ปิ๊ดปี้ปิ๊ด โปลิศ มาจับขะโมย พวกเด็กรีบวิ่งโกยขะโมยหนีโปลิศ แต่คราวนี้ได้ยินเสียงนกหวีด มิใช่โปลิศกลับเป็นประชาธิปัติย์ ประชาชนไม่เคยนึกสงสัย เพราะรู้ไส้เป็นเรื่องที่เขาถนัด ความเสียหายเตยทำสารพัด เพียงจะขจัดศัตรูทางการเมือง สุวรรณภูมิเสียหายหลายแสนล้าน ปิดเพชรเกษมห้ามผ่านให้เป็นเรื่อง คราวนี้เหิม เริ่มประกาศขนาดเขื่อง วันพรุ่งนี้เดินเครื่องระดมพล สู้ทั้งในรัฐสภาอย่างบ้าบิ่น สมาชิกทุกถิ่นให้ออกสู้ท้องถนน ทั้งกรุงเทพฯคงเดือดร้อนประชาชน โกลาหลยึดทำเนียบสถานีรถไฟ เป้าหมายแรกชุมทางรถไฟสามเสน นักรบศรีวิชัยถูกเกณท์เอามาใช้ หยุดการเดินทางขึ้นเหนือและล่องใต้ ทั้งอิสานไม่ให้ไปดูสักที เป้าต่อไปสถานีขนส่งหมอชิต การเดินทางหยุดสนิทยุ่งเต็มที่ ดองกฏหมายปรองดองอีกหลายปี ล้มรัฐบาลครั้งนี้หวังรอดคุก อัยการสูงสุดฟ้องได้ก็ฟ้องไป เดินขบวนป่วนไทยให้สนุก ไม่รับรู้ชาวบ้านจะได้ทุกข์ นี่คือยุคเดนนรกอหังการ์ ถ้าชุมนุมในกรอบของกฏหมาย ย่อมมีสิทธิ์ทำได้ซึ่งเข้าท่า ไม่ต้องสร้างเดือดร้อนชาวประชา ปิดคมนาคมนี่คนบ้าหรือไรกัน...
เฟสบุคมันล่มแล้ว.........สู่สวรรค์ ตอนโพสต์ยิ่งงงงัน...........เงิบด้วย เหลือแต่แช็ตระบบกัน........ดูเถิด เสียบ่นปริ่มจะม้วย..........หมกไหม้ใจสลาย เสียหายอึดอัดสิ้น..........ธรรมแสง เกรียนอดเกรียนแสดง........ดับแล้ว หมดดราม่าแรงแรง.........เราเบื่อ เซลฟี่อดต้องแคล้ว.........คลาดโอ้อวดตน
ประชาธิปัติร้องศาลให้ระงับ ศาลปกครองสำทับหยุดไว้ก่อน สามแสนห้าหมื่นล้านอย่าเพิ่งร้อน ปล่อยให้นอนรอไปอย่าใช้เลย รัฐบาลทำอะไรก็ไม่ได้ เตรียมโครงการเอาไว้ค้องทำเฉย ถ้าน้ำมาต้องให้ท่วมไปอย่างเคย พอปีนี้ผลลงเอยไต้ฝุ่นมา น้ำประดังท่วมท้นตะวันออก อยากจะบอกศาลปกครองคงเข้าท่า ศาลก็เป็นที่พึ่งปวงประชา สั่งดองเงินไว้ปีกว่าพอหรือยัง จะกั้นเขื่อนขุดคลองไม่สำเร็จ หลายโครงการไม่เสร็จตามที่หวัง น้ำท่วมมาประชาแทบบ้าคลั่ง ไม่รับฟังความเดือดร้อนหรืออย่างไร ผลงานของคุณหญิงประชาธิปัติ เขากำจัดความสุขลงเสียได้ ชาวบ้านจะเดือนร้อนช่างปะไร ขวางเอาไว้ทุกทางอ้าง...ทักษิน
บังยียึดที่ตั้ง.....................หมากเตะ
คงจะดูเละเทะ.................อีกแล้ว
