เคยคาดหวังมากมายที่รายล้อม แต่ต้องยอมแพ้พ่ายความผิดหวัง จะไขว่คว้าอันใดไม่จีรัง สุดจะหยั่งยากถึงจึงต้องตรม ห้วงคำนึงโดดเดี่ยวเหนี่ยวโน้มจิต เหมือนลิขิตชีวิตให้ขื่นขม ปราถนาสิ่งใดไม่ภิรมย์ มันถาโถมย่อยยับจับทั้งใจ เรียกตัวช่วยที่ไหนไว้ปรึกษา เห็นมีแต่น้ำตาที่รินไหล จะกู่ก้องร้องเรียกกับผู้ใด นอกจากใจตัวเอง.เพียงเดียวดาย ดูเหมือนว่าครายิ้มทิ่มหัวอก น้ำตาตกข้างในใจสลาย หากวันนี้พรุ่งนี้คือวันตาย ยอมแพ้พ่ายลับลา. ..พาลบเลือน กอดตัวเองเอาไว้ให้แน่นหนัก หากความรัก-ความจริงไม่แม้นเหมือน ทุกสิ่งอย่างนำพามาบิดเบือน แล้วซ่อนเงื่อนรอยกรรม..ช้ำชีวี
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ เธอมองผ่านข้ามฉันทุกวันคืน ฉันขมขื่นซึมเศร้าเหงานานช้า เธอวางปึ่งขึ้งขัดชัดเย็นชา ฉันเหว่ว้าไร้สุขเหมือนถูกดอง ในสายตาเธอนั้นมีฉันไหม ในหัวใจคำนึงถึงสมอง ในดวงจิตรู้ไหมฉันใฝ่ปอง ในครรลองความรักมักเล่นกล เธอเย้าหยอกหลอกล้อตัดพ้อฉัน เธอตัดรอนความฝันมาหลายหน เธอมองฉันเหมือนเช่นเป็นเดนคน เธอไม่สนถึงหัวใจใฝ่รักเธอ ฉันเป็นฉันเช่นนี้หลายปีผ่าน ฉันอยากสานความรักถักเสนอ ฉันเพียบพร้อมหัวใจไว้บำเรอ ฉันรักเธอคนเดียวอยากเกี่ยวใจ เพียงพลิ้ว เธอเป็นเธอ....ฉันเป็นฉัน...ทุกวันต่าง เธอควรวางหัวใจกับใครอื่น เธอเสนอรักสลักคำย้ำจุดยืน เธอคงชื่นสมหวังดั่งต้องการ ไม่เป็นไรรักของฉันค่านั้นศูนย์ ไม่ควรจูนคลานคืบให้สืบสาน ไม่เป็นไรคงทนไหวเจ็บไม่นาน ไม่ร้าวรานเท่าไรใจแสนกล ฉันเป็นฉันเช่นนี้ที่เธอเห็น ฉันยังเป็นคนนี้ที่สับสน ฉันไม่เห็นเธอเป็นเช่นเดนคน ฉันเห็นผลแห่งรักร้ายไม่หมายครอง ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ เห็นว่ารักฉันร้ายไม่หมายครอง ขอให้ลองคิดใหม่ใจแน่วนิ่ง มองทะลุภายในได้ความจริง ว่าทุกสิ่งที่เห็นเป็นภาพลวง ความรักฉันเหมือนเป็นเช่นไม้ใหญ่ แผ่กิ่งก้านร่มใบออกใหญ่หลวง กิ่งใหม่งอกกิ่งเก่าใช่หลุดล่วง ยังงอกงามพุ่มพวงตระหง่านไกล รุ่งจำเริญพร้อมกันต่างหรรษา เหล่าวิหคนกกาได้อาศัย หากวิเคราะห์มองซึ้งถึงความนัย คงไม่ตัดเยื่อใยให้เศร้าตรม มาเถิดหนาคนดีมีรักรอ มาร่วมกันถักทอให้รักสม มาลงเรือลำเดียวเกี่ยวรักบ่ม
