ฉันไม่ได้รักเธอหรอกจะบอกให้ น้ำตาไหลเพราะบังเอิญโดนฝุ่นผง ฉันไม่ได้รักเธอหรอกบอกตรงตรง นวลอนงค์เข้าใจผิดคิดอื่นไกล เพราะเธอรักกับฉันแค่เพียงเพื่อน คอยย้ำเตือนตัวเองอย่าหวั่นไหว เพราะแอบดูรู้ว่าเธอรักกับใคร คอยปลอบใจฉันไม่ได้ไปรักเธอ อยากจะบอกความในใจก็ไม่กล้า เกือบเกินกว่าจะหยุดยั้งใจพลั้งเผลอ จนเหินห่างร้างไปไกลจากเธอ เสียงพร่ำเพ้อก้องหัวใจทุกคืนวัน ฉันไม่ได้รักเธอหรอกจะบอกให้ กอบเก็บไว้ในดวงใจแค่ความฝัน ไม่กล้าบอกหลอกตัวเองอยู่ทุกวัน ความจริงนั้น.....ฉันรักเธอเสมอมา.....
คืนหนึ่ง... ค่ำคืนนี้ไร้ดาวเดือนเป็นเพื่อนพ้อง แม้เหม่อมองหาเท่าไรก็ไม่เห็น นอกหน้าต่างช่างว่างเปล่าสุดหนาวเย็น จันทราเร้นหลบซุกซ่อนด้วยอีกดวง มีก็แต่เหล็กดัดสีข๊าวขาว มุ้งลวดยาวขวางราตรีที่ใหญ่หลวง สีหมองหม่นปนคล้ำคล้ำดำทั้งปวง ดาวตกร่วงแบบนิยายก็ม่ายมี นั่งเหม่อลอยบนโต๊ะไม้คล้ายท่อนซุง ตามองมุ่งสู่เบื้องหน้าฟ้าหมดสี ยิ้มแหยแหยไร้เมตตาไร้ปราณี โคตรคิดถึงเธอคนดีเหงาจังเลย....... คืนต่อมา... ค่ำคืนนี้มีดวงดาวพราวฟ้ากว้าง อยู่รอบข้างดวงเดือนเพื่อนคู่หู ช่างสวยงามตามใจใคร่มองดู เพียงอยากรู้ทำอย่างไรไข่วคว้าเดือน เธอดุจดาวดวงเดือนย้ำเตือนฉัน เธอคือฝันอันล่องลอยคอยเชือดเฉือน เธอคือฝันที่เป็นจริงหรือลางเลือน หรือฉันเหมือนหมาน้อยน้อยคอยดูดาว...