ทีมชาติเน่าฟอนเฟะ........เฟอะตลอด
อนาคตคงไม่แคล้ว..........วืดถ้วยทุกสนาม
ความบริหารผิดเพี้ยน........ผูกขาด
สายเลือดไทยอเน็จอนาถ........หนักด้วย
แปดปีสิบปีชาติ............หน้าเถิด
บอลโลกฝันหลังม้วย........มอดไหม้ตายตาม
โรงเรียนของหนูอยู่ไหน เคยไปทุกวันไม่หาย วันนี้ไม่เห็นแม้ป้าย ใจร้ายหนอใครบอกที เขาว่าโรงเรียนหนูเล็ก เด็กเด็กแค่สามสิบสี่ บอกเหตุสิ้นเปลื้องภาษี จึงยุบทุบตีโรงเรียน แล้วหนูจะเรียนที่ไหน “โรง”ใหม่ทางไกลวนเวียน ไปช้าไม่ทันอ่านเขียน “เขา”เปลี่ยนโรงเรียนหนูใหม่
อนาถคนหัวดื้อแถมมือเติบ คอยกระเถิบเข้าหาเงินภาษี อ้างประโยชน์บังหน้าบอกว่าดี กักวารีไหลบ่าทับป่าจม อาศัยผู้ลำบากเป็นรากฐาน ปัดข้อมูลทัดทานกองทับถม ปลุกกระแสเดินเท้าก้าวระดม ให้เลิกล้มสร้างเขื่อนช่วยเตือนภัย เมื่อได้อย่างเสียอย่างต่างฝ่ายเลือก ชักเย่อด้วยเชือกวินิจฉัย เสียสละชีวาชวนอาลัย เสียสติก่อนวัยมีใครแล อนุสรณ์สถานตระหง่านตั้ง ประกอบทั้งทิฐิมิแยแส มีไว้เพื่อกลบเกลื่อนและเชือนแช ได้ตีแผ่ผลงานประจานตัว!!! ...
แต่งเครื่องแบบเต็มยศไม่ปดพูด บ่ามีดาวครอบมงกุฎช่างโก้หรู ออกทีวียืนยันมือชั้นครู ให้คนรู้ไม่เป็นเครื่องมือใคร จะทำงานตามคำสั่งรัฐบาล ฤๅแล้วมากองทหารเขาสั่งได้ กระชับพื้นที่ก็ทำได้โดยเร็วไว ทั้งศึกเสือเหนือใต้ตามต้องการ ข้าเห็นแล้วเชื่อแล้วว่าผ่านศึก ดูท่าทางหาญฮึกเหมือนทหาร ประชาชนเห็นแล้วศึกที่ผ่าน ศัตรูคือชาวบ้านตายเป็นเบือ ตายเมษาห้าสองมิใช่น้อย พฤษภาตายทะยอยไม่น่าเชื่อ ศึกครั้งนี้ตีไล่ได้เนื้อเนื้อ เก้าสิบสองไม่เหลือเลือดท่วมนอง ใช้อาวุธทันสมัยยิงยอดตึก พร้อมชี้เป้าเขาฝึกเป็นคู่สอง บอกล้มแล้วล้มแล้วคงนอนกอง ได้ผ่านศึกคึกคะนองบนรางรถ ยิงลงไปในวัดถนัดแน่ ไม่เลือกสาวเลือกแก่เอาให้หมด พวกเดินตามรถถังไม่ยั้งลด สาดกระสุนราวกับโกรธมาร้อยปี มีเวรกรรมตามทันเกินหันหลบ ยิงลูกแตกกระทบสายไฟร้อนฉี่ กระดอนกลับมาระเบิดพาเปิดหนี นายตัวดีพร้อมลูกน้องม่องเท่งทึง ตั้งแต่จำความได้ไม่เคยเห็น ไปสู้ศึกจำเป็นแม้เพียงหนึ่ง เห็นแต่ลากอาวุธรุดมาถึง ยึดอำนาจปราศคำนึงถึงปวงชน ออกมาไล่ยิงคนแล้วกี่ครั้ง หากหยุดยั้งเมืองไทยได้กุศล เป็นตัวอย่างลูกหลานอนุชน สวมเครื่องแบบทุกคนเป็นคนดี งบประมาณซื้ออาวุธไม่ต้องใช้ โอนไปให้ฟื้นฟูได้ทุกที่ พัฒนาหลังน้ำท่วมประจำปี ประชาชีเป็นสุขทุกครัวเรือน
