(๑) ๏ เมื่อมีความรู้สึกนึกอยากเที่ยว ไปคนเดียวก็ได้ไม่เคยหวั่น แต่ครั้งนี้อยากให้ไปด้วยกัน จึงนัดวันรวมพล "ชลบุรี" (๒) คล้ายเนิ่นนานการพบสบตารัก ด้วยเพื่อนรักอยู่ไกลหลายถิ่นที่ แต่เพื่อนตอบว่า "ไป" ใจเปรมปรีดิ์ ต้องอย่างนี้น้ำใจไอ้เพื่อนเกลอ (๓) เดือนตุลาฯ ครานี้ไม่มีกิจ (จิตอาสา) อกทำพิษหมอนัดเกรงจัดเก้อ นับถอยหลังขึ้นเขียงเสี่ยงโรคเจอ ไม่เยิ่นเย้อเที่ยวก่อนตอนแข็งแรง (๔) ด้วยเป็นคนถิ่นกลอนตอนคิดเขียน อยากปรับเปลี่ยนพิศภาพทาบสีแสง ภาพมายาน่าฉงนบนปลายแปรง สื่อแจ่มแจ้งเยี่ยงใดใคร่ติดตาม (๕) ภาพภูเขาลำเนาไพรในป่าชัฏ มวลสิงสาราสัตว์จัดล้นหลาม ข้ามสะพานม่านน้ำตกวิหคงาม เวียงอารามซากอิฐประดิษฐ์กอง (๖) วิจิตรใต้ธาราปลาใหญ่น้อย บอลลูนลอยฟ่องฟ้าน่าจับต้อง เมืองเวนิชสวยล้ำน้ำคูคลอง ฉากบ้านช่องสวยหรูดูตระการ (๗) ภาพโบราณรุ่งเรืองเมืองอียิปต์ เทพเกินสิบเรียงองค์ทรงประสาน มิติเหมือนผจญภัยในตำนาน อยากก้าวผ่านไปสัมผัสถนัดตา (๘) เผ่าพันธุ์สัตว์ล้านปีมากมีเห็น ช่างโดดเด่นเกินเกริ่นประเมินค่า แต่ต่อให้เกรียงไกรใหญ่ศักดา ถึงเวลาก็ดับดิ้นสูญสิ้นพันธุ์ (๙) ย้อนเทียบกับตัวเราคงเท่านี้ บาปบุญมีให้สดับยามดับขันธ์ ใครเล่าอยู่ค้ำฟ้ากว่าล้านวัน สำนึกมั่นความจริง "สิ่งไม่มี" (๑๐) รำลึกภาพซาบซึ้งตราตรึงจิต เขาเนรมิตรปวงเทพเสพย์สุขขี สรวงสวรรค์อยู่หนใดใครรู้ดี ฉันอยากมีปีกบินยังดินแดน (๑๑) จึงสวมปีกแนบกายใกล้ผ
..๏ สิบหกอันดับชายเจ้าชู้ อัลมิตรา ..๏ ช่อมะไฟเก่งกล้าเข้ามาถาม มิหวงห้ามคำตอบมอบทุกผู้ ลำดับหนึ่งคือใครให้คิดดู ที่เจ้าชู้เห็นชัด...ทัดหทัย หวานคารมคมกลอนออดอ้อนสาว ลีลาพราวคนอ่านพาลหลงใหล ทุกอักษรหวานสนิทพิชิตใจ ขอทุ่มเทคะแนนให้ใช่กล่าวลาม อันดับสองมองไปให้หดหู่ คนที่เขาเรียก (..) กันล้นหลาม ทำใจแสนลำบากหากเอ่ยนาม ขอตอบข้ามเพราะจิตมิคิดคบ อันดับสามคะแนนดีที่ระยอง สาวต่างจ้องล้วงใจไม่รู้จบ ผีเข็นแพ-ไกวเปลเห่กระทบ แถมตอนพลบส่องปูดูซาบซึ้ง อันดับสี่รู้จักผีนักซอย เห็นหงุบหงอยเดินเหงาเช้าวันหนึ่ง มาเล่าความเรื่องราวสาวรุมทึ้ง กลอนทะลึ่งคงไม่ไร้ที่มา อันดับห้ากวีปกรณ์ร่อนลงจอด หวานตลอดทุกวันเพ้อฝันหา