่อแม่นี้นี่แหละห่วงสุดดวงใจ
ความรักของแม่ยิ่งใหญ่ แผ่นดินฟ้าใดยังเกรงขาม แม่มีจิตใจงดงาม จรดสามโลกคร้ามยินยล เสียสละหยาดเหงื่อทุกหยด ทนอดทนหิวไม่บ่น หวังเพียงลูกอิ่มยอมทน เพื่อลูกทุกคนชื่นบาน ต้องหาหมูเห็ดเป็ดไก่ เลี้ยงลูกเติบใหญ่น่าสงสาร บาปเคราะห์ก่อกรรมรำคาญ ติดตัวจนอวสานแห่งตน กรรมดีแม่สร้างไว้มาก แต่กรรมวิบากเหลือก่น เกาะกินก็จำฝืนทน เกิดเป็นแม่คนทนเอา ลูกลูกสำนึกบุญคุณแม่ แผ่จิตกุศลบนบานเทพเจ้า บรรณาการบุญหนุนบรรเทา ผ่อนหนักผ่อนเบาเจ้ากรรมฯ เทพไท้ได้โปรดเมตตา พิทักษ์ดวงวิญญาอุปถัมภ์ รับ-ส่งผลบุญลูกทำ น้อมนำถึงมือมารดา แก้ไขกรรมเก่าเล่าขาน มลายไปสวรรค์ภาคหน้า แม้นยังไม่พอคณนา ที่เหลือลูกยาขอรับแทน เพียงแม่ได้สู่สรวงสวรรค์ ริบทรัพย์อนันต์มิหวงแหน เพียงส่งแม่ให้ถึงแดน วิมานแมนลูกพร้อมยอมพลี ยังคิดถึงแม่ไม่เสื่อมคลาย
...ศรีศรีศรีมิ่งแก้ว ศรีสุดา ปานหยาดทิพย์นภา พร่างพร้อย คืนชีพชุ่มสุขา นาแม่ จากแม่ยังโศกสร้อย บ่ได้ลืมเลือน ฯ ...สถิตย์เสถียรแผ่นฟ้า รมย์สวรรค์ สุขแห่งวิมานอัน เพริศพริ้ง คิดถึงแม่ทุกวัน เวลา จริงเฮย ภาพแม่ตระหง่านหิ้ง แห่งข้าคือครู ฯ ครบรอบ ๒ ปี แห่งการจากไปของ "นักร้องเสียงมะดันดอง" ผู้มีนามว่า "ศรีสุดา รัชตะวรรณ" อดีต - หัวหน้าฝ่ายบันเทิงกรมประชาสัมพันธ์ - นักร้องยุคกลาง อันเป็นเอกลักษณ์ของ "สุนทราภรณ์" - หัวหน้าวงดนตรี "สังคีตสัมพันธ์" ปัจจุบัน - ศิลปินผู้ล่วงลับ ที่ผลงานและชื่อเสียงเป็นมรดกแห่งชาติ - แบบอย่างที่ดีของนักร้อง นักดนตรีรุ่นใหม่ - แบบอย่างการร้องเพลงที่ข้าพเจ้าศึกษา และชื่นชอบ ยกย่องให้ท่านเป็น "ครู" ของข้าพเจ้า ฯลฯ
พ่อเเม่ก็เเก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน เเต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ คนเเก่ชะเเรวัยคิดเผลอไผลเป็นเเน่นอน ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร ให้กินเเละให้นอนคลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย ร้องไห้ยามป่วยไข้ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่เเม้เหนื่อยกายก็ยอมทน หวังเพียงจะได้ยลเติบโตจนสง่างาม ขอโทษถ้าทำผิดขอให้คิดทุกทุกยาม ใจเเท้มีเเต่ความหวังติดตามช่วยอวยชัย ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่งมีหรือหวังอยู่นานได้ วันหนึ่งคงล้มไปทิ้งฝังไว้ให้วังเวง
ฝนตกไม่เลือกหล้าแหล่ง ตกไปทุกแห่งทั่วหล้า ชุ่มฉ่ำสดชื่นในอุรา ฝนมาน้ำมีกินถิ่นอุดม ฝนตกมากน้อยแล้วแต่ฝน เราเป็นคนมิอาจทำให้สาสม ลอยผ่านม่านฟ้าด้วยสายลม หนักหน่วงพ่วงลมหล่นไป เม็ดเล็กเม็ดน้อยย้อยหยด ลงพื้นพสุธาหมดไม่ไปไหน จากสายน้ำน้อยน้อยรินเรื่อยไป เป็นมหานทีใหญ่ในพริบตา ห้วยหนองคลองบึงลำละหาน สายธารซึมซับจากป่า โขดหินดินน้ำตามเวลา ไหลลงสู่มหาสมุทรไป ข้อคิดเห็นแม้เป็นตามกำหนด มิอาจลดการรับฟังลงได้ มหาสมุทรเค็มเต็มด้วยน้ำไป แต่หมื่นนทียังไหลไม่มีเต็ม ความกรุณาปราณีต่อสัตว์โลก เหมือนฝนตกแม้น้อยเท่าปลายเข็ม เมื่อปลายหลายหลากรวมอาจเต็ม มหาสมุทรเค็มใหญ่ได้ด้วยสายธาร รักใดใหญ่เท่ารักพ่อแม่ ความจริงใดเที่ยงแท้เท่าสูญสังขาร ความยิ่งใหญ่ไม่สู้หมื่นจักรวาล ไม่ตามใจสันดานประเสริฐจริง ...................เด็กเมืองยศ...............
มุ่งเสาะหาความรักไกลแสนไกล หวังจะได้พบปะร่วมสุขสอง ทางข้างหน้ายาวไกลถ้าใจปอง ยังคงต้องก้าวไปให้ได้มา... กี่ลมฝนพายุซัดกระหน่ำ กี่ความช้ำพบปะกี่ความหนาว กี่แสงแดดเจ็บปวดสุดรวดร้าว อีกกี่ก้าวก็จะไปหวังจะเจอ... เคยหยุดคิดหยุดพักกันบ้างไหม ว่าเสียไปเท่าไรคุ้มไหมหนอ รักตัวเองดีกว่ายามเราท้อ มีแม่พ่ออยู่ข้างหลังกำลังใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
