27 มีนาคม 2545 10:19 น.
beautyangle
...
ข้าวเหนียวมูนพูนจานหวานกะทิ
มาชิมสิหอมกรุ่นคุณเจ้าขา
อกร่องทองของคู่กันสุดพรรณนา
อย่ารอช้าเดี๋ยวจะหมดอดลิ้มลอง
ทั้งหวานมันกลมกล่อมพร้อมให้อิ่ม
รีบมาชิมรสดีไม่มีสอง
ข้าวเหนียวนุ่มมะม่วงเนื้อระเรื่อทอง
เร่งจับจองของหวานมันกันเร็วไว
กะทิข้นขาวคั้นกันสดสด
มะม่วงมดเพ้อพร่ำน้ำลายไหล
ข้าวเหนียวเรียงเมล็ดเรียวเหนียวนุ่มไง
บรรจงใส่ในจานเสนอให้เพ้อครวญ....
20 มีนาคม 2545 19:26 น.
beautyangle
.....
เป็นเพียงชื่อ ฤาระทม สมดังว่า
ดูหน้าตา ท่าทาง ห่างความเศร้า
กลิ่นหอมอ่อน อ้อนมา หาเบาเบา
ไยชื่อเศร้า ไม่เข้ากัน ฉันสนใจ
ลั่นทมสวย ด้วยสี ที่ใสสด
เจ้างามงด ใช่..งด..งาม พาหวามไหว
เพียงชื่อเรียก เพรียกเศร้า เขาแทนไป
เป็นดอกไม้ จึงไร้สิทธ์ คิดตั้งเอง...
19 มีนาคม 2545 19:40 น.
beautyangle
....
ฝั่งฟ้านี้มีความเศร้าเหงาของแม่
เฝ้าชะแง้แต่ไร้เงาเจ้าจอมขวัญ
วันก่อนนี้ยังมีเสียงเพียงรำพัน
ของเจ้านั้นออดอ้อนก่อนหลับไป
อยากรู้นักจักสุขหรือทุกข์เข็ญ
เจ้าร้อนเย็นเค้นแค้น ณ แดนไหน
ที่ฟากฟ้าฝั่งโน้นเจ้าโดนใคร
รังแกให้ปลายเล็บเจ็บระคาย
แม่อยู่ฝั่งฟ้านี้ที่เคยอยู่
กายรับรู้หม่นไหม้ใจสลาย
เขาพรากเจ้าห่างแม่แม้เพียงกาย
วิญญาณหายจากร่างไม่ต่างกัน
ลมหายใจอุ่นอุ่นคุ้นข้างแก้ม
รอยเยื้อนแย้มปากอิ่มยิ้มขบขัน
เสียงเจื้อยแจ้วดังแว่วหวานผ่านคืนวัน
เหมือนเจ้านั้นยังคงอยู่ตรงเดิม
มีสิ่งใดใช้แลกการแยกจาก
แลกพลัดพรากมากเท่าไรแม่ให้เพิ่ม
ขอเพียงคืนเจ้ามาหาดังเดิม
ให้แม่เติมรักทุกหยดหมดหัวใจ
คืนค่ำครวญหวนไห้ใจแม่ปริ่ม
เจ้าเนื้อนิ่มพริ้มเพราเจ้าอยู่ไหน
อยากข้ามฟ้าฝ่าดาวปวดร้าวใจ
วิงวอนให้เขาคืนเจ้าเท่านั้นพอ....
18 มีนาคม 2545 12:28 น.
beautyangle
....
ยิ้มแม่เอ๊ยร้อนร้อนช่วยผ่อนหาย
รอยยิ้มพรายมาขายแล้วแจ้วแจ้วเสียง
แม่ค้าเก่าเจ้าประจำไม่ลำเอียง
มาส่งเสียงร้องขายคล้ายทุกวัน
ยิ้มกว้างกว้างอย่างนั้นฉันก็ขาย
ยิ้มเอียงอายอวดอ้างยิ้มสร้างฝัน
ยิ้มน้อยน้อยยิ้มเยื้อนเหมือนเพื่อนกัน
ยิ้มเยาะหยันหยามเย้ยแม่เอ๊ยมี
หรือสนใจในยิ้มกริ่มเจ้าชู้
ยิ้มหดหู่ฮึกเหิมยิ้มเติมสี
ยิ้มหวานซึ้งตรึงตาพาฝันดี
ฉันก็มีมาขายหลายหลากเลย
ยิ้มเจ้าเล่ห์หลุกหลิกจิกไม่ปล่อย
ยิ้มเลื่อนลอยคอยใครใจเปิดเผย
รีบสั่งซื้อเลยนะอย่าละเลย
ยิ้มแม่เอ๊ยมาแล้วจ้าหาซื้อเร็ว...
14 มีนาคม 2545 13:55 น.
beautyangle
.....
ก้อนหินตกตูมตามน้ำกระจาย
แผ่ขยายเส้นรอบขอบกว้างกว้าง
สายน้ำแหวกวนวนจนเป็นทาง
ลอยเคว้งคว้างห่างออกไปจนใกล้จม
หินหนักหนักสักเดี๋ยวเลี้ยวหายลับ
กู่ไม่กลับลอยหายคล้ายขื่นขม
ดิ่งลิ่วลิ่วจากผิวน้ำช้ำระทม
ทิ้งร่างล่มถมพื้นไม่คืนลอย
เจ้าน้อยอกน้อยใจใครกันนี่
หรือมือดีแย่งบางสิ่งเจ้าชิงถอย
ยอมทิ้งห่างร้างไปไร้สำออย
ไม่อยากร้อยสานเรื่องเปลืองน้ำตา
เลยต้องมาจ่อมจมถมพื้นน้ำ
ให้เย็นฉ่ำลูบกายคลายหวนหา
นิ่งสงบจบความที่ตามมา
ยอมไร้ค่าอยู่ใต้ตมข่มเศร้าใจ...
หน้าส่วนตัว
10604