สายลมร้อนพัดไหวใจยิ่งห่วง ใครคนหนึ่งลาล่วงห่วงฉันไหม ปล่อยให้เหงาเศร้าซึมฤา!อย่างไร หรือมีใครเคียงข้าง..ทางร้าวราน อยากให้อยู่ทั้งคืนได้หรือเปล่า เหมือนที่เราเคยพลอดหยอดรักหวาน ยิ้มอิ่มรสวจีที่เจือจาน รัตติกาลผ่านซึ้งถึงมิคลาย แต่คืนนี้มันเงียบเปรียบป่าช้า คอยแต่พร่ำโหยหาน่าใจหาย เวลาเคลื่อนเดือนผ่านฟ้าพร่างพราย ไร้จุดหมายมองเหม่อเพ้อคนเดียว อยากให้รักเหมือนทุกคืนตื่นมีเธอ แต่มันเผลอคิดจริง.ยิ่งเปล่าเปลี่ยว วางวงล้อชีวิตคิดกลมเกลียว แต่ไม่เลี้ยวมาใกล้..ใจอีกเลย เอาหัวใจวางไว้ใต้หมอนหนุน มันว้าวุ่นทรมานนานเหลือเอ่ย หรือต้องคอยอย่างนี้จนคุ้นเคย วางใจเฉยคืนเหงา...ร้าวให้ชิน
เมื่อพระพรหมสรรค์สร้างทางรักร้าว คงถึงคราวเดินออกนอกใจเขา แม้จะเหลือเพียงรักลางเลือนเงา กอดแต่ความว่างเปล่าร้าวเกินทน มาทีหลังหวังไปไกลเกินจริง เมื่อทุกสิ่งรู้กันฉันสับสน เขาคนนั้นฉันคนนี้ก็เป็นคน รักเธอจน..ตัดไม่ขาดสวาทวาย ศีลธรรมค้ำจิตคิดแล้วถอย แม้จะเหลือร่องรอยความเสียหาย เจ็บแค่นี้คงไม่ถึงกับตาย หากต้องพ่ายตราบาปตราบชีวี ขอโทษนะ!ที่รักจักต้องห่าง ฉันขอเดินอ้างว้างข้างศักดิ์ศรี ตัวสำรองกองไว้นะคนดี จากกันที..ที่เคยรักหักใจลา รักให้เป็นเช่นนี้ดีกว่าฝืน ทนกล้ำกลืนต่อไปใจเหนื่อยล้า ขอบคุณนะที่รักตลอดมา ขอมีค่า..บนทางใจ..ใช่สำรอง
เธอกับฉันเรานั้นรักกันนัก เรารู้จักคบกันวันเดียงสา บ้านติดกันวิ่งเล่นเห็นทุกครา เธอแก่กว่าหนึ่งปีใจดีจัง เธอตามใจทุกอย่างน้องนางซึ้ง ไม่เคยขึ้งโกรธใครให้สมหวัง ไม่เคยแตะต้องให้ใจระวัง ดูแลยังกับฉันนั้นเลิศเลอ ยี่สิบปีกว่าที่มีเพื่อนรัก เคยงอนนักเธอง้อขอโทษเสมอ ไม่เคยคิดรักใครได้เท่าเธอ ฝันละเมอแต่งงานมีบ้านงาม แล้ววันหนึ่งถึงคราสารภาพ ใจแปลบปลาบง่อยเปลี้ยละเหี่ยถาม เธอยอมรับรักชายใจหายตาม อึ้งทุกยามที่คิดพิษรักลวง