เขียนอักษรรำพันวันเวลา ทุกเนื้อหาหวานหยดในบทกลอน อันดับหกเลขดีนี้ให้ฤกษ์ คงยากเลิกรักใคร่ใจผัดผ่อน แอบวนเวียนย่องมาหาบังอร แม้กายจรยังฝากจิตจนคิดถึง อันดับเจ็ดของจริงทิงนองนอย เห็นอยู่บ่อยคารมชมที่หนึ่ง โน่นก็ดีนี่ก็งามนิยามซึ้ง เพื่อนต่างพึ่งเสน่ห์ใจนายคนนี้ อันดับแปดของแท้ต้องแม่จิตร เที่ยวผูกมิตรกับใครไปทุกที่ นักกลอนสาวเดินเดี่ยวเกี้ยวทันที เห็นอย่างนี้พาลขำมิซ้ำคน อันดับเก้าแน่ล่ะแก้วประเสริฐ มาดเขาเลิศเท่ห์จริงผู้หญิงสน เขียนธรรมะแต่เจ้าชู้ดูชอบกล ลอยลมบนจีบนางฟ้ากล้ากว่าใคร อันดับสิบเดี๋ยววุ้ยอุ๊ยเสี่ยวภู คือสุดยอดเจ้าชู้ผู้ยิ่งใหญ่ ที่เติมศูนย์ต่อท้ายเพราะหลายใจ สาวคนใดหากเห็นเป็น
มีเรื่องเล่ามากมายจากเพื่อนเก่า ทั้งเรื่องเศร้าและสุขสนุกสนาน ระหว่างการรอข่าวที่ยาวนาน ความน้อยใจไหลผ่านกาลเวลา มาเยี่ยมยามถามไถ่ห่วงใยอยู่ ได้ยินคำพร่างพรูคิดฮอดหา ความปวดเจ็บเก็บกดตลอดมา ระบายเป็นน้ำตาออกจากใจ เป็นอย่างไรทางบ้านการค้าขาย เรื่องการเรียนน้องชายไปถึงไหน ยังอยากเรียนต่อโทที่เมืองไทย หรือพากันเปลี่ยนใจไปเวียดนาม กราบพระบางบูชาสารภาพ ลูกทำบาปบิดเบือนเหมือนมองข้าม ทางชีวีแต่นี้จะดีงาม เพราะทุกยามมั่นคงองค์ปฏิมา เช้าวันนี้สายหมอกทักหยอกเย้า ร้านกาแฟครั้งเก่าเราหวนหา ริมน้ำโขงถึงตอนย้อนเวลา มองสบตาใจสั่นหวั่นหวิวทรวง มีคำถามมากมายในครานี้ คงจะมีเพื่อนใหม่คนเมืองหลวงฯ น้ำคานใสไหลลงแม่โขงลวง ยังเป็นห่วงกลัวใครทำให้ตรม
ความเข้าใจเคลื่อนคลาดขาดทักษะ เมื่อพบปะไมตรีที่เป็นหญิง จะต้องเอ่ยปากรักอย่างจังจริง บางคนนิ่งบางคนว่าจนหน้าอาย หาว่าเป็นเจ้าชู้ประตูดิน หาว่าหมิ่นน้ำใจใคร่หนีหาย ไม่รู้จักมิตรภาพของหญิงชาย ไม่รู้เลยหญิงเป็นได้เพื่อนตายเรา พบไหมแก้วสีฟ้าครามในยามดึก ได้ตรองตรึกหนทางล้างความเขลา ขอเป็นเพื่อนสุดหรูอย่าดูเบา เพื่อนขี้เมายากไร้ได้ไหมเธอ ตั้งใจว่าจะทำตัวดีที่สุด มิตรภาพไม่สะดุดสนองเสนอ อยากกอดคอล้อเล่นเป็นเพื่อนเกลอ เมื่อพบเจออุปสรรคช่วยหักราน จะจับมือมุ่งหน้าพากันบุก เมื่อมีทุกข์ร่วมเสพภัยร่วมต้าน ไม่ทอดทิ้งรอดตัวชั่วกาลนาน น้ำสาบานไม่ต้องมีอยู่ที่ใจ.