๏ ผ่านมาสิบกว่าวัน เกินซึ้งนั่นความปรานี ประเคนชาวประชาชี รุนแรงเชือดกรีดเลือดเฉือน ๏ บอกรัฐยางพารา ว่าเดือดร้อนทุกครัวเรือน กลับมองชาวบ้านเหมือน ไร้ความหมายแสร้งทำเมิน ๏ เรียกพวกจึงรวมพล ปากท้องดลพากันเดิน ป่าเขาทุกโขดเขิน ออกมาขานเรื่องราคา ๏ อุ้มหน่อยโปรดช่วยหนอ เพียงเสี้ยวหนึ่งของชาวนา ขอหมูกลับให้หมา สักนิดไหม? จริงใจมี ทุกข์ยิ่ง..ชาวสวนยาง ๏ ทุกข์ยิ่งชาวสวนยาง เพียงคิดต่างเขาทุบตี หนึ่งทีเป็นหลายที เมื่อเกินทนอาจมีทอน ๏ คนใต้หัวใจเต็ม ยิ่งมาเติมยากขาดตอน พันเหลี่ยมรัฐบาลหลอน แหกตาหลอกคอยแต่แหล ๏ ปิดถนนเขาจัดหนัก บ้างถูกกักขังรังแก เปิดแผลหลายร้อยแผล คอยดูผลไม่นานเพียง ๏ ราชประสงค์คนปิดสุข ไกลห่างคุกอำมาตย์เคียง คือสองมาตรฐานเสียง คนแช่งสาปพร้อมความทราม ๏ เลือดหยดบนสวนยาง คนไร้ยางแล้วถึงยาม รอเธอตอบคำถาม กลับหนีเที่ยวหลีกไกลสถาน ๏ เมืองไหน? เอาควายนำ เวรของกรรมบูรณาการ ต้นน้ำกลางน้ำผลาญ ปลายน้ำผีอีแพงโกง ร่อนเพลินภาษีผลาญ ก่อนชาติพัง “ยิก”เถิดผอง ๚ะ๛ คอนพูทน
โรคระบาดความคิดเกิดผิดเพี้ยน ดินฟ้าเปลี่ยนแปลกไปหรือไรนี่ หรือมีคนไปย้ำทำไม่ดี จึงเกิดมีโรคาพาเพี้ยนไป กิริยาท่าทางดูขวางโลก ชื่นชมการสับโขกให้โยกไหว ลุกลามทั่วตกออกทั้งนอกใน จึงเป็นไปทั่วทิศผิดครรลอง สาเหตุโรคนั้นหนอพออ่านออก ใจถูกพอกหมดงามเพราะความหลง เห็นอำนาจวาสนาว่ายืนยง ไม่คิดปลงคิดปลดเลยหมดงาม
เฝ้าเสาะค้นมานานเป็นร้อยปี มาวันนี้พบแล้วเส้นทางใหม่ ประการแรกต้องปิดทางรถไฟ การต่อไปปิดถนนทุกหนทาง ยึดทำเนียบศาลากลางขวางสภา แต่ละเว้นสนามม้ายังเปิดกว้าง เพราะเป็นแหล่งรายได้ไม่ยอมวาง พร้อมขัดขวางรัฐบาลต้านกฏหมาย นี่แหละคือประชาธิปไตยสมัยนี้ อยากให้ใครไม่ดีเอาขี้ป้าย เรื่องที่ดีพูดสับให้กลับร้าย ประชาชนเหมือนควายไม้รู้ฟัง ใครเดือดร้อนยังไงไม่ต้องสน ไม่ได้เล่ห์เอาด้วยกลไม่ต้องยั้ง เศรษฐกิจชะงักงันช่วยกันพัง กว่าความหวังสมใจได้เป็นรัฐบาล แต่ตอนนี้คนใต้เขาเดือดร้อน ใต้ด้วยกันกัดกร่อนให้แตกฉาน จะขึ้นเหนือลงใต้ไม่สำราญ เพราะพรรคพาลหมดท่ามาข้างถนน