วันนี้ ขออาภัย แต่งได้แค่ 4 บท เอาไว้ต่อวันหลัง เพราะมีเวลาจริงๆ ครับ และที่สำคัญ กลอนกลบท สะบัดสะบิ้ง ผมจะเอาไว้แก้ วันหลัง เพราะใช้คอมฯ เพื่อนนี่แหละ...ทำให้ล่าช้า ขอรับคำติชม อีกเช่นเคย อย่ากลัวจะเสียหน้า เพราะหน้า คงที่ ไม่มีเสีย 555+ เย้าเล่นครับ เชิญวิจารณ์ได้ครับ เพื่อการปรับปรุง แก้ไข และพัฒนาให้ดีกว่าเดิม....(ถ้าทำได้ อิอิ) *ในใจนี้มีน้องปองจิตคิด เคยเชยชิดชอบพออ้อล้ออ้อต่อ กาลนานวันผ่านพ้นหม่นก็รอ ยังหวังคลอเคลียเคล้าเหงาวันวัน *กายหายน้องหมองครวญอกรวนป่วน สุดสุดหวนรำลึกนึกหวั่นฝัน เหตุเภทใดไกลแล้วแห้วทันควัน เสีงเยี่ยงสั่นครั่นคร้ามหนามชีวี *ตอนก่อนเคยเผยคำพร่ำพลอดกอด แอบแนบสอดกายกานดาอย่ารี้หนี น้องป้องปัดมือหยอกบอกกี่ที เตือนเหมือนพี่กอดรั้งครั้งท้ายวาย *โอ้โซเซซัดซึมอกครึ้มหวั่นหวั่น ฝนหล่นหลั่นซัดทอดกอดกายหมาย เมื่อเหลือคำรำลึกตรึกกรายกราย เพ็งเล็งสายฝนร่วงห้วงใจไหว *มีกี่ล้านคำอ้างทางปลายสาย รวมความหมายรักแท้แค่ไหนไหน ฝืนกลืนกล้ำจำความรวมในใจ มอบตอบให้สุดรักภักดิ์พลีมี *ฝนหล่นลาคราหนาวร้าวเพิ่มเติม แรงแกร่งเหิมหุบยุบหนีศรี ห่อนกร่อนกัดอารมณ์จมกี่ปี คำคำนี้ซ่อนราวห้วงหาวดารา *ร้อยถ้อยพจน์บทคำจำแนกแปลก พรั่นหวั่นแทรกนับกัลป์ผันมาหา ยังหวังเรียงเคียงถ้อยร้อยวาจา บอกออกว่า...เอ่อ เหรอ ...เธอใช่ใหม? *โอ้โห เราบอกรักสักคราหนา กลัวกลัวกล้าหน้าชาว่าไม่ไหว บอกออกยากรักผ
...ฉันทำผิดมากเลยใช่ไหม ที่แอบเก็บเธอไว้ในหัวใจตั้งแต่ต้น ความรู้สึกดี - ดี ของใครอีกหนึ่งคน มันทำให้เธอสับสน...มากหรือไง ...ก็แค่ยอมรับในความแตกต่าง ส่งเสียงมาตามสายบ้าง...ในวันที่ร้าวไหว หรืแค่นี้...มันรบกวนเธอเกินไป ขอโทษนะหัวใจ...ที่ต้องเจ็บอีกครา ...มีคนรักเธอคงจะไม่ชอบ เพราะกลัวจะถูกล้อมกรอบด้วยความห่วงหา อยู่ - อยู่ก็หายไป...ไม่มีแม้แต่ ...คำลา ปล่อยให้คนที่รักเธอต้องเสียน้ำตา...อยู่ลำพัง ...ฉันทำผิดมากนักเหรอ? ที่ดึงเอาเธอมาเป็นส่วนหนึ่งของความคาดหวัง ผิดใช่ไหม...ที่หัวใจรักใครอย่างจริงจัง งั้น...ช่วยจำไว้นะ....ว่าทีหลัง.... ....อย่าทำแบบนี้กับใคร.....