อย่ารักฉันได้ไหม ฉันอยากได้มิตรไมตรี เป็นเพื่อนเธอแสนดี ขอเพียงเท่านี้ก็พอ คำ..รัก..มักพูดง่าย ไม่ต้องขยายหมายความต่อ มิตรดีมณีลออ ควรถักทอสายสัมพันธ์ รักใคร่ใจขมขื่น ไม่ยั่งยืนหลับตื่นฝัน รักร้างไกลห่างกัน ไห้จาบัลย์คราบน้ำตา ..ซึ้ง..เธอเผลอมารัก ทำฉันหนักใจนักหนา รักเธอเสมอเมตตา ให้สัญญานะคนดี
ผู้คอยให้ กำลังใจ ให้ความหวัง ผู้รับฟัง เรื่องสุข-ทุกข์-สงสัย ผู้เคยนั่ง ล้อมวง อย่างเปิดใจ "เพื่อน"ผู้ไม่ เคยห่างไกล จากใจเพื่อน เปรียบเพื่อนดั่ง ดาวใส ในคืนมิด แม้เมฆขาว ยาวชิด ปิดรอยเลื่อน กลบดวงดาว กลบแสง ที่เฝ้าเตือน แต่ไม่เคย ลางเลือน จากฟากฟ้า บางขณะ ริบหรี่ ฤาจะดับ บางจังหวะ ระยับ กระจับตา ปลุกพลัง ผลักหัวใจ ยามอ่อนล้า ให้ร้อนแดง แรงกล้า มีกำลัง สรุป"เพื่อน" คือดาว ที่พราวแสง คือเรี่ยวแรง ส่องแสง ยามพลาดพลั้ง คอยกระพริบ กระซิบเตือน เมื่อสิ้นหวัง คิดถึงเพื่อน ทุกครั้ง นั่งมองดาว
ยุงน้อยผจญภัย ฉันเป็นยุงยุ่งใจเกาะใกล้ยุ้ง หนีเพื่อนยุงที่ทำให้ฉันไหวหวั่น เบื่อคำพูดเสียดสียุงตีกัน มานอนฝันใกล้ยุ้งคลายยุ่งใจ เกาะกินเลือดตัวบ่าง บ้าง บางครั้ง แถมเกาะหลังควายทุยไปลุยไร่ ควายนั้นคงจะเห็นฉันเป็นไร จึงเหมือนไร้รู้สึกไม่นึกคัน ฉันดูดกินเลือดได้ตั้งหลายครั้ง ควายก็ยังยินดีไม่มีคั่น คล้ายอยากบอกสดชื่นทุกคืนวัน มิคาดคั้นกันให้ช้ำในทรวง เป็นเรื่องแสนยินดีเมื่อมีเพื่อน คอยตักเตือนทุกคราไม่ลาล่วง ทุกคืนวันตามติดหาคิดลวง ไม่เคยล้วงไม้ซีกตีปีกยุง ควายชอบเลาะเล็มหญ้าชมฟ้ากว้าง ฉันเกาะร่างตามไปด้วยหมายมุ่ง บินวนเวียนเถียงนาหลังคามุง ไม่ติดมุ้งพ่ายแพ้อย่างแน่นอน!ฯ อริญชย์ ๕/๗/๒๕๕๕
ห่างหายบ้านกลอนไปพักใหญ่ ก็เพราะไปแอบแบ่งใจเข้าเฟซบุ๊ค หลากหลายเรื่องราวน่าสนุก บางครั้งก็ลืมความทุกข์ได้เหมือนกัน แต่ยังไงก็ยังแวะเวียน ไม่ได้คิดแปลกเปลี่ยนหรือแปรผัน บ้านกลอนก็ยังเป็นที่รักอยู่ทุกวัน แต่เฟซบุ๊คนั้น...เป็นที่สังสรรค์และเฮฮา พบเพื่อนบ้านกลอนก็หลายคน บ้างเข้าไปบ่น บ้างเข้าไปหา ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวความเป็นมา แม้จะเหนื่อยจะล้า...แต่บางครั้งก็สุขใจ วันนี้แวะมาทักทายที่บ้านเก่า จะได้ไม่ลืมเลือนความเป็นเรา รู้บ้างไหม แวะไปคุยที่เฟซบุ๊คบ้างจะเป็นไร wongtwan nong นั่นไง...โปรดทักทายมา
