พนมมือ ก้มลง ตรงตักอุ่น
กลิ่นละมุน ผ้าผวย ช่วยปลูกฝัง
เสื้อตัวเก่า เนานาน กาลรุงรัง
ขาดหน้าหลัง เห็นท้อง มองเมียงเมิน ... ...พูดเสียงแข็ง แรงน้อย ค่อยค่อยบ่น คนจนจน อย่างเรา เฝ้าขัดเขิน มีแค่ไหน ใช้แค่นั้น เดี๋ยวมันเกิน อย่าหลงเพลิน สิ่งใด ไม่เข้าที. .. .. เสื้อเก่าขาด ขนาดไหน แม่ใส่ได้ เงินที่ให้ เก็บไว้ เอาใช้หนี้ ลูกเหนื่อยยาก เข้าใจ ใช้แค่มี สิ่งดีดี ที่ทำ พร่ำภูมิใจ.. ... ..หมู เป็ด ไ่ก่ แพงลิ่ว หยุดหิ้วหาอย่าซื้อมา นักเลย แม่เอ่ยไว้
ปลาทูเค็ม ที่มี ขยี้ไป....
ฟูกดำเก่า แค่ไหน สุขใจแล้ว.
....
.....บ้านผุพัง หลังนี้ ที่แม่อยู่
พ่อและปู่ ช่วยสร้าง อย่างผ่องแผ้ว
อนุสรณ์ แห่งใจ ใสพราวแพรว
ฉะนั้นแล้ว ยอมตาย กายมุ่งมั่น.
....
...ขอแค่เจ้า เฝ้าจำ คำสั่งสอน
อย่านิ่งนอน อ่อนเอ แปร..เปลี่ยนผัน
อนาคต สดใส ใจตื้นตัน
ถึงวันนั้น จริงจริง ยิ่งภูมิใจ.
...
.....มิต้องการ สิ่งใด ในโลก..หล้า
ขอแผ่นฟ้า คุ้มครอง ป้องปกได้
ลูกกินอิ่ม เป็นคนดี ต่อนี้ไป
แม่นอนตาย ตาหลับ มิอับจน. ...
.....สิ่งที่แม่ ตอกย้ำ จำเสมอ
มิเผลอเรอ ทุกสิ่ง อิงเหตุผล
คนเรานี้ เลว ดี มีหรือจน
บาปเวียนวน ติดตัว ชั่วชีวี...
.
....ทุกถ้อยคำ พร่ำเอ่ย มิเคยลบ
ขอเคารพ บุญคุณ กรุ่นศักดิ์ศรี
ดูแลท่าน ตลอดกาล นานเนาปี
เป็นคนดี ของแม่ มิแชเชือน....
.
.....น้ำนมท่าน ทุกหยด สดจาก อก
ไหลรินปรก กายี ดีเสมือน
ดุจน้ำทิพย์ จากฟ้า หาลืมเลือน
ดั่งดาวเดือน เกลื่อนนภา ฟ้าพร่างพร
แม่....ของลูก คนหนึ่ง ซี่งสูงส่งจาก...เผ่าพงษ์ วงศ์ตระกูล สูญลับหาย ไป.....สุ่สรวง สวรรค์ ดาราราย แล้ว....กลับกลาย เป็นนางฟ้า สถาพร เหมือน...มีมนต์ ดลใจ ให้คิดถึง แก้ว.....ดวงหนึ่ง ผ่องใส ไม่ถ่ายถอน หลุด....พ้นแล้ว สูงส่ง วงโคจร ลอย....ถาวร บนฟากฟ้า ยามราตรี...
เจ้าพุ่มพวงร้องดังไปแปดบ้าน ญาติเผ่าพงษ์วงศ์วานนั่งห้อมล้อม มีของกินกล้วยอ้อยหลายชะลอม มารับขวัญเห่กล่อมโกนผมไฟ ผู้เฒ่าแก่ทำนายและทายทัก เจ้าหลานรักภายหน้าจะยิ่งใหญ่ ทำการงานจะสำเร็จโดยเร็วไว มีโชคชัยเป็นเจ้าเป็นนายคน โอ้ลูกจ๋าแม่ถนอมเฝ้ากล่อมเกลี้ยง หวังแค่เพียงแก่เฒ่าพึ่งสักหน มุ่งอบรมสอนสั่งอย่างอดทน การศึกษาเสาะค้นให้อย่างดี หวังให้ลูกเติบใหญ่ไปภาคหน้า ได้เก่งกล้าเป็นหลักมีศักดิ์ศรี เพราะกำลังแม่ทำได้แค่นี้ อนาคตอยู่ที่ตัวลูกแล้ว...
