คนเราเกิดมาที่แตกต่าง เป็นเพราะกรรมสรรสร้างอย่าสับสน ไม่ใช่ใครที่ไหนคอยบันดล แต่เป็นกรรมของทุกคนดลบันดาล แต่มีคนส่วนใหญ่เข้าใจผิด ว่าพระพรหมลิขิตชีวิตฉัน จึงรอคอยพระพรหมดลบันดาล ให้ชีวิตเรานั้นจงโชคดี แล้วชีวิตไม่คิดแสวงหา มัวแต่คอยวาสนามาถึงที่ แล้วชีวิตก็ตกต่ำลงทุกที ไม่เข้าใจว่ากรรมนี้คอยสร้างตน
หัตถามือยอมือไหว้ วันทา นิ้วสิบเรียงถ้อยมา นบน้อม ก้มเคารพไหว้สา คุณท่าน เลิศแล้ว ยกธูปเตียนดอกพร้อม เทิดไหว้หัตถา ดอกมะเขือมอบไว้ ถ่อมตน หญ้าแพรกจักอดทน สืบสร้าง ดอกเข็มเฉียบแหลมคน เปรียบดั่ง ปัญญา ข้าวตอกแตกขาวอ้าง เจริญไซร้ความดี พระคุณครูยิ่งแล้ว ใหญ่หลวง สอนสั่งบ่ปิดลวง บอกชี้ ขัดเกลากรวดหินตวง ได้ค่า เม็ดพลอย ขอรำลึกคุณนี้ มากล้นพรรณนา
ลูกน้ำฟ้าอาลัยในวันเก่า วันที่ศิษย์เคยเล่าเรียนท่านเพียรสอน มาวันนี้ท่านจากไปใจอาวรณ์ ศิษย์ร้าวรอนหัวใจอาลัยลา ฟ้าส่งท่านมาเป็นครูภูมิศาสตร์ เป็นนักปราชญ์เรื่องอากาศหยาดน้ำฟ้า เป็นอาจารย์ใจดีมีเมตตา เป็นนางฟ้าอบอุ่นละมุนละไม ภาพความหลังครั้งเก่าเหล่าลูกศิษย์ ยังตรึงจิตยิ้มของครูดูสดใส ไม่เคยเห็นครูนวลโกรธพิโรธใคร เป็นคุณครูในดวงใจไปนิรันดร์ หมดเวลาคืนร่างลับกลับสู่ฟ้า ดลวิญญาณ์ครูสู่ห้วงสรวงสวรรค์ สู่สุคติในสัมปรายภพจบไกวัล นิจนิรันดร์กตัญญูกราบครู...เอยดูเพิ่มเติม
จะว่าไปดีใจเหมือนได้แก้ว รอมาแล้วปีกว่าน่าจะได้ ไม่เห็นเปิดรับสมัครชักถอดใจ หรือจะให้จ่ายตังค์กระมังนะ เข้ามาอ่านเฉยเฉยไม่เคยบ่น แต่อยากเขียนด้วยคนแค่นี้หละ เห็นเขาคุยไปมาแบบจ๋าจ๊ะ ก็เงอะงะสับสนอยู่คนเดียว ยังไม่รู้จักใครขอไหว้ก่อน จะแก่อ่อนกว่าใครไม่น่าเกี่ยว ค้อมหัวก้มประนมกรซะอ่อนเชียว ขอฝากตัวหัวเดียวกระเทียมโทน แม้อ่อนหัดจัดอาวุโสด้อย เป็นยักษ์เด็กลิงจ้อยเที่ยวห้อยโหน ให้โลดเต้นเผ่นรี่ปรี่กระโจน สวมหัวโขนตัวประกอบก็ชอบใจ หวังเมตตาปรานีจากพี่น้อง อย่าให้ต้องเฮโลถึงโห่ไล่ ฉันว่านอนสอนง่ายจะตายไป มีอะไรเหลาะแหละโปรดแนะนำ ไม่ถนัดกลอนรักและกลอนเศร้า อีกกลอนเหงาชอบแต่แง่ขันขำ ไม่เป็นโล้เป็นพายสายประจำ ก็ขออำลาก่อนนอนเสียที เดชา วู ๐๒.๒๐ น. ๒๒/๐๔/๕๖
