เธอให้ฉันเพียงความเจ็บช้ำ ที่ตอกย้ำในใจไม่สุดสิ้น ตลอดมาฉันมีค่าแค่เศษดิน ต้องกลืนกินเพียงคราบหยาดน้ำตา ไม่เหลือแล้วไม่เหลืออะไรเลย จากที่เคยมีรักสมปรารถนา นานนานไปรักชืดจืดเฉยชา มีแต่ความเหว่หว้าเข้าครองใจ
ก็ไม่รู้ว่าผิดตรงไหน เธอจึงทิ้งไปอย่างไร้เหตุผล ความผูกพันเธอลืมง่ายดายฃะจน ไม่คิดว่าเป็นคนเคยรักกัน หรือเพราะความห่างไกลของเรา จึงทำให้เกิดเงาของเขาแทนฉัน ไม่คิดว่าความไว้ใจจะทำลายความผูกพัน ไม่คิดว่าเธอนั้นจะหักหลังกันเอง
เธอให้ฉันเพียงความเจ็บช้ำ ที่ตอกย้ำในใจไม่สุดสิ้น ตลอดมาฉันมีค่าแค่เศษดิน ต้องกลืนกินเพียงคราบหยาดน้ำตา ไม่เหลือแล้วไม่เหลืออะไรเลย จากที่เคยมีรักสมปรารถนา นานนานไปรักชืดจืดเฉยชา มีแต่ความเหว่หว้าเข้าครองใจ
บอกไม่ได้หรอก ว่าเจ็บแค่ไหน รู้แต่เพียงหัวใจมันอ่อนล้า สิ่งที่บอกเธอได้คงเป็นน้ำตา ที่ไหลออกมาซะมากมาย ขอโทษนะที่ต้องเป็นอย่างนี้ ก็ไม่ได้อยากมีน้ำตาเป็นสาย บังคับใจแล้วแต่มันดื้อไม่หาย และฉันก็อายที่ร้องไห้ให้เธอเห็น เธอไม่ผิดหรอกกับการจากลา แต่ถ้าไม่ให้เจ็บคงทำได้ยากเย็น ขอโทษที่ทำให้เธอต้องมาเห็น ไม่ต้องกลัวพรุ่งนี้จะเป็นคนใหม่ที่ไม่มีน้ำตา และจะบอกลาให้เธออย่างดีใจ
จำได้ไหมถึงเรื่องราวในครั้งก่อน ชีวิตที่เหมือนดังบทละครของผู้หญิงคนนี้ ฉันทุ่มเทความรักไปจนหมดหัวใจที่มี เฝ้าทะนุถนอมเธอคนดีอย่างที่ไม่เคยเป็น และผลตอบแทนที่ฉันได้รับ คือการกระทำที่ตอบกลับ..อย่างโหดร้าย ความจริงใจอันไร้ค่าได้ถูกเธอทำลาย ชีวิตเหมือนคนใกล้ตายที่ไม่มีทางเยียวยา วันนี้ฉันลุกขึ้นได้ใหม่ และพร้อมจะก้าวไปอย่างคนไม่มีความหลัง เธอหวนกลับมาตรงนี้..อย่างคนสิ้นไร้เรี่ยวแรงกำลัง เพราะถูกเขาย่ำยีหัวใจจนพัง..ไม่มีชิ้นดี เธอขอร้องให้ฉันช่วยซับน้ำตา และต้องการให้ความรักกลับคืนมาเหมือนเดิมจะได้ไหม ตอบได้ทันทีว่าทุกๆอย่างที่เธอคิดไม่มีทางจะเป็นไป คนที่โง่เพราะความรักมามากมาย..จะไม่ยอมให้อะไร - ต้องซ้ำรอยเดิม-
ครั้นหลับตาทบทวนกับเรื่องราว ก่อนนี้เหงาพึ่งพาจันทร์ข้ามขอบฟ้า ช่วยเป็นเหมือนไปรษณีย์ส่งไปมา มีเนื้อหาไม่มากมาย แค่จะรอ ซึ้งซึ้งนักความรักแสนสดใส วันผ่านไปหัวใจเริ่มโหยหา เปลี่ยนจากรอเป็นอยากพบอยากสบตา ให้สัญญาจะไปหายามใกล้กัน จนได้รู้ความจริงเมื่อวันนั้น ไม่นึกฝัน..มันปวดร้าวเธอรู้ไหม ถ่านไฟเก่า เธอบอกว่าผูกพันใจ แล้วฉันล่ะคืออะไรที่ผ่านมา ขอโทษนะสำหรับคำสัญญา ผ่านเลยมาทุกถ้อยคำยังจำได้ ผิดหรือเปล่าบอกให้เธอลืมกันไป เพราะเข้าใจความอ่อนไหวในใจเธอ ******************************** มีคนเคยบอกว่า รักคือการกระทำ ไม่ใช่แค่คำพูดหรือคำสัญญา.. แต่บางครั้งถ้าทำไม่ได้..ก็ไม่ได้แปลว่าไม่รัก..