คิดถึงแม่แค่แชร์ก็เป็นสุข บอกว่าลูกรักแม่นั้นเพียงไหน อยู่ใกล้กันดูเหมือนไม่สนใจ พอห่างกันจึงเมื่อไรห่วงใยจริ มารำลึกถึงคำที่แม่สอน เป็นดั่งพรแก่ลูกทุกทุกสิ่ง เป็นคำสอนกลั่นมาด้วยใจจริง มีค่ายิ่งในชีวิตของลูกยา ขอน้อมนำคำสอนของแม่นี้ เป็นแผนที่ชี้ทางในวันหน้า พร้อมอุทิศชีวิตทุกเวลา แม้ชาติหน้าขอเป็นข้าใต้ธุลี
ในวันแม่..ได้แต่คิด..น้อมจิตถึง ลูกคำนึง..ถึงแต่แม่..ชะแง้หา แม้หลายปี..ที่เราร้าง..ห่างกายา ยังตั้งตา..คอยแม่กลับ.. นับคืนวัน ตั้งแต่น้อย..คอยฟูมฟัก..ด้วยรักแม่ คงความรัก..ปักดวงแด..มิแปรผัน พระคุณแม่..ตั้งแต่ครั้ง.. แม่ตั้งครรภ์ ช่างมากล้น..พ้นรำพัน..เกินบรรยาย ครบกำหนด..ทศมาศ..ปราศฯจิตหวั่น น้ำนมกลั่น..จนสายเลือด..แทบเหือดหาย แม่กับลูก..เฝ้าผูกพัน..ตราบวันตาย มิอาจกลาย..สายสัมพันธ์..อันตราตรึง แม่จ๋าแม่..แม่อยู่ไหน.. ในวันนี้ ในฤดี..นี้คงมั่น..คอยฝันถึง ใจดวงน้อย..ยังคอยหวง..ห่วงคำนึง รักแม่ซึ้ง..และตรึงตรา..ตราบฟ้าดิน..ฯ
ทำไมใจคนเราถึงเขลานัก ทำไมจึงหวังรักจากใจเขา ทำไมต้องน้อยใจไยมัวเมา ทำไมเศร้าหลั่งน้ำตาสุดอาลัย ทำไมไม่เข้มแข็งไม่แกร่งกล้า ทำไมต้องอ่อนล้าและหวั่นไหว ทำไมจึงยังมีภาพในใจ ทำไมตัดเยื่อใยไม่ขาดเลย ทำไมหนอหลงใหลไปติดข้อง ทำไมต้องมีน้ำตาเขาชาเฉย ทำไมเมื่อไหร่จักคุ้นเคย ทำไมถึงไม่เอ่ยคำอำลา ทำไมหนาหาเรื่องเปลืองความคิด ทำไมจิตวิตกเสียนักหนา ทำไมไม่รักตนทนด้านชา ทำไมหน้าแตกยับกลับยิ้มยวน ทำไมยอมเป็นทาสอนาถแท้ ทำไมแย่คิดถึงจึงรอหวน ทำไมต้องปกป้องถนอมนวล ทำไมป่วนปวดตามยามเขาตรม กับคำถามทำไมคงไขแจ้ง กับนิยามแห่งใจไยสุขสม กับรักที่ยิ่งใหญ่ใช่หลงลม ด้วยชื่นชมลูกน้อยข้อยเกิดมา คุณดูแลใจแม่หรือยัง? วันนี้โทรหาท่านหรือยัง? หญิงหนึ่งที่รักและห่วงใยเราที่สุด ทำไม?? ปล่อยแม่เหงา...เศร้า...ทำไมๆๆ???