ฉันบังคับฉันดุฉันโหดร้าย ขึ้โวยวายอารมณ์เสียอยู่เสมอ เธอคงไม่อยากพบไม่อยากเจอ สายตาเธอคงมองว่าฉันเลว ฉันกรีดกั้นทุกอย่างในความคิด เหมือนนำพาชีวิตเธอตกเหว ฉันไม่สนแม้ใครว่าฉันเลว ฉันแหลกเหลวเพียงหวังเธอได้ดี ที่ฉันคอยดุด่าค่อยว่าร้าย โปรดเข้าใจความหมายฉันให้ดี ใช้หัวใจของเธอที่เธอมี ลองคิดดูอีกทีที่ฉันทำ ไม่จำเป็นที่ฉันต้องเสแสร้ง แกล้งแสดงทำเหมือนให้เธอขำ ฉันคนนี่..นี้แหละที่จะนำ พาเธอนั้นไปยังฝันตามใจเธอ อาจจะดูโหดร้ายในสายตา อาจจะดูเหมือนคนบ้าอยู่เสมอ ฉันแค่หวังให้เธอได้พบเจอ ทางที่เธอต้องการตลอดมา ซักวันหนึ่งเธอคงรู้และเข้าใจ ว่าเหตุใดฉันถึงคอยดุด่า ถึงวันนั้นเธอคงสุขอุรา จงรู้ว่าครูอาจารย์นั้นหวังดี.....
ลูกศิษย์ฉัน ชั้นมอห้า น่ารักไหม เพลิดเพลินใน ไฮเทคโน โทรศัพท์เขา นั่งตักเพื่อน เหมือนลูกพ่อ หนอศิษย์เรา ตัวไม่เบา เลยนะ จตุรงค์ ธรรมนูญ ไม่หนัก รักเพื่อนมาก จตุรงค์ เพื่อนยาก นั่งไหลหลง พิทยาธร จับภาพถ่าย ดังจำนง เจ้าตัวคง ไม่รู้ ครูสั่งมา ครูกระดาษทราย ๙ มีนาคม ๒๕๕๖
ครูเป็นเพียงกรวดทรายหนึ่งในล้าน ที่ผสาน ปูน หิน น้ำทำเสาเข็ม ตอกลึกลงคงมั่นหมั่นเติมเต็ม โคลนตมเค็มอย่างไรไม่สั่นคลอน ครูเฝ้าดูอยู่ห่างห่างอย่างห่วงห่วง กาลผ่านล่วงแนะนำพร่ำสั่งสอน ด้วยดวงจิตเมตตาเอื้ออาทร ศิษย์ว่านอนสอนง่ายไม่ดื้อดึง วันนี้ศิษย์ดุจตึกระฟ้าตระหง่าน งามตระการตามฝันดั้นด้นถึง ครูภูมิใจในตัวศิษย์จิตคำนึง ว่าเป็นหนึ่งในรากฐานอันมั่นคง ขอให้ศิษย์คนดีมีความสุข ด้วยสนุกกับการงานสานประสงค์ ทั้งก้าวหน้าในหน้าที่ที่ดำรง ขอศิษย์ทรงความดีไว้ให้ดุจเกลือ ครูกระดาษทราย ๕ มีนาคม ๒๕๕๖ จดหมายจากศิษย์ ตอนป..๖
เด็กชายใหม่ รักหมู่ เป็นเด็กดี เพราะเขามี ทางไปได้ดังฝัน พ่อแม่ญาติ พี่น้อง ประคองกัน คอยสร้างสรร แนะนำ จงทำไป ไม่ดุด่า ว่าร้าย ให้ขายหน้า เมื่อเวลา ผิดพลั้ง ยังสอนให้ ที่ทำมา ไม่ดี มีอย่างไร ผิดตรงไหน สอนให้คิด พินิจดู ใช้เมตตา กรุณา มาว่าสอน ดีกว่าข่อน บ่นสวด ให้ปวดหู นั่นมิใช่ หนทาง อ้างว่าครู ถึงจะรู้ ก็ไร้ค่า ไม่น่าฟัง เพราะเป็นเด็ก ชายใหม่ ให้สั่งสอน ใคร่ขอวอน คุณครู ที่รู้ผัง ดัวยยังเด็ก เล็กอยู่ อยากรู้จัง จะรอฟัง ครูสอน ไม่อ้อนกวน
