สองมือสองเท้าเท่ากันหมด บางคนอดบางคนรวยเห็นด้วยไหม คนเหมือนกันทำไมแตกต่างกันห่างไกล ปัจจัยอะไรทำให้ไม่เหมือนกัน หากบอกว่าขาดบุญวาสนา จึงเกิดมาต่ำต้อยน้อยความฝัน พ่อแม่ไม่ได้รวยจึงไม่มีวัน สำเร็จเหมือนกันกับใครใคร หรือหากจะบอกว่า รวยล้นฟ้าเพราะเกิดมาพ่อแม่มีให้ ยังไม่ต้องจะคิดทำอะไร ความร่ำรวยมีให้ไม่กลัวจน ความเป็นจริงเป็นสิ่งที่เห็นอยู่ หากอ่านดูประวัติคนรวยล้น มากมายทั่วโลกมีตัวตน เริ่มต้นจากไม่มีอะไร แหละมากมายที่เห็นเห็น แม้จะเป็นคนร่ำรวยมากหลาย ชั่วชีวิตปู่ย่าทำมายังมลาย ภายในเวลาไม่กี่ปี สิ่งที่แตกต่าง ระหว่างคน จน-รวย ที่มี ลองนึกดูใช่ไหมความคิดและวิถี ทำให้มีความแตกต่างระหว่างคน ใครคิดจะร่ำรวย แม้เริ่มต้นไม่มีใครช่วยจะรวยล้น หากคิดว่าตัวเราคงต้องจน แน่ใจได้ไม่พ้นจนจริงๆ แค่คิดให้แตกต่าง ก็จะวางวิถีทางไม่อยู่นิ่ง มาเถอะมาเปลี่ยนความคิดให้จังจริง ทุกสิ่งก็อยู่ที่ความคิดจะนำพา เปลี่ยนความคิดชีวิตก็เปลี่ยนผัน แค่เปลี่ยนใหม่ให้มันยิ่งใหญ่คับฟ้า ความคิดไม่มีต้นทุนราคา แต่มันมีค่าและนำหน้าชีวิตเรา
พิรุณสายฉ่ำฟ้า คำราม ผาดผ่าเมฆาคราม กึกก้อง ธุลีร่อนกลิ่นลาม คุโชย หมาในผ้าห่มร้อง ระง่ำโอดครวญ เจ้าตัวเมียแม่ป้อน ลูกซุก แอบกัดแย่งดูดจุก เต้านม เมฆกระชั้นชากลุก คืบคลาน กระหน่ำซัดน้ำลม หลากนอง เต็มตัว ตรงแคร่ผุเก่าใกล้ ทางเดิน ข้างลังกล่องเก็บเงิน วางทิ้ง มันวิ่งซบหลบเนิน แนบแม่ ปากสั่นใจประวิง รอดตาย ยังตู
พันดาวพันเดือนเลื่อนลาลับ พิลาศดับมอดแสงแรงอ่อนล้า ม้ามังกรดึงลากชากกระฉุดฟ้า พญาครุฑขี่เมฆาเกาะกินนรี เจ้ากิเลนเคราขาวยาวพาดบ่า ปากคาบปักษาเท้าเหยียบปักษี เลาะลัดตัดฟ้าย่างกายคำราม มันทั้งสามย่ำปฐพีตีไปทั่ว ไม่เกรงศักดิ์เกรงศรีมีใครกลัว สุดแสบชั่วมั่วหมดพลโลกา จะหาเพชรเม็ดงามมาปรามไว้ มาปราบใจเจ้าอหังการคร่า ซุกซ่อนกลเม็ดเด็ดย้อนรอย ส่งเจ้าพลอยรินมณีพลีร่างเชย กิเลนชิมรสพิษสวาทบ่เคย บ่วางบ่เว้นเลยจะปรนเปรอ ยิ่งลุ่มยิ่งหลงยิ่งรักใคร่ จวบตายใจใส่เสน่ห์พิฆาตธรรณ
