ลูกคลานหมอบ นอบนบ ซบตักแม่ ผู้ปกแผ่ รักแท้ มิแปรผัน อ้อมอกอุ่น พระคุณแม่ แม้รำพัน เกินจำนรรจ์ กล่าวขวัญ กลั่นจากใจ เพลงเห่กล่อม ถนอมลูก ผูกพันจิต แม่จุมพิต ลูกนิทรา น้ำตาไหล สองมือแม่ โอบรัด ปัดริ้นไร เฝ้าห่วงใย ฟูมฟัก รักอาทร ลูกป่วยไข้ ใกล้ชิด สนิทมั่น ความผูกพัน ยิ่งใหญ่ คล้ายสิงขร มิต้องการรางวัล ฤาจันทร เพียงเว้าวอน โพยภัย อย่ากรายมา ยามได้เห็น ลูกน้อย ค่อยเติบใหญ่ ก้าวหน้าไกล ไม่แร้นแค้น แสนหรรษา เป็นคนดี มุ่งมั่น มีปัญญา มีวิชา ความรู้ คู่กายตน คำว่าแม่ ความหมาย ยิ่งใหญ่นัก แทนคำรัก มากมาย หลายล้านหน เป็นทั้งหมอ ทั้งครู ผู้ดาลดล จากกมล รักแท้ มอบแก่เรา จึ่งก้มกราบ แทบเท้า รักเคารพ สุดทำนบ คณาทรัพย์ ยังอับเฉา บุญแม่สร้าง แม้นภางค์ ยังบางเบา มิเทียมเท่า รักใด ในโลกา มอบมาลัย พวงน้อย เป็นสร้อยรัก ที่ทอถัก แทนใจ อาลัยหา แม้มาลัย เรียงร้อย ด้อยราคา แต่ซึ้งค่า กตเวทิตา มารดา..เอย
มีชายหนุ่มรูปหล่อขอทำงาน ผู้จัดการสัมภาษณ์ตามเงือนไข มีคะแนนสะสมมากเท่าใด หรือเคยได้ทุนศึกษาเด็กเรียนดี ชายหนุ่มนั่งยืดตรงสง่างาม ตอบคำถามมั่นใจสมศักดิ์ศรี คะแนนเต็มทุกวิชาบรรดามี ไม่เคยที่สอบตกจนอับอาย ทุนศึกษาไม่เคยขอใครเขา ตั้งแต่เยาว์มีแม่ให้จับจ่าย งานซักผ้าแม่ทำไม่เว้นวาย ชายหนุ่มเพียรบรรยายให้รับฟัง คุณเคยช่วยทำงานกับแม่ไหม ต้องตั้งใจเล่าเรียนตามแม่สั่ง ผู้จัดการจึงบอกด้วยเสียงดัง คืนนี้นั่งล้างมือแม่ก่อนเข้านอน ถึงเวลามานั่งตรงข้างแม่ ดึงมือแผ่ลูบไล้ใจไหวอ่อน แสนหยาบกร้านนั้นหรือมือมารดร จิตเร่าร้อนน้ำตาไหลใจรำพัน ขอบคุณท่านผู้จัดการแนะให้รู้ เหมือนเป็นผู้อกตัญญูมือไม้สั่น แม่ทนเหนื่อยให้ลูกสุขชีวัน ยอมกัดฟันทำงานหนักรักล้นทรวง จงรู้จักคุณค่าของผู้มีค่า คือมารดาของเจ้าเฝ้าห่วงหวง พระคุณแม่มากค่าสิ่งทั้งปวง จวบชีพล่วงทดแทนพระคุณไม่พอ