รอยแผลผ่าน รานทุกข์รน ทนทุกข์หนัก จากคนรัก หักอกเอา เศร้าหม่นหมอง ผ่านสิบสี่ กี่กุมภาฯ น้ำตานอง ยังกลัดหนอง อดฉลอง วาเลนไทน์ อยากจิบไวน์ ใต้แสงจันทร์ แสงดาวส่อง อยากลอยล่อง เรือสองคน จนฟ้าใส อยากจุมพิต ที่นวลปราง อย่างสุขใจ อยากพูดไป คำว่ารัก สักกุมภาฯ ใยชะตา ข้าจึงตรม บ่มดวงจิต ได้แต่สิทธิ์ คิดพร่ำไป ใฝ่จิตหา ชีวิตอับ อาภัพรัก ปักอุรา มีชะตา ได้แค่ซึ้ง เพียงครึ่งเดียว อยากเพียงเจอ เธอผู้ที่ มีอีกครึ่ง ใยเทพถึง ทะลึ่งขว้าง ห่างฟ้าเขียว ให้สองเรา เหงาจนแก่ แย่จริงเชียว เจอตอนเหี่ยว เซียวซีดหมด อดกุมภาฯ
ได้ยินเสียงหัวใจอาลัยร้าว เมื่อถึงคราวจำพรากจากเธอฉัน ทั้งที่อยากจะอยู่คู่เคียงกัน ตราบนิรันดร์แต่ฝันพลันมลาย เป็นเพราะฉันหันหลังรั้งแรมรา หยาดน้ำตาพร่างพรูมิรู้หาย ใจมันล้ามันเหน็บเจ็บจะตาย แทบสลายร่างแหลกเมื่อแยกทาง ไม่อยากยื้ออยากแย่งแข่งกับใคร ไม่อยากให้ฝืนทนจนเมินหมาง ไม่อยากจบก่อนรักจักเจือจาง ไม่อยากร้างตรงเราเฝ้าเกลียดกัน ที่น้ำตาพาไหลเมื่อไกลห่าง ใจเคว้งคว้างทางนี้มีเพียงฉัน หากล้มมาคราใดไม่มีวัน ที่ใครนั้นโอบเอื้อเพื่อดูแล เราเลิกกันก่อนวันวาเลนไทน์ ยิ้มเข้าไว้เหมือนใจไม่แยแส สิ้นรักไปไร้กุหลาบตราบคนแคร์ โอ้รักแท้ อยู่ที่ไหน ใครสักคน ........................................... ........................................... ........................................... หากไม่เคยอยู่จุดต่ำสุด...ก็จะไม่รู้จัก จุดสูงสุด หากไม่เคยล้มเหลว........ก็จะไม่รู้จัก ความสำเร็จ หากไม่เคยอกหัก............ก็จะไม่รู้จัก คุณค่าของคำว่า รัก
วาเลนไทน์ คือวัน แห่งความรัก แต่คืนวัน อกหัก สำหรับฉัน ทุกคู่รัก นั้นอยู่ ข้างกายกัน แต่คือวัน คนรัก จากฉันไป กุหลาบแดง คนรัก มอบให้กัน มีแค่ฉัน น้ำตา นั้นลินไหล คนที่ฉัน ทุ่มเท ทั้งดวงใจ มาจากไป ไม่มีวัน คืนกลับมา
ตอนเป็นเด็กตัวเบากระเป๋าแห้ง สติ๊กเกอร์สีแดงเด็กแผลงศร รูปหัวใจแทนค่าความอาทร มอบบังอรรับขวัญวาเลนไทน์ เธอไม่เคยคิดหลอกหรือบอกปัด แค่อยากจัดลอกติดและคิดใหม่ จากอกเสื้อด้านซ้ายขอย้ายไป กระเป๋าใส่หนังสือ..ถือให้น่ะ ดอกกุหลาบเธอรับจากคนอื่น ส่วนดวงตราเปียกชื้นกลับปล่อยปละ คงความเชื่อเงินตราแพ้มานะ วิริยะตามตื้อซื้อเวลา เข้าสู่วัยทำงานทำการแล้ว ยังไม่แคล้วย้อนรอยเขาคอยท่า แหวนต่างวงต่างหน้าต่างราคา เสนอมาให้รับพร้อมจับจอง คุณค่าแห่งความหลังกับมั่งคั่ง ไหนพรูพรั่งกว่ากันฝันผุดผ่อง อาจผลลัพธ์คือฉันที่ฝันกอง เหมือนเธอมองสติ๊กเกอร์ที่เลอะเลือน.. ..