เสียงไม้เรียวหวดขวับลงกับก้น แสบเสียจนแทบว่าน้ำตาไหล ผองลูกศิษย์เห็นหน้าฉันคราใด ต้องหนีไกลเพราะกลัว เบื่อฉันเหลือทน บางคนตั้งสมญาว่าแม่มด เพราะภาพพจน์ในหน้าที่ฉันขี้บ่น หัวโบราณอย่างนี้ไม่กี่คน ชอบเสกมนต์ดำใส่ผ่านไม้เรียว จนดาวเคลื่อนเดือนคล้อยลอยลับฟ้า ศิษย์ใหม่มาเก่าไปหลายสิบเที่ยว ฉันยังคงเพาะบ่มแรงกลมเกลียว สอนศิษย์เฮี้ยวให้รู้รับสรรพวิชา นักเรียนยังเรียกสมญาว่าแม่มด ไม่ละลดความเนี๊ยบระเบียบกล้า ทั้งสั่งสอนเคี่ยวกรำธรรมจรรยา เหมือนเข้มงวดตรวจตรามาแต่ใด ถึงวันนี้อายุลุหกสิบ แรงจะหยิบไม้เรียวนั้นแม้นยังไหว แต่วิชาชีพฉันสั่นหทัย ต้องจำใจกล่าวคำว่าอำลา ภาพเด็กน้อยเยาว์วัยในวานวัน คือสิ่งอันสวยซึ้งคะนึงหา ที่ดุด่าว่าบ้างเป็นบางครา ด้วยเพราะว่ารักสะพรั่งและหวังดี เพื่อวันหนึ่งวันใดในอนาคต ศิษย์แม่มดจะเพลินเจริญศรี ครองธรรมา-ร่างไม่ไหลใรวารี ทั้งอัคคีก็มิไหม้ประลัยลาญ โอ้วันนี้ศิษย์มากันคลาคล่ำ แม่มดน้ำตาไหลใจสุขศานต์ เปล่า-มิได้ทุกข์กระไรในดวงมาน ฉันชื่นบานเพราะซึ้งค่าคำว่า "ครู"
* วันครู * งานของครูมองไปดุจสายน้ำ ที่คอยย้ำพร่ำบ่นปนรักษา ดุจเรือจ้างลอยล่องท่องธารา เพื่อนำพาหมู่เหล่าเฝ้าพากเพียร จะมีใครบ้างเล่าเฝ้าแลเห็น ทุกข์ลำเค็ญเหนื่อยยากฝากงานเขียน แนะแนวทางต่อสู้มุ่งสู่เรียน เพื่อจะเปลี่ยนหนทางสร้างสิ่งดี เมื่อพ้นอกหมู่เหล่าเฝ้าหนีพราก บ้างก็ฝากสิ่งงามมิหยามศรี พอเติบใหญ่สูงส่งหลงเปรมดิ์ปรี น้อยนักที่แลเห็นเช่นงานครู แม้นยากจนหาบ่นต้องทนสู้ ฝากความรู้ต่อศิษย์มิคิดอดสู ต่อความยากลำเค็ญเน้นเอ็นดู เพื่อยอดพธูของใจให้ผ่านกาล ฝันของครูฝากไว้ในเหล่าศิษย์ เพื่อประดิษฐ์ผองชนปนสมาน ให้ปรองดองสามัคคีหนีภัยพาล เรียนรู้ผ่านสิ่งร้ายสิ้นคลายไป ด้วยชีวิตต่ำต้อยด้อยคุณค่า จิตอาสาร่ำร้องปองสิ่งไสว หวังนำพาชีวิตคิดทางไกล เพื่อจะให้เหล่าศิษย์ติดดวงดาว กาลเวลาผ่านไปแทบไร้สิ้น กลับโผผินบินไปในกลางหาว หวนกลับมาทำร้ายในสิ่งพราว ลืมเรื่องราวของชีวิตถูกปลิดไป ชีวิตครูน้อยใหญ่ให้ล่วงผล๊อย ถูกศิษย์สอยล่วงลงตรงความไหว อุดมการณ์ล้างสมองครองเข้าใน ผ่านเยาว์วัยหวังใหญ่ให้ลืมครู. * แก้วประเสริฐ. *
