กลอนคิดถึง

สายลมแห่งความรัก

ใบรัก


ฝากสายลมหมุน
หอบความคิดถึงอ่อนอุ่นไปให้
แล้วเก็บความรู้สึก...ห่วงใย
เป็นลมสายพลิ้วตามไปให้ที
ไม่ว่าเธอจะอยู่ตรงไหน
วอนลมหอบนำไปให้ถึงที่
ให้เธอรับรู้ความรู้สึกที่มี
และไม่หวังได้รับความรู้สึกดีดีกลับมา.

ฝากไปบอก...

ร้อยดารา


คืนนี้ยังคงตามถามถึงเธอ
เผื่อเจอะเจอเธอในเวปเก็บไปฝัน
ฝากดวงจิตติดตรึงถึงดวงจันทร์
มอบชีวันฉันนี้พลีบูชา
เพื่อนคงหาว่าฉันนั้นบ้าบอด
เที่ยวพร่ำพรอดเพ้อในสิ่งไร้ค่า
ตำหนิเถิดอย่าถนอมออมวาจา
อาจดีกว่าชาเฉยละเลยไป
ช่วยปลุกฉันจากฝันร้ายกลายสภาพ
พ้นตราบาปตราบชั่วอายุขัย
เหลือไว้แต่แค่เพียงรอยอาลัย
ขอเก็บไว้ในก้นบึ้งที่ซึ้งทรวง
รอดาวมาเวลาค่ำที่ช้ำชอก
ฝากไปบอกยังถิ่นดินแดนสรวง
ใจดวงน้อยคอยถามตามมาทวง
ใจคนลวงดวงดาวเอาคืนมา

ขอแค่นี้ในชีวิต

ยังแคร์


ก่อนหลับตา
คงไม่ว่าถ้าจะขอคิดถึงเธอสักครั้ง
กับคนๆนี้ที่จริงจัง
อยากให้เธอรู้ว่ายังห่วงใย
เมื่อหลับตา
คงไม่ว่าถ้าฉันฝันว่าเธออยู่ใกล้ๆ
มอบรอยยิ้มความอุ่นใจ
ให้ความหม่นไหม้คลายจาง
เมื่อลืมตา
คงไม่ว่าถ้าจะขอพบหน้าเธอบ้าง
แค่แอบมองเท่านั้นในฐานะคนผ่านทาง
แม้เธอไม่เคียงข้างแต่ก็สุขใจถ้าทุกนาทีอ้างว้างได้มีเธอ

แบบว่า..คิดถึงมาก(..รู้หรือป่าว)

ต้น


...แบบว่า...คิดถึงเธอมาก
ก็ตั้งแต่วันที่เดินจาก..ในใจยังเหงา
เพราะนับแต่นี้คงไม่มีแม้เงา
ของเธอคนเก่าที่คอยตามเหมือนเคย
...ก็แบบว่าในใจยังเศร้า...
พอคิดถึงเรื่องราวในวันเก่าน้ำตาก็พาลจะไหลเสมอ
คงทำได้เพียงบอกตัวเองว่าต่อไปนี้จะไม่มีเธอ
และคงไม่มีโอกาสได้เจอะเจอเหมือนวันวาน

..งงๆ..

ต้น


....นั่งอยู่คนเดียวเฉยๆ
ก้มๆ เงยๆ แบบเหงาๆ
คิดๆ นึกๆ ถึงเรื่องเก่าๆ ของสองเรา
เบื่อๆ เศร้าๆ ที่ผ่านมา
....ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ทำไมยังเฝ้าคิดตลอดเวลา
ทั้งๆที่เรื่องราวก็ไม่ใช่จะเพิ่งผ่านมา
แต่แบบว่า...ไม่เข้าใจ

..ก็แค่คิดถึงเธอ..

ต้น


...แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
ทั้งๆ ที่คิดว่าจะไม่
สาเหตุนะเหรอ...ก็คงเดิมๆ เธอนั่นไง
แล้วผลลัพธ์ที่ได้ก็เช่นกัน..คือน้ำตา
...แล้วเธอหล่ะจะเคยเป็นเหมือนกันไหม
ที่นั่งๆ อยู่น้ำตาก็ไหลเอ่อออกมา
แค่เพียงเพราะคิดถึงคนคนนี้ที่เธอลา
แล้วคิดได้ว่าในแววตายังคงมีกัน

เธอยังอยู่ในความทรงจำ

คนมีฝัน


มันยากนะ..
กับการทำใจให้ลืมใครคนหนึ่ง
คนที่เคยซึ้งเคยมีความหมาย
คนที่เคยยืนอยู่ข้าง-ข้างกาย
คนที่เคยห่วงใยกันมานาน
ก็เลยจะจดจำ...
ทุก-ทุกคำทุกภาพระหว่างเราเอาไว้
แล้วเรียกมันว่า"ความทรงจำของหัวใจ"
ที่นึกขึ้นมาทีไรก็สุขใจเพราะเคยมีเธอ

คิดถึง ห่วงใย เข้าใจ รัก

จันทร์เพ็ญ จันทนา


คิดถึง
กาลเวลาช่วงหนึ่ง ณ ที่นี่
ได้เรียน ได้รู้ อยู่สี่ปี
แต่จดจำ สิ่งดีดี ได้แสนนาน
ห่วงใย
ชงโคระบัดใบ...เคยอ่อนหวาน
เดี๋ยวเดียวก็กลับกลายเป็นวันวาน
ยังอ่อนหวานอยู่ไหม...ใบชงโค?
เข้าใจ
วันทุกวันโลกเปลี่ยนไปอีกมากโข
และชีวิตทุกชีวิต ต้องเติบโต
เหมือนที่ช่อชงโค ต้องเติบงาม
รัก
รักแน่นหนักและไม่มีวันมองข้าม
รักที่ซึ่งมีความดี ให้เดินตาม
รักในความธรรมดา...เทวาลัย

เหงา

ปีกฟ้า


คืนหนึ่ง...
ค่ำคืนนี้ไร้ดาวเดือนเป็นเพื่อนพ้อง
แม้เหม่อมองหาเท่าไรก็ไม่เห็น
นอกหน้าต่างช่างว่างเปล่าสุดหนาวเย็น
จันทราเร้นหลบซุกซ่อนด้วยอีกดวง
มีก็แต่เหล็กดัดสีข๊าวขาว
มุ้งลวดยาวขวางราตรีที่ใหญ่หลวง
สีหมองหม่นปนคล้ำคล้ำดำทั้งปวง
ดาวตกร่วงแบบนิยายก็ม่ายมี
นั่งเหม่อลอยบนโต๊ะไม้คล้ายท่อนซุง
ตามองมุ่งสู่เบื้องหน้าฟ้าหมดสี
ยิ้มแหยแหยไร้เมตตาไร้ปราณี
โคตรคิดถึงเธอคนดีเหงาจังเลย.......
คืนต่อมา...
ค่ำคืนนี้มีดวงดาวพราวฟ้ากว้าง
อยู่รอบข้างดวงเดือนเพื่อนคู่หู
ช่างสวยงามตามใจใคร่มองดู
เพียงอยากรู้ทำอย่างไรไข่วคว้าเดือน
เธอดุจดาวดวงเดือนย้ำเตือนฉัน
เธอคือฝันอันล่องลอยคอยเชือดเฉือน
เธอคือฝันที่เป็นจริงหรือลางเลือน
หรือฉันเหมือนหมาน้อยน้อยคอยดูดาว...
หน้า / 15  
ทั้งหมด 247 กลอน