ในเมืองแห่งแสงสีที่สดใส ข้าหม่นหมอง ข้าร้องไห้ ตั้งหลายหน ในเมืองแห่งความหลายหลากมากผู้คน ข้าอ่อนแรง ดิ้นรน...จนอ่อนใจ คิดถึงข้าวเต็มนา ปลาเต็มน้ำ คิดถึงคลองเคยว่ายดำ น้ำใสใส คิดถึงบ้านที่ลาร้างมาห่างไกล คิดถึงใครบางคนที่เฝ้าคอย ทั้งดินทั้งฟ้า เจ้าจะรู้ไหมว่า ข้าเหงาหงอย ชีวิตที่เป็นอยู่ดูล่องลอย ตัวข้าเล็กกระจ้อยร่อยอยู่กลางกรุง อยากจะคืนภูมิลำเนา แหล่งกำเนิด ผืนแผ่นดินถิ่นเกิด และท้องทุ่ง กลิ่นจำปี มะลิลา หอมจรุง ฝากความมุ่งหวังไป กับสายลม ฝากคิดถึงแม่พ่อและน้องพี่ อยู่ทางนี้ ใจจะขาดด้วยขื่นขม ยังไม่ลืมทุกถ้อยร้อยคำคม สอนสั่งสมสูงค่ากว่าเงินทอง ฝากคิดถึงเถาตำลึงที่ริมรั้ว ทั้งสายบัวสันตะวาในนาหนอง ฝากห่วงแม่โสนน้อยที่ริมคลอง ฝากปกป้อง ผักบุ้งน้ำ ตามคันนา ภาพเจ้าทุยลุยลายยังไม่ลบ เสียงเขียดกบยังเจื้อยแจ้วให้แว่วหา หอมควันไฟจากเตาฟืนยังไม่ซา ยังหวังว่า ยังมีหวัง .จึงยังทน ในเมืองแห่งแสงสีที่สดใส ข้าหม่นหมองข้าร้องไห้ตั้งหลายหน ในเมืองแห่งความหลายหลากมากผู้คน ข้าอ่อนแรง ดิ้นรน จนอ่อนใจ มีภาพของพ่อแก่ และแม่เฒ่า คอยปลอบใจให้คลายเศร้าพร้อมก้าวใหม่ ข้าฝากตัวไว้เมืองกรุงที่ศิวิไลซ์ ข้าฝากรักและห่วงใย ไว้บ้านนา
บ้านเรือนบ้านเมืองยับพังพ่าย เด็กหญิงเด็กชายต่างโหยไห้ พ่อรบแม่อยู่ระวังภัย พ่อไปไม่กลับล่วงลับลา เด็กน้อยวัยเยาว์เจ้าพิสุทธิ์ โลกมนุษย์โหดร้ายเข่นฆ่า ภาพฝันภาพหวังพังลงมา ดินแดงเดือดกว่าจะด้นเดิน สายรุ้งแสงแดดจะหมองหม่น ดอกไม้กลีบหล่นมานานเนิ่น ผีเสื้อปีกสิ้นแรงเผชิญ เหนื่อยล้าเหนื่อยเกินจะก้าวไป เพลงแห่งสันติร้องแสนโศก เพลงรักชาวโลกอยากบอกให้ เลิกรบเลิกฆ่าเลิกก่อไฟ เพื่อเด็กเยาว์วัยใต้ตะวัน
เหยียบเบรกแล้วเบรกจมหายไปเลย แต่รถไม่ช้าลงสักนิด อย่าตกใจ ถ้าคุณไม่ตกใจ ตัดสินใจและมีปฏิกิริยาตอบโตได้เร็วเท่าไหร่ ก็จะยิ่งมีโอกาสเอาตัวรอดได้มากขึ้นเท่านั้น คำแนะนำของเรา ก็คือ ถ้ามีรถติดอยู่ข้างหน้า และคุณกำลังจะพุ่งเข้าไปชน ขอให้ดึงเบรกมือให้สุดแรงเกิด แล้วเปลี่ยนเกียร์ลงต่ำ เพื่อใช้เครื่องฉุดรถยนต์เอาไว้ อย่าให้รถวิ่งเข้าไปชนขอบทาง เพราะจะทำให้รถเสียหลักได้ แต่ถ้ารถเสียหลัก อย่าดึงหรือฉุดพวงมาลัยไว้ นั่นจะทำให้รถของคุณคว่ำ คอยประคองพวงมาลัยเอาไว้เท่านั้นก็พอ ถ้าจำเป็น