กาพย์ฉบัง ๑๖ ทวยราษฎร์ชาติซ้องครูดี พระราชินี พระองค์ทรงสอนวิชา สอนศิษย์คิดคล่องลองมา หลากหลายสาขา รู้จักตระหนักตรองดู วิจิตรประดิษฐ์งามหรู โครงการงานรู้ มัดหมี่ดูดีผ้าไทย สอนรักษ์พิทักษ์พงไพร สัตว์ป่าอาศัย พืชพันธุ์อยู่กันสมบูรณ์ ปลูกป่าต่อเติมเพิ่มพูน แทนไม้หายสูญ โลกชื้นรื่นรมย์สมกัน เทิดไท้ครูดี...ศรีวัน ราษฎร์ซ้องเสริญสรร พระองค์ทรงพระจำเริญ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ นายทองม้วน สิงห์ทองห้าว โรงเรียนปทุมรัตต์พิทยาคม จังหวัดร้อยเอ็ด
๑๑๑๑.....แด่คุณครู ที่เป็นทั้งผู้ให้ ผู้สร้าง และผู้พัฒนา.....๑๑๑๑ ครูดีในดวงใจ แสงเรืองประเทืองส่อง.......คุรุซ้องระลึกคุณ โอบเอื้อและการุนย์...........ศิริยิ่งประสบชัย ศิลป์ศาสตร์ประสาทสันต์.....สติมั่นวิมลใส บอกโทษและคุณไซร้........คณนาอนันต์คุณ จรรยา บ่ ลืมเลือน.............มนเตือนและเกื้อหนุน ศิษย์ดีเพราะเจือจุน...........สุจริตวินิจนำ ยอกรประนตน้อม..............ระติพร้อมระลึกจำ บุญคุณประเสริฐล้ำ............สดุดี ณ ดวงใจ ...คุณของครู.... ๑)..คำสั้นสั้น ไม่เลิศหรู ครูผู้ให้ อุทิศกาย เพื่อให้คน นั้นมีค่า ตั้งเป้าหมาย เพื่อเสริมสร้าง ทางปัญญา อยู่ดงป่า หรือหนใด ไม่เกี่ยงเลย ๒)..แม้หนาวร้อน กันดาร ผ่านลำบาก ครูก็จัก ฝ่าฟันไป ไม่นิ่งเฉย ครูเหมือนเป็น ดั่งพ่อแม่ ที่คุ้นเคย ไม่ละเลย ห่วงลูกศิษย์ คิดเมตตา ๓)..ครูปราบปลื้ม ฉ่ำชื่นใจ ได้เห็นศิษย์ มีชีวิต ที่เติบใหญ่ วันข้างหน้า มีงานดี มีตำแหน่ง มีหน้าตา มีคุณค่า มีคุณธรรม นำชีวี ๔)..แค่เพียงเห็น ศิษย์มารวม กันพร้อมหน้า ที่สิบหก มกรา เวียนมานี่ ครูยิ้มแย้ม สดใส ใจเปรมปรีดิ์ ลูกศิษย์มี พานดอกไม้ ไปกราบกราน ๕)..ครูผู้ให้ แนวทาง และชีวิต ชี้ถูกผิด ยากจะเลือน พระคุณท่าน ทั้งคำสอน ให้เรียนรู้ อยู่ทุกวัน สาระพัน ความห่วงใย จากใจครูฯ ...ครูทิพย์วลี ศรีคนกลอน ขอคารวะบูชาครู... "" สุขสันต์วันครูแด่บูรพาจารย์ทุกท่านด้วยความเคารพยิ่ง ** เนื่องใน