บทกวีนำเสนอเพื่อรำลึก ก้าวสู่ ๒๔ ปี ...สืบ นาคะเสถียร
เรื่องที่ ๔ สุดสลด ..คชสาร
ไอ้มนุษย์ ! ตัวนิดๆ พิษช่างร้าย
มันทำลายทุกสิ่งอย่างที่ขวางหน้า เพื่อนร่วมโลกเล็กหรือใหญ่ไม่ยอมรา เข้าเข่นฆ่า เฉือนเชือด.. อย่างเลือดเย็น คชสาร.. ตัวใหญ่ๆ ในป่ากว้าง เดินย่องย่างหากินถิ่นลึกเร้น เป็นเจ้าป่าร่างใหญ่ไม่ลำเค็ญ ใครกล้าเข่น ได้เห็นดีทุกทีไป ย้อนช้างศึก คึกคักหักการรบ เข้าสยบไพรีคร้ามสนามใหญ่ สัตว์ราชาสง่างามยามย่างไป ร่วมชิงชัยเหยียบค่ายขุม คุ้มบ้านเมือง ! ช่วยกอบกู้เอกราชอย่างชัดชี้ เห็นสุดๆ ยุทธหัตถีที่ลือเลื่อง ไชยยานุภาพ! ปราบพม่าล่ากลับเมือง ชาติประเทืองเรืองโรจน์ปรากฏชัด ข่าวฆ่าช้างเพื่อเอางา ..ป่าสะท้าน แก่งกระจาน มนุษย์ไหน ? หนอใจสัตว์ เมนูเด็ด สนองใจให้ต่างชาติ เนื้อช้างใหญ่ใบสั่งจัด ..ภัตตาคาร ไอ้มนุษย์ ! ตัวน้อยนิดพิษสุดร้าย ล้มสัตว์ใหญ่ใช้อาวุธสุดจะต้าน เนรคุณผู้กอบกู้ หลู่ตำนาน สัตว์คู่บ้าน ! ผลาญได้ไง ? จัญไรจริงๆ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ “พระราชินี”เสียพระทัยช้างป่าแก่งกระจานถูกฆ่าเผาเอางา เชิญพระราชเสาวนีย์ถึง “อธิบดีอุทยานฯ” เร่งแก้ปัญหา แฉขบวนการ เหี้ยมเร่งไล่ล่า เปิดเผยความคืบหน้าการตามล่าหาตัวคนร้ายที่ฆ่าช้างป่าในเขตอุทยานแช่งชาติแก่งกระจาน จ.เพชรบุรี ว่า ขณะนี้รู้ตัวขบวนการที่ร่วมมือกันฆ่าช้างแล้ว โดยทำกันเป็นขบวนการมีทั้งคนมีสี นักการเมืองระดับชาติ นักการเมืองท้องถิ่
เหม็นกลิ่นดอกหลอกลวง..เจ้าพวงเหม็น กลิ่นเยือกเย็นจนหนาว..เจ้าชาเฉย เจ้าโรยกลิ่นโชยกรุ่นอย่างคุ้นเคย คล้ายจะเย้ยมวลหมู่ ผู้ดมดอม เหม็นกลิ่นดอกรักเร่เจ้าเหหัน รักผกผันหลายใจ..ไม่ถนอม ผลิกิ่งก้านกลิ้งกลอกหนอดอกพยอม ยามเขาพร้อม เจ้าผละ..ละจากไป เหม็นกลิ่นดอกคำสร้อย..คนร้อยเล่ห์ พร่ำถ่ายเท..ยากนัก จักฝันใฝ่ เจ้าหว่านเมล็ดผลิกอแตกหน่อใจ แล้วผลักไสคืนคำ..ลำนำลวง เหม็นซะจัง น้ำใจ..ใครช่างเหม็น เปิดประเด็นนุ่มนวล..ชวนห่วงหวง ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อนฉะอ้อนทรวง ปลายกลับร่วงโรยรา..เหม็นหน้าจัง !!