๏ ร้อยจิตเรียงจินต์ปิ่นแก้ว แว่วกานท์เพลงกลอนอ่อนไหว ถึงเพื่อน..เรือนคำทุกใคร อยู่ไหนฝากนี้ศรีเพียง ๏ โลกฝัน..จุ่งฝันบรรเจิด กว่าเลิศเพลินลานหวานเสียง หลายคมหลากคิดชิดเรียง สำเนียงผ่องนวลชวนพลิ้ว ๏ ไกลแสนแม้นห่างยังหอม กล่อมเห็นเย็นลมโชยลิ่ว รู้สึกนึกปลื้มนุ่มปลิว สัมผัสแนบผิวเนียนพรรณ ๏ สุดเบื่อเมื่อเหนื่อยมากหนัก พักหน่อยค่อยฝันต่อฝัน คล้อยเลื่อนเดือนวามงามครัน เธอฉันนอนชม..ห่มดาว ๏ เศร้าเหงาเราเคียงร่วมข้าง ชวนพร่างคลายผ่อนร้อนหนาว เบื้องหน้าฟ้าพริ้มแจ่มพราว หนอก้าวพร้อมกัน..วันนี้ ๏ ไกลไหน? เถิดหนาอย่าถาม ร่อนยามโฉบย้ายหลายที่ บินผกนกรักเสรี บอกชี้แล้วชัด...ศรัทธา ๚ะ๛ คอนพูทน
เธอคือเพื่อนแสนดีเป็นที่หนึ่ง แม้นเข้าถึงความเป็นฉันมิหวั่นไหว ยามอับโชคโศกเศร้าเฝ้าห่วงใย คอยปลอบใจช่วยเหลือเมื่ออ่อนแอ เมื่อดวงขวัญผูกพันธะละเอียดอ่อน มีบางตอนถูกมองข้ามก็ตามแต่ หากสายใยยังงามยามหวนแล ด้วยรักแท้คงเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม มิตรภาพซาบซึ้งตรึงดวงจิต หนึ่งน้ำมิตรดังเพชรแท้แต่แรกเริ่ม กำลังใจใสลออคอยต่อเติม ยิ่งสานเสริมสัมพันธ์ให้มั่นคง มิตรเรือนใจในวันท้อต่อโลกวุ่น คอยค้ำจุนไมตรีนี้เสริมส่ง ความเป็นเพื่อนเหมือนเหล้าที่เก่าลง เครื่องชี้บ่งสิ่งสื่อคือเวลา เพราะเธอคือเพื่อนที่ดีที่สุด คอยยื้อฉุดยามที่มีปัญหา ฝากถ้อยคำฉ่ำรักอักษรา “ยากจะหาใดเหมือน.......เพื่อนอย่างเธอ”
