17 ตุลาคม 2548 20:17 น.
belive
ถึงดวงใจใครเล่าเฝ้าคิดถึง
เฝ้าคะนึงถึงหาไม่ลาหาย
สองเราถูกผูกพันธ์ไม่มีคลาย
เปรียบดังคล้ายดวงดารามาพบกัน
ต่างเข้าใจว่ารักนั้นมันยากนัก
เพียงรู้จักรักเขาเราเพ้อฝัน
รู้ดังนี้มีหรือจะลืมกัน
หัวใจฉันยังยึดมั่นเพียง "ใจเธอ"
11 ตุลาคม 2548 21:09 น.
belive
ในแววตาที่หมางเมินไกลเกินคิด
เร้นซ่อนปิดความนัยไม่บอกฉัน
ในคำพูดที่หยาบย้ำช้ำใจกัน
ใครคนนั้นเสแสร้งแกล้งทำไป
ในสัมผัสรุนแรงแฝงนัยซ้อน
ใครจะรู้เธอซ่อนใจที่อ่อนไหว
ในดาวที่เคยชี้มองส่องฟ้าไกล
เธอแอบแฝงหัวใจใส่ดวงดาว
ในความทุกข์มีสุขล้นปนอยู่
ไม่เคยรู้แม้ผ่านผันกี่วันหนาว
ในเวลาน้อยนิดคิดว่ายาว
ที่ปวดร้าวกลับหายละลายเลือน
คนที่เคยชิงชังในครั้งก่อน
เคยขอดค่อนดุจคมมีดที่กรีดเฉือน
มัจจุราชแห่งความตายได้มาเยือน
ฉายท้องฟ้าแปดเปื้อนเกลื่อนดาวแดง
เพิ่งจะรู้ความรักหนักเพียงนี้
เมื่อตอนที่ดาวสู่ดินไร้สิ้นแสง
เหลือเพียงแผลเสียดใจให้ทิ่มแทง
ที่เสแสร้งต่อกันจนวันตาย
11 ตุลาคม 2548 20:50 น.
belive
มองโลกในมุมองฉันมันน่าเบื่อ
แต่ยังเชื่อในความคิดสิทธิของฉัน
อาจดูเหมือนคนดื้อด้านพาลดึงดัน
ไม่เคยหันมองรอบข้างอย่างใครเป็น
ฉันเป็นคนอย่างนี้คือวิถี
คงอวดดีถ้าเธอมองจากที่เห็น
มองตามมุมต่างความคิดผิดประเด็น
ใจจริงเร้นซ่อนปิดบังหลังท่าที
แม้ว่าเราต่างกันยืนยันได้
ไม่เสียดายหากใครยอมลดศักดิ์ศรี
ละทิฐิความชาเฉยที่เคยมี
ค่อย ๆ เปิดมุมมองนี้เข้าหากัน
ฉันยังเชื่อในมุมมองของฉันอยู่
แค่เรียนรู้มุมมองใหม่ไปกับฉัน
ศรัทธานี้มั่นตรงคงยืนยัน
เพียงเธอนั้นยอมรับปรับ "มุมมอง"