รักตนอย่าจนใจ
อย่ารักใครอย่างทุ่มเท
สักวันเขาหันเห
จะเจ็บร้าวราวชีพวาย
เรื่องรักมักแปรเปลี่ยน ใจคนเวียนน่าเบื่อหน่าย รักแล้วก็กลับกลาย ผลสุดท้ายอาจชิงชัง หวังรักจะสดใส คงนับได้อย่าพึงหวัง สำรวมใจระวัง อาจภินท์พังไมแน่นอน ใครใคร่รักก็รักเถิด ให้ดีเลิศสโมสร เห็นค่าตนไว้ก่อน ไม่รุ่มร้อนตอนจากลา รักดีนั้นมีแน่ ก็พ่อแม่รักลูกยา รักยิ่งกว่าแก้วตา เกินสรรหามาเปรียบเปรย รักกันต้องเข้าใจ คือการให้ไม่ละเลย สุขทุกข์ไม่เชือนเฉย ฝึกให้เคยไม่ช้ำใน...อิอิ ช้ำในก็ใบบัวบกเน้อ .....
ชายหนุ่มเลิกงานกลับบ้านช้า ลูกชายมองนาฬิกาก่อนเข้าบ้าน เด็กน้อยตัดสินใจอยู่เนิ่นนาน พ่อครับชั่วโมงทำงานได้เท่าไร? ชายหนุ่มมองลูกชายแล้วหงุดหงิด มันใช่สิทธิ์ลูกควรรู้แล้วหรือไม่? เอาเถอะถ้าลูกอยากรู้...ขอตอบไป 20 เหรียญ เขาคิดให้ต่อโมงยาม เด็กน้อยยืนนับนิ้วตีหน้าเศร้า ก่อนจะบอกเสียงบางเบาเกินหักห้าม ผมขอยืม 10 เหรียญก่อน-ค่อยติดตาม พรุ่งนี้จะพยายามมาใช้คืน ชายหนุ่มตวาดเปรี้ยงเสียงดังลั่น นี่มันลูกของฉันหรือคนอื่น หยุดคิดเรื่องโง่โง่..ดับไฟฟืน วันพรุ่งนี้และมะรืนต้องไปเรียน วันรุ่งขึ้นชายหนุ่มเริ่มหายโกรธ พ่อขอโทษ...พ่อให้ลูกยืม 10 เหรียญ บอกพ่อหน่อยที่เมื่อคืนเจ้าวนเวียน เจ้าจะเอาเงิน 10 เหรียญไปทำอะไร? เด็กน้อยค่อยรวมเศษเหรียญสะสมมา รวมเป็น 20 เหรียญกว่ากำกอบไว้ ผมขอซื้อเวลาพ่อที่หายไป วันนี้กินข้าวเย็นไหม...ซักหนึ่งชั่วโมง!!!
วันที่1ของการพับนกกระเรียนเพื่อแม่ นกกระเรียนหนึ่งพันตัวหัวใจขวัญ ให้แม่นั้นอายุยืนสดชื่นเสมอ ลูกขอพับทุกวันไม่ฝันละเมอ ใจพร่่ำเพ้อรอห้าปีเออร์ลี่รีไทร์ � ขอให้แม่สุขภาพดีมีความสุข ไม่มีทุกข์ครองชีวิตจิตแจ่มใส ปฏิบัติธรรมได้พบความสงบใจ ทุกสิ่งไม่จีรังดังพระธรรม วันนี้อนงค์นางเริ่มพับนกกระเรียนสีขาวจากระดาษสมุดโน้ตเล่มเล็ก หลังจากได้กลับจากเมืองไทยไปเยี่ยมแม่มา อยากทำอะไรที่เป็นความหมายของการมีอายุยืน มีสุขภาพดีให้แม่ แม้ว่าแม่จะไม่ได้ป่วยในตอนนี้ ได้ไอเดียจากการพับนกกระเรียนของญี่ปุ่นและความเชื่อของจีนเกี่ยวกับนกกระเรียน นอกเหนือจากการดูแลแม่ในด้านร่างกายและจิตใจ การสนับสนุนให้แม่ได้ปฏิบัติธรรม ตามหลักพระพุทธศาสนาแล้ว ก็อยากทำอะไรเพิ่มให้เป็นขวัญกำลังใจค่ะ ไม่ได้ยึดติดอะไร เพราะเกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้ แต่ก็อยากทำให้แม่ค่ะ เลยขอเริ่มทำตั้งแต่วันนี้ ยังไม่รู้ว่าจะทันฝากพี่ชายที่จะกลับเมืองไทยวันที่ 12 กุมภาพันธุ์นี้หรือเปล่า เอาใจช่วยอนงค์นางด้วยนะคะ นกกระเรียน � � � � � �จัดว่าเป็นสัตว์มงคลที่มีความหมายที่ดีอีกอย่างหนึ่ง การใช้นกกระเรียนจะช่วยส่งเสริมให้อายุยืน สุขภาพร่างกายแข็งแรง หน้าที่การงานราบรื่น และส่งเสริมการเรียนให้ดี ดังนั้นถ้าตั้งนกกระเรียนไว้ในบ้านก็จะส่งผลให้ คนสูงอายุในบ้านมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง หากมีคนเจ็บไข้ได้ป่วยก็จะหายป่วย คนหนุ่มคนสาวจะมีหน้าที่กา
ยายกับตาเย็บผ้าบนสวรรค์ ๑.ยินเรื่องหลังครั้งเก่า ยายเล่าว่า ยายกับตาอัตคัดเข็ญขัดสน เงินค่อยเก็บ เย็บผ้าเวลาจน ลูกเจ็ดคนรักษ์เลี้ยงกล่อมเกลี้ยงมา เรายากใฝ่ไขว่ทรัพย์ถึงนับล้าน ลูกจงจารจดจำ ของล้ำค่า สิ่งใดใดไม่อนันต์เท่า ปัญญา ทรัพย์วิชา แม่พ่อให้ต่อทุน สู้กรำเหนื่อยเมื่อยเหน็บนั่งเย็บจัก ส่งลูกรักเล่าเรียนพากเพียรหนุน ลูกรู้เจตเมตตาความการุณย์ จึงต่างตุนวิทยาประสาตัว จวบก้าวหน้าสง่าล้ำ มีตำแหน่ง ก็ด้วยแรงวิทย์อุ้มช่วยคุ้มหัว ทางชีวาคลาคล่องพ้นหมองมัว สำนึกทั่วพ่อแม่รักแผ่ปัน ๒.ตาพลัดพรากจากจรไปก่อนแล้ว ดวงจิตแผ้วพำนักตระสักสวรรค์ พอวันเดือนเคลื่อนผ่านมินานครัน ยายดับขันธ์ไปประทับคู่กับตา เพื่อกอปรก่อกรอด้าย เก็บสายเมฆ มาเย็บเสกทีละเส้นแปรเป็นผ้า ผ้าพิสุทธิ์ผุดผ่องคือท้องนภา ทิพย์ภูษาอันอะเคื้ออยู่เหนือเรา ทั้งตายายหายลับเพียงดับร่าง วิญญาณพร่างพริ้งเฉิดบรรเจิดเฉลา ไพโรจน์เรืองเมืองแมนคือแดนเนา โพยมเพรานั่นแหละผ้าของตายาย ขอกราบคารวะดวงวิญญาณ คุณยายสุดจิตต์ แซ่โค้ว ยายของข้าพเจ้า ผู้มีพระคุณเสมอมารดาบังเกิดเกล้า ซึ่งล่วงครรไลไปสู่พิมาน เมื่อวันที่ ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖ เวลา ๒๔ นาฬิกา ๔ นาที จากใจบูชาสูงสุดของหลาน ชูพงค์ ตรีวัฒน์สุวรรณ
แม่อยู่บนดวงดาวหนาวไหมคะ เดี๋ยววันพระหนูจะทำยำมะเขือ เตรียมของหวาน..ผลไม้ใส่ลำเรือ วัดคุ้งเหนือมีงาน..ทำทานบุญ คิดถึงแม่ทุกวันยามสั่นหนาว ใจปวดร้าวร่ำไห้..หาไออุ่น หนูว้าเหว่...เดียวดายไร้ร่มบุญ ชีวิตวุ่นวกวน..ขาดคนเตือน หยิบซิ่นไหม..สีกลีบบัวใจรัวสั่น ผ้าผืนนั้นนุ่มละไมหาใดเหมือน แม่ซื้อให้เป็นของขวัญวันคืนเรือน วันนี้เปื้อนหยาดน้ำตา...อาลัยรัก ห่มสไบสีนวล..ยังอวลกลิ่น บุหงาริน..รำไปใจประจักษ์ พระคุณแม่ท่วมท้นล้นใจนัก ฝากบอกรัก..แม่อีกที..ครั้งที่ร้อย
