29 กรกฎาคม 2546 20:30 น.
Bee
วันนึงคิดครุ่นวุ่นวายจิต
เพราะถูกผิด เรารู้ว่าอยู่ไหน
คนอื่นไม่เห็นทำดี ไม่เป็นไร
แต่เข้าใจผิดไซร้ แค้นสุดทน
สู้อุตส่าห์ ทำดี ทั้งปีชาติ
แค่นั่งวาดรูปสักนิดผิดตรงไหน
คนทุกคน ต่างจิต และต่างใจ
หากเป็นได้ เทวดา ไม่เป็นคน
เกิดเป็นคน ทำไม ต้องลำบาก
ใจจำจาก ความเห็น เป็นตรงไหน
ทำไม ไม่ รักปรองดองกันหรืออย่างไร
ปล่อยคนให้มาทำลาย แค้นกันเอง
เพราะที่ทำ ไม่อยาก ให้เสียสัตย์
เพราะที่ชัดเจนอยู่ เขาข่มเหง
เพราะ10อย่างได้มา2อย่างเอง
เพราะร้องเพลงไม่ดีเท่าที่ควร
สุดแล้วแต่จะคิดผิดหรือถูก
ใจยังผูกพันกันใจโหยหวล
อยากพูดให้หมดยังคร่ำครวญ
ว่ากระบวนที่ทำถูกหรือไร
ช่างไปเถอะทุกอย่างคิดดีขึ้น
ไม่อยากมึนสิ่งเล็กน้อยพาสงสัย
ว่าเขาเห็นเราผิดหรืออย่างไร
เราทำให้ทุกอย่างแล้ว ยิ้มทั้งน้ำตา.......ฯลฯ
28 กรกฎาคม 2546 20:51 น.
Bee
จะจำ ทุกครั้งที่พูดไว้
จะจำทุกหยาดให้ได้มาหา
จะจำไว้ว่าคนหนึ่งติดตรึงตรา
จะจำว่าคนหนึ่งแสนใจใจดี
จะจำไว้คนหนึ่งเคยซึ้งนัก
สุดจะหักใจลืมไม่เคยหนี
จะจำไว้แสนชื่นชมและยินดี
จะจำไว้ทุกนาที ที่ เคยเจอ
วันหนึ่ง หากจากกัน ด้วยเหตุไหน
จากไปไกลอย่าลืมกันแม้ใจเผลอ
อย่าลืมเราอย่าลืมนะเพื่อนเกลอ
ไม่เคยเจอคนแบบนี้ ดีในใจ
ไม่อยากคิดไม่อยาก ให้เผลอผิด
ไม่มีสิทธิ์เพราะเจ้าของครองรักใส
ขอให้เขาอยู่กับเราไว้ในใจ
แม้ชาตินี้ไม่เป็นไร รู้สึกดี
24 กรกฎาคม 2546 21:37 น.
Bee
จุดเล็กๆของคนหนึ่งบนพื้นโลก
ใยเศร้าโศรกไม่จางสักทีหนอ
วันนึงเจอเรื่องดีมีมารอ
วันนึงท้อเพราะเขาทำเราเบรอ
ทำไมต้องเป็นฉะนี้อยู่เย็นค่ำ
ทำไมช้ำใจนักปักตอนเผลอ
ยามป่วยไข้หายามาบำเรอ
ให้เราเก้อเจ็บในเล่นหรืออย่างไร
โดดเดี่ยวเดียวดายน้ำตาคล้อย
หากใจน้อยก็ไม่ใช่ให้ใจหาย
ไม่เคยงอนสักนิดผิดอะไร
ทำไมต้องเป็นเราเล่าอกตรม
กำลังใจหายไปหมดทุกหยดน้ำ
ใจสุดช้ำใครจะรู้ว่ามันขม
หากวันใดนาทีนั้นหยุดสายลม
จากอกตรมเพราะเขาเอาแต่ใจ
หน้าส่วนตัว
768