ต้องชนอะไรสักอย่างเพื่อหยุด เช่น ชนต้นไม้ ให้พยายามชนทางด้านข้าง อย่าพุ่งเข้าชนตรง ๆ เพราะมีโอกาส บาดเจ็บสาหัสมากกว่า * หมากัด อย่าเพิ่งหัวเราะลองคิดดูว่าถ้าไม่ใช่หมาธรรมดาล่ะครับอย่าง ถ้าเป็นพิตบูลเขี้ยววาวคุณจะทำอย่างไร ถ้าหมาวิ่งไล่คุณแยกเขี้ยวใส่คุณอย่าหัน หลัง ให้มันแล้วก็วิ่งหนี ให้เผชิ-หน้ามันแล้วค่อย ๆ ก้าวถอยหลังช้าๆ อย่าให้หมาคลาดสายตาคุณไป และจงอย่าแสดงความกลัว หมามันรู้ได้ว่าคุณกลัวจากสายตา และท่าทางของคุณ สงบ ๆ เอาไว้ พูดหรือผิวปากช้า ๆ เพื่อให้มันเห็นว่าคุณไม่ได้ถูกมันคุกคามอยู่ ที่สำคั-คืออย่าจ้องตามันตรง ๆ หมาก็เหมือนจิ๊กโก๋ จ้องตามัน เดี๋ยวมันเสียบเอา ค่อย ๆ ถอยออกมาจนปลอดภัย หรือถ้ามีขนมอยู่บ้าง ก็โยนให้มันช้า ๆ * งูกัด โอกาสถูกงูกัดนั้นน้อยมาก (เท่ากับที่อยู่ ๆ จูเลีย โรเบิร์ตส จะมาเคาะประตูบ้าน
ถ้าโกรธกับเพื่อน...มองคนไม่มีใครรัก ถ้าเรียนหนักๆ...มองคนอดเรียนหนังสือ ถ้างานลำบาก...มองคนอดแสดงฝีมือ ถ้าเหนื่อยงั้นหรือ...มองคนที่ตายหมดลม ถ้าขี้เกียจนัก...มองคนไม่มีโอกาส ถ้างานผิดพลาด...มองคนไม่เคยฝึกฝน ถ้ากายพิการ...มองคนไม่เคยอดทน ถ้างานรีบรน...มองคนไม่มีเวลา ถ้าตังค์ไม่มี...มองคนขอทานข้างถนน ถ้าหนี้สินล้น...มองคนแย่งกินกับหมา ถ้าข้าวไม่ดี...มองคนไม่มีที่นา ถ้าใจอ่อนล้า...มองคนไม่รู้จักรัก ถ้าชีวิตแย่...จงมองคนแย่ยิ่งกว่า อย่ามองแต่ฟ้า...ที่สูงเกินตาประจักษ์ ความสุขข้างล่าง...มีได้ไม่ยากเย็นนัก เมื่อรู้แล้วจัก...ภาคภูมิชีวิตแห่งตน
นิสิตนักศึกษา ก่อนเจ้าคือความหวัง ก่อนเจ้าคือพลังสำคัญ คือแรงสร้างสรรค์สิ่งดีงามทั้งมวล ......... มาบัดนี้เจ้ากลับปิดตา ไม่รู้สาคำว่า...ดี...ชั่ว เจ้าเอาแต่ลุ่มหลงเมามัว กับแสงไฟสลัวยามราตรี ......... เจ้าเอาเรือนร่างไปขายตามข้างทาง เอาของฟุ้งเฟ้อมาประดับเรือนกายนี้ เอาความรักทั้งหมดที่พ่อแม่มี ไปแลกพลีตกเป็นทาสของเงินตรา ............ นิสิตนักศึกษาเอ๋ย เจ้าจะเคยคิดไหมว่า เงินทองที่แลกด้วยกามา จะกลับเป็นน้ำตาทิ่มแทงใจ ............... อนาคตของชาติเอ๋ย เจ้าได้เคยเรียนรู้อะไรไหม ศีลธรรมจรรยาหรือจัญไร สิ่งอันใดที่ฝังใจเจ้าให้จดจำ...