พระ โซจุน ปฏิบัติธรรมอย่างสิ้นหวัง ขณะไร้สิ้นกำลังแห่งมรรคผล คิดกระโดดน้ำตายอย่างมืดมน เพื่อดับความสับสนในหัวใจ ...อธิษฐานแห่งหัวใจต่อสายน้ำ ขอทิ้งร่างนี้ลงตามห้วยน้ำไหล หากชีพนี้มีความหมายต่อใครใคร โพธิสัตว์จงช่วยไว้มิให้ตาย หากชั่วชาติชีวิตนี้ต้องมัวหม่น จงสูบข้าใต้วังวนสิ้นสลาย... ขณะที่สำลักน้ำอย่างงมงาย จิตประวัตินึกขึ้นได้ถึงมารดา เกิดเป็นลูกผู้ชายใดใจท้อแท้ คนที่เจ็บปวดแท้คือแม่ข้า ร่างนี้ไม่ควรเป็นสิทธิ์ของหมู่ปลา พระคุณแม่เหนือคงคาและสายธาร อาศัยพระคุณผู้กำเนิดเชิดหน้าสู้ พร้อมดำรงชีวิตอยู่อย่างกล้าหาญ ก่อเกิดเป็น พระอิคคิว ในตำนาน ย้ำเตือนถึง พระในบ้าน รีบแทนคุณ พระโซจุน เป็นนามเดิมของพระอิคคิว(อิคคิวซัง) ขณะที่บวชที่วัดไซกอนจิ เมื่อครั้งหลวงพ่อเคนโอมรณภาพ ด้วยความกตัญญู โซจุนจึงออกจากวัดไซกอนจิไปพักที่วัดอิชิยามา เพื่ออดอาหารเป็นเวลา 7 วัน 7 คืน สวดมนต์อุทิศส่วนกุศลให้หลวงพ่อเคนโอพระอาจารย์ของตนเองต่อหน้าพระโพธิสัตว์ แต่ก็ยังไม่สามารถคลี่คลายความสับสนในจิตใจได้ จึงบังเกิดความเศร้าหมองและสิ้นหวัง ไม่รู้ว่าจะมีชีวิต ต่อไปอย่างไรและเพื่ออะไร ความสิ้นหวังนี้เกิดขึ้นรุนแรงจนทำให้โซจุนตัดสินใจกระโดดน้ำตายที่แม่น้ำเซตะ ทางตอนใต้ของทะเลสาบบิวาโกะ แต่เพราะคำว่า แม่คำเดียวที่ทำให้เขาระลึกขึ้นได้ และตัดสินใจดำเนินชีวิตอยู่อย่างกล้าหาญ โลกจึงได้รู้จักพระอิคคิวได้จนถึงป
อันชีวิต คฤหัสถ์ อึดอัดทุกข์ บางครั้งสุข สนุกสนาน เบิกบานใส บางคราเศร้า เพราะเราสอง คับข้องใจ ไม่สดใส ในอารมณ์ ขมขื่นจริง ครั้นมีบุตร ฉุดคอไว้ ให้เป็นบ่วง ช่างแสนห่วง หวงและรัก หนักอกยิ่ง พอเติบใหญ่ วัยสดใส ได้แอบอิง มันก็ทิ้ง พ่อและแม่ ที่แก่ไป อนิจจา ชีวา น่าอนาถ ดุจปลาขาด น้ำดี ที่เย็นใส นี่แหละหนา สาธุชน โปรดทำใจ มีธรรมไว้ ครองใจอยู่ ชื่นชูธรรม หากใครมั่น ศรัทธาธรรม ทำบุญไว้ ปรารถนาได้ ภรรยา สง่าขวัญ อธิษฐาน ได้สามี ดีศีลทาน ครองคู่หวาน ปานใบหยก กกกิ่งทอง พระพุทธองค์ ทรงกำหนด บทธรรมไว้ คู่ใจใด ได้ครองเรือน เป็นเพื่อนสอง มีศีลห้า มีธรรมห้า พาคุ้มครอง