ฉันเห็นเขาเล่นกันมันเลยอยาก ถู กระชากลากไต่ไปกับเขา โหนสะพานคานไต่ไล่จับเอา ทำตัวเบาไม้หกกระดกดี ขึ้นแทงค์น้ำข้ามงับจับไอ้เข้ แบ่งข้างเป้โดดจับสลับหนี ทอยตั้งเตเร่เบี้ยเขี่ยเป็นที เปลือกหอยมีซื้อได้ขายข้าวแกง เล่นผัวเมียพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก ทำเป็นเซ็กซ์จูบกัน นั้น! ทำแผลง ไปทำงานก่อนนะแม่ไอ้แดง ก่อกำแพงเป็นบ้านสำราญใจ เล่นตีบอลแบ่งข้างคนขว้างลูก ใครตีถูกควบวิ่งกลิ้งไถล แตะหลักน้อยคอยพักตรงหลักไป วิ่งให้ไวอ้อมหลักมาพักรอ เสือตบตูดครูดไถไปกับพื้น ถูกเตะฝืนถีบโดนทีเดียวขอ อีกากก งกไข่ ใช่ใจคอ เสียงหัวร่อเล่นหนำจนค่ำรอน เห็นแม่มาให้พล่านก้านมะยม เสียงฟาดลมดังขวับขยับถอน ถอยตัวทันหันขวับขยับจร เข้าบ้านก่อนอาบน้ำตามไปตี เรียกกี่ครั้งทำเมินแม่ทำไม แว๊กเข้าใส่ เสียงขวับไม่นับที กลัวแล้วจ๋า จำไหม? ไม่หยุดตี ร้องพร้อมฉี่ สะอื้นแสนขื่นใจ มาวันนี้ ขับผ่านสนามนั้น ฉันเห็นฉัน วิ่งอยู่ดูสดใส เลยถามย้อนตอนนั้นมันส์รึไง แม่รู้มั้ย?ฉันเก็บรอยเจ็บจำ แม่ตอบฉันวันนั้นฉันน่าตี เอ้า! ดูดิ มีหน้า มาทำขำ ได้....โอเช อย่าหาว่าใจดำ ยุติธรรม ที่สุด หยุดจ่ายเงิน แม่ร้องจ๊าก ว๊ากใส่ ให้ตระหนก รีบพูดยก เรื่องบุญคุณทำเขิน ปลอกกล้วยป้อนบดไข่ใครกินเกิน หักก็เชิญจ่ายมาค่าน้ำนม นมสองเต้าเท่าไหร่ขอให้บอก เดี๋ยวลาออกแล้วไปขายขนม แม่ลูกอ่อนเจอะป้อขอรีดนม ยักคิ้วข่มแม่ขำทำพูดดี แม่ขอโทษโกรธย้อนเมื่อตอนนั้น แม่กลัวฉันจะ
แม่ไม่เคยสอนลูกเรื่องปลูกรัก สอนแต่ปักดำกล้าท้าแดดฝน ด้วยสองแขนสองขาพาอดทน เหงื่อไหลปนปะแก้มยังแย้มกัน สอนรักชาติศาสนาพระมหากษัตริย์ เป้าหมายชัดปริญญาพาก้าวฝัน เมื่อเรียนจบตอบแทนแผ่นดินพลัน เป็นคนดีแหละนั่นคือความงาม จึงอ่อนการเรียนรู้เรื่องความรัก เคยอกหักเพราะชายในสยาม เพราะมองภาพด้านเดียวเที่ยวคิดตาม ว่านิยามความหมายคือตายแทน ผ่านเวลาเสี้ยวหนึ่งของชีวิต เรียนถูกผิดเกิดดับมานับแสน ยังไม่เห็นสักใครตายแทนแฟน มีแต่แจ้นวิ่งหนีเมื่อผีมา ^_^