14 กุมภา แก้วตามาลาจาก น้ำตาพรากเธอมาจากไม่บอกกล่าว ไม่ยอมบอกเหตุผล บอกเรื่องราว คงถึงคราวต้องเศร้าไปอีกนาน อยากจะบอกเธอว่าเสียใจ ฉันผิดอะไรทำไหมไม่บอกฉัน ต้องการจากลาก็บอกกัน ตัวฉันนั้นจะยอมทำใจ.
วาเลนไทน์ ปีนี้เหมือนปีก่อน โอ้บังอรบังเอิญยังเมินหน้า กุหลาบแดงดอกนี้ที่ถือมา ไม่รู้ว่าทำไงจะให้เธอ คิดจะเอื้อม กดออดยังปอดอยู่ เกาะประตูตาจ้องยืนมองเหม่อ ครบหนึ่งปีที่นอนกอดหมอนเพ้อ หลงละเมอรักเจ้าร้าวฤทัย กุหลาบแดง ดอกนี้สีเพี้ยนผิด มีชีวิตชีวาก็หาไม่ ก้านเขียวคล้ำดำผสมระทมใจ ดอกเปลี่ยนไป กลีบช้ำสีน้ำตาล รวมความกล้า กดกริ่งแล้วนิ่งอยู่ แอบมองดูเห็นใครอยู่ในบ้าน ยื่นกุหลาบส่งให้หัวใจบาน ยิ้มประสานหวานแหววแล้วกุมมือ วาเลนไทน์ ปีนี้ ไม่มีหวัง เดินหันหลังร้องไห้ด้วยใจซื่อ กุหลาบเอ๋ยดอกใหม่เราไม่ซื้อ เราจะดื้อรอไว้ให้ดอกเดิม..!!
มันทรมานรู้ไหม ถ้าเรารักใครคนหนึ่ง แต่ใครคนนั้นไม่รู้ซึ้ง ว่าใครคนหนึ่งมีใจ อยากจะบอกให้เธอรู้ แต่ผลลัพธ์มันดูเลวร้าย รักเธอมากมาย แต่เสียดายที่เธอไม่ฟัง อาจจะดูเหมือนไม่จริงใจ คำพูดที่เอ่ยไปจึงไร้ค่า มันทำลายวันและเวลา ที่คบกันมาหลายปี อยากจะบอกว่าขอโทษ ที่ทำให้เธอโกรธเรื่องอย่างนี้ เป็นเพราะฉันมันคงไมดี เธอคนนี้เลยไม่มีใจ
...ฉันว้าเหว่ เดียวดายอยู่ในเงามืด มุมอับของหัวใจ ไม่มีใครได้ยินเสียงคร่ำครวญของฉัน ไม่มีใครได้เห็นหยาดน้ำตาที่ไหลหยาดหยด และไม่มีใคร สนใจใยดี ฉันเหมือนนกที่ปราศจากปีก ได้แต่จับนิ่งอยู่กับคอน เฝ้าคอยแต่หวังและ รอคอย ...แล้ววันหนึ่งเธอก็มา ด้วยแสงงามละมุนอ่อนหวาน ด้วยยิ้มที่สว่างไสวราวแสงแห่งสวรรค์ สูงส่ง บริสุทธิ์ และศักดิ์สิทธิ์ แทรกเร้นเข้ามาในความมืด อบอุ่นปลอบประโลม ...เธอผู้เปรียบประดุจเทวดาประจำตัว ของคนทุกข์ ไร้คนเหลียวแล เช่นฉัน เธอผู้เปรียบประดุจ พ่อ พี่ชาย ผู้ให้ความอบอุ่น กับคนที่มีหัวใจยะเยือก ขาดรัก และความอบอุ่นเช่นฉัน มอบให้แด่พี่ชายคนดี น้องสาวที่รักพี่พตทั้งชีวิตและจิตวิญญาณที่มี น้องหญิงเอ๋
เวิ้งฟ้านภากว้าง เหม่อมองไปสุดปลายตา คิดหมองหม่นอุรา ที่พักอื่นนั้นไม่มี เมื่อรักให้เขาหมด แม้นว่ามันจะชั่วดี มืดบอดในใจนี้ ความรักปิดไม่รับรู้ พอถึงคราวต้องจาก จะวางวายแสนอดสู ลืมเหลียวมามองดู ภายในจิตที่ลุ่มหลง ความยึดมั่น ถือมั่น เพื่อให้ได้ดั่งใจจง เมื่อไม่สมประสงค์ ทุกข์บังเกิดไฟเผาลน ยืน เดิน จะนั่งนอน โอ้ดวงจิตคิดสับสน ใจเราผู้เป็นคน จะทนได้สักเท่าใด ต่อแต่ไปจากนี้ ชีวีมอบอุทิศให้ แด่องค์พระทรงชัย พุทธเจ้าผู้เหนือกาล รู้เช่นให้เห็นอยู่ ปัจจุบันทุกทวาร รักชอบโกรธเกลียดกัน ล้วนเป็นทุกข์ สุขระคน ลดละเลิกเห็นผิด ไม่น้อมนำมาปะปน มั่งมีหรือยากจน ถ้าเห็นโทษสุขเกษม ...............เด็กเมืองยศ........
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