๏ ฉันเป็นนักศึกษาปัญญาชน ท่ามกลางทางสับสนคนแบ่งสี หลอมหล่อและล่อหลอกหลายคัมภีร์ ถูกบ่มในเบ้านี้ "มหาลัย" ๏ "มหาลัย มหาหลอก" กลอกกลับคำ จับจองจำกับตำราน่าสงสัย ครุ่นคำถามนิยามตามจิตใจ " เราเรียนไปเพื่ออะไรใครบอกที ? " ๏ เพื่อก้าวผ่านประสบการณ์กร้านความคิด เพื่อพ้นพรากจากชีวิตโง่งมนี้ เป็นนักปราชญ์ปราดเปรื่องปัญญาดี แหละกดขี่คนโง่โตต่อไป ๏ เพื่อสำเร็จเสร็จได้ใบกระดาษ ประกาศโชว์โอ่สังคมนิยมใหญ่ สมัครงานผ่านสบายหมายมั่นใจ มีรายได้ใช้จ่ายถ่ายชีวิต ๏ เพื่อประโยชน์โพดโผยผลผู้เกื้อ เพื่อเป็นเนื้อเชื้อเพลิงผู้ผลิต เป็นแถวทาสนายทุนตุ๋นความคิด สู่สายพานการผลิตติดกับดัก ๏ เพื่อรับใช้ไฟฝันฝั่งมวลชน สละตนติดดินสิ้นยศศักดิ์ สานฝันอุดมการณ์ด้วยความรัก ยืนปักหลักชัยใน "หมู่บ้าน" ๏ หรือเรียนเพียรเขียนอ่านตามระบอบ ท่องตำราบ้าสอบตอบโวหาร จดบันทึกทุกคำจำหลักการ จมปลักดักดานอ่านหนังสือ ๏ คำตอบมอบให้เธอบำเรอคิด ค้นหาทั้งชีวิตที่เธอถือ อีกทางคือวางปล่อยลอยตามสื่อ " คำตอบฉันชอบคือ จุด จุด จุด " 4 สิงหาคม 2556
"ฉัน อยากเจอแต่ไม่อยากเจ็บ เธอ อยากเก็บแต่ไม่อยากรักษา ฉัน คอยใส่ใจให้เวลา เธอ บอกไร้ค่าไม่สำคัญ ฉัน ใช้ความจริงใจให้เสมอ เธอ บอกฉันเพ้อเจ้อละเมอฝัน ฉัน มองหาแต่เธอทุกๆวัน เธอ ไม่เคยเห็นฉันในสายตา ฉัน พยายามให้เธอมีความสุข เธอ เฉพาะตอนทุกข์ถึงมาหา ฉัน คิดถึงเธอทุกเวลา เธอ เรียกมันว่า "คิดไปเอง
ก่อนสัญญา เอาไว้ อย่างไรหนอ ให้เรารอ ความฝัน ในวันหน้า จะยิ่งรัก ยิ่งฝัน ทุกเวลา นี่ผ่านมา สองปี ที่เฝ้ารอ สิ่งที่เห็น ไม่เป็น อย่างที่คิด ถูกเบือนบิด หัวใจ อย่างไรหนอ แม้บอกรัก ทุกวัน อย่างฉันรอ แต่ใจท้อ เพราะเพียงแต่ แค่คารม เธอพร่ำท่อง อ่านบท เหมือนจดไว้ คล้ายจริงใจ ปากหวาน ปานขนม จะดูแล หัวใจ ไม่ให้ตรม เพียงคารม สมอ้าง อย่างนิยาย มาวันนี้ รู้ใน ใจเธอแล้ว คงไม่แคล้ว ถูกหลอก ให้ใจหาย คนยิ่งรัก ต้องทน จนวอดวาย นางฟ้ากลาย เป็นมาร ในร่างคน ยังมีใคร มากมาย โดนเธอหลอก แม้พร่ำบอก อย่างไร ไม่เคยสน หลับหูตา ตามกระแส แค่ใจตน องครักษ์ พิทักษ์คน ที่เลวทราม หวังเอาไว้ สักวัน ตาสว่าง หันดูบ้าง สักครั้ง ตั้งคำถาม ทบทวนเหตุ ดูผล แล้วคิดตาม ลองนิยาม ใหม่เถิด เปิดหัวใจ ลืมตาเถิด อย่าหลง คารมเขา เปิดใจเรา รับเอา ความจริงไว้ แค่อ้าปาก มองเห็น ถึงเครื่องใน จะหาความ จริงใหน จากใจเธอ ......มวลภมร......
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