พรุ่งนี้.. มีพิธี มีงานใหญ่ แห่งมหาวิทยาลัย .. ในปีหนึ่ง หลายคน หลายครอบครัวคอยวันถึง เป็นวันหนึ่งซึ่งสำคัญ ใช่วันผ่าน ใจพ่อปลื้ม แม่ยิ่งปลื้ม ..ต่างลืมทุกข์ รับความสุข แม้เกลือกทุกข์..ยังสุขสันต์ คราบเหงื่อแห้ง ที่แฝงล้า มานานวัน อันตรธาน...เร่งวันนับ รับปริญญา ! จอเก่าๆ ..ข่าวคงมี นับนี้จ้อง เสื้อครุยครอง มองลูกใส่ นัยน์ตาพร่า ภาพองค์ท่าน ประทานให้ได้ปริญญา ที่แลกมา ด้วยน้ำตา และคราบไคล เห็นพ่อแม่ และพี่น้อง ฉลองลูก สนานสนุกปลุกรอบบ้านจัดงานใหญ่ เหมารถบัส จัดฟรีทัวร์ จนกลัวใจ มีเครื่องไฟ ให้เกริกก้องฉลองกัน อยากกระทำอย่างเขา ..แต่เจ้าย้ำ อย่ากระทำอย่างเขา ..เขลาทั้งนั้น บ้านของเขา บ้านของเรา ..จนเท่ากัน คำเจ้านั้น บอกให้คิด ..ผิดแนวทาง เงินเดือนแรก.. เจ้าทูนให้เก็บไว้อยู่ กตัญญู รู้คุณ ..จึงหนุนสร้าง ดูในจอ พอเห็นได้ ไม่แตกต่าง ก็แค่ร่าง สร้างครุยสวม ..ร่วมปรีดา ต่อแต่นี้ ..หน้าที่ลูก ทุกๆอย่าง ให้พ่อวาง ให้แม่อุ่น แทนคุณกล้า หยาดเหงื่อเจ้าจะทดแทน อย่างแน่นหนา เช็ดน้ำตา เช็ดคราบไคลให้ใสงาม พรุ่งนี้ ..มีงานใหญ่ในบ้านเก่า ฉลองเรา พ่อแม่ลูก ..ผูกพันสาม พร้อมปริญญา มหาบุตร ที่สุดงาม ตามคำปราม ..ธรรมนำทาง อย่างเจ้าทำ !
เพราะพ่อเป็นคนใบ้ใช่ไหมลูก เจ้าจึงถูกเพื่อนล้อหัวร่อเล่น เจ้าอับอายใช่ไหมที่ได้เป็น เจ้าจึงเว้นช่องว่างระหว่างเรา ลูกไอ้ใบ้เขาเหน็บเจ้าเจ็บปวด พ่อก็รวดร้าวใจที่ใครเขา ใช้วาจาล้อเล่นเหมือนเป็นเงา ติดตามเจ้าเช้าเย็นพ่อเห็นใจ ด้วยวัยเยาว์เจ้านั้นในวันนี้ น้ำตาที่เอ่อล้นเกินทนไหว พ่อเพียรเช็ดน้ำตาทุกคราไป พ่อเพียรใช้ท่าทางต่างวาจา พ่อชี้เจ้าแล้ววกชี้อกพ่อ สองมือห่อหัวใจส่ายใบหน้า แทนคำบอกรักเจ้าเท่าชีวา รักมากกว่าผู้ใดหาใครปาน พ่อขอโทษที่ไม่เหมือนใครอื่น ไม่อาจยื่นคำรับหรือขับขาน ไม่อาจปลอบขวัญเจ้าเล่านิทาน ให้เจ้าผ่านความสุขไร้ทุกข์ใจ พ่อไม่ใช่พ่อที่ดีที่สุด อยากให้หยุดคิดต่างได้บ้างไหม ให้คิดถึงความหวงและห่วงใย รักที่ให้มากกว่าเหนือฟ้าดิน.... ------------ (ไร้อันดับ) http://www.youtube.com/watch?v=Ou7WHhtxcM4
...กลอนบูชาพระคุณแม่.. *เนื่องวันแม่ที่สิบสองเดือนสิงหา ชาวประชานึกถึงแม่กันอีกหน แม่ของท่านแม่ของฉันแม่ทุกคน แม่ปวงชนคือแม่ของแผ่นดิน *เทิดพระเกียรติขอจงทรงเกษมสุข นิราศทุกข์จากโภยภัยไกลเศร้าหมอง ปราศโรคร้ายเกษมศาสน์กายดั่งทอง ผิวผุดผ่องละอองเนียนเทียมดวงจันทร์ *วันของแม่นี้ดีประเสริฐยิ่ง ย้ำความจริงพระคุณแม่แผ่ไพศาล เป็นแม่พิมพ์ที่ดีครูอาจารย์ เป็นแบบอย่างแก่ลูกปลูกคุณธรรม *พระคุณแม่ล้นฟ้ามหาสมุทร บริสุทธิ์เกินกว่าคำปราศรัย ลูกควรคิดถึงพระคุณแม่ร่ำไป ควรบวชให้พระคุณแม่ทดแทนคุณ *พระคุณแม่เป็นหนึ่งไม่เป็นสอง เพราะแม่ต้องเลี้ยงดูลูกสู่จุดหมาย เลี้ยงลูกโตขึ้นมาแม้เสี่ยงตาย แม่ก็หมายให้ลูกตนเป็นคนดี *พระคุณแม่ยิ่งใหญ่นักเป็นผู้ให้ สุดหัวใจของท่านนั้นแสนห่วง ลูกหนึ่งคนคือหัวใจแม่หนึ่งดวง แม่จึงห่วงอยากให้ลูกตนได้ดี *แต่ว่าลูกบางคนก็สิ้นคิด แม้ลูกผิดแม่อภัยให้เสมอ ลูกไม่เคยนึกถึงอกแม่ของเธอ บางคนเผลอตีด่าแม่ของตน *แม่เป็นคนเช่นไรก็คือแม่ ผู้ให้แท้ให้ชีวิตอย่าผลักไส ให้อุ้มชูให้เลือดเนื้อให้ทั้งใจ ให้เลี้ยงดูเจริญวัยสุขสมบูรณ์ *แต่ว่าลูกบางคนมาลืมแม่ ช่างบาปแท้โธ่ลูกรักลูกอยู่ไหน แม่คิดถึงแต่ลูกจนร่ำไห้ ลูกไปไหนทำไมไม่กลับมา *แม่เป็นห่วงแต่ลูกตั้งแต่เกิด ให้กำเนิดลูกน้อยคอยเฝ้าขวัญ คอยให้นมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงทุกวัน ความผูกพันธ์นั้นสายเลือดทิ้งไม่ลง *คลอดหนึ่งครั้งเสี่ยงหนึ่งครั้งอาจตายได้
๑. อ้อมกอดแม่แผ่ไว้ซึ่งไออุ่น คอยเกื้อหนุนจุนเจือไร้เงื่อนไข แม่ฟูมฟักรักลูกปานดวงใจ เฝ้าห่วงใยอาทรเสมอมา ๒. ยากลำบากตรากตรำขนาดไหน มิบ่นให้ได้ยินสิ้นเสน่หา ทะนุถนอมกล่อมเกลาเฝ้าเมตตา เลี้ยงลูกยาเติบใหญ่ได้ดิบดี ๓. แม้ทนทุกข์อุ้มท้องนานหลายเดือน มิแชเชือนเบือนจิตคิดหน่ายหนี รักถนอมกล่อมครรภ์เฝ้าพัดวี ด้วยชีวีแม่พร้อมยอมทุกข์ทน ๔. เมื่อเยาว์วัยเจ้าเล็กไร้เดียงสา แม่เหน็ดเหนื่อยกายาหาสับสน เลี้ยงลูกน้อยนั้นยากลำบากลำบน ก็ดิ้นรนทนสู้อยู่เรื่อยมา ๕. ตื่นแต่เช้าเข้าครัวกลัวลูกหิว แม่วิ่งลิ่วเวียนวนเข้าค้นหา ให้ลูกน้อยพลอยอิ่มกินข้าวปลา ทุกเวลาแม่คอยเฝ้าระวัง ๖. คอยสั่งสอนตอนเยาว์ให้เข้าใจ เป็นผู้ใหญ่ที่ดีนี้แม่หวัง ทุกย่างก้าวปัญหาคอยประทัง เป็นที่ตั้งรอลูกอยู่ทุกคราว ๗. พอเติบโตขึ้นหน่อยพลอยห่วงหา กลัวลูกยาบาดเจ็บหรือเหน็บหนาว เครื่องนุ่งห่มเสื้อผ้าหลากเรื่องราว จึงงดสาวงดสวยด้วยแม่ยอม ๘. จนเติบใหญ่ได้งานการหน้าที่ แม่คนนี้ดีใจใช้หล่อหลอม ยังประหยัดมัธยัสถ์และอดออม แม่เตรียมพร้อมเผื่อไว้ไม่ลืมเลือน ๙. พระคุณแม่แผ่ไว้กว้างไพศาล เกินกล่าวขานพรรณนาหาใดเหมือน ควรรีบเร่งทดแทนอย่าแชเชือน จงคอยเตือนตนไว้ก่อนสายเกิน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