ชายหนุ่มหนึ่งหดหู่ดูทุกข์หนัก จึงไปหาเพื่อนรักจักปรึกษา พบเพื่อนเกลอพลันเอ่ยเผยวาจา เขาบอกว่า " ฉันนี้อยากมีเมีย! " เขาอ้างเอ่ยเหตุผลระคนเศร้า " ฉันนั้นเล่าแก่ไปใจละเหี่ย หาไม่ได้สักคนจนอ่อนเพลีย อยากมีเมียเต็มแก่...แกช่วยที! " " ฉันพาหญิงมากหน้ามาเที่ยวบ้าน แม่ก็พานไม่ชอบใครใจโศกศรี ปฏิเสธเสียทุกคนก่นชีวี ทำอย่างไรกันดี...อยากมีเมีย? " เพื่อนจึงบอกว่า " โถ! โอ้! ง่ายมาก ใช่เรื่องยากอะไรอย่าใจเสีย แค่หาคนหน้าคล้ายแม่แกทำเมีย รับรองเคลียร์งานนี้มีคู่ครอง ชายหนุ่มจึงบอกเพื่อนเขาเอื้อนเอ่ย " ฉันนั้นเคยลองแล้วไม่แคล้วหมอง กลับเป็นพ่อฉันขึ้งถลึงมอง ท่านไม่ชอบเลยต้องล่องลาไกล! "
ฟ้าฝั่งนี้ มีคนหนึ่ง ซึ่งอ่อนล้า หมดแรงสู้ ดูชะตา น่าอับเฉา ทุกวันนี้ มีเพื่อนแท้ เพียงแค่เงา ที่ปลอบเรา ว่าต้องสู้ อยู่ต่อไป ทำทุกอย่าง สร้างทุกสิ่ง วิ่งกันต่อ ไม่อาจรอ ชะตาฟ้า มาช่วยได้ กายยังไหว ใจยังอึด ฮึดมันไป ถ้ายังไหว ให้มันรู้ ด้วยตัวเรา ฟ้าฝั่งนั้น ฉันอยากรู้ อยู่ดีไหม ถึงอยู่ไกล ใจห่วงหา อาทรณ์เขา ขออย่าเป็น ลำเค็ญ เช่นกับเรา เพียงให้เขา ฝ่าฟัน พ้นมันไป ถ้าสุขดี คนทางนี้ ไม่มีห่วง หวังว่าดวง เขาคงดี รัศมีสดใส คนทางนี้ คงจะมี แค่ห่วงใย ที่ส่งไป ให้อีกฝั่ง ของท้องฟ้า
ผ้าพันคอทอรักสลักฝัน ผืนแรกฉันหัดทำลำบากยิ่ง แต่สำเร็จด้วยพลังตั้งใจจริง มอบให้หญิงห้าเจ้าจอมพร้อมคำพร ครั้งสุขสันต์วันเกิดก้าวที่...กล้า ผืนสีฟ้าถักให้เห็นเป็นอนุสรณ์ ใสเส้นด้ายสื่อสายใยในทุกตอน ผิดแล้วย้อนแก้ใหม่ให้สวยงาม ผืนที่สองพันหลักชักเริ่มคล่อง สีไข่ทองนวลตาน่าเกรงขาม แด่เฌอมาลย์หวานใจในเมื่อยาม วันฉลองความสุขสันต์วันเกิดเธอ ผืนที่สามฟ้าครามอ่อนสะท้อนจิต มอบให้มิตรแมงกุ๊ดจี่พี่นำเสนอ เกี่ยวพันด้ายหมายใจมอบให้เกลอ ห่มยามเพ้อยามเบื่อเมื่อหนาวใจ ผืนที่สี่สีเทาเอามาฝาก งานยุ่งยากก็ว่าง่ายเรื่องด้ายไหม Whitelily ผู้โชคดีที่รับไป มอบอุ่นไอผูกพันผ้าพันคอ ผืนที่ห้าชมพูอยู่คู่บ้าน แม่ศรีกานต์ถักไว้ตามใจขอ แสนลำบากยุ่งนักเรื่องถักทอ ห้าผืนพอพักก่อนพร้อมกลอนกานท์ การฝีมือเรื่องหัวใจไม่ถนัด แต่ต้องหัดจนคล่องลองทุกด้าน ต้องปรึกษาโฉมตรูผู้เชี่ยวชาญ ถามเฌอมาลย์ที่ปรึกษาที่น่ารัก
