คล้ายร้อยเรียงสานเม็ดทรายเป็นสายรุ้ง เหมือนเก็บหมอกที่หลอกฟุ้งกลางทุ่งหญ้า เปรียบแล้วดั่งนั่งนับดาวที่พราวตา ไร้เรื่องราวจะกล่าวค่าสักนาที โลกใบนี้มีความจริงสิงในฝัน เลิกดื้อแพ่งดื้อรั้นกันแค่นี้ เลิกเก็บหมอก..รู้ไหมว่าทรายมี นายรู้ดีทรายกองนี้มีตัวตน อย่าสลัดศรัทธาแห่งความฝัน เพียงแต่ลองมองมันด้วยเหตุผล เลิกไขว่คว้าสิ่งหน้าเบื่อมาเจือปน ให้ฝันนั้นมั่นอยู่บน..ถนนความจริง
หนึ่งครั้งที่พลาด เธออาจไม่รู้ ผิดแล้วเป็น ครูรู้อยู่แก่ใจ หนึ่งครั้งที่ผิด จงคิดแก้ไข จดจำเอาไว้ เป็นบทเรียน ชีวิตสอนให้เรียนรู้ว่า เราสามารถเรียนรู้ได้ทุกที่ ทุกวินาที แม้ในใจของเราเองก็ตาม ลูกโป่ง....ยามล่องลอยต้องใช้ลม เราเป็นคนเดินดินหากใจหมาย สิ่งที่สูงสิ่งที่ยากเตรียมใจกาย พร้อมแล้วไปเดินหน้าท้าผจญ
มุ่งเสาะหาความรักไกลแสนไกล หวังจะได้พบปะร่วมสุขสอง ทางข้างหน้ายาวไกลถ้าใจปอง ยังคงต้องก้าวไปให้ได้มา... กี่ลมฝนพายุซัดกระหน่ำ กี่ความช้ำพบปะกี่ความหนาว กี่แสงแดดเจ็บปวดสุดรวดร้าว อีกกี่ก้าวก็จะไปหวังจะเจอ... เคยหยุดคิดหยุดพักกันบ้างไหม ว่าเสียไปเท่าไรคุ้มไหมหนอ รักตัวเองดีกว่ายามเราท้อ มีแม่พ่ออยู่ข้างหลังกำลังใจ