5 มิถุนายน 2545 14:28 น.
beautyangle
......
อยากเชื่อมใจต่อกันวันละนิด
ให้มันติดตรึงแน่นกว่าแผ่นผา
หวานเพียงใดใคร่รู้ดูที่ตา
วิบวับกว่าแสงดาวที่พราวราย
น้ำตาลทรายน้ำตาลกรวดคงรวดร้าว
ด้วยถึงคราวถูกราวีหวานหนีหาย
ใจสองดวงดื่มด่ำฉ่ำกว่าไวน์
ที่จิบได้เรื่อยรินหากยินดี
อยากเชื่อมใจใส่โหลผูกโบว์หวาน
ใช้น้ำตาลสักเท่าใดไม่ถอยหนี
เอาแบบหวานแสบไส้ไงคนดี
ติดตรงที่ไม่มีใจใครให้ยืม...
2 มิถุนายน 2545 18:18 น.
beautyangle
.....
เจ้าลูกรักตักแม่แม้ไม่กว้าง
แค่พอวางหัวกลมเกลี้ยงเพียงหนึ่งหัว
หนึ่งมือไล้ลูบเบาเบาเจ้าอย่ากลัว
ยามซบหัวเอนนอนจงผ่อนคลาย
อยากจะไปฆ่าเขาเอาใจหมา
ออกมาทาเกลือตากหากจะหาย
เขาพรากลูกไปทิ้งขว้างอย่างเดียวดาย
ใจที่ร้ายควรละร่างช่างคู่ควร
เจ้ามองซ้ายมองขวาผวาร้อง
เขาเหลียวมองบ้างไหมเจ้าไห้หวน
ใจเจ้าหายจริงจริงวิ่งเซซวน
ร้องคร่ำครวญเรียกหาน่าเศร้าใจ
ดวงใจน้อยลูกรักพักสะอื้น
น้ำตาชื้นยืนเคว้งเพ่งทางไหน
คนแปลกหน้าผ่านมาแล้วผ่านไป
แต่ไม่ใช่คนที่เขาพาเจ้ามา
น้ำตาหยดรดเรื่อยจนเหนื่อยอ่อน
ขนตางอนชื้นฉ่ำพร่ำเรียกหา
เวลาผ่านนานไปจนใจชา
โธ่..ลูกจ๋าทำไมใจเขาดำ
เจ้าลูกรักตักแม่แม้ไม่กว้าง
พร้อมจะกางเหมือนเก่าเจ้างามขำ
เพียงแต่แม่ไร้โอกาสไม่อาจทำ
ใจยิ่งช้ำจำภาพเก่าเจ้าซบอิง.....
19 พฤษภาคม 2545 17:08 น.
beautyangle
....
สิ่งที่แลแม้เหมือนคล้ายเกลื่อนกลบ
อาจเพื่อลบความต่างสร้างปัญหา
ให้กลมกลืนรื่นรมย์เหมาะสมตา
สุดแต่ว่าเสสร้างกันอย่างไร
เราต่างกันเพียงไหนใจเรารู้
ลวงเพื่ออยู่ดูยากมากเฉไฉ
ใกล้เวลาแล้วคนดีที่ต้องไป
รั้งรอไว้ใจสะสมระทมครวญ
หากใครถามทนหน่อยค่อยค่อยตอบ
แม้ถูกลอบนินทาอย่าโต้สวน
เราคบกันวันนี้มีใครชวน
ยามเราซวนเซลาอย่าสนใจ...
19 พฤษภาคม 2545 16:46 น.
beautyangle
.....
อยากกล่าวถ้อยถามถึงแต่พึงเก็บ
ไม่อยากเจ็บเจียนจวนเพราะหวนหา
อยากเอ่ยปากฝากอาทรเหมือนก่อนมา
แต่กลัวว่าจะต้องเศร้าด้วยเปล่าดาย
แค่มองตาพาซึ้งไปถึงไหน
ว่าหัวใจไกลห่างอย่างหล่นหาย
ตั้งแต่วันจากกันพอหันกาย
ใจสลายไปตามยามก้าวมา
เป็นเรื่องแปลกแต่จริงสิ่งที่พบ
แม้ตอนจบจากกันไม่หรรษา
ใจไม่ผูกพันเท่าเก่าก่อนมา
ไม่เจอหน้าคงจะดีหนีให้ไกล....
10 พฤษภาคม 2545 10:58 น.
beautyangle
...
คนไกลไกลหายหน้าไม่หาสู่
อาจมิรู้สึกเหงาเศร้าเหลือหลาย
คนใกล้ใกล้ลาไกลให้เดียวดาย
ใจมันหายหวงห่วงพ่วงเข้ามา
กลัวทุกข์ร้อนนอนไม่หลับนับลูกแกะ
กลัวเยอะแยะสารพัดซัดโถมถา
กลัวห่างเหินหัวใจเมื่อไกลตา
กลัวลืมว่าเคยอยู่ใกล้ใครบางคน
คนไกลไกลหายหน้าไม่หาสู่
อาจรับรู้ข่าวสารนานนานหน
คนใกล้ใกล้พอไกลใจทุกข์ทน
คิดถึงล้นข้นคลั่กมักปริ่มใจ...
หน้าส่วนตัว
791
