แม้ว่าเราจะอยู่ห่างกันแสนไกล แต่เพื่อนก็ยังคงอยู่ในใจฉันเสมอ ภาพของพวกเราไม่เคยลบเลือนหรือพร่าเบลอ แม้ไม่อาจพบเจอ...เหมือนเช่นวันวาน อาจไม่ใช่ทุกวินาทีที่คิดถึง แต่เธอก็ยังเป็นหนึ่งในความทรงจำเสมอ อยากให้รับรู้ว่าเพื่อนคนนี้ยังรัก...เป็นห่วงเธอ และยังรอเวลาที่จะได้พบเจอกันอีกครา
ยังคงรักเธอเสมอ แม้ไม่อาจพบเจอ..อยู่ใกล้ เธอยังคงเป็นหนึ่งในดวงใจ เธอคือใครคนนั้นที่ฉันรอ เธอจะรับรู้บ้างได้ไหม ว่ามีใครที่รักเธออยู่ตรงนี้ ใครที่คอยเธอมารับความรู้สึกดีดี ที่มีให้เธอเสมอมา.. แค่อยากให้เธอรับไว้ ไม่รักไม่เป็นไร ฉันไม่ว่า แค่ขอให้รู้ว่ามีคนห่วงใยตลอดมา คนคนนั้นคือคนไร้ค่าที่รักเธอ
คิดถึง กาลเวลาช่วงหนึ่ง ณ ที่นี่ ได้เรียน ได้รู้ อยู่สี่ปี แต่จดจำ สิ่งดีดี ได้แสนนาน ห่วงใย ชงโคระบัดใบ...เคยอ่อนหวาน เดี๋ยวเดียวก็กลับกลายเป็นวันวาน ยังอ่อนหวานอยู่ไหม...ใบชงโค? เข้าใจ วันทุกวันโลกเปลี่ยนไปอีกมากโข และชีวิตทุกชีวิต ต้องเติบโต เหมือนที่ช่อชงโค ต้องเติบงาม รัก รักแน่นหนักและไม่มีวันมองข้าม รักที่ซึ่งมีความดี ให้เดินตาม รักในความธรรมดา...เทวาลัย