คืออะไร คือใคร ก็ไม่รู้ แล้วจู่จู่ แฝงเข้ามา ไม่ทันเห็น ปรากฎตัว ในหัวใจ อย่างที่เป็น จนโดดเด่น ออกมา ว่าความรัก อยากร้องถาม กลับนิ่งเงียบ เรียบสนิท ไม่อยากคิด กลับคิด จิตสุดหัก เพิ่งรู้ตัว หัวใจเรา เฝ้าแฝงรัก กลัวอกหัก จึงเก็บไว้ในใจเรา
แรกเริ่มที่ฉันแอบชอบเทอ มันเป็นเวลาที่ฉันมีความสุข แต่มันผ่านไปได้ไม่นานฉันก็ได้รู้ เธอมีคนที่เธอรักอยู่แล้วฉันผิดเองที่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเทอ ฉันขอโทษ ที่ฉันทำเพราะฉันไม่เคยรู้ ว่าเธอเป็นของเขา ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ฉันอยากให้เธอใจ ขอบคุณที่เธอที่ทำให้ฉันมีบทเรียน
สิบสี่ กุมภา วาเลนไทน์ ฉันเศร้าใจ เธอหลอก บอกว่าไม่ เขาคนที่ เธอรัก เริ่มมีใจ กุหลาบแดง เอามาให้ เธอยินดี เขาสองคน มีความสุข มากหนักหนา แต่ฉันทน ตรอมอุรา เจ็บแค่ไหน เธอกับเขา มีความสุข ฉันเศร้าใจ เจ็บแค่ไหน ฉันจะทน เป็นเพื่อนเธอ ขอให้เธอ รับรู้ ว่าฉันเจ็บ ฉันหนาวเหน็บ หัวใจ มากหนักหนา มิตรภาพ ของเรา คงร้างลา ถ้าหากว่า ฉันอ่อนแอ แพ้ชีวี ฉันตัดใจ คบเธอ ได้แค่เพื่อน ความทรงจำ ยังไม่เลือน ไปจากฉัน ภาพวันเก่า ที่เรา ช่วยเหลือกัน ยังผูกพัน กันฉัน ไม่จากไป ขอขอบคุณ มิตรภาพ ที่เธอให้ ขอขอบคุณ กำลังใจ ที่ช่วยเหลือ ขอขอบคุณ ความรัก ที่เหลือเฟือ ความเอื้อเฟื้อ ของเธอ ฉันขอบคุณ
ในวันที่มีความหมาย กุหลาบร้อยใจ..ในความไฝ่ฝัน อยากให้กับใครสักคน..ที่ผูกพัน แต่ติดตรงที่เขาคนนั้น..กำลังมีใคร หัวใจ..และเจ้าดอกกุหลาบ ควรรับทราบว่าคงเป็นไปไม่ได้ ทั้งทั้งที่เป็นคนธรรมดามีหัวใจ แต่ไม่อาจสื่อความหมาย..ว่ารักเธอ... ไม่นานกุหลาบดอกนี้คงแห้งเหี่ยว ขาดการแลเหลียว..ข้องเกี่ยวอยู่เสมอ ในโอกาสดีดี..ที่ใจนี้มันอยากจะเจอ เพื่อระบายสิ่งที่พร่ำเพ้อ..ตลอดมา.. จะทอดทิ้งกุหลาบดอกนี้..ไม่เป็นไร เธอคงได้รับดอกไม้ช่อใหญ่..ด้วยความห่วงหา แม้กุหลาบดอกนี้..มันไม่มีราคา แค่ขอให้เราอยู่ร่วมฟ้า..แม้ว่าเธอไม่มีใจ
กว่าจะรู้จักกว่าจะรักมากเท่านี้ ใช้เวลากี่ปีกี่วันให้ผันผ่าน สิ่งต่างที่เกิดขึ้นเหลือเพียงวันวาน เหลือเพียงสายลมผ่านในวันเหงา วันนี้คงยังจะมีอะไรเหลือ คงต้องหวนเผื่อถึงวันเก่า วันที่ความรักของสองเรา ยังคงไม่อับเฉาเหมือนวันนี้ รู้ไหมฉันรักเธอมากแค่ไหน บัดนี้ต่อไปคงต้องอยู่กับที่ ที่ซึ่งฉันคุ้นกับมันดี ที่ซึ่งมีฉันอยู่เพียงเดียวดาย หนึ่งบทกวี..กับความชอกช้ำ กับหนึ่งคำ..ที่ทำให้ใจสลาย เพียงเพราะเธอไม่รักฉันมากมาย.. เหมือนกับรักที่เธอมอบให้กับเขา วันนี้ฉันต้องขอลา.. ขอลาไปพักใจให้หายเจ็บ ขอลาไปดูแลหัวใจที่ชอกช้ำ เพียงเพื่อเปิดรับความรักครั้งใหม่..ที่จะมาเยือน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