สุขสมปอง ครองคู่ธรรม ไม่ช้ำใจ หากเรานี้ มีโอกาส ฉลาดรู้ กตัญญู ผู้มีคุณ เกื้อหนุนให้ บำเพ็ญบุญ เกื้อหนุนพระ ชนะภัย ได้เทพไท้ ไว้เป็นบุตร ดุจเพชรงาม ขอเตือนใจ ให้หนุ่มสาว เจ้าหน้าใส อย่าปล่อยใจ ให้หลงใหล ใคร่วาบหวาม รักพระพ่อ และพระแม่ แน่ทุกยาม ย่อมถึงความ สวัสดี มีโชคชัย ฯ
กาลเวลา ผ่านพ้นกว่า ครึ่งศตวรรษ คู่บารมี องค์กษัตริย์ ปกเกศี สิริกิตติ์ สมเด็จ พระราชินี งามสง่า คู่ภูมี ศรีชาติไทย ต่างพระเนตร พระกรรณ ยอดขวัญเกล้า แม่หลวงของ แผ่นดินเรา ที่ยิ่งใหญ่ คู่ขวัญจอม ราชัน อันเกรียงไกร มะลิไหว้ เทิดทูน ธ ทรงพระเจริญ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ คราลูกเจ็บ แม่เจ็บ กว่าหลายเท่า คราลูกเหงา แม่คอย อยู่เคียงใกล้ คราลูกกลัว แม่ปลอบโยน อย่างห่วงใย คราลูกล้า แม่ให้ เสริมพลัง ยามป่วยไข้ จะคอยเฝ้า รักษาแม่ ยามชรา จะดูแล สุขสมหวัง กตัญญุตา คุณมารดา ให้สมดัง ส่งลูกน้อย ถึงฝันฝั่ง ก่อนสั่งลา...
แม่ของเรา กลบทช้างชูงวงสามช่วงมหัศจรรย์ แม่คนนี้ ดีมากนัก รักลูกน้อย เท่าฝาหอย รอยเท้าเห็น เป็นห่วงหา จนเติบโต โอ้แม่ต้อง มองติดตา รักลูกยา หาเรียนรู้ ผู้เยื่อใย พระคุณแม่ แท้มากมาย ร่ายมิหมด รักมิลด ถดถอยลื่น ยื่นหลงใหล แม่ประจักษ์ รักลูกจัง ทั้งหัวใจ รักของใคร ไม่คู่ควร ล้วนเสื่อมคลาย ลูกตระหนัก รักแม่นี้ ทำดีหนอ พูดดีก่อ ต่อเติมใกล้ ไม่ก้าวก่าย ตะคอกแม่ แน่บาปมี ที่มากมาย ลูกหญิงชาย หมายเชิญชวน ควรชื่นชม เพราะรักแม่ แลมากมาย หลายหมวดหมู่ เป็นนักสู้ ดูเสริมสร้าง อย่างเหมาะสม แบบพิมพ์ใหญ่ ได้นิยาม ความนิยม หวานเปรี้ยวอม ขมแอบอิง หญิงแม่เอา รักของแม่ แลยามมอง ร้องมีค่า เปรียบแผ่นฟ้า ว่าใฝ่ฝัน วันคืนเฝ้า แม่รักลูก ถูกผิดรอ ขอแม่เรา ช่วยบรรเทา เข้าทั่วถึง ซึ่งหลักธรรม กราบเท้าแม่ แก่เฒ่ามี ชี้ความใหม่ รักตอมไต่ ใช้ตักเตือน เฉือนสูงต่ำ แม่คอยจ้อง ต้องพูดจา ว่าจดจำ แบบอย่างนำ ย้ำลูกนี้ ชี้แน่นอน หนูฟ้า รองประธานชมรมนักกวีเพื่อชีวิตคลองสามวามหากล