ฉันเป็นหุ่นยนต์ ฉันเดินผ่านห้วงกาลเวลา จากปลายสุดมุมหนึ่งของขอบฟ้า ฉันพัฒนาถึงขีดสุดจนคล้ายคน ฉันพบเธอในวันนั้น ที่ซอกตึกยามฝนพรำหลบเม็ดฝน ฉันสงสัยมนุษย์ใยไม่อดทน แค่หยาดน้ำร่วงหล่นก็แค่นั้น ...เพื่อน เธอพร่ำบอกย้ำเตือน นี่...เธอ...ฉัน เราต้องมีเพื่อนไว้ทำไมกัน? เธอตอบเพียงคำสั้นสั้น เพื่อฉันและ...เพื่อเธอ คำว่า เพื่อน ...ทำไมต้องวุ่นวาย ฉันอยากรู้ความหมายคำนั้นเสมอ เธอกุมมือของฉันทุกครั้งที่เจอ มนุษย์ช่างพร่ำเพ้อเสียนี่กระไร สิบปีแล้วสินะ เธอเปลี่ยนแปลงทุกขณะจนเติบใหญ่ แต่ฉันเองกลับไม่เคยเปลี่ยนแปลงไป เหตุอันใดมนุษย์จึงต้องเปลี่ยนแปลง วันหนึ่งฉันพักวงจร ฉันนอน...นิ่ง...คล้ายตายไป...เสียเกือบแจ้ง ฉันตื่นขึ้นพบสายตาที่กล่ำแดง น้ำที่หยดเธอชี้แจงคือ...น้ำตา หลายสิบปีผ่านไปถึงวันนั้น เพื่อนของฉัน...นอนบนเตียงอยู่ตรงหน้า เธอบอกว่า... ถึงวันฉันชรา ..ชีวิตของฉันมีค่าเพราะฉันนั้นยังมีเธอ... ฉันไร้ความรู้สึกเหมือนหุ่นยนต์ อย่างที่เธอพร่ำบ่นกับฉันเสมอ คำว่า รัก ที่เธอหวังได้เจอะเจอ โปรแกรมฉันสิ่งพร่ำเพ้อนั้นไม่มี แต่...ฉันนั้นเริ่มเปลี่ยนแปลงแล้ว ฉันอยากฟังเสียงเจื้อยแจ้วเธอแถวนี้ เพื่อเติมเต็มในทุกสิ่งที่ฉันไม่มี สิ่งที่...แตกต่างของความเป็นมนุษย์ ยิ้มแย้ม,โศกเศร้า,เหงา,ดีใจ ห่วงใย,มิตรแท้ไม่สิ้นสุด ฉันพยามเลียนแบบเธออย่างเร่งรุด แต่เธอหยุด..หยุด..ฉันไว้...ทำไมกัน เธอหยุดฉันไว้
ถ้าไม่มาอีกครั้งอย่าหวังรอด เราจะถอดจากก๊วนอย่างด่วนจี๋ คำว่ายุ่งเลิกอ้างบ้างก็ดี นะคุณรี ..เป็นอย่างไรหายหน้าจัง หรือฟาร์มสุขรุกล้ำจนนำหน้า กับหวานตาคนปลื้มจนลืมหลัง เพื่อนก๊วนนี้ลืมชื่อแล้วหรือยัง หรือมัวนั่งโฟนอินถวิลใคร ห้าเจ้าจอมหายหนึ่งจึงเหลือสี่ รอคุณรีมาอ่านพร้อมขานไข มาเอื้อยเอ่ยเหตุผลกลการใด จึงหายไปจากบ้านวานบอกที ให้โอกาสอีกครั้งหวังสุดท้าย อย่าเอียงอายหรือว่าหลบหน้าหนี หากมีคู่ชูชื่นรื่นฤดี พาแนะนำน้องพี่ช่วยชี้แจง จะได้จัดงานฉลองถึงสองคู่ นะโฉมตรูคนสวยช่วยแถลง เพื่อนเจ้าสาวพร้อมด้วยช่วยสุดแรง รี กับ แมง..วิวาห์พร้อมหน้ากัน...อิอิ