คุณครูขาหากพรุ่งนี้ไม่มีหนู หนูไม่รู้ว่าคุณครูจะเศร้าไหม? แต่วันนี้ไม่มีครูหนูเสียใจ ต่อจากนี้จะมีใครสอนหนูเรียน ที่เย้โย้ตัว ก.ไก่ หัวแปลกแปลก อักษรแรกครูจับมือหนูหัดเขียน สมุดขาวเล่มนี้เปื้อนสีเทียน หนูแอบเขียน ก.ไก่ ไว้ให้ครู ครูมาจากเมืองใหญ่ห่างไกลบ้าน ครูบอกอยากอยู่นานนานกับพวกหนู ความทรงจำครั้งสุดท้ายยังพรั่งพรู หนูมองดูโจทก์สุดท้ายที่บนกระดาน จงวาดสิ่งแทนฝันสันติภาพ การบ้านนี้หนูรับทราบก่อนกลับบ้าน หนูวาดรูป พิราบขาว อันเบิกบาน แทนความสุข-ทุกสถานบนแดนไทย พิราบขาวส่งข่าวให้ใครใครรู้ บ้านของหนูสงบสุขขนาดไหน? ไม่มีเลือดต้องไหลนอง...สิ้นผองภัย อย่างที่ครูเคยสอนไว้ ให้รักกัน ครูกล่าวชมภาพนี้ที่หนูวาด ครูยิ้มให้แผ่นกระดาษที่วาดฝัน ครูของหนู,ครูคนดีที่ผูกพัน ...ก่อนที่แผ่นกระดาษนั้นเปื้อนสีแดง... ครูทำผิดอะไรไยถูกฆ่า พิราบขาวบนท้องฟ้าคราสิ้นแสง พวกเด็กเด็กร้องไห้จ้าจนหมดแรง ครูอยู่แห่งหนไหนไม่เห็นครู หนูยังคงเก็บภาพนี้ที่เคยวาด แม้เปรอะเปื้อนยังสะอาดงดงามอยู่ ยังคงคิดถึงเสมอเมื่อมองดู หนูรักครู...ครูของหนู...ตลอดไป
ฉันก้าวเดินผ่านบันไดมาหลายขั้น กว่าจะสูงตระหง่านเช่นวันนี้ ผ่านความรักความอาทรความอารี ผ่านห่วงใยและหวังดีมามากมาย ครูบังคับจับมือเขียนและเคี่ยวเข็ญ เช้าจรดเย็นพร่ำสอนโดยมิหน่าย ครูเหนื่อยยากลำบากทั้งใจกาย เพียงมุ่งหมายกูลเกื้อเพื่อศิษย์ดี ครูทั้งหลายเปรียบบันไดให้ศิษย์ก้าว ศิษย์รุ่นแล้วรุ่นเล่าครูไม่หนี ครูพากเพียรด้วยหัวใจอุทิศพลี สร้างคนดีคนมีธรรมให้สังคม หวนระลึกนึกย้อนเมื่อตอนหลัง มีหลายครั้งที่ครูต้องขื่นขม ความพลาดผิดศิษย์ทำให้ครูระทม ทั้งที่ครูเฝ้าอบรมเพาะบ่มมา อยากกลับไปกราบครูอีกสักครั้ง อยากย้อนหลังไปบอกครูให้รู้ว่า เส้นทางดีวิถีธรรมที่สอนมา ศิษย์สัญญาจะรักษา....บูชาครู "" สุขสันต์วันครูแด่บูรพาจารย์ทุกท่านด้วยความเคารพยิ่ง ** เนื่องในโอกาสวันครู (16 มกราคม 2556)