ฉ่ำสายฝนเดือนสิงหามาพลิ้วพรม ดุจดั่งสายน้ำนมแม่ชื่นหวาน สร้างรอยยิ้มอิ่มเอมสุขสำราญ เป็นวารีซาบซ่านทุกเม็ดริน น้ำนมแม่มีค่าน่ามหัศจรรย์ แหล่งสำคัญบำรุงครบหมดสิ้น ทั้งโปรตีน-ทอรีน-แลคโตเฟอร์รีน เป็นวัคซีนหยดแรกให้ลูกยา แม่คือพระอรหันต์สำหรับลูก แม่เฝ้าปลูกความคิดทรงคุณค่า แม่แนะนำแนวทางสร้างปัญญา แม่พร้อมแก้ปัญหาลูกตีบตัน น้ำใจแม่แผ่เผื่อกับลูกรัก ซึ่งประจักษ์กับใจไม่แปรผัน ความใยดีมีให้ลูกทุกวัน พร้อมแบ่งปันความสุขทุกวันคืน จะทดแทนอย่างไรไม่หมดสิ้น ตราบแม้ดินฝั่งร่างกลายเป็นอื่น พระคุณแม่ท่วมท้นยิ่งยั่งยืน ไม่สามารถขัดขืนคืนพระคุณ
พระคุณแม่ยิ่งใหญ่ในชีวิต ลูกน้อมจิตกราบกรานผ่านอักษร ซาบซึ้งในดวงใจไม่คลายคลอน ขอไหว้วอนเทวามาคุ้มภัย พรอันใดในหล้ามาบังเกิด สุดประเสริฐมอบให้ใจผ่องใส อายุยืนชื่นบานสำราญหทัย ห่างโรคภัยสุขสันต์นิรันดร ค่าน้ำนมแม่นี้มีคุณค่า สร้างลูกมาปลูกฝังดั่งคำสอน อดทนทำความดีศรีบังอร ชีวิตตอนบั้นปลายได้ร่มเย็น หมั่นทำบุญทำทานสืบสานศาสน์ จิตใจปราศจากทุกข์สุขพบเห็น แผ่เมตตาอภัยไม่ลำเค็ญ ทุกเช้าเย็นเห็นธรรมส่องนำทาง
แม่คือแม่ของลูกปลูกชีวิต กล้าต้นนิดเติบใหญ่เป็นไม้ร่ม เติมความรักรินน้ำใจใฝ่อบรม จะเชยชมเปรียบปานคุณมารดาแม่อาบเหงื่อต่างน้ำแสนลำบาก ทนทุกข์ยากตรากตรำจำฟันฝ่า รักถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกยา แม้แก้วตาดวงใจก็ไม่ปาน แม่คือพรหมของบุตรสุดประเสริฐ แม่เลอเลิศพิไลล้ำคำกล่าวขาน แม่คือครูผู้ชี้ทางสร้างผลงาน แม่สร้างสานสัมพันธ์ให้จำเริญถึงวันแม่เทิดทูนพระคุณท่าน วจีหวานร้อยรสบทสรรเสริญ เพลง ใครหนอ ค่าน้ำนมร้องชมเพลิน แซ่ซ้องเชิญเชิดชูชนนี ร้อยมะลิกราบลงตรงตักแม่ ใจแน่วแน่ตื้นตันอันสุขขี รำลึกคุณเทิดค่าบุพการี ชุบชีวีลูกน้อยดั่งกลอยใจ เทิดพระคุณอุ่นชีวามารดานี้ เทิดความดีของแม่ที่ยิ่งใหญ่ เทิดความรักที่ให้ลูกอุ่นละไม เทิดทูนไว้ซึ่งมารดาบูชาคุณ. ...ภัคพล...