บรรยากาศเป็นใจให้คิดถึง จากฟ้าหนึ่ง..ครึ้มมัวสลัวแสง สภาพอากาศเมืองลิงยิ่งเปลี่ยนแปลง แต่ชัดแจ้ง..ใจนั้นยังมั่นคง ยังคิดถึงเพื่อนเกลอเสมอหน้า จอมทั้งห้าเป็นฉันใดในประสงค์ ฟ้าทางนั้นเป็นเช่นใดในดำรง ต่อสายตรงไถ่ถามความเป็นมา ถิ่นอิสานเมืองสกลไม่หม่นหมอง เห็นสายฝนแหงนมองบนท้องฟ้า "คิดถึง" เหล่าพยอมจอมทั้งห้า ไม่รู้ว่า...อยู่สบายร้ายหรือดี จึงฝากเสียงตามสายได้คลายห่วง โทร.ทักท้วง ไถ่ถาม ตามวิถี สุขหรือทุกข์อย่างไรให้บอกที คนทางนี้...ทุกช่วงคอยห่วงใย ณ น่านฟ้ามหาชัยมีไออุ่น รักละมุนส่งมาให้อาศัย ทบทยอยพลอยให้ยิ้มพิมพ์ประไพ จากจอมใจจอมเจ้าเนิ่นเนานาน จึงแนบแน่นอยู่ในหัวใจนี้ แม้นหลับใหลนานปีไม่มีผ่าน จะดำรงคงอยู่ตราบคู่กาล พร้อมประสานรักห่วงจากดวงแด พัทยา...ฟ้าหม่นแต่คนสุข เพราะรับทุกความห่วงใยใครรักแน่ มีเพื่อนสาวเจ้าจอมพร้อมดูแล จึงมีแต่สดชื่นทุกคืนวัน ฟากฝั่งฟ้ามหาชัยมีไออุ่น หวานละมุนฟ้าเมืองลิงยิ่งชวนฝัน เมืองสกลฝนหลั่งไหลไร้ตะวัน สาวเมืองจันทร์ฟ้ากว้างเป็นอย่างไร สาวเมืองจันทร์อยู่บางกอกมาบอกกล่าว เล่าเรื่องราวว่าฟ้าฝนคนสดใส เพราะงานยุ่งจึงเหินห่างมิตรทางไกล แต่ก็ไม่ลืมเลือนเพื่อนแสนดี แม้นอากาศแปรปรวนไปใจยังรัก ฝากทายทักฝากอุ่นไอปุณณวิถี ใต้แผ่นฟ้าห้าเจ้าจอมหอมไมตรี ทุกครั้งที่ คิดถึง ก็ซึ้งแล้ว
เก็บมะลิริมระเบียงมาเรียงร้อย สองมือน้อยประคองมอบผองเพื่อน แทนความรักที่มีมิลบเลือน ให้ย้ำเตือนอย่าร้างห่างไมตรี นับแต่เริ่มเดิมทีที่เข้ามา ร้อยภาษากลั่นกลอนอักษรศรี เป็นเรื่องราวหลากหลายมากมายมี เส้นทางที่มองกันนั้นสวยงาม วันเปลี่ยนเดือนผันปีทีผ่านพ้น เราทุกคนใคร่ครวญล้วนหลากหลาม ใช่ว่าเพียงมิตรฉันท์นั้นเพียงนาม เขียนไปตามปากกาแล้วลาไกล เมื่อรู้สึกดีดีมีให้กัน จงแบ่งปันความรักอย่าผลักไส มอบมะลิแย้มดอกออกจากใจ เพื่อโยงโยย้ำเตือน..เราเพื่อนกัน ๑ แก้วประภัสสร ๑
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