ประทับใจดี เมล์ Fw. จากไทเกอร์คุงฮับ ขี้เกียจส่งต่อ มาอ่านกันทั้งอย่างนี้แหล่ะ Fwd: เรื่องน่ารักที่อยากให้อ่าน >>>>>> ชายหนุ่มคนหนึ่งมีชีวิตที่เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ >>>>>> หน้าตาหล่อเหลา มีการศึกษาสูง >>>>>> มีงานการที่มั่นคง มีความก้าวหน้าในอนาคต >>>>>> มีคนรักใคร่รอบข้าง เรียกว่าใครเห็นใครรู้เป็นต้องอิจฉา >>>>>> วันหนึ่งชีวิตที่สมบูรณ์แบบของชายคนนี้ยิ่งสุดยอด >>>>>> สมบูรณ์แบบมากขึ้น เมื่อพี่ของเขายอมควักเงินก้อนโต >>>>>> ซื้อรถสปอร์ตคนงามเป็นของขวัญให้กับน้องชาย >>>>>> ไม่ต้องบอกว่าเจ้าตัวจะยินดีปรีดาแค่ไหน >>>>>> เพราะรถสปอร์ตสุดหรูคันนี้ ชายหนุ่มนายนี้ฝันอยากได้ >>>>>> เป็นเจ้าของมาตลอดชีวิต เมื่อความฝันเป็นจริง >>>>>> สิ่งที่ชายหนุ่มคิดทำอย่างแรกคือ ขับเจ้ารถสปอร์ตตระเวน >>>>>> ไปตามที่ต่างๆให้สมอยาก >>>>>> ใจหนึ่งต้องการทดสอบแรงม้าที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องเครื่อง >>>>>> ว่าจะมีเรี่ยวแรงเต็มกำลังแค่ไหน อีกใจก็แน่นอนว่า >>>>>> ใครที่มีรถสวยแรงขนาดนี้ คงไม่บ้าเก็บเอาไว้ดูตามลำพัง >>>>>> ที่โรงรถในบ้าน >>>>>> ขับโฉบเฉี่ยวไปมาสักพัก ก็ถึงเวลาพักทั้งเครื่องและคน >>>>>> ชายหนุ่มจัดแจงจอดรถข้างถนน ระหว่างกำลังพักผ่อนอิริยาบถ >>>>>> เขาเห็นเด็กคนหนึ่งเดินลูบๆคลำๆรอบรถคันงาม >>>>>> ด้วยกิริยาท่าทีชื่นชอบรถสปอร์ตอย่างเห็นได้ชัด >>>>>> ชายหนุ่มรู้สึกภาคภูมิใจในการเป็นเจ้าของ >>>>>> สิ่งที่หล
ชายชาวอินเดียคนหนึ่ง ห้วงสองปีที่ผ่านมา ผู้คนจะพบเห็นจนชินตาว่า บนบ่าของเขามีหม้อดินใบใหญ่วางอยู่ข้างละใบ หม้อดินใบหนึ่งมีรอยร้าว ขณะอีกใบสมบูรณ์สวยงาม ไร้ที่ติ หม้อใบสวยสามารถบรรจุน้ำไว้เต็มเปี่ยมนับจากลำธารจนถึงบ้านเจ้านาย ขณะที่อีกใบหนึ่งนั้น เมื่อมาถึงปลายทางกลับเหลือน้ำแค่ครึ่งเดียว เท่ากับว่าชายผู้นี้ขนน้ำได้เที่ยวละหม้อครึ่งอยู่ทุกครั้ง แน่ล่ะ...หม้อดินใบสวยย่อมภาคภูมิใจในตนเองที่ทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์ครบถ้วน ส่วนหม้อดินใบร้าว นอกจากอดไม่ได้ที่จะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในความไม่สมประกอบของตนเองแล้ว มันยังรู้สึกผิดกับการทำหน้าที่ได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยอีกด้วย หลังจากสองปีเต็มที่แบกความทุกข์ระทมขมขื่นนั้นเอาไว้ วันหนึ่ง มันจึงตัดสินใจเอ่ยกับคนหาบน้ำตรงลำธารว่า "ฉันรู้สึกละอายใจเหลือเกิน..