แม่ แม่คนนี้ มีค่า อย่าสงสัย วินิจฉัย ไม่หมด จดอักษร มหาสมุทร สุดขอบฟ้า ค่ามารดร เขียนเป็นกลอน อ่อนล้า หาใดปาน พระคุณแม่ แท้จริง แสนยิ่งใหญ่ ภูเขาไฟ อันใดเปรียบ มิเทียบท่าน จากฝ่าเท้า เท่าหอย คอยเท่าจาน ทุกเหตุการณ์ ผ่านร้อนหนาว เลี้ยงเรามา ลูกทั้งหลาย ชายหญิง ไม่ทิ้งแม่ ต้องดูแล แก้ไข ไม่บ่นว่า ลูกอยู่ช่วย ป่วยไข้ ไปเยียวยา ต้องรักษา หาหมอ รอดูใจ ปรนนิบัต พัดวี ดีกับแม่ พูดจาแท้ แน่นอน หวานอ่อนไหว กิริยา ท่าที ดีเรื่อยไป ต้องพูดให้ ไพเราะ เสนาะจริง อย่าพูดจา มาตะคอก ออกเกรี้ยวกราด อย่าตะวาด ฟาดฟัน อันต่ำยิ่ง อย่าเบื่อหน่าย คล้ายแม่ แก่เกินลิง อย่าติติง สิ่งที่ ไม่ดีงาม จงรักแม่ แลดู อยู่ตลอด แม่สุดยอม กอดสวรรค์ อันล้นหลาม กตัญญู รู้คุณ บุญติดตาม อย่ามองข้าม ความดี ที่(ลูก)ต้องทำ ฮัจยีสมศักดิ์ บุญมาเลิศ ชมรมนักกลอนบึงกุ่มวรรณศิลป์ 64 หมู่ 1 ซอยบุญมาเลิศ ถนนเสรีไทย 9 แขวงคลองกุ่ม เขตบึงกุ่ม กรุงเทพฯ 10240 โทร 083 0191951
กราบสองมือแทบตักบอกรักแม่ คือรักแท้แม่ให้ไม่แปรผัน แม่ยังอยู่ลูกร่มเย็นเป็นสุขพลัน ทุกคืนวันใต้ร่มบุญแม่อุ่นเอย จำได้ว่าวัยเยาว์แม่เฝ้าถนอม แม่เห่กล่อมเลี้ยงดูไม่อยู่เฉย หยาดน้ำนมดื่มกินไม่สิ้นเลย วันนี้เอ่ยคำใดไม่เพียงพอ อันพระคุณแม่ไซร้แผ่ไพศาล ลูกจึงผ่านคืนวันฝันเติมต่อ เติบโตทั้งชีวีที่ถักทอ และยังก่อความกล้าสง่างาม จะวันแม่หรือวันไหนใจรักแม่ ไม่ผันแปรความรักไม่หักห้าม แม่คือพระประจำบ้านสานนิยาม ไร้คำถาม...ในความรักจากมารดร กราบสองมือด้วยใจไม่คลายรัก แน่แน่วนักในพระคุณอุ่นสมร ลูกตอบแทนกตัญญุตาเอื้ออาทร กอดแม่ตอนแม่ยังอยู่สู้ต่อไป ยังมีแม่ให้กอดออดอ้อนเสมอ จึงเลิศเลอทุกวันเหมือนฝันใหม่ แม่จ๋าแม่...รักแม่แน่แก่ใจ ลูกสุขได้ทุกวันนี้มีแม่งาม กราบแม่ค่ะ
แม่ของฉันคือผู้ให้ใหญ่หลวงยิ่ง ท่านบันดาลทุกสิ่งปรารถนา ลูกขอตั้งจิตมั่นกตัญญุตา ทดแทนคุณมารดาผู้ปรานี แม่จ๋าแม่เมื่อลูกเยาว์เฝ้าสอนสั่ง ลูกพร้อมพรั่งทั้งกายใจสุขี แม้มิมีแม่โอบอุ้มคุ้มชีวี ลูกคนนี้จะเป็นเช่นใดกัน ด้วยแม่ให้ความสุขคลายทุกข์ร้อน เอื้ออาทรหาใครเยี่ยมเทียมแม่ฉัน พระคุณแม่นั้นล้ำค่ากว่าจำนรรจ์ ทุกคืนวันลูกคำนึงถึงคุณา แม่จ๋าแม่วันนี้ลูกเติบใหญ่ ยืนหยัดได้มั่นคงแน่แล้วแม่จ๋า ขอดูแลแม่ดั่งแม่เลี้ยงลูกมา รักบูชาชนนีแสนดีเอย