โอ้ว่าเปลวเทียน สาดแสงพากเพียร อ่านเขียนเยาว์วัย เจิดแจ้งความรู้ ด้วยครูจุดไฟ แสงทองก่องใส แจ่มใจมิจาง เทียนน้อยด้อยแรง บางครั้งหรี่แสง อันแจ้งสว่าง หากหลอมละลาย ไม่หายวายวาง นำทิศนำทาง กระจ่างแดนดิน ลบโฉดลบเขลา แต่งเสริมเติมเชาวน์ ให้เพราชีวิน จากเหนือจรดใต้ เทียนไหม้อาจิณ เทิดนามระบิล ทุกถิ่นแดนไทย บ้านเรามีเทียน สาดแสงพากเพียร อ่านเขียนเยาว์วัย แต่เทียนเช่นครู จะอยู่เช่นใด ถ้ามารจัญไร ดับไฟของเทียน ................................ ไว้อาลัยแด่แม่พิมพ์ของชาติที่เสียชีวิตจากสถานการณ์ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ครับ
ศิษย์ขอกราบก้มบูชาครูด้วยรัก เห็นประจักษ์รับรู้ถึงหน้าที่ ของคุณครูผู้สูงส่งด้วยความดี ทั้งเมตตาปรานีศิษย์เรื่อยมา ครูพร่ำบ่นพร่ำสอนเพื่อจะได้ หวังจะให้ศิษย์เพียรเรียนศึกษา เพื่อจะได้นำความรู้และวิชา ไปช่วยหาเลี้ยงชีพสำหรับตน ศิษย์นั่งเล่นศิษย์ไม่เรียนครูเตือนว่า อันวิชาสำคัญจะมีผล ขยันไว้เพื่อวันหน้าไม่อายคน หมั่นฝึกฝนเพื่อชีวิตจะได้ดี ทุกสิ่งนั้นศิษย์จำคำครูไว้ จารด้วยใจคำครูคือมิ่งศรี และจะนำไปใช้ให้ได้ดี ครูคนนี้ศิษย์ไม่ลืมตลอดกาล ขอบพระคุณครูค่ะคุณครูครับ ศิษย์ได้รับความรู้มหาศาล ศิษย์ขอให้ครูสุขทุกวันวาร จะขับขานคำครูไปนิรันดร์ ตลอดปีตลอดไปตลอดกาล ทุกวันวารทุกนาทีมีสุขสันต์ ให้ครูเรามีแต่สุขทุกคืนวัน ๖๑๓ขอขอบพระคุณครู นายกิตติภูมิ พุ่มเกิด ประพันธ์
ยี่สิบเอ็ดมิถุนาเวียนมาถึง ศิษย์ซาบซึ้งพระคุณครูผู้สอน แก้วประเสริฐครูดีศรีบ้านกลอน ศิษย์ขอพรเทวาอารักษ์กาย คล้ายวันเกิดอีกครามาครบรอบ อวยพรมอบความสุขทุกข์ห่างหาย ปลอดภัยไร้โรคาอย่ากล้ำกราย มิตรสหายรายล้อมมาพร้อมกัน ฝันสิ่งใดให้สมภิรมย์รื่น อายุยืนร่มเย็นเป็นสุขสันต์ ทั้งทรัพย์สินเงินทองมากองพลัน ทุกคืนวันสุขใจในชีวา มาอวยพรพร้อมกันในวันเกิด แก้วประเสริฐคนดีศรีรักษา คู่บ้านกลอนตลอดไปไม่จากลา อยู่คู่ฟ้าด้วยกันนิรันดร
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