ฉันอยากขอโทษท่าน.. ตลอดสองปีมานี้ ฉันทำงานให้ท่านได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น เนื่องจากเจ้ารอยร้าวบนตัวฉันมันทำให้น้ำรั่วไหลไปตลอดทาง" เมื่อฟังเช่นนั้นแล้ว คนขนน้ำก็พลอยรู้สึกเสียใจไปด้วย และแล้วเขาก็พูดว่า "เอาล่ะ..ระหว่างทางที่เราจะเดินกลับไปบ้านเจ้านาย ฉันอยากให้เธอสังเกตดอกไม้สวยๆข้างทางเดินสักหน่อย เธอไม่ได้สังเกตหรอกหรือว่า ทำไมดอกไม้ป่าเหล่านั้นถึงได้งอกงามเฉพาะฝั่งที่ฉันแบกเธอเท่านั้น ทำไมมันไม่ขึ้นอีกฟากหนึ่งด้วยล่ะ.. นั่นเป็นเพราะฉันได้ตระหนักในข้อจำกัดของเธอ จึงอาศัยเงื่อนไขนี้เพาะเมล็ด
กาลเวลาล่วงเลยผ่านพ้น ใครบางคนที่เคยหม่นหมอง ลองนึกใคร่ครวญและไตร่ตรอง ว่าที่หม่นหมองนั้นเป็นเพราะอะไร มีประโยชน์อะไรไหมที่เป็นอย่างนี้ เพราะลองดูกี่ที กี่ที ก็ยังไม่เห็นมีอะไรดีขึ้น ทำตัวเป็นคนล้มแล้วยังไม่กล้ายืนขึ้น สักวันหนึ่งเขากลับมาก็คงจะบอกว่าดีแล้วที่ฉันจากไป ลองทำตัวเองเสียใหม่ดีกว่าไหม อย่ารอให้ใครยื่นมือมาดึงขึ้น จงลุกยืนด้วยตัวคุณที่เป็นคุณ แล้วประกาศว่าฉันอยู่ได้โดยไม่มีเธอ จงนำบทเรียนที่ได้รับ กลับมาเป็นครูไว้คอยสั่งสอน ให้ต่อไปในทุก ๆ ตอน ฉันมีสิ่งที่สอนแล้วว่ามันเป็นอย่างไร
เอาแต่บ่นเอาแต่ว่าเพียงผู้อื่น หน้าระรื่นชื่นบานด่าว่าเขา ไม่เคยหันมามองกระจกเงา ว่าตัวเราเป็นเช่นไร ไม่ยอมมอง คุณเคยดูตัวเองเคยบ้างไหม ว่าทำไมคุณถึงทำเช่นนี้ ทำให้เขาเจ็บแค้นช้ำฤดี ทำเช่นนี้แล้วคุณได้อะไร มีแต่ความชั่วร้ายทรามต่ำช้า มีแต่สิ่งไร้ค่าในสมอง ทำเช่นนี้ใครเล่าอยากปรองดอง ทำเช่นนี้เพื่อนพ้องจะจากไป จงมุ่งคิดแต่สิ่งที่สร้างสรรค์ ร่วมสานฝันกันไปอย่าเศร้าหมอง ปรับข้าศึกเป็นมิตรคิดปรองดอง เราทั้งผองจะอยู่ได้สันติเอย
ใครจะว่าอะไรยังไงก็ช่างเขา เราเป็นเราน่ะดีที่สุดแล้ว คิดเสียว่า...เสียงนกกา...มาเจื้อยแจ้ว ใจแน่แน่วซะอย่าง เดี๋ยวดีเอง ให้อภัยเขาเถอะนะ... เขายังอ่อน คงเมื่อตอนเด็กเล็กโดนข่มเหง จึงใช้ถ้อยคำหยาบคายไม่กริ่งเกรง ให้คนอื่นคิดเดาเองถึงตระกูล เพียงถ้อยคำเล็กน้อย แค่แสบคัน อย่าไหวหวั่น ปล่อยไปให้เป็นศูนย์ คิดเสียว่า ประสบการณ์ พอกเพิ่มพูน เอาไว้ใช้เป็นข้อมูลเมื่อต้องการ ทำไปเถอะถ้าใจยังเรียกร้อง ใช้สมองคิดสิ่งที่สร้างสรรค์ ยังมีเพื่อนมากมายพร้อมแบ่งปัน กำลังใจให้กันและกัน ด้วยหวังดี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