อันพระคุณแม่นั้น เกินใคร ดินนั่นอาจเปรียบใจ แม่ได้ อากาศหล่อหลอมวัย เติบใหญ่ ดังแม่ดูลูกให้ อยู่ยั้งชีพชนม์
(แม่ถึงลูก) นับตั้งแต่ แม่รู้ข่าว เจ้ามาเกิด ถือกำเนิด เกิดก่อใน ร่างกายแม่ ความปิติ มีท่วมท้น ล้นดวงแด รักของแม่ แผ่ถึงลูก ด้วยผูกพัน เริ่มห่วงตัว กลัวลูกน้อย จะพลอยรับ ต้องเปลี่ยนปรับ กับสิ่งต่าง ที่สร้างสรร อารมภ์ดี มีความสุข ทุกคืนวัน เลิกหุนหัน พลันระวัง กลัวพลั้งตัว อดเปรี้ยวหวาน มันเค็มไว้ ไม่เกื่ยวข้อง ถึงแพ้ท้อง ต้องอาเจียร จนเวียนหัว เฝ้าถนอม ยอมทุกทาง อย่างเตรียมตัว เพื่อทูนหัว เลือดก้อนน้อย แก้วกลอยใจ ครบเก้าเดือน เจ็บเตือน เหมือนกายแตก ปวดร้าวแทรก เจ็บยิ่ง กว่าสิ่งไหน พอเจ้าคลอด รอดกาย เจ็บหายไป ลูกปลอดภัย ไม่อ่อนแอ แค่นั้นพอ เลือดในอก อกแม่นั้น กลั่นเป็นนม เลือดผสม นมผสาน หวานจริงหนอ แม่เห่กล่อม ยอมอดหลับ ขับเพลงคลอ แต่งห้องหอ รอเจ้า เข้านิทรา ยามลูกเจ็บ ลูกป่วย ด้วยฤทธิ์ไข้ แม่ห่วงใย อยู่ใกล้ชิด คิดรักษา คอยป้อนข้าว เฝ้าป้อนนม ผสมยา แม้เหนื่อยล้า หาท้อถอย คอยพัดวี สิ่งใดเล่า ที่เจ้านั้น ฝันอยากได้ แม่ยินดี ที่จะให้ ไม่หน่ายหนี ถึงลำบาก หากกำลัง ยังพอมี มอบสิ่งที่ ดีสุดให้ ไม่รีรอ ลูกทำผิด คิดโทษทัณฑ์ ถึงขั้นเฆี่ยน แม่เจ็บเจียน ขาดใจตาม ยามลูกพ้อ เฝ้าปลูกฝัง หวังแค่ให้ ได้ดีพอ สองมือก่อ ขอเห็นลูก เดินถูกทาง แม่รักลูก อย่างผูกพัน มิหันเห แม้ทะเล ภูผา หากีดขวาง จะอยู่ไกล อยู่ใกล้ ไม่ละวาง รักที่ให้ ไม่เคยบาง จางลงเลย (ลูกถึงแม่) ลูกรักแม่ แน่แท้ มิแปรผัน กี่คืน
พระคุณแม่นั้นยิ่งใหญ่หาใดเท่า ถนมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงเราเท้าเท่าหอย มาบัดนี้เติบใหญ่อย่าได้คอย ให้ท่านหงอยเลี้ยงดูผู้มีคุณ ในวัยเยาว์เฝ้าถนมกล่อมฟูมฟัก ไม่ได้พักซักผ้าอ้อมกล่อมคุณหนู ปวดท้องร้องฉีอึราดคอยเฝ้าดู สั่งสอนหนูเป็นเด็กดีเมื่อพบเจอ คอยพร่ำสอนเมื่อทำผิดไม่คิดโกรธ แม่ไม่โทษให้อภัยลูกได้เสมอ เป็นเด็กดีเมื่อเติบใหญ่ไม่ละเมอ อย่าพลั้งเผอคิดการใหญ่ไปโกงเขา ลูกเจ็บปวยแม่คอยเฝ้าข้าวอาหาร ทั้งการงานแม่ไม่เห็นสำคัญเท่า ลูกเติบใหญ่แม่เป็นไข้ไม่ทุเลา ลูกไม่เฝ้าบอกติดงานฉันอยู่ไกล ยามลูกมีทุกข์โศกบนโลกเศร้า แม่คอยเฝ้าเยียวยารักษาให้ จะตกงานหรือชอกช้ำระกำใจ แม่คอยได้ปลอบโยนพ้นทุกข์มา พระคุณแม่นั้นเกินกว่าหาไดเอย ท่านไม่เคยหวังสิ่งไดจากลูกหนา เฝ้าถนมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมา ปรารถนาให้ลูกนั้นเป็นคนดี
พระคุณแม่มากมายมหาศาล แม่เหน็ดเหนื่อยทำงานไม่พาลถอย แม่ตื่นเช้าเข้าครัวตัวเปื้อนรอย แม่ยังคอยป้อนข้าวเราเช้าเย็น แม่กัดฟันหมั่นสู้อยู่เสมอ แม้ต้องเจออุปสรรคยากแสนเข็ญ แม่ไม่บ่นแม่ทำแม้ลำเค็ญ แม่อยากเห็นวันหน้าลูกได้ดี แม่คอยสอนคอยสั่งและหวังไว้ ลูกเติบใหญ่ได้ดีมีศักดิ์ศรี แม้เจ็บปวดรวดร้าวคราวแม่ตี สิ่งเหล่านี้แม่ทำนำลูกโต แม่อดมื้อกินมื้อแม่ไม่บ่น แม่สู้ทนกล่อมเกลาเราอักโข แม่เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าจนผอมโซ แม่อยากเห็นลูกโตตอนบ้านปลาย แม่เฝ้าดูอยู่ข้างไม่ห่างเหิน ให้ลูกเดินด้วยดีถึงจุดหมาย ยามลูกล้มแม่ก้มประคองกาย คอยส่งท้ายลูกเดินสู่ปลายทาง ยามลูกเจ็บแม่คอยป้อนหยูกยา แม่ห่วงหาอาทรจนรุ่งสาง แม่ทนทุกข์ทรมานมิจืดจาง แม่หวังสร้างสิ่งดีให้ลูกยา แม่จ๋าแม่พระคุณแม่ล้นเหลือ แม่โอบเอื้ออาทรคอยรักษา แม่ปกปักรักลูกดั่งแก้วตา แม่ฟันฝ่าพาลูกถึงจุดปลาย แม่จ๋าแม่บัดนี้ที่แม่หวัง ลูกพร้อมพรั่งสิ่งนั้นอันแม่หมาย ขอให้แม่นอนหลับให้สบาย จากเพียงกายพระคุณแม่ลูกมิลืม แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง ที่เฝ้าหวง ห่วงลูกแต่หลัง เมื่อยังนอนเปล แม่เราเฝ้าโอละเห่ กล่อมลูกน้อยนอนเปล ไม่ห่างหันเหไปจนไกล เมื่อเล็กจนโตโอ้แม่ถนอม แม่ผ่ายผอม ย่อมเกิดจากรัก ลูกปักดวงใจ เติบโต โอ้เล็กจนใหญ่ นี่แหละหนาอะไร มิใช่ใดหน้า เพราะค่าน้ำนม ควรคิด พินิจให้ดี ค่าน้ำนมแม่นี้จะมีอะไรเหมาะสม โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม เลือดในอกผสมกลั
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