6 พฤศจิกายน 2548 20:30 น.
belive
แม้วันนี้....ที่เธอ....อยู่ข้างฉัน
เอื้อมถึงกันแต่ใจไปไม่ถึง
คอยไขว้ขว้าตามเรียกหาอย่างดื้อดึง
มาจุดหนึ่งจึงได้รู้สาสมใจ
แม้รั้งไว้ได้เพียงกายใช่ใจอยู่
น้ำตาพรูหลั่งไหลใจหวนไห้
รัก ส่งไปไม่ถึงจึงจากไกล
เจ็บปวดใกล้เกือบตายร้ายรุนแรง
สัมผัสอุ่นเคยโอบรัดกลับเหน็บหนาว
ใจร้อนผ่าวรู้แก่ใจใครแอบแฝง
เปลี่ยนสีหน้าหลอกแววตาพาเคลือบแคลง
ที่เสแสร้งแสดงออกบอกเป็นนัย
อย่าให้ฉันรู้ ความจริง ยิ่งดีกว่า
ขอบอกลา รัก ลวงใจเคยหวั่นไหว
จบวันนี้เจ็บร้าวลึกนึกปวดใจ
ดีกว่าไปเจ็บปวดร้ายเมื่อสายเกิน
6 พฤศจิกายน 2548 20:20 น.
belive
อยากแสดงแจ้งใจ นางมารร้าย
ที่ใครหมายปรายตาหาว่าแย่
คอยกลั่นแกล้งให้หลายใจใครอ่อนแอ
ที่ยอมแพ้ด้วยมารยาพาเคลือบแคลง
จะคอยโทษแต่ นางมาร คงไม่ได้
คนหวั่นไหวคือใจชายร้ายแอบแฝง
บ้างเคยหลอกนอกใจไปไม่ร้ายแรง
มาชี้แจงแสดงปลอบเราปล่อยไป
เคยถือโกรธแต่สุดท้ายใจยังพร้อม
ยังถนอมรอมชอมเพราะหลงใหล
ลีลารักบาดอารมณ์ข่มห้ามใจ
ไม่เผื่อใครให้มาแทนที่เราครอง
หลายคนพาลเคืองโกรธนางมารร้าย
ตัวทำลายความเชื่อใจให้หม่นหมอง
เหมือนคมมีดกรีดฆ่าน้ำตานอง
ใจเจ็บร้องต้องใจแค้นแรงอารมณ์
คนเป็น ชาย จะรู้ไหมถึงใจ หญิง
เคยเย่อหยิ่งสุดท้ายกลับขื่นขม
เพียงเพราะ รัก แต่สุดท้ายเหมือนโง่งม
ผูกใจจมฤทธิ์รักแท้แพ้ นางมาร (ร้าย)
5 พฤศจิกายน 2548 21:11 น.
belive
ในเวลา....ที่เหงาใจ..ไร้ใครข้าง
เหมือนหนทางกว้างไกลเกินไปถึง
แสนอ่อนล้าด้วยใจน้อยค่อยรำพึง
ถึงคนหนึ่งที่เคยรักปัดเยื่อใย
บ้างอยากลืมแต่ทุกครั้งยังได้พบ
น้ำตากลบตกในใจหวั่นไหว
เคยสวมกอดพรอดรักกลับลาไกล
พาหัวใจเจ็บร้อนอ่อนโรยแรง
จากวันนั้นหัวใจได้เรียนรู้
ว่าการอยู่อย่างเข้าใจไม่แอบแฝง
คือสิ่งหนึ่งเพื่อปลอบใจให้แข็งแรง
จากการแสร้งแสดงออกหลอก "ตัวเอง"
หน้าส่วนตัว
1031
